Category: Tech en Media

 Gert Jan Mulder treedt per direct terug als lid van de raad van toezicht van omroep Ongehoord Nederland. Dat heeft de raad van toezicht zaterdag bekendgemaakt. Mulder besluit te vertrekken na ophef om een profiel in De Volkskrant vrijdag. Daarin verwijst de krant naar eerdere kwetsende uitlatingen die Mulder op sociale media heeft gedeeld over moslim- en LHBTIQ+-gemeenschappen.

In 2021 schreef NRC al over de islamofobe tweets die Mulder meermaals op een schorsing van Twitter, tegenwoordig X, kwamen te staan. In een verwijderd Twitterprofiel noemde hij zichzelf „islamofoob”. De NPO zei na het Volkskrantartikel haast te willen maken met het aanscherpen van de Gedragscode Integriteit Publieke Omroep. Rabin Baldewsingh, de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme (NCDR) stelde dat de uitlatingen van Mulder „ronduit racistisch” zijn en dat zijn uitspraken „het publieke omroepbestel en de Nederlandse bevolking schaden”.

Lees ook

Zorgen bij minister en NPO over islamofobe uitingen toezichthouder Ongehoord Nederland

In een reactie vanuit zijn verblijfplaats in Uruguay heeft Mulder inmiddels gereageerd op de ontwikkelingen van de afgelopen dage. „Het lijkt wel alsof iedereen de vermoorde onschuld speelt”, schrijft hij zaterdag op X, „wanneer totaal uit het verband gerukte zinnen of frasen zonder enige context of duiding opsommend worden gepubliceerd en eindeloos herhaald”. Volgens hem is Nederland een „koud, naar land” geworden. „Ik voel mij zeer vervreemd van uw mensen, uw maatschappij, uw cultuur en uw mentaliteit. Au revoir.”

De raad van toezicht respecteert naar eigen zeggen de beslissing van Mulder. Daarnaast is die hem „zeer erkentelijk voor al zijn bijdragen om omroep ON! tot een groot succes te maken.”, zo staat op de website te lezen. Minister Eppo Bruins (Onderwijs, Cultuur en Wetenschap) heeft vrijdag overlegd met de NPO en het Commissariaat voor de Media over het aanscherpen van de gedragscode. Welke aanpassingen de organisaties precies voor ogen hebben, is niet duidelijk.

Delen

Mail de redactie

Na bijna drie uur vraagt Donald Trump hoe lang hij al in gesprek is met Joe Rogan. De Republikeinse presidentskandidaat had zo te horen nog wel door willen gaan, maar hij moet naar een verkiezingsrally. „Je bent een fascinerende kerel”, zegt hij tegen de man die tegenover hem zit. Het marathongesprek tussen de twee, opgenomen in Rogans studio in Austin, Texas, is na een week ruim 42 miljoen keer bekeken op YouTube. En dat is nog zonder Spotify gerekend, waar podcaster Rogan 14,5 miljoen volgers heeft en waar hij zijn programma een paar jaar exclusief aanbod.

Rogan, tevens komiek en commentator bij gevechten van Ultimate Fighting Championship (UFC), is de populairste podcaster ter wereld en presenteert The Joe Rogan Experience sinds eind 2009. Voor hem is drie uur vaste prik, voor de meeste politici niet. Maar we bevinden ons in „een nieuwe wereld”, aldus Trump. Traditionele media hebben aan belang ingeboet, terwijl sociale media en podcasts belangrijker zijn geworden om kiezers te bereiken, ziet de Republikeinse presidentskandidaat. Zijn zoon Barron adviseerde hem om bij Rogan en andere podcasters aan te schuiven.

Uiteraard stipt Trump in zijn podcastoptredens zijn bekende onderwerpen aan en strooit hij met leugens, zoals over de verkiezingsuitslag van 2020. Maar: vanwege de lengte van de meeste interviews ontstaat er ruimte voor meer menselijkheid en krijgen luisteraars een iets andere kant zien. Zo luisterde Trump deze zomer in de podcast van komiek Theo Von met interesse naar wilde verslavingsverhalen. „Cocaïne verandert je in een verdomde uil”, vertelde Von aan een ietwat verbouwereerde Trump, die op zijn beurt vertelde over zijn aan alcoholisme overleden broer Fred jr.

Jonge mannen, jonge vrouwen

Naast de rally’s, sociale media-content, reclames en tv-optredens zijn podcasts voor zowel de Republikeinen als de Democraten een belangrijk onderdeel van de mediastrategie geworden. Beide partijen kunnen zich met deze optredens richten op specifieke doelgroepen die in het gefragmenteerde medialandschap van 2024 minder via traditionele media te vinden zijn. Simpel samengevat gaat dat voor Trump om jonge mannen en voor Democraat Kamala Harris om jonge vrouwen. Harris koos daarom onlangs voor een gesprek met Alexandra Cooper van Call Her Daddy, de nummer vijf van best beluisterde podcasts op Spotify in Amerika. Cijfers voor het gesprek met Harris zijn niet beschikbaar, een samenvatting op YouTube staat op een bescheiden 757.000 views.

Het gesprek van Harris met Cooper was ook veel korter, nog geen drie kwartier. En terwijl Rogan zijn gast gewoon liet beginnen, voelde Cooper zich genoodzaakt om een korte introductie toe te voegen waarin ze aan haar ‘Daddy Gang’ uitlegt waarom Harris in haar podcast zit. Haar publiek is op politiek vlak zeer gemengd, legt Cooper uit, wier podcast begon in 2018 als adviespodcast over seksualiteit en relaties. „Mijn focus ligt bij vrouwen en de dagelijkse problemen waarmee we worden geconfronteerd.” Na het intrekken van het landelijke abortusrecht staan vrouwenrechten onder druk en moet ze zich wel in politiek mengen, legt ze uit. Het gesprek gaat dan ook over zaken als zelfbeschikking en manieren om het land veiliger te maken voor vrouwen. Ook denigrerende opmerkingen van vicepresidentskandidaat J.D. Vance over ‘kindloze kattenvrouwtjes’ komen aan bod. „Gemeen”, noemt Harris die uitspraak. Eerder had ze het over haar eigen situatie: ze heeft twee stiefkinderen die haar ‘Mamala’ noemen. „Familie is er in vele vormen”, zegt Harris. „Het zijn niet meer de jaren vijftig.”

Kritische vragen ontbreken

De overeenkomt van beide podcastafleveringen is de veilige plek die de interviewers creëren voor hun gasten. Kritische vragen zijn er niet. Rogan, die zichzelf als een onafhankelijk denker ziet en eerder steun uitsprak voor Democraat Bernie Sanders, maakt er geen geheim van dat hij Trump graag mag. De aflevering is dan ook een kans voor Trump om zonder tegengas zijn vaste riedeltjes af te steken. Rogan, die onder meer tijdens de coronopandemie onder vuur kwam te liggen vanwege desinformatie in zijn programma, zorgt er vooral voor dat hij geen ellenlange zijpaden inslaat. Enig ongemak ontstaat als de onbewezen verkiezingsfraude ter sprake komt. Hoe zit het met het bewijs? „Ga je het ooit aan ons presenteren?”, vraagt Rogan. Een nieuw antwoord komt niet en al snel gaat het weer over andere dingen. De aflevering stipt veel aan: vechters van UFC, ufo’s, kritiek op CNN en andere ‘mainstream media’, windmolens. De Russisch-Oekraïense Oorlog zou met hem als president nooit begonnen zijn. Hoe? Hij zou over Oekraïne tegen Poetin zeggen: „Vladimir, je gaat niet naar binnen.”

Abortus en vrouwenrechten

In het gesprek tussen Rogan en Trump komen vrouwenrechten niet aan bod, maar in een donderdag verschenen aflevering met J.D. Vance gaat Rogan er wel uitgebreid op in: „Vrouwen maken zich grote zorgen over abortus. Religieuze mannen die proberen te dicteren wat vrouwen wel en niet met hun lichaam mogen doen.” Vance probeert daarna de aandacht te verleggen naar vrouwen die hun abortus ‘vieren’. „Ik denk dat weinig mensen zoiets vieren”, reageert de presentator nuchter. Vance geeft toe dat dat zo is. En zo ontstaat er zelfs enige nuance. Het gesprek heeft na een paar uur al 7 miljoen views.

Wat er nog niet van kwam: een aflevering van The Joe Rogan Experience met Harris. Volgens Rogan zijn er gesprekken geweest, maar wilde Harris niet naar zijn studio in Texas komen en wilde ze slechts een uur praten. Een woordvoerder van Harris geeft aan dat het niet onmogelijk is dat het gesprek er alsnog komt in de laatste dagen voor de verkiezingsdag.

Trump denkt dat Harris bij Rogan onderuit zou gaan: „Ze zou op de grond liggen, in coma.” Rogan: „Ik denk dat we een prima gesprek zouden hebben.”

<dmt-util-bar article="4871525" headline=" Podcasts zijn een safe space voor de presidentskandidaten ” url=”https://www.nrc.nl/nieuws/2024/11/01/podcasts-zijn-een-safe-space-voor-de-presidentskandidaten-a4871525″>


Delen

Mail de redactie

Organisatiepsycholoog Lara Godschalk was een keer bij een concert van Sabrina Starke met het Concertgebouw Jazz Orchestra. En dat Orchestra was volledig wit. Hoe is dat mogelijk, dacht ze, in de jazz! Het genre met zijn diepe roots in de Afro-Amerikaanse cultuur, dat symbool staat voor culturele diversiteit. Godschalk ging, samen met cultureel antropoloog Eva van Ooijen op onderzoek uit en wat ze al vreesden bleek waar, jazz is in Nederland witter dan wit. En dat niet alleen, de witten zijn ook bijna allemaal man. Hoe kan dat? Ze spreken erover met Sabrina Starke en met bandleiders, muzikanten, docenten en studieleiders op de conservatoria.

Delen

Mail de redactie

In 1959 trad jazztrompettist en -zanger Louis Armstrong, staande op een podium gemaakt van groentekistjes, op in een veilinghal in het Westfriese Blokker voor 8000 mensen.

Historici Jantine Swagerman en Marike Barendse vinden dat zo’n fascinerend gegeven dat ze besloten zich in de levensgeschiedenis van misschien wel de grootste pionier van de jazz te verdiepen. Zijn carrière omvat meer dan vijf decennia en zijn invloed is tot op de dag van vandaag in de muziek aanwezig.

Maar hoe kwam Armstrong terecht in de Blokker, of all places? Was het een gewoon concert, of was het misschien een uiting van de Amerikaanse zogenaamde soft diplomacy, die onderdeel uitmaakte van de propagandastrategie die het Westen en het Oostblok allebei in de jaren van de Koude Oorlog hanteerden?

En als dat al het geval was, waarom deed Armstrong dat dan? Hij was zwart, en het Amerika van die dagen was verschrikkelijk racistisch. Swagerman en Barendse zoeken het uit in een zeer beluisterenswaardige podcast, waarin overigens nauwelijks muziek van de meester gedraaid wordt. Dat doen we dan maar zelf.

Delen

Mail de redactie

In de serie Grote Geesten, onderdeel van podcast Wat Blijft, over de inspiratie die we kunnen halen uit de levens van hen die ons voorgingen, zijn er komende weken portretten van twaalf indrukwekkende denkers uit de humanistische canon. Van Aristoteles tot Hannah Arendt en van Simone de Beauvoir tot James Baldwin. Wat kunnen we leren van hun leven en denken en hoe leven zij voort?

In aflevering één volgt Stine Jensen het spoor terug van Desiderius Erasmus. Ze begint bij Erasmus’ standbeeld, op het grasveld voor de Laurenskerk in Rotterdam. Zelfs het bombardement van 14 mei 1940 kon het niet klein krijgen. Dat zegt veel. Alle sprekers die de revue passeren zijn het er over eens dat Erasmus’ gedachtengoed actueler dan ooit is. Hij voerde strijd tegen dogmatisch denken en tegen mensen die zich opsluiten in hun eigen gelijk. Zelfkritiek, ironie en humor zijn onontbeerlijk voor onze maatschappij. Hoog tijd om Lof Der Zotheid nog eens te lezen.

Delen

Mail de redactie

‘Heel intiem, het draait om de muziek. Een beetje die Tiny Desk-setting, weet je wel?”, zegt presentatrice Veronica van Hoogdalem in een vol kantoortje van Omroep Zwart in de Houthavens in Amsterdam, ter voorbereiding op een draaidag van muziekprogramma Podium Zwart. Tiny Desk Sessions is een Amerikaans programma van omroep NPR, dat mateloos populair is op YouTube. Het concept is eenvoudig: op het kantoor van de omroep spelen artiesten en hun band een paar nummers. Zo werkt het ook bij Podium Zwart, al gaat het hier om meer dan de muziek zelf, en zenden ze zowel uit op lineaire televisie als op sociale media. Deze vrijdag begint het vijfde seizoen.

Podium Zwart staat hoog in aanzien bij de vaderlandse r&b- en hiphopwereld. Zo stelde rapper Fresku de release van zijn album uit zodat het tegelijkertijd zou vallen met ‘zijn’ uitzending van Podium Zwart en zijn er de afgelopen seizoenen grote namen te gast geweest, die door het ‘witte’ Hilversum nog vaak over het hoofd gezien worden: gevestigde artiesten als Pete Philly, Willem en Flinke Namen, wisselen zich af met de grootste opkomende artiesten, zoals Josylvio, Kalibwoy en Sor. Onder andere Sophie Straat, Glennis Grace, Ploegendienst en zelfs jazzgigant Gregory Porter passeerden de revue. Ondanks dat aanzien haalde het programma vorig jaar een bescheiden 77 duizend kijkers per aflevering. Hoelang het nog te zien zal zijn, is nog de vraag: Omroep Zwart moet voor het eind van 2025 nog 63.000 betalende leden vinden om in het bestel te mogen blijven.

Hiphop heeft, ondanks de internationale grootte van het genre, weinig plek op lineaire tv. Er is wel hiphop op tv geweest, vooral op MTV en TMF (dat stopte in 2011), waar Van Hoogdalem ook presentatrice was. Ze vertelt: „TMF was een veilige plek voor artiesten, want de hele reden van ons bestaan was muziek uitzenden. Maar toen TMF verdween, was er niemand die in dat gat wilde springen. Niemand wilde echte muziektelevisie maken, en al helemaal geen hiphop. Als het al op tv was, was het een minuutje bij De Wereld Draait Door.”

Vanwege de jonge doelgroep is Podium Zwart ook online aanwezig met uit hun programma’s geknipte video’s. Op YouTube heeft de ‘Unplugged’-show van de Rotterdamse Nana Fofie de meeste views (835.000), andere video’s behalen er zo’n 50.000. Zo is een waardevol archief ontstaan: de optredens die artiesten bij Podium Zwart geven zijn unieke, akoestische shows, met gastoptredens van opkomende talenten. Ieder seizoen van Podium Zwart is een soort dwarsdoorsnede van de staat van de Nederlands hiphopscene.

Reality en muziek

„De hele dag?”, reageert rapper Bokoesam (Samuel Sekyere) in het kantoortje verbaasd op de vraag hoe lang de opnames duren. Hij is de hoofdpersoon van deze aflevering (die op 29 november te zien is). Van Hoogdalem legt lachend uit: „Ja, jij komt binnen, we filmen de interviews, terugblik, vooruitblik, je weet wel. We doen wat spelletjes, eten samen met de hele crew en dan vanavond de show. Reality en muziek tegelijk.” Bokoesam kinkt instemmend: „Als ik tussendoor m’n zoontje van voetbal kan halen, zeg ik let’s go.”

Hiphop is breder dan ooit – Bokoesam brak door als lid van hiphopgroep New Wave (dat in 2016 de Popprijs won) maar maakt tegenwoordig dancehall en reggae. „De muziek van mijn vader”, zegt hij in de spiegel van de visagist. Zijn nieuwe album, Nachtvlinder II, komt op vrijdag 1 november uit.

Podium Zwart is uniek omdat het zowel op lineaire tv een breder publiek bereikt, als online de liefhebbers. Maar dat maakt het programma ook een beetje gek: de hiphop en r&b-scene speelt zich eigenlijk geheel online af.

Bokoesam geeft weinig om lineaire tv, maar: „Podium Zwart is een mooie plek om de diepte in te gaan. Fijn dat het publiek mijn gedachten achter de muziek te horen krijgt. Soms wil je niet alleen maar korte TikTok-filmpjes, maar meer context. Mainstream media slaan vaak de plank mis met hiphop”, zegt hij, „ook daarom is Podium Zwart van belang. Het gaat tegen die Hilversumse stereotypes in.”

Foto’s: Simon Lenskens

Vers fruit en gembershots

Waar vroeger programma’s over muziek als Toppop en de Soundmixshow miljoenen kijkers trokken, domineren de afgelopen twintig jaar competitieve muziekprogramma’s als The Voice of Holland en het Eurovisie Songestival de kijkcijfers. Volgens Jaap Kooijman, hoofddocent media en cultuur aan de UvA, is dat logisch: „Door nieuwe media en streamingdiensten hoeven we niet meer te wachten op programma’s die ons de weg wijzen of op de videoclips van TMF of MTV. We kijken en luisteren zelf wanneer we willen op YouTube of Spotify. Televisie heeft dus niet zozeer zijn rol verloren, maar we consumeren gewoon heel anders.”

Artiest en producer Kans (Randall Felter), die met Bokoesam is meegekomen, heeft inmiddels honger gekregen en trekt een lade open: er komen rijen oranje en rode blikjes frisdrank en zakjes chips tevoorschijn. Op verschillende plekken liggen manden vers fruit, de koelkast puilt uit van de gembershots. „Die honing gaat sowieso mee, dit is overheidsgeld! Mama we made it!”, grapt Bokoesam met Kans terwijl hij een gembershot neemt. Hij is al een tijd geleden gestopt met drank en drugs om zich volledig te focussen op zijn gezin, zijn muziek en zijn lijf. Een optreden bij de publieke omroep lijkt voor veel artiesten, ondanks de scepsis, toch nog steeds succes te symboliseren.

„We zenden nog steeds op de lineaire tv uit omdat we de pluriformiteit in het publieke bestel willen behouden en om bruggen te bouwen”, zegt Veronica van Hoogdalem op de bank waar ze zojuist nog Bokoesam het hemd van het lijf vroeg. „Hiphop werd in Hilversum lang afgedaan als een soort simpele jojo. Terwijl: hiphop is één van de grootste genres ter wereld en geen enkele rapper in Nederland is hetzelfde. Ik denk dat het belangrijk om dat op tv te laten zien – al is het alleen maar om die vooroordelen te ontkrachten. Toen Bokoesam met New Wave de Popprijs won, klonk er boegeroep en liepen mensen de zaal uit. Het zou geen echte muziek zijn. Dat is nog geen tien jaar geleden, hè.”

Bruggen bouwen

„Het werkt bovendien twee kanten op: veel artiesten kijken argwanend naar Hilversum, omdat ze het gevoel hebben niet serieus genomen te worden. Mooi aan Podium Zwart is dat we gewoon tegen die artiesten kunnen zeggen: oké, we duiken in jóuw wereld, jij hoeft je niet aan ons aan te passen. En bruggen gaan twee kanten op: ik wil deze artiesten ook laten zien dat tv-makers wél te vertrouwen zijn. Dat de makers oprecht zijn, zonder dubbele agenda.” Daarna, lachend: „En dat ons adresboekje reikt verder dan Volendam.”

Tussen het kauwen op naturelchips door stelt producer Kans in het tot huiskamer omgebouwde kantoor: „Hiphop heeft tv en mainstream media niet nodig. We doen alles via internet, en dat werkt. Alleen: sociale media zijn leuk, maar missen de diepgang. Het gaat kapot snel online, je mist er de experts, de gatekeepers, de mensen die je de weg wijzen van, dit is goed, dit is niet goed. Dit moet je luisteren, dit niet. Ook daarom is het goed dat Podium Zwart er is.”

Mediawetenschapper Kooijman, die een boek schreef over TMF: „Lineaire televisie is alleen allang niet meer de enige plek voor gatekeeping, die functie van tv veranderde al met de opkomst van kanalen als TMF, die 24 uur per dag muziek uitzonden. Gatekeepen van muziek gebeurt ook online volop: streamingdienst Spotify doet dat bijvoorbeeld met playlists als New Music Friday, waarin zij bepalen welke nieuwe muziek de moeite waard is.”

,,De manier waarop we cultuur consumeren is simpelweg veel meer gefragmenteerd geraakt dan vroeger. We zitten niet meer met miljoenen tegelijk op hetzelfde moment achter hetzelfde medium. We kijken in onze eigen tijd op ons eigen medium naar onze eigen voorkeuren. Dat is niet erg, maar we moeten anders kijken naar wat ‘televisie’ betekent. Voor mij is YouTube ook televisie.”

Delen

Mail de redactie