N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Recensie Media
Netflix In de docuserie ‘Arnold’ wordt de vergankelijkheid van een onverwoestbaar Amerikaans icoon mooi gevangen. Schwarzenegger betreurt zijn ranzigheid, maar waar hij precies spijt van heeft?
Netflix heeft Arnold Schwarzenegger ingelijfd en we zullen het weten. Zijn komedieserie Fubar verscheen vorige maand en doet vrezen dat de actieheld gedoemd is zichzelf te persifleren tot de dood. Gelukkig is er altijd zijn levensverhaal nog om opnieuw te verpakken.
De documentaire Arnold is ingedeeld in drie afleveringen over de domeinen waarin Schwarzenegger in deze volgorde de top haalde: atleet, acteur, Amerikaan. Hij was een onverslaanbare spierbundel, is de bekendste Amerikaanse actieheld aller tijden en werd ook nog gouverneur van Californië in 2003.
Het begon in het schilderachtige Oostenrijkse dorp Thal, in 1947. Moeder Aurelia was extreem gedisciplineerd. Zijn vader Gustav was een gedesillusioneerde Wehrmacht-veteraan, een veldwachter die dronk en sloeg. De puberende Arnold „boetseerde een lichaam dat er niet was” en gedijde bij de spartaanse jeugd, zegt hij terugkijkend. Maar „wat mij gemaakt heeft tot wat ik ben, is precies datgene dat mijn broer verwoest heeft”. De getroebleerde Meinhard reed zichzelf in kennelijk staat dood tegen een boom toen Arnold Mr. Olympia-titels aan elkaar reeg.
Lees ook: Arnie is terug van nooit weggeweest
Pijnlijke besognes
Als ‘Arnold Strong’ stond hij op de filmposter van Hercules in New York (1970), een voice-over verborg in de film zijn gemankeerde Engels. Dat was dat qua filmcarrière, mocht je denken. Maar hij had de tijd mee. De fitness-sport brak door en hij speelde min of meer zichzelf in de film Stay Hungry (1976) en helemaal zichzelf in de documentaire Pumping Iron (1977). Op het moment dat hij in 1983 de Terminator werd, was hij volgens regisseur James Cameron al „niet meer dat lichaam, maar dat gezicht”. Het is die kop inderdaad, meer dan al het andere.
Het slotdeel van Arnold peurt in de pijnlijke besognes. Een LA Times-verslaggeefster vertelt over de tientallen tips die binnenkwamen tijdens de gouverneursverkiezing, ze publiceerde over vijftien beschuldigingen van vrouwen die hij zou hebben betast. Schwarzenegger betreurt zijn ranzigheid en dat is wat waard. Hij gaat iets verder dan in zijn biografie Total Recall (2012), toen hij zei dat van handtastelijkheden niets waar was. Nu zegt hij dat het niet uitmaakt hoe lang het geleden is, „Het was fout.” Maar wat precies? Ongepast gedrag, lang geleden, Muscle Beach, jaren zeventig, filmsets? Of zoiets. Het blijft vaag.
Zijn belangrijkste erfenis als politicus is de Californische energie-transitie, nadat hij in een eerder leven het militaire voertuig Hummer op de consumentenmarkt bracht en zelf de allereerste kocht. Hij rijdt nog steeds graag in een tank rond, zien we, en verplaatst zich door de sneeuw in een Steyr-Puch met zeswielsaandrijving. Sigaar tussen zijn tanden geklemd. „Werk en lol. Daar gaat het om.”
Vergankelijkheid
Toch is de vergankelijkheid van een onverwoestbaar Amerikaans icoon mooi gevangen, met een fietstocht over een grauw getoonzet Venice Beach in Los Angeles. Hij memoreert zijn bodybuildmakkers die hem stuk voor stuk ontvallen. Aan twee recent overleden regisseurs Bob Rafelson (Stay Hungry) en Ivan Reitman (Twins) dankt hij zijn succes. „Noem me Arnie, noem me schnitzel, noem me Kraut (mof), maar noem me in geen geval selfmade.”
Hij oogt allenig op zijn 75ste, dat is wel selfmade. Hij verzweeg vijftien jaar lang het overspel waaruit een buitenechtelijke kind kwam, Joseph. De hoop op hereniging met zijn vrouw, Kennedy-telg Maria Shriver, is inmiddels vervlogen. Wel hebben ze een „geweldige” relatie, „maar niet als gezin onder één dak”. Dat hij een nieuwe partner heeft, wordt niet duidelijk. Zijn echte naasten, Maria en de kinderen, ontbreken vrijwel geheel. We zien Joseph nog wel zijn omvangrijke biceps tonen aan zijn vader – het zal liefde zijn.
Zo blijft het bij die Schwarzenegger uit het publieke domein, misschien wel het bekendste verhaal uit de showbizz. Verwacht geen traan of trillende lip, het is vooral die kop.