De toegangsdeur van een flat moet tegen een stootje kunnen. Verhuizers die een bankstel ertegenaan bonken, pakketbezorgers hun kar. Jongeren die ’m een trap geven, of een steen eronder schuiven zodat ’ie open blijft staan. En die van de Eliotflat in Ommoord, een wijk in Rotterdam met veel senioren, krijgt ook wel eens een optater van een scootmobiel.
Niks aan te doen, zegt Anneke Storm (70), die de scootmobielrijders – zelf heeft ze er geen – ziet stoeien bij de ingang. Want een meter links van de deur zit de deuraandrijving die je met een sleutel opent en daarna moet je de scootmobiel op de smalle stoep meermaals terugsteken om op tijd, vóórdat ’ie weer dichtvalt, binnen te komen.
Vorig jaar stond de toegangsdeur van de Eliotplaats, een acht verdiepingen tellende knikflat, zeven keer ‘in storing’ en dit jaar is het niet anders. Telkens een elektrische zoem; líjkt ’ie dicht maar is ‘ie het niet.
Ommoord staat vol met zogeheten ERA-flats, gebouwd in de jaren 60 en 70 om de woningnood te dempen, en de Eliotplaats ligt in een hoekje, overschaduwd door een reus van veertien etages. Anneke Storm en haar man betrokken er dertien jaar geleden een ruime sociale huurwoning op de zevende. Winkels om de hoek, fietsen langs de Rotte en uitzicht op de skyline van Rotterdam. „Dáár, de Erasmusbrug.” Ze wijst vanaf de eettafel. „Met oud en nieuw zijn we altijd thuis, vanwege het vuurwerk.” Glimlach: „Ze zeggen dat dit de mooiste flat is van de hele wijk.”
Maar de Eliotplaats is ook de grootste probleemflat van de wijk. Jongeren hangen ’s avonds in het halletje, waar ze blowen en ballonnetjes nemen en daarna plassen en poepen en kotsen in het trappenhuis en bij de garageboxen en de spiegel van de lift van een klodder spuug voorzien. Of ze steken – al driemaal – een scootmobiel in de fik. Of het grofvuil in het afvalhok.
Tot z’n pensioen, zes jaar geleden, was huismeester Jan in de flat zowat voltijds aanwezig. Die kende iederéén. Maar de aanwezigheid van de huismeester is deels afgebouwd en geregeld zijn er wisselingen. En nadat de vorige in augustus een pistool tegen haar hoofd kreeg omdat ze wilde ingrijpen toen inbrekers een kelderbox poogden te openen, was er vier maanden géén.
En de nieuwe huismeester, zegt Storm, doet heus zijn best. Maar wat kun je beginnen tegen een toegangsdeur die altijd in storing is? „Jij slaapt toch ook niet met de deur open?”
Maandag heeft woningbouwvereniging Havensteder een nieuwe scharnierarm geplaatst. Maar waarom geen schuifdeuren, zegt Storm, zoals bij de andere flats? Onduidelijk of dat dé oplossing is, laat Havensteder weten in een reactie.
Maar het lijkt wel, zegt Storm, of bij zo’n grote organisatie niemand zich écht verantwoordelijk voelt. En intussen durven bewoners ’s avonds de hond niet uit te laten. En ook kinderen gaan de straat niet meer op. Storm: „ ‘Blijf maar lekker bij oma’, zeg ik tegen de kleinkinderen. ‘Netflix kijken’.”
Freek Schravesande doet elke donderdag ergens vanuit Nederland verslag.
