Kunstroof, zonder kunstdetective Brand

Was dit een bespreking dan is de beroerde muziekkeuze vermeldenswaard, meer geluiden bedoeld voor een horrorfilm. Maar dit is een tip, dus met aandacht voor de gebezigde rijke taal, waarin terloops werkwoorden als ‘traverseren’ en ‘wegdeemsteren’ vallen en met aandacht voor de originele poging om kunstenaar James Ensor (1860-1949) zelf te laten praten. Beide, taal en verbeelding, ontnemen je bijna de blik op een fascinerend verhaal uit de vorige eeuw, met een verzonnen mecenas, cryptische briefjes en een spectaculair spel tussen een dief met kunstkennis (ongewoon) en klungelende agenten. Nog mooier: de dief stuurt de politie zelfs een stukje van één van de drie gestolen schilderijen op, om zijn eis kracht bij te zetten. Telkens denk je: waarom ken ik dit verhaal niet? Bovendien: een podcast over kunstroof zonder kunstdetective Arthur Brand, kom daar nog maar eens om in deze dagen. Ook dat is een tip waard.