Het dodental in de Amerikaanse staat Texas als gevolg van overstromingen loopt nog altijd op. Er zijn zeker vijftig mensen om het leven gekomen, onder wie meerdere kinderen. Daarnaast zijn er honderden gewonden en nog veel mensen vermist. De meeste slachtoffers zijn omgekomen in Kerr County, in de buurt van San Antonio.
Naar bijna dertig meisjes, die op een christelijk zomerkamp waren, wordt nog gezocht. Dat kamp ligt langs de Guadalupe-rivier. In de nacht van donderdag op vrijdag steeg het water in deze rivier binnen drie kwartier met acht meter. Volgens de sheriff verbleven er 750 kinderen in het kamp.
De gouverneur van Texas, Greg Abbott, bezocht het kamp en schreef zaterdagnacht (lokale tijd) op X dat er verwoesting is „op een manier die ik niet eerder heb meegemaakt bij een natuurramp”. Volgens hem reikte het water tot aan de nok van de hutten. „We zullen niet stoppen tot we elk meisje hebben gevonden in die hutten”, aldus de gouverneur.
Op beelden is grote schade te zien: woningen en straten zijn verwoest, voertuigen hangen in bomen, en op sommige foto’s is slechts het dak van enkele huizen zichtbaar
Lees ook
Zeker 24 doden en tientallen meisjes vermist door overstromingen in Texas
Terwijl na de zware overstroming in Texas, die tot nu toe aan 68 mensen het leven heeft gekost, de zoektocht naar ten minste elf meisjes onverminderd doorgaat, geven de autoriteiten elkaar de schuld van de ramp.
De National Weather Service (NWS) zou niet op tijd hebben gewaarschuwd. De regering-Trump zou het drama in de hand hebben gewerkt met forse bezuinigingen bij de NWS, waar de afgelopen maanden meer dan vijfhonderd weerexperts zijn ontslagen – de dienst probeert inmiddels met tijdelijke contracten en de terugkeer van gepensioneerden het tekort aan mensen op te vangen. Volgens de NWS zelf is er wel degelijk gewaarschuwd, maar hebben lokale autoriteiten die waarschuwingen niet serieus genomen.
Intussen wordt koortsachtig verder gezocht naar vermisten. Volgens The Washington Post zijn ten minste 850 mensen gered. Hoeveel er nog zoek zijn – behalve de 27 kinderen van zomerkamp Camp Mystic – is volgens de hulpdiensten niet precies te zeggen. De hoop is dat sommigen zichzelf in een boom of op een hoger gelegen plek in veiligheid hebben kunnen brengen, maar naarmate het zoeken langer duurt, neemt de kans af dat vermisten het er levend hebben afgebracht.
Op de website van Camp Mystic, die zondagmiddag nog geen melding maakte van de ramp, staan veel foto’s van vrolijke, kanoënde, zwemmende, dansende veelal jonge meiden. Wanhopige ouders van wie een kind op dit christelijke zomerkamp was, zijn naar het gebied gekomen in afwachting van informatie over hun kinderen. Hulpdiensten waarschuwen dat mensen niet zelf moeten gaan zoeken in het nog steeds zeer gevaarlijke gebied.
Verzadigde bodem
In sommige delen van Kerr County wordt opnieuw veel regen verwacht. Meteoroloog Jason Runyen van de lokale afdeling van de NWS waarschuwde in The New York Times dat de bodem inmiddels zo verzadigd is, dat ook een kleine hoeveelheid extra regenval nieuwe overstromingen zal veroorzaken. Runyen verwacht dat het gevaar en de kans op zware regenval zeker tot dinsdag aanhoudt.
De overstroming vond plaats in de nacht van donderdag op vrijdag. Binnen enkele uren viel in Kerr County tientallen centimeters regen, meer dan er gewoonlijk in een aantal maanden valt. De bodem in het heuvelachtige gebied is droog en hard, waardoor die weinig water kan opnemen. Door die bijzondere geografie wordt volgens de website AccuWeather een brede strook die loopt van San Antonio in het zuiden, via Austin naar Dallas in het noorden ook wel ‘Flash Flood Alley’ genoemd.
In de omgeving van Kerrville, waar ook het Mystic zomerkamp ligt, stroomde het regenwater donderdagnacht in snel tempo naar de rivier Guadalupe. In het gebied waar de meeste slachtoffers zijn lijken te gevallen krijgt de rivier ook nog water uit twee zijrivieren. Het gevolg is dat de Guadalupe daar gemakkelijk buiten zijn oevers kan treden. Een grafiek op de website van het NOAA, het Amerikaanse weer- en klimaatinstituut, laat zien hoe snel het waterpeil in de rivier in die fatale uren steeg, van ongeveer een halve meter naar ruim zeven meter boven het gemiddelde, in minder dan een uur.
De rivier Guadalupe stroomt over een brug in Kerville. Foto Dustin Safranek/EPA
Toename extreme buien
Klimaatwetenschappers verwachten dat de kans op dit soort extreme buien in Texas, en in de hele VS, door de opwarming zal toenemen. De atmosfeer bevat meer vocht dat op onverwachte momenten een soort waterbommen veroorzaakt. Het gebeurde eerder in 2021 in Duitsland, België en Zuid-Nederland (in totaal ongeveer 220 doden), in 2023 in Libië (vele duizenden doden) en vorig jaar in Valencia (230 doden).
Donderdagmiddag om achttien minuten over één heeft het bureau van de NWS in Austin/San Antonio formeel gewaarschuwd voor „een vochtige tropische luchtmassa in combinatie met een langzaam bewegend stormsysteem [dat] zal zorgen voor verspreide tot wijdverspreide buien en stormen, met mogelijk zware regenval”. Zeker tot vrijdagochtend is waakzaamheid geboden, aldus het bericht. In overstromingsgevoelige gebieden moeten mensen zich volgens de waarschuwing voorbereiden om zo nodig „actie te ondernemen”.
Het is onduidelijk waarom de zomerkampen, de campings langs de rivier en inwoners van gebied die waarschuwingen hebben genegeerd. Een rechter uit Kerr County zegt dat er onvoldoende aanleiding was voor een evacuatie. „We hebben hier altijd last van overstromingen”, zei hij tegen de nieuwswebsite Wired. „Als het regent, krijgen we water. We hadden geen reden om aan te nemen dat het ook maar enigszins zou lijken op wat er nu is gebeurd.”
Lees ook
Bekijk ook deze fotoserie over de overstromingen in Texas
„Een adembenemend uitgangspunt voor een boek”, noemde NRC het plot van bestseller The Salt Path in 2020. „Zeker als je weet dat het niet verzonnen is maar de werkelijke, hopeloze situatie”. Het „waargebeurde” verhaal van twee vijftigers die hun huis in Wales kwijtraken, nadat ze door een goede vriend worden bedrogen, ging in boekvorm wereldwijd al twee miljoen keer over de toonbank en bleek simpelweg te goed om niet te verfilmen. Sinds het najaar van 2024 is de film te zien.
Van de ene op de andere dag belanden Raynor Winn en haar man Moth, beiden in de herfst van hun leven, op straat. Een jeugdvriend van Moth heeft het stel overtuigd in zijn bedrijf te investeren. Als dat bedrijf failliet gaat, en de jeugdvriend Moth vervolgens aansprakelijk weet te stellen in de rechtbank, raken Raynor en hij hun huis kwijt. Met geen rooie cent op zak, besluiten ze een wandeltocht af te leggen langs de ruige Britse kust, waarbij ze op hun tentje zijn aangewezen. En dat allemaal terwijl Moth terminaal ziek is. Tijdens het wandelen hervindt het stel de verbinding met elkaar en met de natuur, en verandert Moth van een geslagen hond met een terminale ziekte weer in de vitale, vindingrijke man die hij voor die pech ooit was. Niet gek dat ook de film, met Gillian Anderson en Jason Isaacs, lovende recensies kreeg.
Maar het blijkt allemaal toch te mooi om waar te zijn, ontdekte het Britse weekblad The Observer, in een zondag verschenen artikel. De omstandigheden waaronder de twee in de financiële problemen komen, liggen in werkelijkheid namelijk heel anders dan in boek en film wordt voorgesteld. Het blad interviewde acht mensen met kennis van de financiële problemen van auteur Sally Walker, zoals Raynor Winn eigenlijk blijkt te heten, en haar man Tim.
‘64.000 pond gestolen’
Volgens The Observer ontfutselde Walker in de jaren 2000 zo’n 64.000 Britse pond van het bedrijf waar ze als boekhouder werkte. Als er aangifte wordt gedaan, slaat ze onder een valse naam op de vlucht en leent ze geld van verre familie. Ze biedt het bedrijf aan al het geld terug te betalen en de juridische kosten te dekken, als het bedrijf geen rechtszaak zou beginnen en de eigenaar een geheimhoudingsovereenkomst tekent. De in 2012 overleden eigenaar van het bedrijf ging daar uiteindelijk mee akkoord, vertelt zijn vrouw nu aan The Observer.
Als het bedrijf van het familielid van wie het stel geld leende failliet gaat, kloppen de schuldeisers aan. De rechter besluit dat als het geld niet betaald wordt, er beslag wordt gelegd op het huis. Zowel Sally als haar man Tim heeft op dat moment geen werk. De twee richten een uitgeverij op. Wie het enige door hen uitgegeven boek direct van de uitgeverij koopt, mag meedoen met een loting met een bijzondere prijs: het huis van het stel in Wales, waarop binnen enkele maanden beslag zal worden gelegd, maar dat laatste vertellen ze er niet bij. Wat met het geld dat de twee hiermee verdienen is gebeurd, is volgens The Observer onduidelijk.
Dit alles laat onverlet dat het tragisch is als een stel vijftigers op straat belandt en gedwongen wordt te wildkamperen. Maar ook dat is niet de hele waarheid. Sinds 2007 bezit het stel een stuk land met een oud vervallen stenen huis in Frankrijk, waar de twee regelmatig in een caravan verbleven, ontdekte The Observer.
Twijfels over ziekte
En de terminale ziekte van Tim Walker (Moth)? Hij zou al achttien jaar leven met Corticobasale degeneratie (CBD), een zeldzame aandoening waarbij delen van de hersenen beschadigen en afsterven, enigszins vergelijkbaar met Parkinson. Vaak verliezen patiënten de controle over ledematen, hun spraak en krijgen ze uiteindelijk dementie. Bij diagnose is de levensverwachting zes tot acht jaar. Walker lijkt geen zichtbare symptomen te ondervinden. Negen neurologen en onderzoekers die The Observer sprak, zijn ook over dit deel van het verhaal daarom sceptisch.
De lange wandelingen lans de Britse kust zouden de symptomen doen verdwijnen. Wonderbaarlijk, erkent ook Sally Walker in de boeken. Neurologen zeggen dat er aan het in de boeken en interviews met het stel beschreven ziektebeeld „een luchtje zit”, al zijn medische wonderen niet onmogelijk. Een goed doel dat zich richt op de ziekte haalde na vragen van The Observer een filmpje met Tim Walker offline.
<dmt-util-bar article="4899495" data-paywall-belowarticle headline="Bestseller The Salt Path blijkt deels gebaseerd op onwaarheden” url=”https://www.nrc.nl/nieuws/2025/07/06/bestseller-the-salt-path-blijkt-deels-gebaseerd-op-onwaarheden-a4899495″>
Praten met buitenstaanders is taboe in het criminele milieu. Althans, zo wil het cliché. In weerwil van dit beeld verraden criminelen elkaar niet zelden anoniem bij de politie. En ook weten ze de pers te vinden als publiciteit een doel kan dienen.
In de Amerikaanse misdaadserie The Sopranos wordt het idee dat criminelen niet praten over hun wereld op een ludieke manier op de hak genomen. Hoofdpersoon Tony Soprano, een maffiabaas uit New Jersey, gaat in therapie omdat hij soms flauwvalt vanwege paniekaanvallen.
De serie geeft zo een prikkelende kijk op de psyche van onderwereldfiguren. In Hechte gesprekken, een podcastserie over hechting en relaties tussen ouders en kinderen, doet therapeut Meta Herman de Groot iets soortgelijks.
Het is de auteur van het boek Ik moet toch ook mijn klootzakje kwijt gelukt om Klaas Otto te strikken voor een gesprek. De oprichter van motorclub No Surrender spreekt vrijuit over zijn trauma’s en die van zijn kinderen.
Zelfmoordneigingen
Klaas Otto staat sinds de oprichting van zijn motorclub eind 2012 en zijn associatie met Heineken-ontvoerder Willem Holleeder te boek als een crimineel kopstuk. Het heeft alles te maken met de beeldvorming rond zijn persoon. Al heeft Otto eerder ook toegegeven dat hij daar zelf aan heeft bijgedragen door zijn media-optredens.
„Ik ben geen koorknaap maar ook geen topcrimineel”, zegt Otto in de podcast. „Ik zou betrokken zijn bij liquidaties en mijn advocaten waarschuwden dat de politie me levenslang op wilde sluiten. Dat klopt gewoon niet maar ik heb wel bijna anderhalf jaar in vrijwel totale isolatie gezeten.”
Door die langdurige isolatie en het gebrek aan contact met familie en vrienden, kreeg hij zelfmoordneigingen. „Ik was er klaar mee, met het leven. Het idee dat ik levenslang in de cel moest doorbrengen… Ik wilde dat mijn gezin niet aan doen.”
Otto beschrijft hoe hij bezig was met het meten van lakens om te zien of hij zichzelf kon ophangen, al gebruikt hij dat woord zelf niet. „Gelukkig is het uiteindelijk niet gebeurd maar zo diep zat ik wel. Ik was er klaar mee.”
Als Otto geboeid en met een zak over zijn hoofd wordt afgevoerd, zit zijn zoontje rechtop in zijn bed, omringd door mannen met zware wapens
Gewelddadige arrestatie
De manier waarop Otto is aangehouden heeft ook gevolgen voor een van zijn kinderen. Het kind is zes als de politie met een legervoertuig op een vroege ochtend de voordeur van de woning van Klaas Otto uit de sponning ramt.
Als Otto die ochtend geboeid en met een zak over zijn hoofd wordt afgevoerd, zit zijn zoontje rechtop in zijn bed, omringd door mannen met zware wapens. Het duurt alles bij elkaar nog geen kwartier maar het zoontje van Otto worstelt jaren met een trauma.
„Hij heeft twee jaar bij een psycholoog gelopen”, vertelt Otto aan therapeut Meta Herman de Groot. Haar podcastserie gaat over hechting tussen ouders en kinderen en dit soort incidenten heeft volgens haar grote impact. Net als het feit dat Otto de afgelopen tien jaar lange tijd heeft doorgebracht in detentie.
Hoe haal je de tijd die je niet door hebt kunnen brengen met je kinderen weer in? Meta Herman de Groot adviseert Otto om veel verhalen te vertellen aan zijn kinderen, over vroeger en over de tijd dat hij vastzat: dat helpt om weer te hechten. „Dat moet ik dan maar proberen”, zegt Otto.
Achterkant van de harde aanpak
Strafrechtadvocaat Sanne Schuurman, die Otto jarenlang bij heeft gestaan, vraagt zich in de podcast hardop af waarom er voor kinderen van verdachten en veroordeelde criminelen niet meer aandacht is. „Je kunt wel zeggen dat pa dan maar andere keuzes had moeten maken, maar wat kan een kind daarmee? Ook voor hen zijn de gevolgen van arrestatie en detentie vaak aanzienlijk.”
Zijn twee oudste kinderen hebben volgens Otto last van de beeldvorming rond zijn persoon, ook nu ze volwassen zijn. Bij het vinden van werk of bij het zoeken naar een partner. „Ik begrijp ook wel dat ouders van een meisje zeggen ‘blijf maar weg bij hem’. Ze weten niet wie ik ben en kennen alleen de verhalen uit de media.”
Volgens Otto duikt zijn inmiddels bijna volwassen zoon sinds die gewelddadige arrestatie nog altijd weg als hij een politie-auto ziet. Dat is volgens Schuurman illustratief voor de gevolgen van heftig politie-optreden.
Schuurman: „Wat je best vaak ziet is dat kinderen een hekel krijgen aan de staat. Een van de gevolgen is dat kinderen van gedetineerden op latere leeftijd vaker afwijkend gedrag vertonen en ook vaker in criminaliteit vervallen.”
Advocaat Schuurman meent dat dit de achterkant is van een strafrechtklimaat waarin het alleen nog maar gaat over de harde aanpak van de georganiseerde misdaad. „We zijn vergeten dat mensen die een misdaad begaan ook nog gewoon mensen zijn en kijken alleen maar naar hun criminele gedragingen.”
Praten over zelfdoding kan gratis, anoniem en 24/7 bij de landelijke hulplijn 113 Zelfmoordpreventie. Telefoon: 0800-0113. Of chat op www.113.nl
/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134611763-725424.jpg|https://images.nrc.nl/fZwm-H7TS16I2kJroxrOwXZPT8A=/1920x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134611763-725424.jpg|https://images.nrc.nl/yU8Qf8pzC1At3BQl1M0sxPBXAAI=/5760x/filters:no_upscale()/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data134611763-725424.jpg)
