Chaos onder de Republikeinen nadat ze hun Huisvoorzitter hebben weggestemd

Analyse

Huis van Afgevaardigden De Republikeinen hebben een krappe meerderheid in het Huis, maar het optreden van rechtse rebellen verdeelt hun fractie.

Kevin McCarthy (midden) loopt naar zijn kantoor nadat hij dinsdagavond is weggestemd als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden.
Kevin McCarthy (midden) loopt naar zijn kantoor nadat hij dinsdagavond is weggestemd als voorzitter van het Huis van Afgevaardigden. Foto JIM LO SCALZO/EPA

Positie vacant in Washington. Op papier mooie post. Tweede in lijn voor het presidentschap. Kandidaat is idealiter Republikeins lid (m/v) van het Huis van Afgevaardigden. Loyaliteit aan Donald Trump essentieel. Masochisme vereist. Verwacht niet veel voor elkaar te krijgen. Werk niet samen met Democraten. En pas op voor dolkstoten van rechts.

Na de unieke motie van wantrouwen waarmee Kevin McCarthy dinsdag door acht partijgenoten en de Democratische minderheid werd afgezet als Huisvoorzitter is de chaos compleet in de Republikeinse fractie. De 221 leden hebben geen voorzitter, geen zicht op een opvolger en geen consensus over de belangrijke thema’s die spelen: van een nieuwe naderende shutdown tot hulp aan Oekraïne. „De afzetting weerspiegelt de verloedering van de Republikeinse partij in dit tijdperk van woede”, schrijft de conservatieve Wall Street Journal.

Niemand heeft de illusie dat een nieuwe voorzitter die woede terug in de fles kan krijgen. Maar bestaat er iemand die de verloedering kan stelpen en uit de chaos een functionerende fractie kan smeden? Zijn de hard rechtse rebellen die hun herverkiezing niet vrezen, überhaupt te verenigen met kwetsbare gematigden voor wie die wel op het spel staat?

Animo lijkt er voldoende. McCarthy’s lijk was dinsdag nog niet koud of ambitieuzen polsten bij partijgenoten hun kansen. Steve Scalise, de nummer twee onder McCarthy, is populair maar in slechte gezondheid. Jim Jordan, die zich officieel gekandideerd heeft, lijkt de meest rechtse optie, maar mist vertrouwen van het midden. Tom Emmer wordt juist als betrouwbaar gezien, maar niet als leider. Kevin Hern zou een poging willen doen. Elise Stefanik is de enige vrouw die wordt genoemd. Over hun beleidsagenda’s gaat het niet.

De Republeinse leider Steve Scalise (rechts) na de motie tegen McCarthy. Foto Anna Rose Layden / Getty Images via AFP

Het Huis is voornemens komende woensdag te stemmen over kandidaten die zich uiterlijk dinsdag moeten melden. Dit kan, net als bij de verkiezing van McCarthy, een pijnlijk proces worden met vele stemrondes en stoorzenders. Zo zijn er al leden die Donald Trump op hun stembriefje willen schrijven, omdat de grondwet niet expliciet stelt dat de voorzitter een zittende afgevaardigde moet zijn.

Motiejoker

McCarthy’s einde als voorzitter zat al ingebakken in het begin. In ruil voor voldoende stemmen dwongen hard rechtse partijgenoten in januari steeds meer concessies bij hem af. Hij veranderde hoe er over begrotingen gestemd wordt. Gaf critici mooie baantjes in commissies waar ze zich op onderzoek naar de familie Biden konden storten. En hij paste de Huisregels aan zodat ieder lid op elk moment een motie van wantrouwen tegen hem mocht indienen.

Matt Gaetz, de afgevaardigde uit Florida die de motiejoker destijds in het spel bracht, zette ’m dinsdag in. Gaetz was woedend dat McCarthy afgelopen weekend te elfder ure een deal sloot met de Democraten om een complete shutdown van de federale overheid te voorkomen. Maar de wijze waarop hij McCarthy aanviel leek meer persoonlijk dan politiek.

Lees ook dit profiel over Matt Gaetz: Een trumpiaanse opportunist die in Huis VS zijn eigen voorzitter wil onttronen

Een nieuwe voorzitter hoeft misschien minder gerichte toorn te vrezen, maar zal zich ook moeten voegen naar de procedurele eisen van het meest extreme smaldeel. Hij kan op elk moment speelbal van hun individuele campagnes worden. En krijgt te maken met Trump, die graag stookt in zijn eigen partij.

Politici als Matt Gaetz danken hun landelijke bekendheid en campagnedonaties aan de wanorde die ze creëren. Hij en andere leden uit dieprode districten die altijd Republikeins zullen stemmen, gijzelen een fractie waarin anderen ook zwevende kiezers voor zich moeten blijven winnen. Met de voorzitterspositie staat niet alleen het functioneren van het huidige Huis op het spel, maar ook de Republikeinse meerderheid volgend jaar.

De aanloop naar de presidentiële voorverkiezingen bewijst dat Trump nog altijd ongekend populair is onder Republikeinen. Maar in de laatste tussentijdse verkiezingen gingen kandidaten die de ex-president steunt, vaak kansloos ten onder.

De ‘rode golf’ die Republikeinen in 2022 voor zich zagen bleek een rimpeling en leidde tot een uiterst krappe meerderheid (221 van de 435 zetels). Terwijl sommige radicalen verloren, gaf die uitslag bestaande rebellen in de fractie uitzonderlijk veel macht.

De manier waarop McCarthy naar de slacht geleid werd is uniek en spectaculair. Nooit eerder in de Amerikaanse geschiedenis werd een dergelijke motie met succes ingediend. Maar zijn Republikeinse voorgangers werden ook door hun eigen leden verslonden. Paul Ryan (2015-2019) brandde op in de Trump-jaren en vertrok voor hij zijn zetel kon verliezen. John Boehner (2011-2015) stapte op toen muiterij dreigde vanuit de rechtse Tea Party beweging die hem in het zadel had geholpen.

Eenheid uitstralen

Voor de Democraten blijkt het uitstralen van eensgezindheid – dat wat de Republikeinen maar niet lukt – belangrijker dan een voorzitter waar mee valt samen te werken. Sinds zaterdag hing boven de markt hoe die partij zou stemmen bij een motie van wantrouwen. McCarthy had er geen fans, maar hij sloot wel twee keer een deal met ze: over het schuldenplafond en de shutdown. Daardoor konden belangrijke plannen van president Biden doorgaan die anders geblokkeerd waren.

Tijdens een vergadering op dinsdagochtend spuiden zoveel Democraten hun frustraties over McCarthy dat het onmogelijk bleek om hem collectief te helpen. Waarop de beslissing viel om hem collectief te laten vallen.

De Democraten nemen de Republikeinse chaos en obstructie voor lief. Zo bewijst het afzetten van McCarthy ook hoe doet bipartisanship, structurele samenwerking tussen de twee partijen, morsdood is.