Een 62-jarige man in de zuidelijke stad Zhuhai die met een auto inreed op een groep joggende mensen bij een sportcentrum met 35 doden en 43 gewonden tot gevolg. Een 21-jarige student in het oostelijke Wuxi die het weekend erop met een mes acht mensen doodde bij een beroepsopleiding. En drie dagen later, op dinsdag, nóg een gewelddadig incident waarbij een autobestuurder onschuldige mensen aanviel, nu bij een basisschool in centraal China.
Binnen tien dagen vonden in China drie geweldsaanvallen plaats. De incidenten veroorzaken onrust – onder de bevolking en bij de Chinese autoriteiten, die toegeven dat er een probleem is, maar publiek debat over de incidenten onderdrukken.
Officieel heeft China lage criminaliteitscijfers, fors lager dan het wereldwijde gemiddelde, maar de overheid publiceert geen duidelijke informatie over het aantal massamoorden in het land. „Het is daarom lastig om te zeggen of er nu méér van zulke incidenten zijn”, zegt China-socioloog Eli Friedman van Cornell University in de Verenigde Staten. „Maar er lijkt wel sprake van een recente toename.”
Hij ziet dat er daardoor zorgen ontstaan bij de bevolking over hoe dit kan. „Mensen in China zijn gewend aan een leven zonder dit soort gewelddadige criminaliteit. De controle is ontzettend streng en de maatschappij heeft daardoor ook weinig tolerantie voor dit soort incidenten.”
De aanvallenreeks roept vragen op over mogelijke motieven van de daders. De verdachte in Zhuhai zou volgens een politierapport boos zijn over de financiële gevolgen van zijn scheiding. De verdachte in Wuxi, een student met als achternaam Xu die is opgepakt en heeft bekend, schreef in een online verspreide verklaring dat hij „wilde sterven om het arbeidsrecht te verbeteren”. Hij zou tijdens zijn studie onbetaald werk hebben moeten verrichten en soms een maand lang zonder vrije dagen hebben doorgewerkt. De officiële politieverklaring herhaalt deze claims.
Volgens Friedman, gespecialiseerd in het Chinese arbeidsrecht, valt er in ieder geval voor de aanval in Wuxi te wijzen naar structurele redenen die een rol kunnen hebben gespeeld. „De problemen die hij beschrijft komen heel veel voor bij arbeiders en studenten die als onderdeel van hun stage in fabrieken werken. Er vindt uitbuiting plaats. De meeste mensen worden daar geen moordenaars van. Maar sommige mensen wel.”
Verbod op uitingen van rouw
In de steden waar de incidenten plaatsvonden hebben de lokale autoriteiten uitingen van publieke rouw, zoals bijeenkomsten of het neerleggen van bloemen, nadrukkelijk verboden. Als toch bloemen worden neergelegd, worden die door de autoriteiten snel verwijderd.
Dit past in het beeld van een staat die „nerveus wordt van elke uiting van collectiviteit in het openbaar die niet ofwel door henzelf is georganiseerd is, ofwel puur commercieel is”, legt Friedman uit. Rouwuitingen kunnen al snel een politiek karakter krijgen, bijvoorbeeld als burgers antwoorden willen over hoe het geweld kon gebeuren. Lokale autoriteiten weten dat zij zullen worden afgerekend op dat soort publiek protest.
In de steden waar de incidenten plaatsvonden hebben de lokale autoriteiten uitingen van publieke rouw verboden
Wat opvalt is dat ook de centrale overheid zich heeft uitgesproken over het geweld. Na de massamoord in Zhuhai op 11 november, met het hoogste dodenaantal bij een dergelijk incident in tien jaar, zei president Xi Jinping dat veiligheidsmaatregelen moest worden aangescherpt. Alle autoriteiten moeten „risicopreventie en controle versterken… om de levens van mensen en de sociale stabiliteit te beschermen”, aldus Xi kort na de aanval. „Dat is veelzeggend want het geeft aan dat dit niet langer wordt gezien als een lokaal probleem”, zegt Friedman.
De Chinese autoriteiten zijn al lang gefixeerd op het waarborgen van sociale stabiliteit, maar nu het slechter gaat met de Chinese economie en ontevredenheid daarover groeit, wordt die neiging om onrust in de kiem te willen smoren nog sterker.
Hoe de reactie van de overheid er precies uit zal zien werd deze week duidelijker. Hoge partijfunctionarissen binnen de Chinese justitie kondigden aan dat „een combinatie van hard straffen en preventie” centraal moet komen te staan. In de praktijk betekent dit dat de staat nog meer aanwezig wil zijn op het in buurten en huishoudens zodat „potentiële risico’s geen echte dreigingen worden”. De slagkracht van Chinese buurtcomités, die officieel geen deel van de overheid zijn maar in elke buurt de staat assisteren, is de laatste jaren al flink gegroeid nadat deze comités een cruciale rol speelden bij het implementeren van het coronabeleid.
De Chinese media mochten alleen schrijven over de summiere officiële politieberichtgeving, en ook online waren er restricties. In een populaire, inmiddels verwijderde online post, schrijft Qu Weiguo, een professor aan de Fudan Universiteit in Shanghai, dat de verdachten die „wraak nemen op de maatschappij” met elkaar gemeen lijken te hebben dat ze maatschappelijk benadeeld waren, en mentale problemen hadden. Hij roept op tot betere geestelijke gezondheidszorg en open debat.
Ondanks de censuur uiten Chinezen op sociale media hun rouw. „Het lijkt vaak te gebeuren”, zegt een gebruiker. Een ander roept de autoriteiten op veel informatie te delen over wat er is gebeurd, zodat er een maatschappelijk debat kan worden gevoerd, „net zoals ze doen in Amerika bij schietpartijen op scholen”. Op sociaalmediaplatform Weibo concludeert iemand met de online naam @SGQXiaoguo: „Zo veel extreme incidenten, die kun je niet simpelweg afschuiven op het individu.”
‘Er is een oorlog gaande tegen onze manier van leven”, zegt het personage John Dutton (gespeeld door Kevin Costner) als hij gouverneur wil worden van Montana in de neo-western Yellowstone. Met cowboyhoed op en de raspende stem die hem de authenticiteit van de nuchtere, hardwerkende man moet geven, vervolgt hij: „De smerige waarheid is dat ze ons land willen. Het zal er nooit meer uitzien als ons land. Dat is wat vooruitgang tegenwoordig betekent. Dus… als dit de vooruitgang is die je wil, stem dan niet op mij.”
Deze scene uit de populaire serie Yellowstone – waarvan deel twee van seizoen vijf sinds vorige week te zien is – laat geen twijfel bestaan: deze patriarch, van een ranch die al zeven generaties toebehoort aan de familie Dutton, is de juiste kandidaat. Hij is niet uit op macht, maar wil het gebied redden van corrupte politici en ondernemers die het willen omvormen tot vliegveld en casinostad. Het is duidelijk wie dat een aansprekend verhaal vindt: de correlatie tussen een Republikeinse stem en het kijken naar een tv-serie was in 2020 nergens zo sterk als bij Yellowstone.
De witte man, die na de hoogtijdagen van Top Gun en Indiana Jones een beetje op de achtergrond raakte, wordt de laatste jaren weer wat nadrukkelijker omarmd of opnieuw op het witte doek gegooid. Veel Amerikaanse series als Station 19, The Resident, FBI en 911 of 911-Lone Star vertelden de laatste jaren, zeker na de Black Lives Matter protesten, vooral het verhaal van agenten, artsen en brandweerlieden die midden in een diverse samenleving staan. Ze gaan niet alleen over helden van hulpdiensten die mensen redden, maar tonen tussen de verhaallijnen door ook de gevolgen van institutioneel racisme, of patiënten die geen zorgverzekering kunnen betalen en agenten die uitleggen dat een kort rokje dragen geen uitnodiging tot verkrachting is. Ook gaat menig aflevering over de kwalijke kant van politiegeweld. De reddingsteams zijn vaak een toonbeeld van diversiteit.
Yellowstone vertelt een ander verhaal. Deze serie past binnen een conservatieve stroming in de Amerikaanse cultuur waarin de onzekerheid die identiteitspolitiek met zich meebrengt, wordt gethematiseerd. Dat gebeurt niet alleen op tv: ook in film, comedy, muziek en beeldende kunst is meer aandacht voor traditionele waarden, die gevierd worden als tegenhanger van globalisering en diversiteit. Waar een serie als Bridgerton ongekend divers was, viert Yellowstone een heldenverhaal van de onafhankelijke witte held: de dagen van John Wayne lijken terug.
Cultuuruitingen vormen al van oudsher een belangrijke graadmeter voor het overheersende gevoel in een samenleving, en kunnen ook worden gebruikt om een verhaal over de samenleving te sturen. Republikeinse makers weten dat ook en spelen er op in, waarbij de opkomende Republikeinse stem in comedy de opvallendste is, maar ook andere cultuuruitingen tonen hoe de Republikeinse stemmer de wereld ziet.
‘Diversiteitslaagje’
Yellowstone is een interessante casus. Ruwe-bolster-blanke-pit Kevin Costner heeft (net als in het beroemde Dances With Wolves) wel degelijk oog voor de belangen van native Americans wat landbezit aangaat. Alleen draait het in deze serie vooral om loyaliteit en om Amerikaanse waarden die bedreigd worden door fratsen van buitenstaanders. Dat native Americans het verhaal ondersteunen, geeft de serie een eigen ‘diversiteitslaagje’.
Anders dan bij publiekslievelingen als de vele politieseries, nemen de hoofdpersonages in Yellowstone het recht in eigen handen. Waar series als Law & Order: Special Victims Unit of de FBI uiteindelijk uitgaan van de goede bedoelingen van de instituties, voelen de personages in Yellowstone zich gedwongen zelf actie te nemen. De overheid wordt gezien als de vijand.
„Vooruitgang heeft jouw toestemming niet nodig”, krijgt Dutton bijvoorbeeld te horen wanneer hij bezwaar aantekent bij toekomstplannen van het gebied. De buitenwereld is er volgens hem op uit de familie uit de „toekomst te wissen” en „elk bewijs dat de familie daar ooit woonde” ongedaan te maken. Aziatische bezoekers die op het land staan en niet snappen dat één man zo veel land in zijn eentje kan hebben, worden weggejaagd met geweerschoten en de mededeling: „Dit is Amerika, wij delen ons land niet”. Iedereen die daar anders over denkt, wordt in het beste geval in elkaar geslagen of bedreigd, en in het slechtste geval een kopje kleiner gemaakt, zonder dat dit consequenties heeft.
‘Wie is hier nu de Hitler?’
Of het nu in films, series, comedy, beeldende kunst of muziek is: de aantijging dat Republikeinen politiek incorrect zijn, wordt steeds vaker omgedraaid. „Als de Democraten het zo belangrijk vinden dat een vrouw de eerste president wordt, waarom maken ze dan Kamala Harris niet nog voor de komende twee maanden president? Dat kan gewoon, maar doen ze niet. Zijn ze wellicht zelf racistisch? Wie is hier nu eigenlijk de Hitler?” Aldus Greg Gutfeld in zijn comedy-nieuwshow Gutfeld!, die op Fox News wordt uitgezonden. De show wil tegenwicht bieden aan populaire satirische nieuwsprogramma’s als The Daily Show op Comedy Central, en doet in de opzet denken aan de late shows van Jimmy Kimmel en Stephen Colbert: eerst wordt ingegaan op de actuele kwesties, om daarna met een gast te praten. Waar Colbert als gast vicepresident Kamala Harris ontving en dagelijks vooral Trump de maat neemt, was bij Gutfeld! Donald Trump te gast en wordt Harris de maat genomen.
Ook kaart Gutfeld de „leugens” aan die de media volgens hem verspreiden. Juist Trump is inclusief, kijk maar naar de vele latino’s die op hem gestemd hebben. Trumps toekomstplannen worden te zwartgallig neergezet, meent hij, terwijl er niets aan de hand is: er zullen alleen goede veranderingen komen. „Winkeldieven moeten gaan betalen voor hun boodschappen. En gangs van migranten zullen op zoek moeten naar een nieuwe makelaar.”
Presentator Greg Gutfeld, een aanhanger van Trump, afgelopen januari tijdens een aflevering van zijn show Gutfeld!
Foto Roy Rochlin/Getty Images
Lees ook
Populaire podcaster Joe Rogan hielp Trump met het bereiken van jonge mannen
Waar comedy meestal meer een links-liberaal uitgangspunt had en de Republikeinen het lange tijd moesten doen met de mopperende Archie Bunker uit de jaren-zeventig-comedy All in the Family, maakt conservatief Amerika een inhaalslag. Steeds meer conservatieve comedians zoeken de spotlights op. De populairste podcastmaker is Joe Rogan – hij heeft op streamingdienst Spotify 14,6 miljoen volgers, op YouTube 18,4 miljoen, en wordt ‘de Oprah Winfrey voor mannen’ genoemd. Hij ontving niet alleen Donald Trump in zijn drie uur durende podcast, maar ook comedians die ‘identiteitspolitiek’ hekelen en waarschuwen tegen cancelcultuur.
Tony Hinchcliffe laat in zijn podcast Kill Tony conservatieve comedians aan het woord. De onderwerpen zijn de open grens met Mexico, democratische ‘agenda’s’, Aziaten, en homoseksualiteit (met grappen die voelen als een tijdreis naar de jaren vijftig). Zijn opmerking tijdens Trumps rally in New York over Puerto Rico als vuilniseiland, was niet verrassend voor wie zijn shows beluistert. „Thank you for restoring white pride”, luidt een reactie van een luisteraar onder een show, en dat is precies de bevestiging en opluchting die je hoort tijdens de shows.
‘Right-wing country’
Waar bekende namen in de muziek vooral achter Harris gingen staan – Beyoncé, Taylor Swift, Bruce Springsteen – zijn er genoeg zangers die door Republikeinse politici worden geprezen: de ‘right-wing country music hits’, volgens nieuws- en opiniewebsite Vox. Het gaat in die muziek om de authenticiteit van de witte zanger die tegen de achtergrond van de Amerikaanse vlag het geluid van ‘vrijheid’ laat horen. In de countrywereld – die overigens zeker niet exclusief conservatief is – worden mannen als Morgan Wallen, Jason Aldean en Oliver Anthony nadrukkelijk omarmd.
Morgan Wallen tijdens een optreden in Knoxville, Tennessee.Foto John Shearer/Getty Images
Nadat er een video werd vrijgegeven waarin Wallen dronken begon te schelden met het n-woord, groeide zijn succes alleen maar. Typerend is vooral Aldean met zijn ‘bro-country’-muziek. De teksten gaan over vrouwen, trucks en traditionele waarden van de man die hard moet werken voor de kost. Een van zijn grote hits is ‘Try That In a Small Town’, waarin hij de verdorvenheid van de grote stad plaatst tegenover het stadje op het platteland. ‘Urban’ versus ‘country’ is in Amerika al codetaal voor zwart versus wit, dus de tekst kreeg, zeker in de tijd van Black Lives Matter, een bijsmaak: „Well, try that in a small town / See how far you make it down the road / Around here we take care of our own / You cross that line, it won’t take long / For you to find out, I recommend you don’t.”
Jason Aldean afgelopen mei tijdens de Academy of Country Music Awards in Frisco, Texas. Foto Christopher Polk/Getty Images
Controversieel werd het nummer door de videoclip, die werd gefilmd voor de rechtbank van Columbia, Tennessee, waar in de jaren twintig een notoire lynchpartij had plaatsgevonden. Smakeloos of racistisch? Hoe dan ook: na deze controverse nam de populariteit van Aldean enorm toe.
Politieke schilderijen
De conservatieve beeldvorming vindt zijn culminatie in de schilderijen van Jon McNaughton, die sinds 2018 nog bekender en controversiëler werd door zijn Trump-schilderijen. Deze op Fox News al vaker geprezen realistische schilder heeft een voorkeur voor romantische landschappen, maar ook voor politieke werken. Na de aanslag op Trump kwam hij al snel met een geschilderde versie van de foto waarop Trump met bloedend oor zijn vuist in de lucht steekt.
Breder bekend werd hij na zijn schilderij ‘The Forgotten Man’ (2010) waarop alle presidenten tot en met Barack Obama zijn afgebeeld. Op het werk staat Obama met de armen over elkaar. Zijn voeten staan op de grondwet en hij heeft geen oog voor een wanhopige jongen op een bankje. Enkele Republikeinse presidenten zien de jongeman wel, kijken zijn kant op of wijzen Obama op de ‘vergeten man’ op het bankje. Presidenten als J.F. Kennedy en Bill Clinton geven de halsstarrige Obama applaus.
Het werk kreeg veel landelijke bekendheid vanwege de kritiek op Obama en in 2016 ging op Fox News het gerucht dat het werk in het Witte Huis zou komen te hangen. Het werk werd in 2018 door de Britse krant The Guardian aangewezen als hét werk dat Trumps presidentschap moest verbeelden, zoals poster Obama’ s Hope! dat in 2008 deed.
McNaughton komt op voor traditionele christelijke waarden die bedreigd worden – hij noemt zijn werk dan ook niet politiek, maar patriottisch. Als kunstenaar is hij een outcast, maar in maatschappelijke zin heeft hij in Amerika het tij mee. Op zijn schilderij Politically Incorrect zien we een man met een Bijbel in de ene hand en een AR-15 in de andere. Hij heeft een ‘Make America Great Again’-pet op en een T-shirt aan waarop ‘All Lives Matter’ staat. Zijn uitleg bij dit werk laat zich lezen als een samenvatting van de culturele renaissance die het nieuwe verhaal van de Verenigde Staten vertelt. Het is een pleidooi – dat symbool staat voor veel conservatieve stemmen in de kunsten – voor wapenbezit en de Amerikaanse droom die beschermd moet worden, en sluit af met de woorden: „ALL Lives Matter/ And you cannot favor race / The Constitution is colorblind / Wokeness – a disgrace! // There is an absolute truth / Bigoted leftists always forget: / You cannot censure people / Or the politically incorrect.”
Correctie (20 november 2024): In een eerdere versie stond dat de man op het schilderij ‚Politically Incorrect’ een AK-47 droeg, dat moet een AR-15 zijn. Dat is hierboven aangepast.
Kan ze nog een condoom om een banaan doen voor een klas giechelende pubers? Kan ze nog klassikaal een filmpje afspelen over seksuele voorlichting zonder dat ouders klagen dat ze porno laat zien? Kan ze het mannelijk geslachtsdeel nog op een krijtbord tekenen?
De Bulgaarse biologiedocent Tanya Dimitrova, die seksuele voorlichting geeft op een school in de hoofdstad Sofia, weet het niet meer. Sinds afgelopen zomer een ‘anti-lhbti-propagandawet’ werd ingevoerd op scholen in Bulgarije, weet zij – net als veel andere docenten – niet meer wat ze wel en niet mag zeggen tegenover haar leerlingen. Wel wist ze meteen dat ze de wet zou gaan overtreden. „Ik krijg vragen in mijn lessen over homoseksuele seks. Wat moet ik doen?”, vraagt Dimitrova, die na jaren in de Verenigde Staten gewoond te hebben terug is in Bulgarije en wars is van het conservatisme in het land. „Ik beantwoord die vragen.” De consequentie daarvan is vooralsnog totaal onduidelijk. „Beland ik in de gevangenis? Ik weet het niet.”
De wet kwam voor iedereen in Bulgarije als een verrassing. Binnen één dag – hoogst ongebruikelijk – stemde het Bulgaarse parlement in met de anti-lhbti-wet. De wet verbiedt „propaganda, promotie of aansporing” van „lhbti-ideeën en -opvattingen” op scholen, zonder dit te specificeren. De pro-Russische Vazrajzdane-partij (‘Heropleving’), de derde partij van het land, diende de wet in en noemde „lhbti-propaganda anti-menselijk”.
Bulgarije volgt hiermee Rusland en Hongarije, die de afgelopen jaren bijna vergelijkbare wetgeving aannamen die de rechten van de lhbti-gemeenschap aantast. Ook Georgië diende recent een soortgelijke wet in. Het homohuwelijk wordt in EU-land Bulgarije niet erkend en het land staat onderaan de lijst Europese landen die geven om de rechten van lhbti’ers.
Deelnemers aan de Mars voor het traditionele Bulgaarse gezin, een anti-pride-evenement dat op dezelfde dag werd georganiseerd in Sofia.
Foto Hristo Vladev / NurPhoto / Shutterstock
Doelwit van ultrarechts
De situatie voor lhbti’ers in Bulgarije was altijd al slecht, zegt advocaat Denitsa Ivanova van de ngo Deystvie, die opkomt voor de rechten van de lhbti-gemeenschap in Bulgarije. „We zijn altijd al een doelwit geweest van ultrarechtse politieke partijen”, zegt Ivanova. „Fysieke en verbale aanvallen tijdens lhbti-evenementen, zoals de jaarlijkse Pride in Sofia, zijn normaal.” En in de Bulgaarse wet is weinig voor de gemeenschap geregeld. „Er is geen bescherming voor koppels van hetzelfde geslacht, geen mogelijkheden voor een huwelijk of geregistreerd partnerschap. Meer dan driehonderd rechten die voor anderen gelden, gelden in Bulgarije niet voor de lhbti-gemeenschap.”
Ook voor haar organisatie kwam de ‘anti-lhbti-propagandawet’ als een totale verrassing. Omdat het parlement dezelfde dag nog instemde met de wet, kon de Europese Unie niet ingrijpen, terwijl de wet in strijd is met de waarden van de EU. „De Europese Commissie kan de Bulgaarse regering niet overrulen als het gaat om wetten die al door het parlement heen zijn”, zegt Ivanova. „Wel kwam er internationale druk op twee andere wetten, die de stemming niet haalden.” Het zou gaan om een transgenderwet en de zogenoemde ‘buitenlandse agenten’-wet, die het werk van door het buitenland gefinancierde ngo’s belemmert.
Een probleem van de ‘lhbti-propagandawet’ is dat niemand weet wat die precies inhoudt. Wanneer is iets propaganda? Ook is onduidelijk wat de consequenties zijn. De verwachting is dat docenten zullen doen aan zelfcensuur, waardoor ze maar niet over het lhbti-onderwerp beginnen in de klassen. „Bovendien heeft de wet, ook al zou die morgen worden verworpen, effect op de acceptatie van de lhbti-gemeenschap”, zegt Ivanova. „Lhbti’ers worden gezien als gekken. Het zal veel moeilijker worden om veranderingen te bewerkstelligen.”
Online chatservice
De Bulgaarse durfkapitalist Ivan Dimov woonde al decennia in New York toen hij het verhaal hoorde van een minderjarige Bulgaarse jongen die zelfmoord wilde plegen nadat hij uit de kast kwam en zijn moeder zei dat hij geheeld moest worden door een psychiater. „Dat verhaal bleef mij jarenlang bij”, zegt Dimov in het eetgedeelte van zijn lhbti-café in Sofia. Hij keerde terug naar Bulgarije en richtte een café, werkplaats en club op voor de lhbti-gemeenschap en een ngo, de Single Step Foundation, die lhbti-jongeren helpt.
Dat doen ze bijvoorbeeld met een online chatservice, die na de invoering van de wet meteen piekte. „Jongeren maakten zich zorgen”, zegt Dimov. „Ze vroegen of ze in gevaar waren. Of ze geschorst konden worden. En wij konden ze niets vertellen, omdat we het simpelweg niet weten.”
In kuststad Varna ondervonden leraren al wel de indirecte gevolgen van de wet. Daar werden de adressen en namen van een groep leraren gepubliceerd door de Heropleving-partij, nadat ouders hadden geklaagd dat zij een petitie hadden ondertekend tegen de wet. Ze werden door de partij „parasieten” genoemd en „homo-propagandisten”. Dimov zucht: „Zo diep zijn we in dit land gezonken, dat we zwarte lijsten publiceren”. Ook hij moest bij zijn café camera’s plaatsen en moet herhaaldelijk bij de politie komen opdagen omdat er aangiftes tegen zijn organisatie worden gedaan. „Maar die worden allemaal verworpen”, zegt Dimov. „Al is het heel vermoeiend.”
Activist Dimov en advocaat Ivanova hebben de hoop gevestigd op internationale druk en op de Europese rechtbanken, maar ze verwachten een proces van jaren om de wet terug te draaien. „Wat we zien is dat deze wet onderdeel is van een zeer goed georganiseerde beweging uit Rusland, die de democratische waarden van de Europese Unie aanvalt”, zegt Ivanova. „We vechten niet alleen voor de rechten van de lhbti-gemeenschap in Bulgarije, maar ook voor het behoud van de democratie.”
Docent Dimitrova denkt er net zo over en gaat door met haar lessen seksuele voorlichting. Op school en buiten school om. „Ik ga mezelf niet censureren. Ik hoop zelfs dat ik met mijn klassen voor de rechter wordt gesleept”, zegt Dimitrova. Naar Amerikaans voorbeeld: „Dan kunnen we er een zaak van maken en kunnen we deze belachelijke wet aanvechten.”
Lees ook
Het wil maar niet lukken met een stabiele regering in Bulgarije – en de pro-Kremlin partij profiteert
De Chinese president Xi Jinping houdt van controle. Sinds hij in 2012 aan de macht kwam voert hij – met een autoritaire leiderschapsstijl – een onophoudelijke strijd tegen de innerlijke demonen van de Communistische Partij en ontwrichting van buitenaf.
Zo werden onder zijn bewind al ruim 4,6 miljoen mensen in China gestraft voor corruptie. Dat was een zuivering van de partij die Xi noodzakelijk achtte om te voorkomen dat zij zou verzwakken, zoals haar tegenhanger in de Sovjet-Unie.
De ruimte voor onafhankelijke geluiden in de maatschappij kromp, en elke vorm van verzet werd beantwoord met systematische onderdrukking. Tien jaar geleden vonden in Hongkong grootschalige protesten plaats tegen inmenging van Beijing in lokale verkiezingen, en pleegden militante Oeigoeren uit Xinjiang een serie aanslagen. Xi heeft de autonomie van beide gebieden in de jaren daarna drastisch ingeperkt.
Xi’s beweegredenen worden vaak afgeschilderd als een mysterie. Hij praat nog minder met de pers dan zijn voorgangers, en de Chinese politiek is door strenge censuur steeds moeilijker te volgen. In zijn boek Eenmanspartij beschrijft de Singaporese journalist Chun Han Wong wat we wél weten over Xi en hoe hij China wil besturen. „Je kunt een rechte lijn trekken tussen Xi’s visie op de macht en de chaos van de Culturele Revolutie waarin hij opgroeide”, zegt Wong.
Schrikbewind
Wong volgt voor The Wall Street Journal China’s elites en was van 2014 tot 2019 correspondent in Beijing. Hij laat in detail zien hoe de jonge Xi last had van het schrikbewind van Mao Zedong, China’s eerste grote leider met wie hij vaak wordt vergeleken. Drie of vier keer zat Xi vast, vanwege de besmette politieke status van zijn vader, een revolutionair die bij Mao in ongenade was gevallen. Pas na tien pogingen mocht Xi lid worden van de Communistische Partij die hij nu leidt.
Chun Han WongFoto Anthony Kwan
Toch zou hij zich volledig richten op het versterken van die partij. „Mao had een diepe bron van legitimiteit. Hij kon zeggen: ik heb het nieuwe China opgericht. Hij koos voor revolutionaire chaos – en zette het volk zelfs tegen de partij in. Maar voor Xi is zijn verkiezing door de partij de enige reden dat hij China mag besturen”, aldus Wong. Xi gelooft dat alleen die krachtige politieke machine China stabiel kan houden. „Hij snapt hoe fragiel macht is.”
Lees ook
Wie vertelt Xi Jinping straks nog dat het niet goed gaat met China?
Eenmanspartij is ook een geschiedenis van de eerste tien jaar van Xi’s bestuur. Hoeveel jaren nog zullen volgen, is niet duidelijk. Xi’s beslissing om meer dan twee termijnen aan te blijven, creëerde volgens Wong misschien wel de grootste zwakke plek in Xi’s controledrang, maar zijn grip op de macht lijkt onverminderd sterk.
Uitdagingen zijn er wel, met de worstelende economie en de turbulente relatie met de Verenigde Staten – die met de overwinning van Trump opnieuw een onzekere periode tegemoet gaat.
Hoe ziet Xi de Trump-overwinning?
„We weten uit zijn vroege carrière dat Xi persoonlijk geen hekel heeft aan Amerikanen of Amerika. Hij had goede gesprekken met Amerikaanse diplomaten, bezocht Iowa als jonge ambtenaar, en stuurde zijn dochter naar Harvard.
„Maar als leider moet hij van China een grootmacht maken. Als nummer één supermacht zijn de VS niet blij met een sterker China. Zoals we de laatste vijf jaar zien, proberen ze er alles aan te doen om dat proces te vertragen of van richting te doen veranderen. In Xi’s retoriek zie je terug dat hij diep overtuigd is van China’s recht een belangrijke speler op het wereldtoneel te zijn. Op dat pad zijn de VS een grote complicatie.”
Is China voorbereid op de nieuwe Trump-regering?
„Je zag dat Xi’s eerste reactie op Trumps overwinning sterk de nadruk legde op het belang van samenwerking. Zo van: ‘We hebben de vorige keer confrontatie geprobeerd. Laten we het nu anders doen.’ Maar dat is niet wat analisten verwachten. Waarschijnlijk komen er meer importheffingen, meer anti-China retoriek, meer conflict. Maar je ziet dat China probeert de deur open te houden, ook om te kunnen zeggen dat ze het hebben geprobeerd.
„China probeert uit te stralen dat het goed is voorbereid op externe schokken. Sinds Xi aan de macht kwam, probeert hij China’s autonomie op elk vlak te versterken, van nationale veiligheid en het leger tot het opbouwen van voorraden van grondstoffen en voedsel. Ook is er de laatste weken veel diplomatiek contact tussen China en Aziatische buurlanden. Daaraan zie je ook dat China probeert zich voor te bereiden op turbulentie.”
U besteedt in het boek ook een hoofdstuk aan Xi’s opvolging. Wat is het risico van Xi’s beslissing om niet na twee termijnen af te treden?
„Ik denk dat Xi zich diep bewust is van het risico van een mislukte opvolging. Hij heeft zichzelf de man gemaakt die de Partij moet redden. Dus die moet ook na hem sterk blijven. Ik denk dat Xi graag controle wil over wie het wordt, en dat hij er dus mee bezig is. Maar het is een fundamentele spanning in het systeem. Want in een Partij die is opgezet rond een sterke leider, is de opvolger per definitie zwakker. Kan het systeem dan blijven functioneren?”
Lees ook
Niemand durft te praten over Xi, in zijn oude dorp, want ook als ze iets positiefs zeggen kunnen ze een fout maken
U werd in 2019 China uitgezet vanwege uw verslaggeving over Xi en zijn familieleden. Heeft dat u gemotiveerd om een boek over hem te schrijven?
„Ik was het al van plan, maar mijn uitzetting motiveerde me om het sneller te schrijven, voordat ik te veel op afstand kwam te staan. In Beijing kon ik nog praten met mensen die Xi of zijn familie persoonlijk kenden. Die elitecirkels zijn nu banger om met buitenlandse media te praten en hebben zelf ook minder toegang tot Xi. Dus het bleek precies op tijd.”
Eenmanspartij: Xi Jinping en de toekomst van China als wereldmacht verscheen op 30 oktober in het Nederlands bij uitgeverij Prometheus.
‘Ja, het is genocide.’ Onder die titel publiceerde Amos Goldberg (1966), hoogleraar Holocaust-geschiedenis aan de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem, afgelopen april een artikel over Israëls optreden in Gaza. Hij had Israël tijdelijk verruild voor New York voor zijn onderzoek, reflecteerde vanaf een afstand op wat er gebeurde, en nam talloze getuigenissen en beelden uit Gaza tot zich. „Ik moest toegeven dat mijn samenleving genocidaal was geworden.”
Na de aanval van Hamas op 7 oktober vorig jaar in Zuid-Israël, had Goldberg „maanden nodig om zijn gedachten te kunnen ordenen”, vertelt hij in een hoge, met glazen wanden omringde hal in het Van Leer-instituut in Jeruzalem. „Dat mijn samenleving direct na 7 oktober zo’n dieptepunt bereikte, was heel moeilijk. Voor ik het wist, pleegden we de ergste misdaden in de geschiedenis van dit conflict.”
Goldberg schreef het stuk in zijn moedertaal, het Hebreeuws, waarmee hij zich direct tot de Israëlische samenleving richtte – later volgde een Engelse vertaling. „Ik koos de titel ‘Ja, het is genocide’ omdat mensen het hier niet willen geloven, of goedpraten wat er gebeurt in Gaza. Het was op een bepaalde manier ook een gesprek met mezelf: ja, ondanks alles wat er gezegd wordt en wat we willen geloven, is het een genocide.”
Genocide, betoogt Goldberg in het artikel, moet niet alleen door een „juridische bril” worden gezien. Net als nu zeiden ook daders tijdens eerdere genocides – zoals in Armenië, Namibië – te handelen uit zelfverdediging. Historisch gezien sluiten een „authentiek gevoel van zelfverdediging” en genocide elkaar niet uit, schrijft hij, ongeacht het juridische onderscheid tussen die twee.
Hoe kwam u tot het schrijven van uw artikel?
„In oktober vorig jaar was ik al begonnen. Alleen vond ik toen nog niet de taal om te beschrijven wat we meemaakten. 7 oktober was een grote schok: de vele burgerdoden, de vernietiging van kibboetsen, de gijzelaars, de afschuwelijke beelden en getuigenissen. Ik was ook nog in de rouw over onze verliezen. Maar ik zag al wel de ingrediënten van enorme misdaden in Israël: het gevoel van slachtofferschap na 7 oktober, het onjuiste idee van een existentiële bedreiging en zelfverdediging daartegen, een publieke atmosfeer van wraak, ontmenselijking van de Palestijnen en overweldigende genocidale uitspraken in de politiek en media. Ik was heel bezorgd.
„Ik begrijp de asymmetrie tussen Israëliërs en Palestijnen volledig: wij zijn de bezetters, zij worden bezet en leven onder apartheid. Tijdens iedere cyclus van geweld in Gaza worden heel veel Palestijnen gedood. Dit rechtvaardigt op geen enkele manier de gruwelen van 7 oktober, maar het geeft er wel een verklarende context aan. Ook nu begonnen de bombardementen meteen, en in de eerste weken waren er al duizenden doden. Nog iedere dag worden tientallen mensen gedood in Gaza. Er vindt een volledige vernietiging van een samenleving plaats – de Palestijnen als collectief worden met uitroeiing bedreigd. Daarom schreef ik dit stuk. Als je genocide ziet, moet je het ook benoemen, en het proberen te stoppen.”
Genocide is de vernietiging van een collectief, niet van alle individuen. En dit is precies wat we zien in Gaza. Gaza als plaats en gemeenschap bestaat niet meer
Welke elementen van genocide ziet u in Gaza?
„Er zijn nu ruim 50.000 doden, waarvan zeker 43.000 getelde doden en naar schatting 10.000 die nog onder het puin liggen. Vrijwel de gehele bevolking is etnisch gezuiverd: zij zijn gedwongen hun huizen te verlaten zonder garantie dat zij kunnen terugkeren. De retoriek in Israël – in alle lagen van de samenleving – is genocidaal. Er zijn video’s van soldaten die alles in hun omgeving opblazen in Gaza; inmiddels is 70 procent van de gebouwen daar vernietigd of beschadigd. Er is doelbewuste uithongering. Er is de vrijwel volledige vernietiging van het zorgsysteem, de infrastructuur en de elite, waaronder intellectuelen, journalisten, en dokters. Genocide is de vernietiging van een collectief, niet van alle individuen. En dit is precies wat we zien in Gaza. Gaza als plaats en gemeenschap bestaat niet meer.”
De intentie om „iedereen” te doden is niet noodzakelijk een voorwaarde voor genocide.
„De VN-definitie spreekt over de intentie om een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. We weten niet hoeveel mensen uiteindelijk dood zullen gaan door de campagne in Gaza. Het gaat niet alleen om directe doden; het gaat ook om het creëren van condities voor overlijden. Dat wordt ook benoemd in het Genocideverdrag. Sommige experts noemen het ‘genocide door uitputting’. Volgens schattingen zijn er in Gaza tussen de 100.000 en 300.000 indirecte doden. En de winter moet nog beginnen. Ook tijdens de Armeense genocide stierven mensen onderweg, door uitputting en uithongering. In het getto van Warschau creëerden de nazi’s omstandigheden waardoor een deel van de Joodse bevolking al overleed voor het begin van wat de nazi’s de ‘eindoplossing’ noemden. Hetzelfde gebeurde in Darfur en Zuid-West Afrika. Veel genocides voltrokken zich over een periode van jaren. Genocide is een proces, geen gebeurtenis.”
Goldberg publiceerde in april het artikel ‘Ja, het is genocide’
Foto Samar Hazboun
U schrijft: „Israëliërs denken ten onrechte dat een genocide op de Holocaust moet lijken om als zodanig te worden gezien.”
„Een kenmerk van de Holocaust was het ontbreken van een werkelijk conflict of oorlog tussen twee groepen. De haat en vijandigheid tegenover de Joden was geen onderdeel van een conflict, maar volledig gebaseerd op een antisemitische fantasie. In de meeste andere gevallen van genocide, massaal geweld of etnische zuivering, is er wel een nationaal of territoriaal geschil, vaak gewapend, tussen twee partijen – de slachtoffers en de daders – en een lange geschiedenis van geweld. Op een gegeven moment wordt het geweld extremer en genocidaal. Een ander kenmerk van de Holocaust, was totaliteit. Alle Joden in Europa onder controle van de nazi’s of van de geallieerden moesten op de een of andere manier sterven, volgens de nazi’s. Dat aspect is niet bij alle genocides aanwezig, en ook niet in Gaza. Maar opnieuw: het Genocideverdrag heeft het over ‘geheel of gedeeltelijk’ vernietigen.”
Is het mogelijk intentie van genocide te bewijzen in het geval van Israël?
„Allereerst hebben Israëlische leiders [onder wie de premier, de president en de minister van Defensie], legerofficieren, rabbijnen en mediapersoonlijkheden na 7 oktober expliciet en keer op keer hun genocidale bedoelingen geuit. Dit is allemaal gedocumenteerd. Het is zeer zeldzaam om zoveel bewijs van genocidale bedoelingen te hebben. Hoe dan ook, binnen genocide-studies is de ‘intentionalistische school’ steeds meer op de achtergrond geraakt. In de meeste gevallen is het heel moeilijk om intentie te bewijzen. Inmiddels wordt genocide gezien als de uitkomst van een combinatie van factoren, waaronder ideologische intentie, omstandigheden, radicalisering en koloniale ambities.”
De Hamas-aanval op 7 oktober in Israël wordt soms omschreven als een genocide. Is dat terecht?
„Het was afschuwelijk en immoreel, maar niet genocidaal. Juridisch gezien denk ik dat dit misdaden tegen de menselijkheid zijn, maar het genocidaal noemen zou de term te ver oprekken.”
Speelde antisemitisme een rol op 7 oktober?
„Ik denk het niet. Het was een reactie op de bezetting, de apartheid, de belegering, de Abraham-akkoorden die tot doel hadden de Palestijnse kwestie uit het internationale discours te bannen en de voortdurende Nakba. Hamas zou onder dergelijke omstandigheden hetzelfde hebben gedaan als de Israëlische bevolking Fins of Tsjetsjeens was geweest. Er zijn ongetwijfeld antisemitische elementen in het oude handvest van Hamas en onder sommige van hun spirituele leiders. Maar dat was niet de motivatie voor 7 oktober. Beweren dat dat wel zo was, is een ontkenningsmechanisme en een opzettelijke manipulatie om de confrontatie met de werkelijke oorzaken uit de weg te gaan. In de publieke sfeer werd die bewering onderdeel van de propagandamachine van Israël: zelfs als we de Palestijnen vernietigen, zijn we nog steeds het slachtoffer van een antisemitische aanval vergelijkbaar met de Holocaust.”
De scheidslijn tussen kritiek op Israël en antisemitisme staat weer volop in de aandacht door de protesten tegen de Gaza-oorlog wereldwijd. Hoe beziet u de slogan ‘Vrij Palestina, van de rivier tot de zee’?
„Het is een politieke en bevrijdingsslogan. Palestina is volledig bezet omdat alle Palestijnen lijden onder een vorm van discriminatie, ook in Israël. Ze zijn niet vrij, ze hebben geen gelijke rechten. Dit gaat van de genocide in Gaza tot vele andere vormen van geweld, apartheid en discriminatie. Palestina en Palestijnen, en eigenlijk ook Israëliërs, zijn onvrij omdat ze leven binnen een systeem van brute bezetting en discriminatie. Dat moet veranderen, volgens deze slogan, van de rivier tot de zee. Sommige gebruikers van de slogan bedoelen misschien dat Joden terug moeten naar Europa, of geen recht hebben om te leven. Dat is in mijn ogen antisemitisch. Maar de meesten bedoelen andere dingen, die betrekking hebben op politieke oplossingen, waaronder één staat, twee staten, of een binationale oplossing.”
In 2021 was u een van de initiatiefnemers en opstellers van de – inmiddels door bijna vierhonderd wetenschappers ondertekende – Jerusalem Declaration on Antisemitism (JDA), een aanvulling op en correctie van de omstreden IHRA-definitie van antisemitisme die in veel landen wordt toegepast. Welke kritiek heeft u op die laatste definitie?
„Het verwart antizionisme en anti-Israël met antisemitisme. De IHRA-definitie voorkomt daarmee fundamentele en gerechtvaardigde kritiek op Israël en het zionisme, dat gekleurd of gecriminaliseerd wordt als antisemitisme. Het blokkeert ook het denken over een oplossing die verder gaat dan de status quo; de bestaande situatie in Israël en Palestina. Het idee van een binationale staat, bijvoorbeeld, kan binnen IHRA onmiddellijk worden geïnterpreteerd als antisemitisme. Een binationale oplossing veronderstelt dat het huidige Israël als exclusieve Joodse natiestaat inderdaad racistisch is en daarom grondwettelijk moet veranderen.
„Dat is absurd. Je kunt elk land ter wereld bekritiseren omdat het racistisch is, behalve één: Israël. Antizionisme en anti-Israël kunnen wel antisemitisch zijn, maar ze moeten niet worden verward. Dit is waar de JDA op uit is: hulpmiddelen bieden om de definitie te verduidelijken, terwijl de IHRA het opzettelijk vertroebelt en Israël daardoor volledige straffeloos maakt.
Goldberg: „Ik moest toegeven dat mijn samenleving genocidaal was geworden.”
Foto Samar Hazboun
De gebeurtenissen in Amsterdam van vorige week zijn omschreven als antisemitisch, en werden ‘pogrom’ genoemd. Hoe kijkt u daarnaar?
„Dit had niets te maken met een pogrom. Bij een pogrom vallen mensen uit de meerderheidssamenleving – vaak vanwege een complottheorie – een machteloze en onbeschermde minderheidssamenleving – de Joden – aan met de passieve of actieve instemming van de staat, waardoor de lokale Joodse gemeenschap zeer kwetsbaar wordt. Het is duidelijk uit de context van de aanvallen in Amsterdam dat deze niet op de lokale Joodse bevolking waren gericht. Het geweld richtte zich tegen Israëlische hooligans die een genocidale staat vertegenwoordigden, en die zich onbeschoft gedroegen.
„Ik kan niet begrijpen waarom dit in het maatschappelijke debat wordt gebagatelliseerd. Het lijkt erop dat de hele situatie wellicht voorkomen had kunnen worden als de Nederlandse politie zijn werk had gedaan en het gedrag van de hooligans meteen had gestopt. Het probleem is de genocide in Gaza. De hooligans vertegenwoordigen en steunen enorme wreedheden die plaatsvinden in Palestina en zijn er trots op. Dat heeft niets te maken met hun religie of etnische identiteit.”
Supporters werden wel „Joden” genoemd tijdens de aanvallen.
„Geweld mag niet worden gelegitimeerd en antisemitische retoriek moet worden aangepakt. Maar we moeten onderscheid maken tussen retoriek en de daad zelf. De JDA benadrukt dat context belangrijk is voor het bepalen of er sprake is van antisemitisme. Het gaat er niet alleen om wat je zegt, maar ook hoe je het zegt en wat je positie is. Dit is fundamenteel om te begrijpen wat er in Amsterdam is gebeurd. Geweld is crimineel en niet legitiem, zeker niet tegen vreedzame fans. Maar niet elk geweld tegen Israëliërs is antisemitisch, en om dat vast te stellen is de context extreem belangrijk. De hele framing van de gebeurtenissen in Amsterdam is verkeerd: het wordt gezien als een antisemitische daad, in plaats van geweld tussen twee groepen tegen de achtergrond van genocide.”
Tientallen rijen dik staan de aardbeiplantjes strak in het gelid. Lichtgroen, half-roze of al sappig rood bungelen hun vruchtjes in trosjes op het zwarte landbouwplastic. Een klein legertje plukkers, gehuld in uv-shirts en met hoeden of petjes op, beweegt zich gestaag door het veld om de rijpe exemplaren te oogsten, voordat ze in de novemberzon van Florida wegbranden. Bij de watertap in de laadklep van een pick-up kletsen de landarbeiders opgewekt in rap Mexicaans-Spaans.
Dat de oogst deze herfst van start kon gaan – en Amerikanen met Kerstmis aardbeien met slagroom kunnen eten – is geen vanzelfsprekendheid. In februari 2023 werd SB1718 van kracht in Florida, een van de strengste immigratiewetten van het land. Werkgevers krijgen hogere straffen als ze migranten zonder papieren inhuren en die migranten zelf mogen geen rijbewijs meer bezitten – in de VS veruit de meest gebruikte ID-kaart.
Plant City, een tuinbouwstadje in het hart van de zuidoostelijke staat, liep daarop plotsklaps halfleeg. Migranten zonder papieren trokken naar minder strenge buurstaten. Zeker zij die hier pas kort waren, zonder kinderen of anderszins nog niet zo geworteld, vluchtten naar Georgia of South Carolina om daar te werken. Boeren zagen een deel van hun oogst verpieteren op het land.
Het was een voorafschaduwing van de arbeidstekorten die kunnen ontstaan als de vers gekozen president Donald Trump zijn eindeloos herhaalde campagnebelofte inlost om illegale migranten „met miljoenen” uit te zetten. De VS tellen er naar schatting elf tot twaalf miljoen, naast nog honderdduizenden immigranten met een tijdelijke verblijfsstatus. Velen doen het zware of gevaarlijke werk dat Amerikanen zelf niet willen doen: borden wassen, gras maaien, daken dekken en de oogst binnenhalen.
Aardbeienplukkers op de boerderij van Fidel Sánchez. Foto Eva Marie Uzcategui
Gastarbeiders ingevlogen
Fidel Sánchez teelt in Plant City onder meer aardbeien, pompoenen en bosui. In het voorjaar van 2023 verloor de Mexicaan, die zelf 27 jaar geleden naar de VS kwam, tientallen vaste krachten. „De wet pakt erg slecht voor mij uit, erg lelijk. Ik kan minder makkelijk mensen krijgen”, vertelt hij uitkijkend over lange rijen stekjes aardbeiplantjes.
Als gevolg van de door Republikeinen doorgevoerde wet kan Sánchez nog maximaal 24 lokale mensen inhuren. Een ondernemer die 25 of meer lokale mensen in dienst heeft, wordt namelijk gegarandeerd onderworpen aan inspecties van Florida’s ministerie van Arbeid. Sánchez: „Dan komen ze kijken of iedereen wel legaal of niet is. En als dat niet zo is, kunnen ze mij een boete geven of in de gevangenis gooien. Dus ik ga dat niet doen. Ik kan niet zien of iemands papieren echt kloppen.”
Aardbeienteler Fidel Sánchez is niet blij met de nieuwe wetten.Foto Eva Marie Uzcategui
Zoals meer boeren in de streek haalt hij nu plukkers op werkvisa uit Mexico, waarmee ze tien maanden mogen werken in de VS. Dit pakt voor Sánchez veel duurder uit. „Ik moet hun gratis onderkomen bieden en vervoer naar de velden verzorgen. En het is heel veel bureaucratie.” En dan betaalt hij over hun minimumloon van 12 dollar ook nog 50 procent bemiddelingskosten aan het bedrijf dat de plukkers rekruteert.
Die extra loonkosten ziet hij op de groothandelsmarkt niet terug in een betere prijs. „De aardbeien zijn in de supermarkt wel duurder geworden, maar daarvan profiteren vooral de handelaren hogerop in de keten. Ik draai nog maar net quitte.”
Nieuwe inflatie dreigt
Een leverancier als Sánchez neemt nu nog zijn verlies. Maar als Trump daadwerkelijk ‘massadeportaties’ gaat uitvoeren, gaan consumenten dat onvermijdelijk terugzien op hun kassabon. Als ze niet wil dat er lege winkelschappen ontstaan, zal de regering-Trump II óf meer gastarbeiders moeten toelaten óf meer voedsel moeten importeren.
Beide opties zouden de prijzen opjagen. Dit terwijl Trump de verkiezingen voor een belangrijk deel won dankzij de brede onvrede over de prijsstijgingen onder de huidige regering-Biden na het aflopen van de pandemie, vanaf 2022. Die door de Republikeinen als Bidenflation gemunte inflatie is dit jaar net tot bedaren gekomen.
De aardbeien zijn in de supermarkt wel duurder geworden, maar daarvan profiteren vooral de handelaren hogerop in de keten.
Voor Juan Rigoberto Díaz is het werkvisum een uitkomst, zegt de Mexicaan tijdens zijn drinkpauze in een aardbeienveld in Plant City. Dit is de zesde keer dat hij op deze wijze vanuit de arme zuidelijke deelstaat Chiapas naar de VS komt. „Het betaalt veel beter. Hoe meer je plukt, hoe meer je krijgt. Hard werken loont in Amerika tenminste.”
Hij heeft thuis een beter leven kunnen opbouwen voor zijn familie. Een groter huis, een goede auto. „Mijn oudste kan zelfs naar een privéschool.” Het werkvisum kan Mexicanen in hun eigen land houden „We hoeven nu niet meer de gevaarlijke reis naar ‘El Norte’ te ondernemen, maar kunnen gewoon heen en weer. Mijn gezin kan in Mexico blijven.”
Als er bijvoorbeeld een sterfgeval in de familie is, vliegt hij even terug. „En het seizoen loopt altijd begin mei af, zodat iedereen op tijd terug is voor Moederdag.” In Mexico is dat een feestdag die geen zoon of echtgenoot met goed fatsoen kan missen.
Aardbeienplukker Juan Rigoberto Díaz heeft een werkvisum.Foto Merijn de Waal
Eerste benoemingen
Irma Santiago is er na Trumps zege minder gerust op dat ze in de VS kan blijven. Zij kwam begin deze eeuw zonder papieren uit Mexico de grens over en plukte al die jaren aardbeien met haar man. Maar sinds de invoering van Florida’s nieuwe migratiewet is zij hiermee gestopt. Ze hebben vier kinderen en mocht haar man tegen de lamp lopen, dan wil zij er voor hen zijn. „Hij rijdt nog wel auto. Hij moet wel: zijn baas komt hem niet halen.”
Als nieuwe inkomstenbron heeft ze bij een tankstation een houten bord in de berm gezet waarop in rode verf ‘fresh produce’ staat gekalkt. Onder een zeil heeft ze zes formicatafels uitgeklapt waarop fruit en groente zijn uitgestald. Het handeltje loopt niet erg goed. „Er zijn veel minder mensen. Er zijn er zoveel weggetrokken.” Zelf naar een andere staat gaan, vindt Santiago lastig: de kinderen gaan hier naar school. „Maar misschien wordt het toch Michigan.”
Migratierechtadvocaat Ananis Makar uit Plant City heeft veel cliënten zien wegtrekken. „Allemaal naar staten waar ze nog wel een rijbewijs kunnen krijgen.” Zij denkt dat Trump wel degelijk werk gaat maken van de uitzettingen. „Het moet vooral blijken op welke schaal.” Trump wil sowieso de tijdelijke vluchtelingenstatus van Haïtianen en Venezolanen niet verlengen. „Dat zal veel angst in die gemeenschappen zaaien.”
<figure aria-labelledby="figcaption-0" class="figure" data-captionposition="below" data-description="Plukkers brengen de oogst naar een vrachtwagen. ” data-figure-id=”0″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Plukkers brengen de oogst naar een vrachtwagen. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-3.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142937/data124307299-705f87.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-20.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-18.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-19.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-20.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-21.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/jLkpFlNcGf2pO876UFZ8goUN5dk=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142937/data124307299-705f87.jpg 1920w”>Plukkers brengen de oogst naar een vrachtwagen.
<figure aria-labelledby="figcaption-1" class="figure" data-captionposition="below" data-description="Rotte en onrijpe aardbeien op een plantage in Plant City, in Florida.” data-figure-id=”1″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Rotte en onrijpe aardbeien op een plantage in Plant City, in Florida.” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-4.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142932/data124307236-cd8499.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-24.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-22.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-23.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-24.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-25.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/Mj8Bw2TyR58m5NuOk1-ZXchsWDw=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142932/data124307236-cd8499.jpg 1920w”>Rotte en onrijpe aardbeien op een plantage in Plant City, in Florida.
Foto’s: Eva Marie Uzcategui
Progressieve steden bieden zich al jaren aan als ‘sanctuary cities’, waar migranten zonder papieren geen arrestatie hoeven te vrezen. Maar deze vluchtsteden vingen de afgelopen jaren al veel immigranten op, onder meer nadat die door zuidelijke Republikeinse gouverneurs op de bus werden gezet. Makar: „Er is daar nooit genoeg plek voor iedereen.”
De legale route via de werkvisa biedt de telers van Plant City nu uitkomst, maar dan moet Trump haar wel laten bestaan. Zijn eerste benoemingen lijken er op te wijzen dat het de inkomende president ernst is met het terugdringen van álle migratie. Tom Homan, een bekende anti-immigratievorser, wordt grenstsaar. Stephen Miller – al jaren Trumps tekstschrijver, bedenker van de ‘travel ban’ voor mensen uit moslimlanden in Trump I en een uitgesproken nativist – wordt adjunct-stafchef. Gouverneur Kristi Noem van South Dakota, een trouwe Trump-lakei zonder enige landelijke ervaring, gaat het ministerie van Binnenlandse Veiligheid leiden.
Naturalisatieronde
Washington wist het onder president Reagan voor het laatst eens te worden over massale naturalisatie van ongedocumenteerden. Sindsdien wordt door beide partijen wel gepraat over de opening van een ‘pad naar burgerschap’, maar het komt er nooit van. Nu zoveel latinokiezers dit jaar op Trump stemden, zou het voor de Republikeinen kunnen lonen er alsnog werk van te maken. Ze kunnen in één klap miljoenen potentiële kiezers naturaliseren. Advocaat Makar is sceptisch: „Trump heeft vorige week laten zien ook zonder hen te kunnen winnen.”
Ze ziet wel andere potentiële voordelen van zijn terugkeer. „Biden heeft de afgelopen jaren niets gedaan. Pas op het allerlaatste moment kwam hij met die asielstop”, zegt zij. Sinds juni werd het daardoor aan de zuidgrens weer rustiger, maar in de anderhalf jaar chaos daarvoor raakte het asielsysteem verder verstopt. „Ik heb cliënten die al zes jaar op een afspraak wachten. Misschien weet Trump onze overbelaste rechters enigszins te ontlasten door de aantallen te laten dalen.”
Aardbeienteler Fidel Sánchez is teleurgesteld in Amerikanen, zegt hij. „Het lijkt alsof ze denken dat deze mensen er niet zijn als ze er niet naar kijken. Maar deze mensen betalen wel gewoon belastingen en oogsten ons eten. Nu moeten ze zich verstoppen en in de schaduw blijven. Alsof die aardbeien uit zichzelf in de supermarkt belanden.”
<figure aria-labelledby="figcaption-0" class="figure" data-captionposition="below" data-description="De aardbeienoogst op de boerderij van Sánchez. ” data-figure-id=”0″ data-variant=”grid”><img alt data-description="De aardbeienoogst op de boerderij van Sánchez. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-5.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142948/data124307326-bf9878.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-28.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-26.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-27.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-28.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-29.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/lNKXLi4yd0R4sP6x-tNM5_W6wUo=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142948/data124307326-bf9878.jpg 1920w”>De aardbeienoogst op de boerderij van Sánchez.
<figure aria-labelledby="figcaption-1" class="figure" data-captionposition="below" data-description="Een rij aardbeienplantjes in Plant City in Florida. ” data-figure-id=”1″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Een rij aardbeienplantjes in Plant City in Florida. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-6.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142951/data124307335-1663ec.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-32.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-30.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-31.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-32.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-33.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/uYWvaNgh6AOwCOaL8CUZNcz-zFw=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142951/data124307335-1663ec.jpg 1920w”>Een rij aardbeienplantjes in Plant City in Florida.
<figure aria-labelledby="figcaption-2" class="figure" data-captionposition="below" data-description="Een vrouw bekijkt de aardbeienoogst. ” data-figure-id=”2″ data-variant=”grid”><img alt data-description="Een vrouw bekijkt de aardbeienoogst. ” data-open-in-lightbox=”true” data-src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-7.jpg” data-src-medium=”https://s3.eu-west-1.amazonaws.com/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142944/data124307323-53d6c2.jpg” decoding=”async” src=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-36.jpg” srcset=”http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-34.jpg 160w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-35.jpg 320w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-36.jpg 640w, http://nltoday.news/wp-content/uploads/2024/11/trumps-massadeportaties-leiden-tot-lege-schappen-of-nieuwe-inflatie-voorziet-tuinbouwstadje-plant-city-37.jpg 1280w, https://images.nrc.nl/W65SnTP304hhOqyo8AuIAhSPZDQ=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2024/11/13142944/data124307323-53d6c2.jpg 1920w”>Een vrouw bekijkt de aardbeienoogst.
„We hebben nog drie jaar, om onze zaken op orde te krijgen”, zegt Peter van Uhm, voormalig commandant der strijdkrachten dreigend op de Dutch Satcom Summit, een bijeenkomst in Amsterdam van iedereen die er toe doet in de Nederlandse satellietenwereld. Inclusief flink wat militairen, want de rol van ruimtevaart en satellietcommunicatie in oorlogvoering groeit alleen maar. „En Europa heeft de boot gemist”, zegt Van Uhm.
Het is kort na de verkiezingsoverwinning van Donald Trump, en alle sprekers hameren op het besef dat Europa politiek maar ook militair snel op eigen benen moet staan, vooral ook op ruimtevaartgebied. „Mijn ogen werden geopend toen SpaceX in 2022 de Starlink-verbinding van de Oekraïners afsloot en ze hun aanval met drone-schepen moesten afblazen”, zegt Kees Buijsrogge, directeur van TNO Space, een van de organiserende partijen. „Willen we echt dat onze militaire veiligheid in handen is van Elon Musk?”
SpaceX, een van de bedrijven van Musk, is eigenaar van de enige operationele satellietconstellatie Starlink van ruim zevenduizend satellieten. Starlink biedt wereldwijd breedbandinternet. Omdat de satellieten op enkele honderden kilometers hoogte vliegen, is de latency, de tijd die signalen onderweg zijn, veel lager dan bij de meer traditionele geostationaire communicatiesatellieten op een hoogte van 35.786 kilometer.
Lancering van een SpaceX Falcon 9 raket Cape Canaveral Space Force Station in Florida. De raket brengt 23 Starlink satellieten in een baan om de aarde.Foto Joe Raedle/Getty Images
Militaire rol
Oekraïne gebruikt Starlink intensief, en ruimtevaart speelt een steeds grotere militaire rol. Satellieten worden niet meer alleen gebruikt om van bovenaf beelden van het slagveld te schieten, maar ook voor veilige communicatie met het slagveld, om drones aan te sturen, en raketlanceringen, explosies en branden te detecteren.
Voorloper Starlink is lang niet meer de enige satellietconstellatie. Het Amerikaanse Amazon werkt aan Project Kuiper, dat 3.236 satellieten moet gaan tellen; de Amerikaanse Space Force, de ruimtevaarttak van de strijdkrachten, heeft al tientallen satellieten gelanceerd van een netwerk van zo’n duizend satellieten, en China bouwt stevig door aan het Duizend Zeilen-netwerk van ruim 14 duizend satellieten.
Maar Europa heeft nog geen eigen constellatie. Het dichtst in de buurt komt het OneWeb-project van de Franse Eutelsat, dat 654 satellieten heeft, maar nog geen internetverbinding kan bieden.
Lees ook
Zijn Starlinks zijn onmisbaar op het slagveld – maar wat wil Elon Musk?
Daar komt verandering in, meldde Europese Commissie-ambtenaar Jérémy Godet, een van de sprekers. Contracten voor IRIS2 (Infrastructure for Resilience, Interconnectivity and Security by Satellite) een Europees satellietnetwerk van meer dan 290 satellieten in drie verschillende banen om de aarde, zijn eind oktober toegewezen. De Luxemburgse satellietbouwer SES, het eerder genoemde Eutelsat, en het Spaanse Hispasat gaan de Europees satellietconstellatie bouwen. Voorlopig geraamde kosten: 3 miljard euro, waarvan de Europese Commissie 2,4 miljard bijdraagt. Ook de Europese ruimtevaartorganisatie ESA en de bedrijven zelf dragen bij.
Godet benadrukt vooral de voordelen voor Europese autonomie. „Alle verbindingen zijn inherent veilig, met cryptografie en beveiliging tegen radiojamming. Alle grondstations zijn op EU-grondgebied.” Net als bij Starlink zullen satellieten niet alleen met radio-verbindingen communiceren, maar ook met laserbundels, wat sneller is en beter te beveiligen tegen afluisteren. Op den duur moet IRIS2 ook geschikt worden voor quantum key distribution, een vorm van quantumcryptografie, die niet af te luisteren is.
„Het is cruciaal dat Europa IRIS2 realiseert”, zegt Buijsrogge van de onderzoeks- en innovatie-organisatie TNO, „maar de snelheid waarmee dat gaat, vind ik zorgwekkend.” De eerste IRIS2-satellieten zullen pas rond 2030 beschikbaar komen.
Een Chinese Lange Mars-2F draagraket wordt naar de lanceerplek gebracht op het Jiuquan Satelleit Lanceercentrum in Binnen-Mongolië. Foto VCG/VCG/Getty
Nederlands satellietennetwerk
Daarom heeft Buijsrogge een wild plan: laten we een puur Nederlandse satellietconstellatie lanceren. „Een netwerk van zo’n tien satellieten die kunnen communiceren met IRIS2, waarmee je snel behoeftes van bijvoorbeeld het ministerie van Defensie vervult.”
Zo’n behoefte is bijvoorbeeld de mogelijkheid om satellietfoto’s van conflictgebieden te maken of om te experimenteren met quantumcryptografie. Nederland, dat een sterke quantumtechnologie-sector heeft, werkt daarvoor al samen met Duitsland in een proefstation. Nederlandse bedrijven zijn ook sterk in optica- en lasertechnologie die nodig is voor lasersatellietcommunicatie.
„De kosten weten we nog niet precies, daarvoor zou je eerst een studie opzetten, maar je denkt al snel richting honderden miljoen euro.” Geen klein bedrag, maar het zou de Nederlandse overheid, en hightech- en defensie-industrie flink helpen, zegt Buijsrogge.
Want om eerlijk te zijn trekt ons land wel een beetje aan het korte eind bij de bouw van IRIS2. „We zien dat het als klein land niet gemakkelijk is om er tussen te komen. De hoofdaannemers zijn grote Europese bedrijven, en we moeten maar hopen dat Nederlandse bedrijven bij de onderaannemers zitten. Als je nu inzet op een eigen project zit je vooraan bij technologie-ontwikkeling, help je defensie, en kun je later een rol spelen vanuit een sterke onderhandelingspositie.”
Tientallen kinderen spelen en rennen rond op het plein van de Baal Mohsen basisschool in Tripoli. Aan de zijkant bij de muur zitten ouders, ooms, tantes en grootouders toe te kijken en te praten. Sommigen roken een shisha .
De volwassen zussen Joumana en Fatmi Hermechly, broer Ahmad Hermechly en hun nicht Ouazeera Haloush kwamen hier eind september na een twee dagen lang durende reis uit Zuid-Libanon aan, op de vlucht voor het Israëlische offensief dat toen begonnen was. „Het hele jaar hoorden we al bombardementen of drone-aanvallen in de buurt. We zeiden wel eens tegen elkaar dat als je naar die en die heuvels ging, je daar misschien niet meer van zou terugkomen”, zegt Joumana. „Maar die dag om 12 uur ’s nachts waren de bombardementen ineens overal.”
Zo’n 250 vluchtelingen verblijven in het schoolgebouw. Foto Daniel Carde
Na een nacht op straat in Sidon te hebben geslapen, vertrok de familie naar de noordelijk gelegen stad Tripoli. Sindsdien verblijven ze in een school samen met nog zo’n 250 andere vluchtelingen. „Het gaat nu beter met ons, maar wanneer Israëlische gevechtsvliegtuigen overvliegen zijn we nog steeds doodsbang.”
Vrijwel alle publieke scholen in Tripoli zijn de afgelopen weken omgetoverd tot opvangplekken, zoals dat ook het geval is in hoofdstad Beiroet en in andere Libanese steden. Baal Mohsen is de grootste basisschool in de wijk Jabal Mohsen in de Noord-Libanese havenstad. Normaal gaan hier zo’n 900 kinderen naar school.
Vrijwel alle publieke scholen in Tripoli zijn de afgelopen weken omgetoverd tot opvangplekken. Foto Daniel Carde
Overheid deed niets
Sinds duizenden ontheemden uit Zuid- en Noordoost-Libanon hun weg naar Tripoli vonden, was het onder meer de Alawitisch Islamitische Raad die de taak op zich nam de opvang te organiseren. „De overheid deed niets, dus wij waren een van de eersten die reageerden. We zorgden voor water, eten, elektriciteit. In de school hebben we sommigen toiletten omgebouwd tot douches met warm water”, zegt Basher Youssef Halabi van de Raad en coördinator van de opvangcentra in Jabal Mohsen.
De ontheemden zijn Libanees, het is onze plicht hen te op te vangen en te beschermen
Basher Youssef HalabiFoto Daniel Carde
Hoewel Tripoli normaliter verder afstaat van de landelijke politiek in Beiroet en van de oorlog tussen Israël en Hezbollah, kent ook deze stad zijn eigen complexiteit en geschiedenis met conflicten. Zo is er het terugkerende conflict tussen militanten van de alawitische wijk Jabal Mohsen [het alawitisme is een afsplitsing van sjiitische islam] en de soennitische wijk Tabbaneh. Tijdens de oorlog in Syrië stonden de groepen weer lijnrecht tegenover elkaar toen sommigen uit Jabal Mohsen samen met Hezbollah met het Syrische regime meevochten, terwijl bewoners uit Tabbaneh de oppositie steunden.
Dat ligt volgens Halabi nu in het verleden. „De ontheemden zijn Libanees, het is onze plicht hen te op te vangen en te beschermen. We schuiven sektarisme en politiek aan de kant en zetten het nationale belang en humanitaire noden voorop. Bovendien is er geen politieke bemoeienis op het moment, omdat er gewoonweg niets te halen valt.”
De alawitische wijk Jabal Mohsen, die in het verleden op gespannen voet stond met de soennitische wijk Tabbaneh.Foto Daniel Carde
Verdachte figuren verwijderd
De woorden van Halabi zijn op veel meer plekken in Tripoli te horen: nu is niet de tijd voor politiek, en de vluchtelingen zijn Libanese staatsburgers. Volgens de burgemeester van de overwegend soennitische stad, Riad Yamak, hebben zeker 150.000 mensen onderdak in Tripoli gevonden.
Tegelijkertijd zijn Libanezen bang dat de oorlog de onderlinge spanningen ook weer zou kunnen doen oplaaien, zoals het geval was in de jaren zeventig waarna een lange burgeroorlog woedde.
Hoewel Israël zegt zich alleen op doelen van Hezbollah te richten, is de schade in heel Libanon groot. In Zuid-Libanon worden steeds meer dorpen en steden met de grond gelijk gemaakt. Sinds vorig jaar oktober zijn zo’n 3.200 mensen gedood en raakten er ruim 14.000 gewond. Het overgrote deel van de slachtoffers viel de afgelopen twee maanden. Volgens het Libanese ministerie van Gezondheid gaat het voornamelijk om burgerslachtoffers.
Bovendien voert Israël niet alleen aanvallen uit in Zuid-Libanon, en in delen van de Bekaavallei en Zuid-Beiroet, waar Hezbollah een sterke aanwezigheid heeft. In heel het land worden sjiieten in het bijzonder bedreigd omdat zij het vaakst tot de achterban van het eveneens sjiitische Hezbollah behoren. Zo werden afgelopen weekend vlak bij de stad Byblos nog 23 mensen gedood, waaronder zeven kinderen, bij een Israëlisch bombardement op een huis waar tientallen ontheemden verbleven. Volgens de Libanese krant L’Orient Le Jour kwam een Hezbollah-lid, dat het vermeende doelwit zou zijn geweest, geld brengen.
Lees ook
Israël richt zich ook op burgerdoelen om Hezbollah te ontmantelen. VN-rapporteur: ‘Het doel is niet militair, maar uitroeiing en annexatie’
Net zoals in veel andere gebieden klinkt dan ook hier: vluchtelingen zijn welkom, maar Hezbollah absoluut niet. Volgens de burgemeester komt het voor dat bewoners mensen met wapens of waarvan ze vermoeden dat ze met Hezbollah te maken hebben, vragen te vertrekken. Ook weigeren ze woningen aan „verdachte mensen” te verhuren.
„Het leven hier in Tripoli gaat gewoon door. De ontheemden worden goed behandeld, en Hezbollah zit hier niet dus er zijn geen politieke spanningen” zegt winkelier Mazem Mostapha die groente en fruit verkoopt in de historische souk van Tripoli. Hij denkt niet dat de oorlog ook naar zijn stad zal komen. „Israëls vijand is Hezbollah, niet heel Libanon. Zij zijn de reden voor wat er nu gebeurt.” Mostapha hoopt dat de verliezen die Hezbollah te verduren krijgt, zullen leiden tot een situatie waarin de groep gedwongen kan worden om zijn wapens aan de staat af te staan.
Foto’s Daniel Carde
De historische Souk van Tripoli.Foto Daniel Carde
Kogelgat in boekenkast
Precies op de scheidslijn van de twee voormalige rivaliserende wijken Jabal Mohsen en Tabbaneh, staat het kantoor van Ruwwad. De duizenden kogelgaten in de muren van huizen en flatgebouwen in de buurt herinneren de bewoners dagelijks aan het conflict, hoewel het de afgelopen jaren vrij rustig is.
Ruwwad richtte zich de afgelopen jaren onder meer op verzoeningsprogramma’s om het conflict tussen beide wijken tegen te gaan. „In de piekjaren van het geweld moesten we zelfs een extra ingang maken aan de andere kant van het gebouw, omdat medewerkers uit de ene wijk anders het doelwit zouden worden van snipers van de andere kant”, vertel directeur Sarah Al Charif terwijl ze naar een kogelgat in een boekenkast wijst. „Met deze nieuwe vluchtelingencrisis kunnen we gelukkig bijdragen door te doen wat we eigenlijk al jaren deden.”
Kogelgaten in de alawitische wijk van Tripoli.Foto Daniel Carde
Het cateringbedrijf dat de organisatie opzette samen met vrouwen van wie de echtgenoten tijdens het conflict omkwamen of in de gevangenis belandden, maakt nu dagelijks duizenden maaltijden voor vluchtelingen in Tripoli. In een grote keuken liggen bergen met gesneden aardappelen en pannen vol gemarineerde kip. Medewerkers in de ruimte ernaast helpen met het opscheppen van het eten in maaltijdbakjes alvorens deze ’s middags door de stad worden verspreid.
Chefs Micheline Haddad en Ahmad Sarraj vertellen dat de keuken hier elke dag om 7 uur ’s ochtends opengaat. „We houden rekening met de lokale keuken uit het zuiden, en vragen mensen ook veel om feedback.” In anderhalve maand leverden de busjes van Ruwwad ruim 44 duizend maaltijd af in heel de stad.
Lees ook
Zuid-Libanese plaatsen zijn spookdorpen: ‘Vrijwel iedereen is weg’
Hoeveel hulp er ook wordt geboden aan de vluchtelingen in sommige opvangplekken in Tripoli, het lijkt niet genoeg om aan basisbehoeften te voldoen, laat staan mensen verder te helpen aan een nieuwe toekomst. „We hebben medicijnen nodig, maar er is niemand die ons dat kan geven. Elke week komen er mensen van ngo’s langs die onze namen opschrijven, om daarna nooit meer iets van zich te laten horen”, zegt Joumana Hermechly. „We lopen nog steeds in de kleding waarin we in september vluchtten. We hebben alles achtergelaten en er is geen hulp van de overheid of politieke partij.”
Ruwwad zette een cateringbedrijf op dat dagelijks duizenden maaltijden voor vluchtelingen in Tripoli maakt.Foto Daniel Carde Ruwwad zette een cateringbedrijf op dat dagelijks duizenden maaltijden voor vluchtelingen in Tripoli maakt.Foto Daniel Carde Ruwwad zette een cateringbedrijf op dat dagelijks duizenden maaltijden voor vluchtelingen in Tripoli maakt.Foto Daniel CardeEen van de scholen die is omgebouwd tot opvangcentrum voor ontheemden in Tripoli.Foto Daniel CardeEen man maakt eten klaar in een school die is omgebouwd tot opvangcentrum voor ontheemden.Foto Daniel Carde Mannen dragen maaltijden die bezorgd moeten worden bij een school die is omgebouwd tot opvangcentrum voor ontheemden.Foto Daniel CardeTwee mannen laden een busje vol met eten dat is bereid door Ruwwad.Foto Daniel Carde
De familie weet dat hun huis in Zuid-Libanon inmiddels in puin ligt, en er niet veel is om naartoe terug te keren. Joumana Hermechly: „Nasrallah [voormalig leider van Hezbollah die eind september door Israël werd gedood] is als martelaar gestorven. Hezbollah verdedigde ons tegen Israël, dat anders ons land zou bezetten. Maar dit is nu al een jaar aan de gang, we hadden niet verwacht zo te eindigen.”
„Wij steunden Gaza, maar wie steunt ons nu?”, valt haar broer haar bij. Eén ding weet Ahmad wel. „Als niemand ingrijpt, dan gaat deze oorlog niet voorbij.”
Sinds de oorlog zijn meer dan 1,2 mensen ontheemd geraakt, en duizenden daarvan uit Zuid- en Noordoost-Libanon hebben hun weg naar Tripoli gevonden. Foto Daniel Carde
Voor de tweede keer in korte tijd heeft een rechtbank in Rome besloten dat een groep migranten die Italië naar Albanië had gebracht, daar niet mag blijven. De radicaal-rechtse vice-premier Matteo Salvini spreekt van „een beslissing tegen de Italianen.”
De beslissing maandag van de afdeling immigratie bij de rechtbank slaat op zeven migranten, uit Egypte en uit Bangladesh, die verbleven in het nieuwe opvangcentrum in Gjadër, in Albanië. Italië had hen daar gebracht, met de bedoeling er een versnelde asielprocedure af te handelen. Alleen in specifieke gevallen mogen asielzoekers dan voor een korte periode worden vastgehouden, op voorwaarde dat zij uit veilige landen komen. Hun detentie moet wel door een rechtbank worden bekrachtigd.
De rechtbank in Rome weigerde dit opnieuw te doen, en verwees de zaak door naar het Europese Hof van Justitie. In afwachting van een uitspraak moeten de zeven migranten alsnog naar Italië worden gebracht, en daar worden vrijgelaten. Maandagavond werd de groep al op een schip richting Italië gezet.
Het is de tweede keer in enkele weken tijd dat Italiaanse rechters oordelen dat migranten niet mogen blijven in de nieuwe centra in Albanië, die er nu leeg bij staan. Italië is zelf juist trots op zijn nieuwe migratiedeal met Albanië. Die heeft als doel om niet-kwetsbare migranten met in principe weinig kans op bescherming over te brengen naar een derde, niet EU-lidstaat als Albanië, waar hun asielprocedure versneld wordt behandeld. De bedoeling is hen weer even snel te repatriëren.
Met de eerste groep migranten liep het gelijk mis, toen de rechtbank in Rome op 18 oktober besliste dat de groep van twaalf migranten niet in Albanië mocht blijven, maar alsnog naar Italië moest worden gebracht. Die beslissing zette toen veel kwaad bloed bij de rechtse regering van Giorgia Meloni. De radicaal-rechtse vicepremier en Lega-voorzitter Matteo Salvini schreeuwde het hardst en sprak van „communistische rechters” en heeft het nu over „een beslissing tegen de Italianen”.
Lees ook
Italiaanse rechters botsen frontaal met rechtse politici
Conflict tussen normen
Volgens de rechters in Rome moet het Europees Hof klaarheid scheppen, tussen wat zij zien als een conflict tussen Europese en Italiaanse normen. Bij hun eerste weigering, op 18 oktober, baseerden zij zich op een arrest van het Europees Hof van Justitie, dat stelt dat een land pas als ‘veilig’ kan worden aangemerkt, als het overal in dat land veilig is.
Na die eerste weigering voerde de Italiaanse regering in een ijltempo een decreet in met een lijst van ‘veilige landen’, waar Egypte en Bangladesh tussen staan. De Italiaanse rechters vragen nu aan het Europees Hof van Justitie om duidelijk te maken welke regels gelden: de Italiaanse, dan wel de Europese.
In de nieuwe regeringscoalitie van Litouwen komt een partij die wordt geleid door een politicus die is veroordeeld vanwege antisemitische uitspraken. Remigijus Zemataitis, oprichter en leider van de jonge populistische partij Dageraad van de Nemunas, wordt nog vervolgd vanwege antisemitisme. Binnen en buiten Litouwen, de zuidelijkste van de drie Baltische staten, is veel kritiek op zijn rol binnen de coalitie. President Gitanas Nauseda spreekt van een „vergissing”.
Vorige week verbrak de sociaaldemocratische partij LSDP, winnaar van de parlementsverkiezingen in oktober, het cordon sanitaire rond de partij van Zemataitis. Volgens partijleider en aanstaand premier Gintautas Paluckas was er geen andere mogelijkheid om een meerderheid te vormen.
De sociaal-democraten haalden bij de verkiezingen 52 van de 141 zetels in de Seimas, het Litouwse parlement. Dageraad van de Nemunas werd met 15 procent van de stemmen de derde partij, goed voor twintig zetels. Met een derde coalitiepartij erbij heeft de regering een ruime meerderheid van 86 zetels in handen. Maandag tekenden de drie partijen hun regeringsverklaring.
Remigijus Zemataitis (42), voormalig advocaat en parlementariër sinds 2009, gaf vorig jaar in toespraken en in Facebookposts meermaals blijk van antisemitisme. Bij een bericht over de verwoesting van een Palestijnse school door Israël schreef hij dat „de haat jegens Joden en hun natie” hierdoor werd vergroot, gevolgd door een antisemitisch rijmpje. In 1944 zouden „de Joden en Russen” de Litouwers hebben onderdrukt en de bevolking van het dorp Pirciupiai hebben uitgemoord, een bloedbad dat in werkelijkheid werd aangericht door de SS. De Joodse bevolking in Litouwen – 220.000 mensen – is voor 95 procent vermoord tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In april van dit jaar oordeelde het Constitutioneel Hof van Litouwen dat Zemataitis met zijn uitspraken zijn eed als parlementariër heeft gebroken en de Grondwet heeft geschonden. Zemataitis was vorig jaar al uit een andere partij gezet en had de Seimas verlaten om afzetting te voorkomen. In november 2023 richtte hij de partij Nemuno Ausra op, vernoemd naar een negentiende-eeuwse nationalistische krant en de grootste rivier van Litouwen (die in het Nederlands de Memel heet).
De nieuwe partij – naar eigen zeggen ‘centrumlinks’, maar meestal aangeduid als extreemrechts, nationalistisch of populistisch – groeide snel. Zemataitis profiteerde van het frame ‘slachtoffer van het politieke establishment’ en werd in mei dit jaar vierde bij de presidentsverkiezingen. Dageraad van de Nemunas werd ondanks verzet van andere politieke partijen en maatschappelijke organisaties de ‘kingmaker’ van de nieuwe regering. Zemataitis wordt nog vervolgd wegens haatzaaierij en wordt geen minister in het kabinet.
Internationaal is geschokt gereageerd op de rol van Dageraad van de Nemunas in de Litouwse regering. Ben Cardin, voorzitter van de commissie voor buitenlandse zaken in de Amerikaanse Senaat, zei dat deelname van de partij „de kernwaarden ondermijnt die onze naties verbinden”. Ook uit Duitsland en Israël kwamen afkeurende reacties. Duitsland stationeert vanaf 2027 een gevechtsbrigade van vijfduizend militairen in Litouwen, vanwege de Russische dreiging.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124296430-239e35.jpg|https://images.nrc.nl/vpRJXf1C-mVqNSd6sQyGtcsuOH8=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124296430-239e35.jpg|https://images.nrc.nl/Lh7nogdoeCBb7YOj3Va1V8zq694=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124296430-239e35.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124357269-4a92fd.jpg|https://images.nrc.nl/gyQXDb1_YIXBk0HUNzaZOjQ3Vqc=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124357269-4a92fd.jpg|https://images.nrc.nl/hBdWsBTJ5M7NBJ66TfxyVfzdDEU=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124357269-4a92fd.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364604-b2283a.jpg|https://images.nrc.nl/tfDoIraI-cd8G0Tp8DUDgd0leOY=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364604-b2283a.jpg|https://images.nrc.nl/ZTM43otb1T_HvdqkFiliZQ14kec=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364604-b2283a.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364622-8827ae.jpg|https://images.nrc.nl/28ZdLw-vzZL4pCZD4K38gys6AkA=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364622-8827ae.jpg|https://images.nrc.nl/8YXajBaBQxouYM3T3LsmWEHMT_A=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124364622-8827ae.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124333457-a62cd5.jpg|https://images.nrc.nl/QIDtGrxTGSYHObFvQm-Yvq4NP6Q=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124333457-a62cd5.jpg|https://images.nrc.nl/HkIljzLCwSJMPgBfLxwRlNHyeMs=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124333457-a62cd5.jpg)
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124334074-cb4c78.jpg|https://images.nrc.nl/thbJpREFZHu7CF28Xn9pkECP7Bs=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124334074-cb4c78.jpg|https://images.nrc.nl/keQvQceF2MtAT0MN03iBsRQrgWc=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data124334074-cb4c78.jpg)
