‘Demonstreren tegen azc’s scoort goed bij de achterban!”, riep presentator Sam Hagens gisteravond enthousiast in zijn intropraatje. „Welkom bij Goedenavond Nederland!” Ze gingen praten over hoe slim en goed Wilders bezig is, door nu al campagne te gaan voeren. Bas Erlings was te gast, oud-campagnestrateeg van de VVD.
Peter van der Sluis, die al 26 jaar bij het COA werkt, vertelt in Achter de Poort, een programma van RTV Noord (deel van het bijzondere Noord-Zuid-Oost-West op NPO 2, een soort ‘best of’ de regionale omroepen), over een man op hoge leeftijd in Ter Apel. Deze man woont al sinds 2015 op de afdeling voor mensen die naar hun land moeten terugkeren. Van der Sluis vraagt zich af waarom Nederland hem niet gewoon een verblijfsstatus geeft. „Laat hem gewoon zijn ouwe dag hier in Nederland uitzitten. […] Je kunt heel erg star vasthouden aan dat mensen moeten terugkeren, maar in hoeverre wil je doorgaan? Mensen moeten niet 5-plus jaar in de opvang zitten, want dan ga je wennen aan een land, aan een omgeving.” Er worden kinderen geboren die opgroeien in Ter Apel, en toch naar het land van ‘herkomst’ worden gestuurd.
„Ik blijf hier”, zegt Lydia later op de tv-avond in de documentaire Mijn Noord, ook op NPO 2. „Dat heb ik altijd gezegd. Ik blijf tot ik in zes planken vertrek. Ik heb het zo naar m’n zin hiero, met de mensen. Dat kippehokkie, ik vind het perfect zo.” Fotograaf en documentairemaker Jaap van den Beukel ruilde zijn strakke nieuwbouwwoning in voor een arbeidershuisje in Tuindorp Nieuwendam, Amsterdam-Noord. Hij maakte een film over zijn nieuwe buurt, die in trek is bij jonge gezinnen, expats en yuppen.
Over de documentaire schrijft Human op de website: „Die transformatie, ook wel gentrificatie genoemd, gaat niet zonder slag of stoot, want de oorspronkelijke Noorderlingen zien de huren stijgen, de boodschappen duurder worden en hun onder-elkaar-gevoel bedreigd.” Haat en nijd, zou je denken, maar niets is minder waar. Mijn Noord is een ontroerende documentaire over gemeenschapszin en over thuis zijn. Met prachtige, verstilde shots, ingetogen muziek van Lilian Hak en ontwapenende interviews. Tillie woont al heel haar leven in Nieuwendam. „Vroeger was het allemaal wat gereserveerder. En dat is door deze jonge mensen wel anders geworden. Dat vind ik een pluspunt. Je voelt je ook minder oud. Want je telt nog een beetje mee. Ik vind het enig.” Als er polarisatie is, dan niet in Tuindorp Nieuwendam. Wat menselijk contact blijkt genoeg om te wennen aan een omgeving. Dan wil je niet meer terug.
Drie eisen
Bij Goedenavond Nederland (NPO 2) vertelde Bas Erlings dat mensen stemmen op een politiek leider als diegene aardig overkomt, bekwaam lijkt, en niet voor eigen gewin maar voor de kiezer in de politiek zit. Vervolgens gingen ze de huidige leiders langs die lat leggen, en kwamen tot de conclusie dat niemand aan alle drie de eisen voldoet. Verder ging het ook over relevante zaken als Irene Moors die fotografiewedstrijd Het Perfecte Plaatje won en de extreem antisemitische chatbot van Elon Musk. Het was er wel gezellig. Net als bij de andere talkshows. Roxy Dekker, de Tour, B&B. Natuurlijk niets mis mee.
Maar het Israëlische leger doodde gisteren ook vijftien mensen bij een medisch noodhulppunt in Gaza: negen jonge kinderen en vier vrouwen, die in de rij stonden bij een noodhulppunt van Project Hope, een toevluchtsoord voor kleine kinderen en zwangere vrouwen, en een zusterorganisatie van Unicef, de kinderrechtenorganisatie van de Verenigde Naties. Drie talkshows. Geen woord. Ook de dag ervoor niet, toen de Israëlische minister van defensie, Israel Katz, zijn plannen bekendmaakte om 600.000 Gazanen in een kamp te concentreren, gebouwd op de ruïnes van Rafah. Ik zou graag schrijven over wat er gebeurt op de Nederlandse televisie in Nederland. Gezellig. Maar als er de hele week bij al die talkshows geen woord besteed wordt aan de genocide in Gaza, is het ook belangrijk om op te merken wat er niet gebeurt op de Nederlandse televisie.
