In Beeld Deze woensdag begon volgens de maankalender die in grote delen van Azië wordt gebruikt het nieuwe jaar – het Jaar van de Slang. Nieuwjaarsdag is de eerste dag van wat in China het Lentefestival wordt genoemd, in Korea Seollal, en in Vietnam Tet.
,,Vandaag wappert de regenboogvlag trots boven Thailand”, schreef de Thaise premier Paetongtarn Shinawatra donderdag op X. Toen trad de wet in werking die het mogelijk maakt dat mannen met mannen trouwen en vrouwen met vrouwen. Dat kon in Azië eerder alleen in Nepal en Taiwan. Hoewel Thailand altijd het imago had LHBTQ-vriendelijk te zijn, duurde het tot juli 2024 voordat een wet die het huwelijk voor hen openstelde, werd aangenomen. In oktober keurde ook de koning de verandering goed. In de algemene trouwwet wordt nu gesproken over partners. Ook het recht om te adopteren en het erfrecht is nu voor iedereen.
Van de mogelijkheid om het huwelijk te laten registeren werd donderdag direct op grote schaal gebruik gemaakt door stellen van hetzelfde geslacht, ook door buitenlanders die er speciaal voor naar Thailand reisden.
Aluminium kapsalonbakjes, snoepkartonnetjes, binnenstebuiten geklapte pannekoekenmixdozen: je kunt het zo gek niet bedenken of mensen sturen er hun online gekochte spullen retour in. Fotograaf Rosalie van der Does had een bijbaantje bij een webwinkel voor zonnebrillen, en toen zij en haar collega’s de ene na de andere merkwaardige geïmproviseerde verzenddoos aantroffen, bedacht ze: dáár ga ik een verzameling van maken. Een ‘retourenmuseum’. En dat moest op de foto.
„Die kapsalonverpakking vond ik wel heel fantastisch”, zegt ze aan de telefoon. „Zo’n ingedeukt ding, schoongespoeld en wel. De bril die daarin zat is gewoon onbeschadigd binnengekomen.”
Voor haar bieden ze een heerlijk inkijkje in hoe het brein werkt, hoe mensen improviseren, en wat ze zoal in hun keukenkastjes hebben staan. „Die omgeklapte pannenkoekenmix van Koopmans, die vind ik geniaal. Want iemand heeft dan toch bedacht: nou, laat ik het doosje dan openmaken en dan omkeren zodat er geen meel op de bril komt.”
Foto’s: Rosalie van der Does
Van der Does maakt vaker fotoseries waarin het alledaagse komisch aandoet, zoals een serie van de inhoud van Nederlandse garageboxen, of een serie van mensen die hun achterbak proberen vol te proppen na het shoppen bij de IKEA. „Ik zie mezelf als een soort antropoloog. Ik leg graag patronen in menselijk gedrag vast. Als je dat in een serie doet wordt het bijna automatisch grappig.”
De serie is niet per se bedoeld als kritiek op al die retourzendingen aan webwinkels, inmiddels volgens de Autoriteit Consument & Markt tientallen miljoenen per jaar, zegt ze: „Het is echt bedoeld als inkijkje in het leven van nu, ik wil vooral menselijk gedrag vastleggen, zonder er meteen een oordeel over te hebben.” Ze zag in haar retourenmuseum ook maatschappelijke ontwikkelingen voorbijkomen. „Rond 2020 kwamen er ineens allerlei mondmaskerdoosjes, van die slappe. En met Kerst kregen we verpakkingen van kerstlichtjes. Met nieuwjaar de doosjes van champagneglazen. Ik vind dat dus hilarisch.”
Foto’s: Rosalie van der Does
<dmt-util-bar article="4879505" headline="Dit is niet de originele verpakking,
wel een originele” url=”https://www.nrc.nl/nieuws/2025/01/17/dit-is-niet-de-originele-verpakking-wel-een-originele-a4879505″>
De foto’s van vliegtuigen die een knalroze substantie boven Los Angeles loslaten zijn spectaculair. Het resultaat oogt bizar: barbieroze straten, huizen en auto’s. Het roze spul is brandvertrager. De kleur – afkomstig van ijzeroxide – is gekozen omdat die goed werkt als signaalkleur. Zowel vanaf de grond als vanuit de lucht is direct duidelijk welke stukken al onder handen genomen zijn.
De roze deken is niet bedoeld om brand te blussen. Juist (nog) niet door vuur aangetaste gebouwen en het omliggende land kleuren roze om te voorkomen dat ze vlam vatten. Het roze laagje heeft een koelend effect en het ammoniumfosfaat (een type zout) dat erin zit gaat een reactie aan met de cellulose in hout, waardoor het minder goed brandt. Het maakt een brand minder intens, en vertraagt de verspreiding van het vuur.
Het spul heet Phos-Chek en wordt gemaakt door het bedrijf Perimeter. De US Forest Service werkt al decennia met brandvertragers als deze, al waren ze eerder veelal roodgekleurd. Deze versie van de brandvertrager – genaamd MVP-Fx – is verdikt met gom, zo is te lezen op de site van Perimeter. Het helpt om de brandvertrager zo precies mogelijk uit te strooien, in poedervorm verwaait het te veel.
Dat het al decennia gebruikt wordt en dat ammoniumfosfaat op de site van Perimeter geruststellend een ‘veelgebruikte meststof’ wordt genoemd, maakt niet dat er geen milieuzorgen zijn.
Het ammoniumfosfaat verandert de zuurgraad van de ondergrond waarin het terecht komt. Zorgen zijn er onder meer over ecologische gevolgen voor meren en rivieren en het leven daarin. Kwetsbare plekken worden daarom zo veel mogelijk vermeden. En dit jaar is in de gehele Verenigde Staten overgestapt op de MVP-Fx-variant, schrijft de NPR. Die zou minder schadelijk zijn dan de Phos-Chek-variant die eerder werd gebruikt.
In Nederland worden brandvertragers als deze niet ingezet voor natuurbranden, „omdat er stoffen in zitten die we liever niet in de natuur willen gebruiken”, zegt een woordvoerder van het Nederlands Instituut Publieke Veiligheid. In plaats daarvan wordt vooral ingezet op het handmatig maken van stoplijnen, oftewel het weghalen van de brandstof waarmee een vuur zich voedt.
De roze kleur zou overigens onder invloed van zonlicht na een paar dagen moeten vervagen. Huiseigenaren in Los Angeles wordt aangeraden zodra het gevaar geweken is het spul met warm water en een spons te verwijderen.
In Beeld Honderdduizenden Gazanen, die door de oorlog tussen Israël en Hamas toch al een leven vol ontberingen leden, kregen de afgelopen paar weken ook nog eens met een koudegolf en overstromingen in hun tentenkampen te maken. De internationale gemeenschap is, mede door tegenwerking van Israël, nauwelijks in staat de Palestijnen de helpende hand te bieden.
Syrië na Assad Na meer dan vijf decennia heerschappij van de Assad-familie en dertien jaar burgeroorlog viel vorige maand het Syrische regime. Voor zowel de rebellen – nu de machthebbers – als voor het Syrische volk breekt een nieuwe tijd aan. Beelden van een land in verandering.
In Beeld De zege van Sifan Hassan bij de Olympische marathon. Het machtsvertoon van Mathieu van der Poel in het wielervoorjaar. Het winnende schot van Worthy de Jong bij het 3×3 basketbal op de Spelen. Aan epische Hollandse sportmomenten geen gebrek in 2024. Op de Olympische Spelen in Parijs behaalt Nederland in augustus een recordaantal van 15 gouden medailles, bij de paralympische spelen worden de meeste medailles gehaald sinds 1976. In november wordt Max Verstappen voor de vierde keer op rij wereldkampioen in de Formule 1. Als het Nederlands Elftal op het EK voetbal niet in de halve finale was uitgeschakeld door Engeland, was de nationale sporteuforie compleet geweest. Hoewel te betwijfelen valt of het wisselvallige Oranje in de finale partij had kunnen bieden aan het superieure Spanje.
In beeld Hoe zag het jaar 2024 eruit in beelden? Milieurampen en gewapende conflicten kostten mensen het leven. Hevige gevechten in Oekraïne, escalatie in het Midden-Oosten en een overstroming rond Valencia. De Olympische Spelen waren een lichtpuntje binnen alle ontwikkelingen. Deze fototerugblik toont een aantal van de indrukwekkendste nieuwsgebeurtenissen vanuit de lucht.
In Beeld De fotoredactie van NRC selecteert elke week de indrukwekkendste, mooiste en beste nieuwsfoto’s die binnenkomen op de redactie. In de week dat in Syrië feest werd gevierd na de val van Bashar al-Assad, kwamen in Den Haag zes mensen om het leven bij een explosie, werd de gerestaureerde kathedraal Notre-Dame in Parijs officieel heropend en demonstreerden boeren in de Franse stad Dijon tegen het Mercosur-akkoord.
Je was ze bij wijze van spreken bijna gaan missen, de grenscontroles die sinds het vrije verkeer van goederen en personen binnen de zogenoemde Schengenzone, bijna dertig jaar geleden, waren verdwenen. Je was het bijna gaan missen; het nerveuze zoeken naar paspoorten bij het naderen van een grens, de opluchting als je mocht doorrijden, de tevredenheid dat je kennelijk braaf genoeg was om na slechts één blik in het voertuig een rit ongestoord te vervolgen, het vreemde land in. En je werd je van dat licht melancholische gevoel pas weer bewust toen je als automobilist, sinds afgelopen maandag, niet meer met vredig welbehagen kon kijken naar verlaten kantoortjes van strenge douaniers die er niet meer waren. Maar jezelf ineens, net als lang geleden, weer moest gaan beschouwen als iemand die niet alleen een nuttige zakenreis of een gezellige vakantiereis maakt, maar ook als iemand die wellicht kwaad in de zin heeft. Die onderworpen kan worden aan controles door douaniers die met stugge gelaatsuitdrukking een blik in je kofferbak werpen, en hinderlijk routineus om je paspoort vragen.
