Opa Arnold Schwarzenegger (77) komt deze week met het tweede seizoen van Fubar, een komische low budget-actieserie waarin zowel hij als zijn dochter CIA-agenten blijken te zijn. Opa Sylvester Stallone (78) is bijna klaar met de opnames van seizoen drie van zijn serie Tulsa King, waar hij als ouderwetse New Yorkse maffiacapo een eigen misdaadfamilie begint in Oklahoma.
Het duo dat in de jaren tachtig Hollywood domineerde, is weggezakt in reality-tv, tweederangs series en derderangs actiefilms. Zelfs hun ooit fameuze rivaliteit lijkt verleden tijd – of toch niet? Sinds kort bevindt het duo zich aan gene zijde van Amerika’s politieke kloof.
Arnold Schwarzenegger, gouverneur van Californië tussen 2003 en 2011, is een fel criticaster van Trump. Als gematigde, groene en internationaal georiënteerde Republikein noemde hij Trump in 2021 de ‘slechtste president ooit’ en de bestorming van het Capitool „zijn Kristallnacht”. Vorig jaar gaf Schwarzenegger een stemadvies voor Trumps Democratische tegenstander Kamala Harris, anders voorzag hij „nog vier jaar gezeik zonder resultaat die ons alleen maar bozer, haatdragender en verdeelder maken”. Deze week vermaande hij in Wenen een zaal klimaatactivisten „niet te jammeren” over Trump, maar in actie te komen.
Sylvester Stallone bekeerde zich vrij recent openlijk tot MAGA (Make America Great Again). Trump benoemde hem in januari tot zijn ‘ambassadeur’ in Hollywood. Stallone hield zich politiek lang op de vlakte, nog in 2020 zei hij helemaal niet zo hardcore rechts te zijn als iedereen dacht. „Ik ken Joe Biden, een prima kerel.” Pas op 14 november kwam Stallone in Mar-El-Lago – hij woont min of meer om de hoek – als MAGA uit de kast. Hij zei diep onder de indruk te zijn van Trump, „een mythisch personage” en „een tweede George Washington”.
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data133484128-9a2a29.jpg|https://images.nrc.nl/RO_AmvrROmqgvhm7SqIVZye_hNE=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data133484128-9a2a29.jpg|https://images.nrc.nl/bvrbo5yrMYBV8_-nUygigfoDPuc=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data133484128-9a2a29.jpg)
Fameuze vete
Stallone en Schwarzenegger stonden vaker tegenover elkaar. „We haatten elkaar jarenlang hartstochtelijk, het was gewoon niet gezond”, kijkt Stallone terug. Onze vijandschap was bijna ridicuul, erkent ook Schwarzenegger. Ze overtroefden elkaar obsessief in hun actiefilms: qua body count, grootte van de geweren, lengte van de messen – Arnie’s moordwapen in Predator was bewust een inch langer dan dat van Stallone in Rambo.
Sylvester ‘Sly’ Stallone kwam uit een welgesteld milieu en sappelde jarenlang als bodybuilder en would-be intellectueel in het fringe-theater van New York. Als acteur brak Stallone in 1976 door met de door hemzelf geschreven boksfilm Rocky, over witte underdog Rocky Baboa die het een snoevende zwarte bokskampioen knap moeilijk maakt. Hij was doorgaans een bittere, gekwelde actieheld, en 1985 was zijn topjaar. Stallone domineerde Hollywood toen met Rocky IV, waarin hij een Sovjetmonster tegen het canvas sloeg, en Rambo, over een vechtmachine die alsnog de Vietnamoorlog won. Stallone was destijds stamgast in het Witte Huis; de Republikeinse president Ronald Reagan voerde Rambo op als rolmodel en telefoneerde frequent met Stallone over politiek.
De hyperamibiteuze en competitieve, geboren Oostenrijker Arnold Schwarzenegger wilde wat Stallone had: de top van Hollywoods apenrots, de liefde van Reagan, ook zíjn idool. En met succes: ’s werelds indrukwekkendste bodybuilder werd ondanks zijn vette Duitse accent, onhandige naam en stripfiguurlijf eind jaren tachtig de dominante actieheld – hij piekte begin jaren negentig met films als Total Recall en Terminator II. Schwarzenegger was meer ironisch, met snerende oneliners.
Vijandbeeld
Schwarzenegger opende de vijandelijkheden. Hij had behoefte aan een vijandbeeld, schreef Schwarzenegger in zijn mémoire Total Recall, dus ging hij Stallone in interviews afzeiken. In tabloid News of the World verweet hij hem de inzet van body doubles bij close-ups omdat zijn biceps te klein waren. En: „Dat patriottische vendelzwaaien van hem is bullshit.” In Playboy maakte hij Stallone uit voor een humorloze, smaakloze streber in pooierkleding: witte pakken, bontjassen en blingbling. „We zijn geen vrienden, hij heeft een foute vibe.” Ook bespotte hij Stallones intellectuele en artistieke pretenties: „Dat je de genoeg poen verdient om een Rodin in je huiskamer te zetten, maakt je nog niet tot kunsthistoricus.” Ten slotte zou Stallone misogyn zijn omdat hij Schwarzenegger had uitgenodigd voor een herenclub – een gotspe uit de mond van een acteur die toen de reputatie van grabbelaar had.
Hollywood zag er niet meer dan een amusante pr-stunt in, maar de razende Stallone sloeg terug door roddeljournalist Wendy Leigh te tippen. Stallones echtgenote, de Deense actrice Brigitte Nielsen, had in 1984 een overspelige affaire gehad met Schwarzenegger, toen verloofd met Kennedytelg Maria Shriver. Nielsen had in Oostenrijk zijn moeder ontmoet, en briefte Stallone door dat zijn vader, een alcoholistische dorpsagent, bij de Duits-Oostenrijkse Anschluss van 1938 lid van de NSDAP was geworden. Dat klopte, maar niet dat – zoals News of the World in 1988 schreef – pa Schwarzenegger Joden had opgepakt en Arnold stiekem ook een nazi was. Er volgde rechtszaken en een schikking die Schwarzenegger in het gelijk stelde. Leigh onthulde later dat haar deep throat Stallone was, die tevens aanbood haar juridische kosten te dekken.
Echte kerels ‘in denial’
In die context sloten de heren vrede: de zaken dreigden uit de hand te lopen. Ze bundelden de krachten eind 1991 in de restaurantketen Planet Hollywood, een soort Hard Rock Café met Hollywood-memorabilia. In een privé-jet op weg naar de lancering tekenden ze de vrede. „We zaten onderweg continu sigaren te roken en moppen te tappen”, aldus Schwarzenegger. „Over onze vete geen enkel woord. Echte kerels, totaal in denial.”
Stallone wist toen niet dat Schwarzenegger hem heel recent nog een laatste poets had gebakken. De Oostenrijker had zijn bereik als filmster succesvol verbreed met hitkomedies vol zelfspot: Twins (1988) en Kindergarten Cop (1991). Dat wilde de humorloze Stallone ook, dus toen Schwarzenegger overal lekte dat hij geïnteresseerd was in het waardeloze filmproject Stop, Or My Mom Will Shoot claimde Stallone de hoofdrol. De opnames waren net afgerond toen de heren vrede sloten, de pijnlijk ongrappige komedie flopte. Zo had Schwarzenegger de eerste én de laatste lach.
Hun tijd was sowieso voorbij. In 1992 ging de ‘stille generatie’ met pensioen en was het woord aan de babyboomers, schrijft Schwarzenegger in Total Recall. Met Reagan, Bush senior en de Republikeinen ruimden ook ‘hersenloze actiefilms’ het veld. „Het was tijd voor Bill Clinton, Tom Hanks en films die ergens over gingen.” De sluwe Schwarzenegger zag de bui al hangen en ging vol op ironie, maar zijn postmoderne actiefilm The Last Action Hero flopte in 1993, de filmpers keerde zich tegen hem en samen met Stallone gleed hij af naar Hollywoods periferie.
Schwarzenegger koos voor de politiek als gouverneur van Californië, net als zijn idool Ronald Reagan. Toen hij in 2012 als pre-pensionado in de film terugkeerde, was dat in The Expendables 2, Stallones werkverschaffingsproject voor oude actiehelden. Hoe ze politiek ook staan, de kans dat het nu hoogbejaarde duo de rivaliteit weer oprakelt is niet al te groot. Knokkende opa’s zijn best grappig op TikTok, maar in Hollywood hebben Sly en Arnie alleen bestaansrecht als dinosauriërs uit het tijdperk van karikaturaal machismo, big hair en anabole spieren. Hun rest slecht een kleffe nostalgische omhelzing.
