Column | Poepen

Marcel van Roosmalen

Ik was vanwege werkzaamheden op de Zwarte Cross, een evenement in de Achterhoek. Ik geloof dat op de tweede dag doordrong dat er ophef was ontstaan op Mallorca omdat een Nederlandse toerist daar op het hoofd van ‘iemand’ had gepoept. Het was gefilmd door ‘een omstander’ die het op de socials had gegooid.

Op de terugweg – God, wat is Gelderland toch prachtig – las ik een interview met de 25-jarige poeper uit ‘de omgeving Alblasserwaard’, die in het AD geanonimiseerd zijn relaas deed.

Hij had enorme spijt van ‘vijf gefilmde seconden van een leven’, waar een leven van vrijwilligerswerk tegenover staat.

Samenvatting: acht vrienden op Mallorca, laatste dag van de vakantie, twintig bier, dertig shotjes en een broodje Döner de man, dan na twintig uur zonder slaap over de boulevard lopen en iemand zien liggen.

„Iemand riep, poep op hem”, zei de 25-jarige dader tegen de journalist van het AD. „En op dat moment leek dat heel grappig. Dus ik deed dat.”

En dan de volgende dag wakker worden en ontdekken dat je trending topic op de socials bent. Dat Mallorca toeristen wil gaan weren vanwege jou. De paniek moet groot zijn geweest, dat was dan weer niet gefilmd. Alle socials gewist, na thuiskomst crisisoverleg met ‘dierbaren’ en dan nu openbare excuses via het AD ten overstaan van het Nederlandse volk. De online haat, verwensingen en bedreigingen waren dusdanig dat hij niet anders meer kon. Hij durfde ook niet meer naar buiten. Hij had emigratie overwogen – maar waarheen? – en daar toch maar weer vanaf gezien.

En dan wakker worden en ontdekken dat je trending topic op de socials bent

En daarna? Wachten tot het overwaait, meer zit er niet op. Denken en hopen dat het overwaait, dat de mensen vergeten dat je op iemand hebt gepoept, misschien werkt het brein zo bij mensen die op andere mensen poepen. Hopen dat de branden op Rhodos nog erger worden, hopen op een nog grotere ramp, hopen op iets dat de aandacht wegzuigt. Wat zal de verslaggever van het AD voor troostends hebben ingebracht? Dat een keer je verhaal doen helpt? Ga voor de zekerheid maar zo diep mogelijk door het stof?

Alsof excuses andere idioten ervan weerhoudt de dader met naam en toenaam te noemen, waarna het volk lik op stuk gaat geven want daar hebben we tegenwoordig geen overheid meer voor nodig. Daar gaan de halvezolen zelf over.

Misschien heeft de verslaggever van het AD dat ook gezegd toen hij opstond van het interview aan die keukentafel ergens in de Alblasserwaard. Dat hij op zijn beurt op het hoofd van de dader had gepoept.

Marcel van Roosmalen schrijft op deze plek een wisselcolumn met Ellen Deckwitz.