Column | Een 6 voor het klimaatexamen

‘Ik heb wel een lamme hand”, zegt Menno Huijs dinsdagmiddag. „Zoveel schrijven ben ik niet meer gewend.” Hij heeft net een uur zitten blokken in de Hal van Honderd, een met marmeren tegels beklede ruimte in het stadhuis van Eindhoven. Tafels uit elkaar, niet spieken, alleen pen en papier op tafel… „Ik kreeg echt een déjà-vu naar mijn eindexamen, een dikke 25 jaar geleden.”

Huijs is een van de duizenden deelnemers aan het Nationaal Klimaatexamen, dat tussen 15 en 30 mei plaatsvindt op 120 locaties in heel Nederland. Bij de gemeente Eindhoven deden dinsdag zo’n dertig medewerkers mee. Onder wie Huijs, die zich als programmadirecteur klimaat & energie onder andere bezighoudt met CO2-reductie in de stad: „Ons doel is om in 2030 55 procent minder uit te stoten dan in 1990. We proberen ook meer bewustwording te creëren, daar past dit examen mooi bij.”

Vijfendertig vragen, weinig multiple choice – tijd om álle vragen te beantwoorden was er niet, zegt zijn collega Saskia van Hulten. „Veel rekenwerk met terajoules en percentages. En dat allemaal zonder rekenmachine.” Huijs bekent schoorvoetend dat hij z’n smartphone een paar keer heeft gebruikt. „Alléén als rekenmachine hoor, niet om te spieken.”

Dat er geen cijfers zijn uitgedeeld vindt hij jammer. „Ik had een competitief element best leuk gevonden. Desondanks heb ik m’n stinkende best gedaan..”

Omdat het examen tot 30 mei kan worden gemaakt, blijven de vragen nu nog geheim. Of vooruit, één bonusvraag (goed voor maar liefst 40 punten) kunnen de deelnemers wel delen. „De opdracht was om een brief aan jezelf of je kinderen te schrijven, voor over 10 jaar, waarin je ook deelt wat je zélf allemaal hebt gedaan voor het klimaat”, vertelt Roelof Admiraal, sectorsecretaris economie & cultuur bij de gemeente. „Ik ben recent overgestapt naar een milieuvriendelijkere bank, dat is een begin. En ik gebruik de herbruikbare waterfles die ik kreeg toen ik hier in dienst kwam.” Van Hulten schreef een brief waarin ze haar kinderen een gezonde toekomst toewenst. „Maar eigenlijk richtte ik hem aan álle kinderen van de stad. Met klimaatverandering vrees ik dat sociale verschillen nog schrijnender worden. Dan wonen sommige kinderen straks in een goed geïsoleerd huis, terwijl het bij klasgenootjes thuis ’s zomers te heet wordt om huiswerk te maken.”

Aan de TU Eindhoven konden geïnteresseerden – hoogleraren, studenten, medewerkers, mensen van buitenaf – het examen een week eerder al doen, op 19 mei. Nee, ze hebben niet stiekem de vragen verklapt aan de gemeente, zegt duurzaamheidscoördinator Erwin Kerkhof in het Atlas-gebouw („In 2019, tijdens de opening, bleek dit het meest duurzame universiteitsgebouw ter wereld!”). Op de begane grond is een speciale Green Room, met onder andere een stoel van gerecycled plastic, mycelium en ‘zeewierhout’. „Vorige week, tijdens onze jaarlijkse Green Week, hebben we hier een kledingruil georganiseerd. Ook gaf een ecoloog rondleidingen over de campus, en konden mensen meedoen met het klimaatexamen.” Zelf deed hij als organisator niet mee. „Ik had de antwoorden stiekem al ingezien toen ik de examens printte.” Op duurzaam papier, uiteraard.

Op beide locaties kon na afloop worden nagepraat. Van Hulten denkt dat ze „misschien een 7” zou hebben gehaald. Huijs geeft zich een 6. „Met de hakken over de sloot.”

Anke Langelaan, persvoorlichter sustainability & health aan de TU Eindhoven, vreest dat ze zou zijn gezakt. „En dan zitten klimaat en duurzaamheid nog wel in mijn portefeuille. Maar bij de rekenvragen brak het koude zweet me uit.”

Toch is ook zij positief over het examen. „Ik heb nu geleerd waar mijn blinde vlekken zitten, op klimaatgebied. En dat is me nog meer waard dan een voldoende.”

Gemma Venhuizen is biologieredacteur en doet elke woensdag ergens vanuit Nederland verslag.