Een beroemde vrouw in het bloot of bijna bloot komt nogal eens voor. Maar een beroemde man zonder kleren? Gebeurt niet. Een bult in een broek is het maximum. De vrouwen mogen de sensatie opknappen. Weet je nog, Justin Timberlake die bij een optreden in 2004 het frontje van Janet Jacksons borst wegtrok? Hij was de rebel. Zij werd afgefakkeld.
Nu weer Kanye ‘Ye’ West en Bianca Censori op de rode loper van de Grammy Awards. Tegenover zijn blote ellebogen (korte mouwen! gewaagd!) toonde zij in een transparante jurk haar ondergoedloze lichaam. Hij bleef veilig in de kleren, zelfs zijn zonnebril hield hij op. Daar vindt niemand iets van. De heibel richtte zich op haar.
Gedoe betreft altijd andervrouws naakt. Andermans naakt is geen probleem. Waarom niet? Daar is het eenvoudigweg te zeldzaam voor. Zo zeldzaam dat afgelopen zaterdag in NRC Magazine een zoektocht is gestart naar fotografes die hun geliefden naakt vastlegden. Andersom is dat zo ongeveer een genre. Fotografes zullen die foto’s ook best maken, maar een bemind mannenlichaam exposeren… nou nee.
Intussen is er gesuggereerd dat Bianca Censori tot haar openbare naakt is aangezet, of zelfs gedwongen, door Kanye West (voor wie het niet weet of nooit interesseerde, hij is een rapper en producer). Ja, dat mocht hij willen, het zou zijn imago bevorderen, maar dat is een seksistische aanname. Alsof Censori, architecte en gerenommeerd provocateur, te stom is om zoiets zelf te verzinnen. Alsof ze alleen op bevel van haar man uit de kleren zou gaan en dan wel de moed heeft om haar act ten beste te geven: met haar rug naar een cohort camera’s haar bontjas laten zakken, naakt staan, zich omdraaien, heen en weer drentelen, poseren en dan vertrekken.
Op de rode loper: Kanye ‘Ye’ West en Bianca Censori.
Foto Daniel Cole/ Reuters
Hier gebeurt iets anders. Zij durft. Hij niet.
Wat Censori deed, was geen exhibitionisme zonder betekenis, het is te interpreteren als commentaar op de exploitatieve codes van de rode loper. Elke vrouw is daar gehouden zich bloot te geven aan een meute gluurders, die er in het beste geval op uit zijn om haar te reduceren tot haar uiterlijk en in het slechtste om haar te verscheuren.
Censori belaagt normen en zet kwezels op hun nummer. Naast haar bedrukte angsthaas schitterde ze als een onverschrokken performance-kunstenares in de traditie van de fameuze surrealiste Barones Elsa von Freytag-Loringhoven (1874-1927). Deze ‘mamma van dada’ presenteerde zichzelf als een levend kunstwerk en geldt als de uitvindster van de performancekunst. De opening van een evenement bezocht ze naakt op wat conservenblikjes na. Ze presenteerde zich in op straat gevonden afval, ging zelfs gekleed in levende vogels. Zij had geen probleem, Censori heeft geen probleem. Dat hebben de mensen die een probleem met hen hebben. En die moeten dat zelf maar weten.
Staat Viktor Orbán dit jaar met Pasen op uit de dood? De Hongaarse premier zelf hoopt het van harte. Toen hij in februari zoals elk jaar de natie toesprak, beloofde hij af te rekenen met wat er nog over is aan „liberale netwerken” in zijn land. De deadline die hij erbij gaf: Pasen. Over een jaar zijn er verkiezingen en nooit eerder was het voortbestaan van zijn politieke merk zo onzeker. Orbán heeft een wonder nodig. En zoals wel vaker in dit soort situaties grijpt hij terug naar waar hij het beste in is: het voeden van angst over liberale krachten die Hongarije kapot willen maken. De ene keer zijn lhbti’ers de klos, dan weer journalisten. Asielzoekers. Maatschappelijke organisaties. Europa.
De Hongaarse economie kwakkelt, inflatie pijnigt de Hongaren. In de EU is het land geïsoleerd. Vanwege Orbáns herhaalde aanvallen op de rechtsstaat zijn voor vele miljarden aan EU-tegoeden voorlopig bevroren. Intussen rammelt er een nieuwkomer aan de poorten van de macht: Péter Magyar. Deze Europarlementariër was jarenlang lid van de Orbán-clan, maar distantieerde zich er succesvol van en begon een beweging tégen de hand die hem ooit voedde.
Orbán zal niet snel opgeven. Niet alleen omdat hij aan de macht wil blijven, maar ook omdat het risico dat hij zich voor een rechter zal moeten verantwoorden zodra hij niet langer de macht heeft te groot is. De Europese corruptiebestrijder OLAF uitte al vaker verdenkingen over onregelmatigheden en nepotisme bij de besteding van EU-geld onder Orbán, maar de sterk gepolitiseerde Hongaarse justitie heeft hier nog nooit serieus vervolg aan gegeven.
Een politicus die rommelt met (ook Nederlands) EU-geld, zou hier vanuit Den Haag stevig op moeten worden aangesproken
Vanaf het moment dat Orbán in 2010 voor de tweede maal premier werd, ging het hard achteruit met de rechtsstaat, en ook vijftien jaar later gaat de afbraak onverminderd door. Met nieuwe, door Poetin geïnspireerde wetgeving waarmee ngo’s worden gebrandmerkt als ‘buitenlandse agenten’. Sinds 2021 is een verbod van kracht op het ‘afbeelden en promoten’ van lhbti-uitingen. Onlangs ging Orbáns regering zelfs over tot het verbieden van de jaarlijkse Pride-mars (28 juni). Als klap op de vuurpijl trekt Hongarije zich nu terug uit het Internationaal Strafhof (ICC), een zelfs voor Orbán ongekende stap. Het besluit viel samen met het bezoek van de Israëlische premier Netanyahu, tegen wie het ICC een arrestatiebevel heeft uitgevaardigd. Orbán zaagt dus behalve aan de binnenlandse ook opnieuw aan de internationale poten van de rechtsstaat. Waarom is Hongarije eigenlijk nog lid van de EU? Het is een veelgehoorde en maar al te begrijpelijke verzuchting. Hier wreekt zich de wijze waarop de EU is opgezet: een land dat lid wil worden moet tijdens een strak bewaakt proces van hervormingen aantonen dat het een functionerende rechtsstaat en democratie is. Maar eenmaal binnen, is het lastig om landen die uitglijers maken te corrigeren.
Lees ook
Cadeautje voor Netanyahu, klap voor EU: Hongarije trekt zich terug uit het Internationaal Strafhof
De Europese Commissie kan rechtszaken aanspannen en doet dat ook, ook als het een kwestie is van de lange adem. Voor Hongarije bestemde EU-gelden kunnen worden geblokkeerd, en ook dat gebeurt al. Misschien wel het belangrijkste is dat EU-lidstaten de Commissie bij al deze stappen luid en duidelijk steun zouden moeten verlenen. In het verleden deden Nederlandse kabinetten dat ook. Het huidige kabinet is helaas een stuk stiller, niet in de laatste plaats vanwege de warme banden die PVV-leider Wilders heeft met Orbán. Een politicus die met EU-gelden rommelt, en dus ook met de Nederlandse bijdrage hieraan, zou hier vanuit Den Haag stevig op moeten worden aangesproken.
Lees ook
VVD-Kamerlid Thom van Campen: ‘Je kunt Hongarije nauwelijks nog democratisch noemen’
Gemakkelijk met je smartphone betalen voor je parkeerplek? Dat wordt voor gebruikers van de populaire parkeerapp EasyPark binnenkort in veel gevallen duurder. Waar de app eerst 0,39 euro transactiekosten per parkeersessie vroeg, zal EasyPark vanaf nu 15 procent van het volle parkeertarief vragen, tot maximaal 7 euro. Duur dus. Wat zijn de alternatieven?
Zo werkt het parkeren per smartphone
Waarom kies je überhaupt voor een app, als je er dan transactiekosten bij krijgt? Vooral omdat de app zelf berekent hoeveel tijd je op straat geparkeerd stond. Je geeft aan in de app waar en wanneer je parkeert, en bij het wegrijden zet die netjes de meter ‘stop’.
Je hoeft dus niet te gokken hoe lang je ergens staat, en daarom betaal je nooit meer parkeertijd dan je nodig hebt. Op die manier zou je de transactiekosten kunnen compenseren – als je een extra half uur à 1 euro hebt betaald, dan ben je met die extra 0,39 euro dus goedkoper uit.
Verder hebben verschillende apps extra functies. Denk aan parkeren op kenteken, verkeersinformatie, het reserveren van parkeerplekken in parkeergarages of andere gerelateerde functies. Zoals een benzinepas die je bij verschillende tankstations kan gebruiken. Sommige appmakers bieden ook de mogelijkheid om via een telefoongesprek of sms de betaling van parkeerkosten te regelen.
Verreweg de meeste apps vragen voor deze diensten een kleine transactievergoeding, doorgaans tussen 20 en 60 cent. Een aantal appmakers bieden een abonnementsmodel, waarbij je voor enkele euro’s per maand de transactiekosten ‘afkoopt’. Daarbovenop betaal je dan nog de gewone parkeerkosten.
Let wel op: gebruik je een parkeerapp, dan moet je je registreren. Je draagt dus data over aan de appbeheerder. Dat is allemaal gebonden aan de privacyregels van de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG), maar kan voor sommige gebruikers alsnog ongewenst zijn.
Welke parkeerapps zijn er?
EasyPark is een van de populairste parkeerapps in Nederland, maar er zijn veel concurrenten die ook zijn aangesloten bij SHPV, het landelijke verbond van gemeenten dat parkeergelegenheden beheert. Dit zijn er een aantal.
1. Ease2Pay On The Go
Wat is het: Ease2Pay On The Go is een brede vervoersapp. Het biedt niet alleen parkeerfuncties maar ook een manier om in het openbaar vervoer en voor de brandstof van je auto te betalen. De app waarschuwt je als je bijna aan het einde van je parkeertijd zit. Ook zit er een tarievenkaart in, die laat zien in welke parkeerzone je zit.
Kosten: 0,19 euro per transactie, of een abonnement: 0,49 euro voor 7 dagen, 1,49 euro voor een maand of 14,99 euro voor een jaar.
Aantal gemeenten: 125
Aantal brandstofstations: 400
2. Flitsmeister
Wat is het: Flitsmeister is primair een verkeersinformatieapp die flitsers en files signaleert, maar de app heeft ook een parkeerfunctie. En je kan er automatisch tol mee betalen, mocht je vaak gebruik maken van de A24.
Kosten: 0,35 euro per transactie.
Aantal gemeenten: „Bijna alles in Nederland en België”. Parkeren in België loopt via een samenwerking met de app 4411.
3. Lekker Parkeren
Wat is het: Lekker Parkeren is een simpele parkeerapp zonder opsmuk. Je krijgt herinneringen als je parkeertijd bijna verloopt, je kunt meerdere kentekens toevoegen en er zit een kaartje in. Ook kan je met de app op afstand voor iemand anders de parkeerkosten betalen.
Kosten: 0,29 euro per transactie. Een abonnement kost 1,99 euro per maand.
Aantal gemeenten: ca 93.
4. Seety
Wat is het: Seety is een parkeer-, benzine- en laadpalenapp die gebruikt kan worden in de hele Benelux en in Frankrijk. Naast het regelen van parkeerplekken kun je er dus ook brandstof mee betalen en een beschikbare laadpaal vinden als je bijvoorbeeld op vakantie bent in Frankrijk.
Kosten: Bij Seety wisselen de transactiekosten per stad, van 0,15 euro tot 0,25 euro.
Aantal gemeenten: In totaal 450, waarvan 104 in Nederland en 44 in België.
5. Q-Park
Wat is het: Anders dan de andere parkeerapps is Q-Park direct gelinkt aan eigen parkeergarages. Je kan met deze app dus een Q-Park parkeerplek reserveren en betalen, maar elders heb je er minder aan.
Kosten: Geen transactiekosten. Je kan wel abonnementen afsluiten voor parkeren in verschillende garages, afhankelijk van de frequentie van het gebruik en de locatie.
Aantal gemeenten: Q-Park heeft parkeergarages in zo’n 330 steden in West-Europa, van Duitsland tot Ierland. In Nederland heeft het concern 454 parkeerlocaties.
6. SMSParking
Wat is het: SMSParking is een parkeerapp zonder veel extra functies. Wel biedt de app de mogelijkheid om per SMS een parkeeractie te starten en stoppen – je stuurt dan vanuit een geregistreerd telefoonnummer een bericht met de zonecode en je kenteken naar een door SMSParking beheerd nummer.
Kosten: Eenmalige registratiekosten van 5 euro. Daarna 0,35 euro per keer zonder abonnement, of 0,16 euro per keer met een maandabonnement van 2,55 euro.
Aantal gemeenten: 170.
7. Stadsparkeren
Wat is het: Een simpele parkeerapp, die te gebruiken is bij parkeren op straat, of met kentekenherkenning bij aangesloten parkeergarages. Voor dat laatste heb je wel een pas nodig, die Stadsparkeren gratis opstuurt.
Kosten: 0,30 euro per keer of 2,50 euro per maand.
Gemeenten: 163.
8. Yellowbrick
Wat is het: Yellowbrick is een parkeerapp die valt onder de paraplu van EasyPark, maar vooralsnog eigen tarieven aanhoudt. Met Yellowbrick kun je toegang krijgen tot de garages van aanbieder Parkbee.
Kosten: 0,49 euro per keer, of 4 euro per maand.
Gemeenten: 137. Parkbee-garages: 250 locaties.
9. Tanqyou
Wat is het: Deze parkeerapp is deels voor particulier, maar ook deels voor zakelijk gebruik – zo kun je bijvoorbeeld je tank- en parkeerkosten gemakkelijk bijhouden voor je werkgever. Daarnaast kun je met deze app goedkoop tanken en opladen. Tanqyou beheert ook enkele wasstraten in Noord-Nederland.
Kosten: 0,25 euro per transactie of 2 euro per maand voor abonnement.
Aantal gemeenten: exacte aantal onduidelijk, maar meer dan 150.
Verder is er ook nog ANWB Parkeren, met kortingen voor ANWB-leden, en biedt de Rabobank een eigen parkeerapp voor rekeninghouders.
Wat voor parkeerregels gelden er precies?
Nederlandse gemeenten houden over het algemeen soortgelijke parkeerregels aan, maar ze variëren wel. Voor specifieke details kun je dus altijd het beste op de website van de gemeente kijken.
Op de meeste plekken in Nederland kun je niet meer contant betalen voor een parkeerplaats. Parkeren gaat doorgaans op kenteken: je voert je kenteken in bij de parkeerzuil en betaalt voor de tijd die je er verwacht te staan. Je hoeft dus geen bonnetje meer achter de ruit te doen. In de meeste gemeenten kun je dus ook betalen per app, of door te bellen of sms’en naar een specifiek nummer.
Zeker in de grote steden is er sprake van verschillende parkeerzones met andere tarieven. Doorgaans ligt het hoogste tarief rond de 7 euro – dat betaal je in de binnenstad en op andere drukke plekken. Om de parkeerdruk op bewoners te ontlasten, lopen in drukke Nederlandse woonwijken de betaalde parkeertijden regelmatig tot 11 uur ’s avonds.
Voor wie parkeren in de binnenstad van steden als Amsterdam of Utrecht te duur is, zijn Park + Ride-garages een goed alternatief. Deze garages staan doorgaans net buiten de stad. Vanuit daar ga je met het openbaar vervoer verder. Scan je je ov-kaart bij terugkomst, dan krijg je aanzienlijke korting op de parkeerkosten.
De afgelopen weken werd Europa opgeschud door het brute optreden van de Amerikaanse president Donald Trump. Berlijn reageerde er nauwelijks op. Daar werd in stilte onderhandeld om snel te komen tot een coalitieakkoord.
Nieuwe initiatieven kwamen uit Brussel, uit de mond van de Europese Commissievoorzitter Ursula von der Leyen, of uit Parijs van Emmanuel Macron, die nooit te beroerd is om namens Europa te spreken. Aankomend bondskanselier Friedrich Merz sprak zich alleen vlak na de verkiezingen even kort uit over het buitenlands beleid. Hij zei dat Europa zo sterk moet worden dat we stap voor stap onafhankelijk worden van de VS. Dat was een opmerkelijke uitspraak. Maar daarna bleef het oorverdovend stil.
Wie denkt dat Duitsland ook de komende tijd vooral met zichzelf bezig zal zijn, komt bedrogen uit. Merz staat te popelen om zich te voegen bij het Europese concert en om als het aan hem ligt ook meteen de eerste viool te spelen. Tijdens Merz’ formatieve jaren als politicus viel de Berlijnse Muur, kwam de Duitse eenwording tot stand en werd het Verdrag van Maastricht gesloten. Als kind van Helmut Kohl wil Merz in Europa daadwerkelijk veranderingen tot stand brengen. Sinds de verkiezingen heeft hij Macron al twee keer ontmoet, alsof hij zijn intrede in het Kanzleramt al heeft genomen. Als geen ander wil hij daadkracht uitstralen.
Grote belemmeringen
Critici zullen denken: dat wilde bondskanselier Olaf Scholz ook. Waarom zou het Merz nu wel lukken? Scholz had als geen ander te maken met grote belemmeringen in de Duitse buitenlandse politiek. Hij werd voortdurend teruggefloten door zijn coalitiepartners, die net als hij voorstander waren van meer integratie, maar die een ander Europa voorstonden dan hij. Dat begon al bij de vraag of kernenergie in de EU een groen energielabel zou krijgen. Nee, zeiden de Groenen – tegen het zere been van Macron. En het liep spaak toen op Europees niveau werd afgesproken om vanaf 2035 een verbod in te stellen op de verkoop van verbrandingsmotoren. Dit keer zei de FDP nee, op het laatste moment, toen alles al in kannen kruiken was. Uiteindelijk werd besloten dat verbrandingsmotoren geproduceerd kunnen blijven worden, zolang ze op uitstootvrije e-fuels lopen.
Een tweede binnenlandse belemmering waarmee Scholz te maken kreeg, was de grondwettelijk vastgelegde ‘schuldenrem’, waaraan zowel FDP-minister van Financiën Christian Lindner als het Constitutionele Hof in Karlsruhe de regering opnieuw herinnerden. Scholz kon geen cadeaus meer uitdelen.
Maar de belangrijkste belemmering bleek te liggen in de buitenlandse politiek. Waar Emmanuel Macron uit de Oekraïne-oorlog de les trok dat de EU moest voortgaan op het pad van de strategische autonomie, trok Duitsland steeds meer samen op met de VS.
Merz kondigde harde maatregelen aan om vluchtelingen uit te zetten
Met het aantreden van Trump is daarin nu verandering gekomen. Trump dwingt Duitsland als vanzelf om Europees te denken. Maar dat betekent niet dat alle Frans-Duitse verschillen van inzicht meteen zijn weggemasseerd. De Duitse industriële belangen in de VS en China blijven bijzonder groot. Het Franse streven naar strategische autonomie staat wat dat betreft ver weg van de dagelijkse realiteit, die Duitsland niet uit het oog zal verliezen.
Stijlbreuk dient zich aan
De afgelopen maanden hebben we al een beetje kennis kunnen maken met Merz’ politiek leiderschap. Een belangrijke stijlbreuk dient zich aan. Angela Merkel dacht altijd als eerste aan de Europese verdragen. Zij was de belangrijkste hoeder van de op regels gebaseerde Duitse buitenlandse politiek, die werd voortgezet door de regering-Scholz. Merz heeft laten zien zich meer te willen oriënteren op wat Luuk van Middelaar ‘gebeurtenissenpolitiek’ noemt. Na de aanslag in Aschaffenburg kondigde hij meteen harde maatregelen aan om vluchtelingen uit te zetten die irregulier in Duitsland zijn. Of deze maatregelen in lijn waren met het Europese recht, leek niet zijn eerste zorg.
Nog bonter maakte Merz het toen hij direct na de verkiezingen de Israëlische premier Netanyahu in een telefoongesprek uitnodigde naar Duitsland te komen. Daarmee ging hij geheel voorbij aan uitspraken van het Internationaal Strafhof in Den Haag.
Als het erom spant, zal Merz gebruikmaken van de vrije ruimte die hem als kanselier ter beschikking staat. Dat maakt hem ook geschikt in de omgang met Trump, die zich al helemaal niets laat voorschrijven. En het maakt hem geschikt voor deze tijd, waarin politiek vertrouwen belangrijker is dan ooit. Ook in dit opzicht is de invloed van Helmut Kohl zichtbaar. Kohl wist als geen ander regels op te rekken, zodat hij de politiek uiteindelijk alsnog naar zijn hand kon zetten. Het is deze lijn, die Merz voortzet.
Lees ook
Nieuwe Duitse coalitie beperkt migratie en verlaagt belastingen