N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Smibologie is de leer van vrije geesten uit de Smib (ook wel bekend als de Bijlmer). Deze week laat Prof. Soortkill zijn licht schijnen op: dingen gaan landen.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2022/09/soortkill202202700-artikel.png)
Nieuwe dag, nieuwe kansen, zegt men. Een nieuw jaar betekent dan al helemaal nieuwe kansen, want dat zijn 365 nieuwe dagen! Op deze laatste dag van het jaar is het goed om te reflecteren, maar ook om vooruit te blikken. Wij van de Smibanese University wijden hier altijd een speciaal tijdslot aan op de 31ste, zodat we goed na kunnen denken over wat we het komende jaar willen zien gebeuren. Hoe gaan we het komende jaar beter maken dan de voorgaande? In die libi gaat het namelijk om zaaien en oogsten, en is het eindstand de bedoeling dat dingen gaan landen.
We formuleren ieder jaar concrete doelen. In dit proces is het van belang dat we die shit formuleren met de SMART-formule in mind. Want terwijl sommige doelen non-tastbaar zijn of meer gericht op de lange termijn, heb je er ook een aantal die specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdsgebonden moeten zijn. En ja, ook wij van de Smibanese University gebruiken deze formule dus. Waarom we op dit zijn is omdat dingen op een gegeven moment moeten gaan landen. Je kan namelijk wel heel de tijd zeggen wat moet gebeuren en hoe dingen moeten gaan, maar op een gegeven moment moeten die dingen dan ook wel echt zo gaan. Al die mooie voornemens moeten zich wel gaan manifesteren, tav je.
Dingen gaan landen [gzgd.] 1. Goeie dingen liggen in het verschiet 2. Er gaat iets goeds gebeuren 3. Speaking things into existence, bijv: ben allang bezig, bro. Maar ik zeg je, dingen gaan landen, broer! / We hebben hard gewerkt en nu zijn we er. Dingen gaan landen! Ik zei je toch!?
‘Dingen gaan landen’ is metaforisch. Net als dat er een tijd van komen en een tijd van gaan is, is er ook een tijd van lancering en een tijd van landing. Wensen lanceer je, en op het moment dat die shit dan werkelijkheid wordt, landen ze op de landingsbaan des wils. Wanneer we bepaalde doelen stellen en zodoende resultaten nastreven zijn we die dingen het universum in aan het roepen. Die wensen zijn als radiogolven in de ether en vinden langzaam maar zeker hun bestemming door de mate waarin de persoon in kwestie intunet met de input die vereist is om shit te realiseren. Wanneer je met je efforts genoeg heb gezaaid en het universum van plan is je te belonen, is het geen zweverig streven meer: ze vinden grond binnen de realiteit. Dáárom zeggen we in het Smibanese ‘dingen gaan landen’.
Ik kan je wel vertellen dat aan deze kant dingen gaan landen, and that’s on God. Wij doen deze shit al taya’s als een ritueel, en wanneer je dat jaar in jaar uit doet, zijn de nieuwe jaren er zowel om te zaaien als om te oogsten. Zorg ervoor dat dingen volgend jaar gaan landen, terwijl je tegelijkertijd weer nieuwe wensen als vliegtuigen de lucht in laat stijgen. Zo vullen we de cycle of life aan met ons visualiserend vermogen.
