Haar promotie kwam via de telefoon. Op een zaterdag in 2021 werd scenarist en producent Jess Brownell thuis in Los Angeles gebeld door haar baas, Shonda Rhimes, die haar werknemers doorgaans niet stoort in het weekend. Brownell was even bezorgd, maar de vraag was of ze showrunner wilde worden. Van Bridgerton: een van Netflix’ populairste titels met meer dan 100 miljoen kijkers.
Rhimes zocht een vertrouweling om het derde en vierde seizoen van Bridgerton aan te kunnen uitbesteden. Brownell zei ja – maar belde ook meteen haar therapeut. De hoogste positie binnen Bridgerton is behalve een begerenswaardige ook een nogal intimiderende rol. De serie is een mammoetonderneming. Een romantisch pruikendrama gefilmd op gigantische sets op historische locaties in het Verenigd Koninkrijk, met sleutelrollen voor tientallen acteurs en een afdeling visagie van honderden medewerkers. De meest imposante pruik van dit derde seizoen (met een carrousel van bewegende zwanen) kostte twee jaar tijd om te maken.
Lees ook
een interview met Shonda Rhimes: ‘Ik wilde weten hoe je een huwelijk overleeft waar zoveel problemen aan kleven’
Al sinds Grey’s Anatomy, met 21 seizoenen inmiddels het langstlopende medische tv-drama ooit, geldt Shonda Rhimes’ productiemaatschappij Shondaland als een hitfabriek. Ook Private Practice (nog meer dokters), Scandal (drama over een ‘fixer’ in Washington), How to Get Away with Murder (met Viola Davis) en brandweerserie Station 19 werden publiekslievelingen bij zender ABC. In 2017 stapte Rhimes voor een astronomisch bedrag over naar Netflix, waar ze als onbetwiste kampioen van soapy, sexy en inclusief tv-drama haar tijd kan nemen voor passieprojecten in verschillende genres. Dat leverde tot nu toe drie titels op: Bridgerton (2020), de prequel Queen Charlotte (2023) en Inventing Anna (2022), over een beruchte oplichtster die doordrong tot de zakelijke top van New York.
Jess Brownell behoort tot het selecte groepje medewerkers dat al jaren bij elk nieuw Shondaland-project opduikt. Voor aanvang van ons Zoom-gesprek word ik door een pr-dame fijntjes verzocht om níét te vragen hoe het nou was om „als nieuweling” de wereld van Bridgerton binnen te stappen; Brownell was er vanaf het begin bij betrokken. Vanuit haar flat in Londen, waar ze met haar gezin naartoe is verhuisd voor de baan van haar leven, kijkt ze graag even terug.
„In 2008 kreeg ik de kans om bij Shondaland te solliciteren”, vertelt ze. „Ik was net drie maanden afgestudeerd en werd aangenomen als assistent van Betsy Beers [Rhimes’ vaste productiepartner]. Shondaland was nog maar klein, en Betsy was verantwoordelijk voor alle potentiële nieuwe projecten die binnenkwamen. Mijn primaire taken waren koffie halen en het kantoor opruimen, maar ik kreeg ook de kans om de honderden scripts mee te lezen die schrijvers van buiten naar Shondaland opstuurden, in de hoop op een baantje bij Grey’s Anatomy. Sommige van die scripts inspireerden me, bij andere dacht ik: dat kan ik beter. Dat motiveert je wel om een kans te wagen.
„Langzaam kreeg ik meer productietaken, en in 2012 werd ik researcher bij Scandal: ik zat aan een bureau achter in de schrijverskamer om alle politieke achtergrondvragen van de schrijvers te beantwoorden. Nu heb ik daar geen enkele kwalificatie voor – ik heb scenarioschrijven gestudeerd – maar ik kan goed googlen, gelukkig. De gesprekken in die kamer, over verhaallijnen en psychologie en wat mensen motiveert – ik dacht: dit is de coolste baan ter wereld. In mijn vrije tijd begon ik zelf Scandal-scripts te schrijven en in te leveren; eentje beviel mijn baas. Zo werd ik een schrijver.
„De baan van showrunner benader ik in de eerste plaats ook als een schrijver. Alles begint bij het script; als dat er eenmaal is, overzie ik wie er worden ingehuurd, alle kostuum- en make-upbeslissingen, elk rekwisiet. Ik heb een heel visueel gevoel bij wat ik schrijf, en dankzij mijn tropenjaren bij Scandal en Grey’s, waarvan we soms 22 afleveringen per seizoen moesten maken, weet ik ook wat praktisch uitvoerbaar is en hoe je binnen budget blijft.”
Macho romanticus
Bridgerton is gebaseerd op de historische romance-boeken over de adellijke familie Bridgerton, van auteur Julia Quinn. Shonda Rhimes kocht de rechten nadat ze alle acht boeken had verslonden tijdens een ziekbed. Bij Julia Quinn vinden alle acht Bridgerton-kinderen keurig één voor één hun grote liefde, maar Shondaland geniet inmiddels genoeg creatieve vrijheid om de nodige spelletjes te spelen met de verwachtingen van de fans: het derde seizoen gaat in plaats van over tweede zoon Benedict over Colin, de goeiige derde, die zekere gevoelens ontwikkelt voor Penelope Featherington, een muurbloempje dat onder het pseudoniem ‘Lady Whistledown’ een roddelpamflet onder de high society verspreidt.
Dit is „het seizoen van de underdog”, aldus Brownell, die haar kans greep om twee al bekende, geliefde personages verder uit te diepen en in een romkom-achtige plot te plaatsen, geïnspireerd door films als Clueless en Notting Hill. Penelope en Colin zijn ogenschijnlijke tegenpolen: zij wil het liefst verdwijnen als ze zich ongemakkelijk voelt, terwijl hij juist extravert wordt, hij flirt er met groot succes op los en wordt een soort macho romanticus.
Lees ook
de recensie van seizoen 3 van Bridgerton
Fans
Brownell: „Ego en onzekerheid zijn twee kanten van dezelfde munt, denk ik. Als we ons onzeker voelen, trekken we ons terug, zoals Penelope, óf we ontwikkelen een alter ego met een schijn van zelfvertrouwen, zoals Colin. Het is niet echt, het is een performance. Hij is er moe van om erbij te hangen en slechts de derde zoon te zijn. Penelope prikt door zijn act heen en schrijft als Lady Whistledown dat hij zichzelf niet meer is; de reden dat hij daar zo kwaad over wordt, is natuurlijk dat ze gelijk heeft. Zijn ware aard is meer die van een gevoelige loverboy.”
„De maatschappij bestaat geheel uit andermans oordelen”, zegt Penelope in de tweede aflevering tegen Colin. Wat de casting betreft mag Bridgerton dan een paradijs zijn op het gebied van inclusiviteit, de beklemmende sociale controle is echt negentiende-eeuws. Toch ziet Brownell de nodige gelijkenis met het heden: „We zijn nu vrijer, zeker. Maar de manier waarop mensen op sociale media hun zelfverzekerdheid uitventen, lijkt behoorlijk op waar Colin mee bezig is. Iedereen presenteert zijn eigen ‘highlight reel’, waarin we rijker, gelukkiger, beter bereisd, socialer lijken dan we in werkelijkheid zijn. Colins bravado lijkt op die van een influencer die voor een nepachtergrond van een of ander fabuleus oord poseert, terwijl hij eigenlijk thuis in pyjama zit te somberen.”
De Bridgerton-fans zijn online zeer luidruchtig: er bloeit een levendige cultuur van reviews, grappen en gedroomde koppels. Brownell probeert zich afzijdig te houden. „Ik ben zelf niet actief op sociale media. Ik heb ethische bezwaren tegen die sociale druk en wil er niet aan meedoen. Tijdens het schrijven wilde ik ook niet beïnvloed worden door de meningen van anderen, want niemand is het met elkaar eens. Ik kan het toch niet iedereen naar de zin maken. Maar nu we in première zijn gegaan, kijk ik soms wel op mijn anonieme TikTok-account, en dan zie je hoe uitgelaten mensen reageren op de koets-scène [waarin Colin Penelope voor het eerst bemint]. Dat maakt het allemaal de moeite waard.”