Column | De economie blijkt maar weer belangrijker dan kleur en gender

Velen hoopten erop. De gendergap zou het verschil gaan maken bij de presidentsverkiezingen in Amerika. „Wat jouw man ook zegt, je kunt ook stiekem stemmen”, luidde een spotje van de Democraten, omdat veel vrouwen van Republikeinse mannen diep van binnen voor Kamala Harris zouden zijn.

Volgens de polls zouden mannen inderdaad meer voor Trump en vrouwen meer voor Harris gaan kiezen. Trump scoort beter op immigratie, economie en inflatie en Harris op abortus, was de verwachting.

Geen rare gedachte. In Nederland trekt Forum voor Democratie van Thierry Baudet ook meer mannen dan vrouwen, al heeft dat deels te maken met het feit dat mannen sowieso vaker stemmen dan vrouwen. Bij de Partij voor de Dieren, GroenLinks en Denk is de meerderheid van de stemmers vrouw.

Dat mannen op Trump stemmen, ook jonge zwarte mannen, zou volgens Sylvana Simons komen vanwege de patriarchale voorkeur van de man, zei ze dinsdagavond in Bar Laat. Mannen zouden gevoelig zijn voor de illusie van mannelijkheid bij Trump. Ze zouden zich in hun mannelijkheid aangetast voelen door de opkomst van de vrouw. Vrouwen staan volgens Simons voor meer beschaving, mannen voor het niet kunnen beheersen van impulsen.

Simons maakte de Amerikaanse verkiezingen tot een strijd der identiteiten. Dat is in lijn met haar maatschappijvisie, die voornamelijk om identiteit draait, en haar strijd voor onderdrukte identiteiten: vrouwen, zwarten, gekleurden en het hele genderidentiteitsalfabet.

Positieve discriminatie voel je als kiezer niet in je portemonnee

Daarmee vergat ze dat verkiezingen in de VS bijna altijd op economische thema’s beslist worden. „It’s the economy stupid”, is een beroemd geworden frase uit de campagne van Bill Clinton in 1992. Hij won om die reden de verkiezingen. Uitgebreide analyses zullen de komende dagen volgen, maar ik denk dat Harris deze verkiezingen verloor door de hoge inflatie de afgelopen jaren in de VS en de invloed die dat had op het toch al karige huishoudgeld van tientallen miljoenen Amerikanen. „Are you better off than four years ago?”, riep Trump in de campagne.

De Democraten zijn misschien te veel opgeschoven naar het moderne links van woke met zijn nadruk op de cultuurstrijd tussen witte geprivilegieerde mannen en onderdrukte lhbtqia+’ers en gekleurde vrouwen. Maar gendergerelateerde zaken en positieve discriminatie voel je als kiezer niet in je portemonnee. Die ‘gendergap’ heeft daardoor vermoedelijk minder effect gehad dan gehoopt, al is het ongetwijfeld zo dat meer mannen dan vrouwen op Trump gestemd hebben.

Wat misschien ook meespeelt: Harris had de afgelopen vier jaar als vice-president meer daadkracht moeten uitstralen. En al ben ik geen Trump-fan, ik zie Poetin en Netanyahu eerder naar Trump dan naar Harris luisteren. Al is Trump ook geopolitiek onvoorspelbaar, ik heb tegelijk enige hoop dat er beweging komt in een aantal uitzichtloze internationale conflicten. Biden heeft Oekraïne tweeënhalf jaar laten lijden door genoeg wapens te leveren om een nederlaag te voorkomen, maar een overwinning onmogelijk te maken door zijn verbod die wapens in Rusland in te zetten.

Of Elon Musk (de toekomstige minister van Economische Zaken?) en Trump de komende vier jaar gaan zorgen voor een betere economie, minder inflatie en rust in de wereld is natuurlijk zeer de vraag. Hetzelfde geldt voor andere autoritaire leiders zoals Erdogan in Turkije, Orbán in Hongarije en Milei in Argentinië. Waar deze leiders allemaal wél goed in waren: het volk doen geloven dat de belangen van hun land en economie bovenaan zouden staan bij een stem op hen.

Maanden geleden heb ik een weddenschap afgesloten met mijn man thuis. Hij geloofde dat de Amerikanen als het erop aan kwam toch voor redelijkheid en beschaving zouden kiezen. Op het moment dat ik deze column schrijf is de definitieve uitslag nog niet bekend, maar het lijkt erop dat ik een prachtige fles Bourgogne of Bordeaux ga krijgen.

Aylin Bilic is headhunter en publicist.