Beladen Palestijnse scènes

Er staan ongeveer tweehonderd mensen in het atrium van het stadhuis van Den Haag. Ze houden een A4’tje omhoog met daarop het gezicht van Jacobus Schroeder van der Kolk. Aan zijn oog hangt een grote traan. Hij huilt, want de stichting die naar deze negentiende-eeuwse arts is vernoemd, is failliet.

En dat betekent dat de acht kringloopwinkels van Schroeder – die ook fungeren als buurthuis –, de weggeefwinkel én de sociale werkplaats in de stad volgende week hun deuren moeten sluiten. Dat nieuws hakt erin. „Behoud Schroeder,” zegt een vrijwilliger. Ze snikt. „Ik kan nergens anders heen.” De meeste mensen met de A4’tjes werken bij de stichting. Maar er zijn ook bezoekers van de winkels gekomen. Een oudere man stond net nog bij de kringloopwinkel om de hoek toen hij hoorde van deze bijeenkomst. „Ik dacht: dat is belangrijk jongen, even doorlopen.”

Behoud Schroeder. Ik kan nergens anders heen

De aanwezigen willen de raadsvergadering van de gemeente bijwonen, aan het begin van de middag, waar het faillissement op de agenda staat. En de groep biedt de raad een petitie aan, die door 6.500 mensen is ondertekend. Met de sluiting van Schroeder staan straks bijna driehonderd mensen op straat: honderd vrijwilligers, honderd mensen bij de dagbesteding en negentig medewerkers. Vrijwel allemaal mensen met een fysieke of psychische beperking.

Ze kunnen straks niet meer werken, maar ook niet meer aanschuiven aan de keukentafels van de buurthuizen voor bijvoorbeeld een lunch. En ook de omwonenden kunnen dat niet meer. „Ik doe daar elke dag mijn bakkie”, zegt een man met weinig tanden. Hij zit aan een tafeltje vlak bij de gemeenteraadszaal. Het is zo druk dat niet alle bezoekers naar binnen kunnen. Hij ook niet. „Geeft niet. Ik kom hier voor de steun. Al 38 jaar kom ik bij de winkels.”

Schulden

Het gaat al geruime tijd financieel niet goed met de stichting. Ze heeft coronaschulden bij de Belastingdienst, de huren van de panden stegen, vervoerskosten werden hoger, evenals de lonen, zegt operationeel manager Marcel Marskamp. „We zijn ook een belangrijke aanbesteding misgelopen. En de gemeentesubsidie bleef al die tijd gelijk.” Nu heeft de stichting een jaarlijks tekort van 1,2 tot 1,6 miljoen euro.

De gemeente liet onlangs in een raadsmededeling weten dat de stichting al meer dan honderd jaar een veilige plek biedt aan veel Hagenaars, en dat het college het zeer betreurt dat een doorstart niet mogelijk is. De gemeente schrijft dat Schroeder geen inzage wilde geven in de boeken, waardoor ze niet kon beoordelen of de financiële situatie betrouwbaar genoeg was voor een doorstart. Bovendien stelde de bewindvoerder als voorwaarde dat de gemeente garant zou staan voor kosten die konden oplopen tot boven de drie ton. Dat was geen optie, omdat dit zou neerkomen op ongeoorloofde staatssteun.

Marskamp spreekt die lezing tegen. „We hebben samen met de gemeente een plan voor een doorstart gemaakt.” Schroeder zou 33 mensen ontslaan en één kringloopwinkel en de sociale werkplaats sluiten, legt hij uit. „De finish was in zicht.”

Er bleek een kink in de kabel te zitten. Schroeder bestaat namelijk uit twee stichtingen, zegt Marskamp. „En we zouden een doorstart maken met één stichting. Maar plots konden de vier subsidies niet van de ene naar de andere stichting worden overgeheveld. Dat zou juridische problemen geven.” En toen was daar het faillissement.

De gemeente laat de stichting keihard vallen, zegt raadslid Coen Bom van Hart voor Den Haag. „De kringloop heeft zoveel meer te bieden dan alleen tweedehands spulletjes. Het is een plek voor eenzame en kwetsbare mensen, die elders in de maatschappij niet functioneren.” Er is volgens Bom „weinig liefde en begrip” voor de situatie. Deze donderdag hoopte hij met een meerderheid in de raad ervoor te zorgen dat het college het doorstartplan nog eens onder de loep neemt. Maar volgens DENK-wethouder Nur Icar is dat station gepasseerd. De huurcontracten zijn opgezegd. „En we gaan ervoor zorgen dat er passende begeleiding naar ander werk komt, voor iedereen.”

‘Levenswerk’

Even verderop, in de Torenstraat, zit een van de kringloopwinkels van Schroeder. Khaled Selim (66) werkt al 29 jaar bij de stichting en is hier sinds veertien jaar filiaalmanager. Dertig jaar geleden kreeg hij een auto-ongeluk en kon niet meer werken. Via via kwam hij bij de kringloop terecht. Dit is zijn „levenswerk, zijn levensvreugde”. Hij zou nog één jaar doorgaan tot aan zijn pensioen. „En daarna blijven als vrijwilliger.”

Selim kan het allemaal niet bevatten. „Ik vind het zo zielig voor alle mensen met een beperking. Er wordt wel gezocht naar nieuwe plekken. Maar het is niet deze plek, snap je?”

Er wordt wel gezocht naar nieuwe plekken. Maar het is niet deze plek, snap je?

Hij wijst naar Marianne, een vrouw in een rood shirt. „Ik nam haar veertien jaar geleden aan”, zegt hij. „Ze was schuw en praat lastig. Maar hier is ze blij,” zegt hij. „Ja, toch Marianne?” Marianne knikt. Wat ze doet? „Boeken, speelgoed en cd’s sorteren. En dat doet ze heel goed.”

Het is druk. Bij de rij voor de kassa praat iedereen over het faillissement. „Ik kom nog even snel inkopen doen”, zegt een vrouw in de rij. „Ik ben heel erg geschrokken”, zegt bezoeker Annelen van de Giessen. Ze komt hier naar eigen zeggen al jaren. „Ik heb elektrohypersensitiviteit, ik kan niet tegen straling en zodoende zit ik in de ziektewet.” De teenslippers aan haar voeten kocht ze hier laatst nog. „Mooi hè, maar 3 euro. Waar ga ik dat straks nog vinden?”

Delen

Mail de redactie