‘De echte terroristen, dat zijn de zionisten’, klinkt het tijdens een mars voor de Palestijnen

Twee zussen van zestien, een tweeling, stappen het podium op de Dam op. Ze wonen in Utrecht, zitten op het vwo. Afgelopen zomer nog waren ze „op een langverwachte vakantie” bij hun familie in Gaza – vanwege de onrust was het alweer zeven jaar geleden. „De wereld is anders, als je al je geliefden om je heen hebt”, zeggen ze. Het was „de beste zomer” van hun leven.

De tweeling heeft het nieuws over het bombardement „geweigerd te geloven”. Ze hielden zich voor dat het hun familie wel „was gelukt om te vluchten” – ze logen tegen zichzelf. Ze noemen hun namen. Die van hun tante, die zwanger was. Die van hun oom „die zo lief was”, van hun nichtjes, „de oudste was pas tien”. Snikkend: „En dan denken we aan dat we snoep met ze kochten.”

Op de Dam in Amsterdam vegen demonstranten tranen van hun wangen. Daar is zondagmiddag een protestmars om aandacht te vragen voor de slachtoffers aan Palestijnse zijde. De organisatoren willen „opstaan voor de rechtvaardigheid van de Palestijnen”. De route loopt van de Dam naar het Westerpark, zo’n 2,5 kilometer verderop. Er zijn volgens de politie 15.000 mensen op afgekomen. Ze houden Palestijnse vlaggen omhoog en dragen ze als capes.

Even daarvoor wordt afgetrapt door Nicole Hollenberg, een van de organisatoren. Ze zegt dat politici zich „schuldig maken aan provocatie”. „Met Israëlische vlaggen op overheidsgebouwen steken jullie een middelvinger op. Rutte, Yesilgöz, Halsema: we houden jullie verantwoordelijk.” Ook zegt Hollenberg dat media hun „medeplichtigheid aan de zionistische propaganda” moeten staken.

De toespraken worden afgewisseld met leuzen. „De echte terroristen, dat zijn de zionisten. Five, six, seven, eight, Israel is a terrorist state. From the river to the sea, Palestine will be free.” De slogans worden gescandeerd vanaf het podium, de demonstranten schreeuwen ze na. De stadsduiven die op andere dagen op het plein bij toeristen om voedsel bedelen, vliegen onrustig heen en weer.

‘Niet alleen Arabieren’

„Dit is wel het minste wat ik kon doen”, zegt Ruby, een dertiger uit Amsterdam (de meeste demonstranten willen niet met hun achternaam in de krant). Ze heeft haar grijze capuchon over haar hoofd getrokken. Zodra ze wakker wordt, kijkt ze op Instagram naar beelden van gewonde kinderen in Gaza. Ze is „de hele dag” met de oorlog bezig. „Ik vind het goed om te zien dat hier allerlei soorten mensen zijn, niet alleen Arabieren. Het begint nu echt door te dringen.”

Als de protestmars richting het Westerpark vertrekt en het begint te regenen, kijken de demonstranten even achterom. Door de grijze wolken vliegen drie vliegtuigjes, met de teksten: „Love Humus, not Hamas”, „Make Falafel, not War” en „Shalom Salaam”. Even valt het stil, dan beginnen sommigen te joelen. Wie er achter de vliegtuigjes zit, is niet bekend.

Een twintiger uit Frankrijk met een dikke vierkante bril zegt dat hij speciaal voor de protestmars zijn vakantie in Amsterdam heeft opgerekt. Hij woont in Parijs, maar daar „mag ik niet demonstreren”. In veel andere Europese steden – ook in Berlijn en Wenen – werden pro-Palestina-demonstraties al op voorhand verboden, uit vrees voor antisemitisme en verstoring van de openbare orde.

Het protest zal alleen maar groter en groter worden

Hasan demonstrant

In Amsterdam worden de demonstranten nauwlettend in de gaten gehouden. „De vrijheid van meningsuiting is niet onbegrensd”, schreef de gemeente Amsterdam afgelopen vrijdag. „De driehoek [burgemeester, politie, justitie] zal haatzaaien, oproepen tot geweld en andere bedreigingen van onze vreedzame en open samenleving niet tolereren.”

„Ik ben blij dat ik alsnog kan demonstreren”, zegt de jongen uit Parijs. „En ik ben blij dat het vredig verloopt.”

„Stop deze genocide”, staat op de borden die demonstranten omhooghouden. „Who is Anne Frank now?” „One holocaust does not justify another” En: „Wollah, is Palestina nog steeds niet bevrijd?” Duizenden zingen gedurende de gehele protestmars. „Rutte, Rutte, there’s no hide. Stop supporting genocide.” Langs de route houdt een zwijgende man twee boeken van Dries van Agt omhoog (Een schreeuw om recht en Palestina in doodsnood).

Van het plein verdreven

Dit is niet de eerste pro-Palestina-demonstratie van Hasan, een Palestijn van „bijna veertig” met een free Palestine-pet op. Maar toen Hasan vorig jaar naar een demonstratie kwam, trof hij daar slechts vier mensen. „Terwijl we al jaren worden uitgemoord.”

Hasan zegt dat hij in het Israëlische Jaffa werd geboren, waar hij als puber wonden opliep na een gevecht met Israëlische soldaten. Hij vluchtte naar Syrië, daarna naar Nederland. Zijn zoontje van elf heeft een sjaal om zijn hoofd geslagen en kruipt tegen zijn vader aan. „Ik woon hier al negen jaar”, zegt hij. Hasan pakt hem bij zijn schouder. „Nu worden we eindelijk gezien”, zegt hij. „En het protest zal alleen maar groter en groter worden.”

Een paar honderd meter van de Dam, op het Beursplein, zou zondagmiddag ook een pro-Israël-protest worden gehouden. Maar nog voor dat protest officieel is begonnen, verzamelen zich pro-Palestina-betogers rondom twee mannen met een Israëlische vlag. Met paarden worden ze door de ME van het plein verdreven. De pro-Israël-demonstratie wordt afgelast. Bij een steunbetuiging voor Israël, ook op de Dam, waren afgelopen donderdag wel duizenden mensen aanwezig.

„Palestine should be free”, klinkt het zondagmiddag nog lang op dat plein – een deel van de pro-Palestina-groep is op de Dam achtergebleven.

Zondagavond maakt de politie bekend dat drie mensen werden aangehouden. Eén vanwege het meenemen van een Hamas-vlag. Twee anderen omdat ze gezichtsbedekkende kleding droegen en een agent bedreigden.

Lees ook dit artikel: Hoe ontstond het conflict tussen Israël en Hamas? Tien vragen en antwoorden