Bedwants rukt op in ‘verloederd’ Parijs

Reportage

Bedwantsen Er worden meer bedwantsen gesignaleerd in Parijse metro’s, bioscopen en hotels. Maar Parijzenaren zijn wel wat gewend. „Bedwantsen zijn van alle tijden.”

Bedwantsen op een slaapbank in L’Haÿ-les-Roses, nabij Parijs.
Bedwantsen op een slaapbank in L’Haÿ-les-Roses, nabij Parijs. Foto Stephanie Lecocq/Reuters

Als je nu googlet op de Franse benaming van de bedwants, krijg je het idee dat heel Parijs onder de rode beestjes zit. Op TikTok gaan filmpjes rond waarop te zien is hoe de insecten over de kleurrijke Parijse metrostoeltjes kruipen. Hoe bioscoop- of ziekenhuisbezoekers thuiskwamen met rode bultjes. Instagram staat vol grapjes over hoe de punaises de lit de Franse hoofdstad overnemen. Ook de Franse – en inmiddels ook buitenlandse – pers staat bol van de berichten over de bedwantsenplaag.

Het probleem wordt als altijd vergroot door de (sociale) media, maar bestaat zeker: experts zien een toename in het aantal meldingen van bedwantsen in Parijs en in mindere mate ook elders in Frankrijk.

Volgens de landelijke vakbond voor ongediertebestrijding – bedwantsen zijn praktisch alleen maar met professionele hulp weg te krijgen – is het aantal interventies tegen bedwantsen in heel Frankrijk sinds de zomer van 2022 met 65 procent gestegen. Het hoofd van de Parijse bestrijdingsdienst Kosmos Solutions zei tegen nieuwszender FranceInfo „nog nooit een jaar te hebben gehad met zo veel aanvragen”.

Dat betekent niet dat de bedwants het Parijse leven bepaalt. Metro’s zitten nog altijd stampvol, reizigers nemen zonder te kijken plaats op de met stof bekleedde stoeltjes. Sommige Parijzenaren mijden nu de bioscoop – bedwantsen zijn dol op het donker en op mensen die stil zitten – maar veel andere aanpassingen lijken er niet te worden gedaan.

Een ongediertebestrijder even buiten Parijs. Foto Stephanie Lecocq/Reuters

‘We zijn wel wat gewend’

„Bedwantsen zijn van alle tijden”, verklaart de 53-jarige glasvezelverkoper Elia Abbassi schouderophalend in de hal van het metrostation Georges V, onder de Arc de Triomphe. „Ik heb het al drie keer gehad, ik pik het steeds op in hotels omdat ik veel reis voor mijn werk.”

Tegenwoordig neemt hij een zaklamp mee om daarmee na aankomst hotelbedden te inspecteren op de rode beestjes. Maar sinds de berichten over de huidige plaag, heeft hij niets verandert. „Ik pak zo ook gewoon de metro.”

Ook de 48-jarige Marc (zijn achternaam wil hij niet in de krant) die parfum verkoopt in het metrostation, ziet weinig veranderen. „Mensen gaan niet ineens níet meer met de metro, want die hebben ze nodig om zich te verplaatsen.” Dit geldt ook voor hemzelf: iedere ochtend neemt hij een ondergrondse trein om zijn flesjes parfum te kunnen aanbieden bij Georges V. „We hebben geen keus.”

Marc begrijpt ook niet dat de media zo veel aandacht hebben voor de bedwants. „Ik woon in [de drukke volksbuurt] Strasbourg Saint-Denis. Daar hebben we kakkerlakken, ratten, muizen. We zijn wel wat gewend.”

In zijn woorden klinkt de in Parijs veelgehoorde kritiek dat de stad viezer is geworden. Vooral sinds de verkiezing van de socialistische burgemeester Anne Hidalgo in 2014 vragen burgerorganisaties aandacht voor de ‘verloedering’ van de Franse hoofdstad die zij zien.

Ook Abassi heeft Parijs viezer zien worden. „Er leven meer daklozen en migranten op straat, er is meer ongedierte. Toen ik klein was renden ratten nog voor je weg, maar nu zijn ze met zo veel dat ze nergens meer bang voor zijn.”

Lees ook: Deze dierenrechtenactivist wil het imago van de Parijse rat redden

Gemeente vraagt staat om hulp

De gemeente ontkent dat de toename van het aantal bedwantsen „een kwestie van onreinheid” is. Zij wijst erop dat er de afgelopen decennia wereldwijd meer bedwantsen zijn gekomen, als gevolg van de toename van internationale reizen – in de hoop te voorkomen dat reizigers bedwantsen meenemen naar Engeland voert de internationale treinorganisatie Eurostar nu ook „preventieve behandelingen” uit. Ook zou meespelen dat men meer tweedehands meubels en kleding koopt.

Maar de gemeente heeft wel door dat er iets moet gebeuren. Sinds 2018 wordt bedwantsenbestrijding vergoed voor de allerarmste huishoudens; van de huur van sociale huurwoningen gaat maandelijks 4 euro naar een potje voor de bestrijding. En onlangs heeft de gemeente Parijs hulp gevraagd aan de landelijke overheid. Vrijdag zal bij een „interministeriële bijeenkomst” gesproken worden over een mogelijk „contra-offensief” tegen de bedwantsen.

Foto Joao Luiz Bulcao/Hans Lucas via AFP

Bij deze ferme reactie speelt de vrees mee dat vooral minder bedeelde gezinnen de infectiebestrijding niet kunnen betalen – één sessie kost gemiddeld bijna 900 euro – en vervolgens hun buren zullen besmetten. Ook speelt mee dat Parijs komende zomer de Olympische Spelen organiseert en duizenden mensen moet herbergen in bij voorkeur bedwantsvrije hotels.

In de hordes toeristen boven de metro van Georges V is de bedwants ook onderwerp van gesprek. „Ik heb erover gelezen op sociale media”, zegt David Guerrero (35) uit Ecuador – hij is twee dagen in Parijs als onderdeel van een reis door Europa met zijn vriendin Gabrielle Abad (27). „We hebben alcohol gekocht op het vliegveld en dat op het bed in onze Airbnb gespoten.” (Volgens de wetenschap overigens een suboptimale bestrijdingsmethode.) En Abad heeft het beddengoed gecontroleerd voor ze in bed stapten. „Maar ik kom uit een regio met dodelijke insecten en slangen, dus dat doe ik eigenlijk altijd.”