Sport is de spiegel van de maatschappij. Begrijp je de mechanismen achter topsporters, hun grootste fans en de competitieve arena’s waarin de spektakels zich uitspelen, dan begrijp je de mensheid – zo claimt de nieuwe Tedtalk-productie Good Sport. In deze podcast onderzoekt Jody Avirgan, een vrolijke sportliefhebber, de wetten waarop de sportwereld draait, en de complexe psychologie die daarachter schuilgaat.
In de eerste aflevering onderzoekt Avirgan de oorzaken van succes. Hoe kan het dat veel topsporters een vergelijkbare achtergrond hebben, of zelfs in dezelfde dorpen zijn opgegroeid? Wat is het aandeel van geluk en goede omstandigheden in datgene wat wij gezamenlijk erkennen als talent?
Good Sport, wekelijks afleveringen van ca. 40 min, TED.
‘Een wereld waarin alles gelijkwaardig lijkt en in elkaar overvloeit en waarin niets zonder elkaar lijkt te kunnen bestaan.” Met deze woorden prijst de jury van de ABN AMRO Kunstprijs het werk van kunstenaar Ivna Esajas, die deze dinsdag tot dertiende winnaar van deze jaarlijkse prijs voor vrouwelijk talent werd uitgeroepen. Esajas studeerde in 1996 cum laude af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU), volgde van 2021 tot 2023 de tijdelijke master Blacker Blackness aan het Sandberg Instituut in Amsterdam en heeft een atelier in Amsterdam Zuidoost, bij de Open Ateliers Stichting (Kruitberg).
Esajas gaf meermaals in de media aan niet graag te praten over haar werk, omdat het dan vaker gaat over haar culturele achtergrond, politieke overtuiging en positiebepaling in plaats van het werk en de materie zelf. Op haar website omschrijft ze zich als volgt in een ‘artist statement’: ze is een schilder, iemand die grote tekeningen op canvas maakt – en dat doet ze de ene keer op de voorkant van het canvas en de andere keer op de achterkant van een opgespannen doek. Ze legt in dat statement ook uit hoe ze werkt: ze begint met houtskool te tekenen waarbij de lijnen die ze trekt tot het verhaal leiden dat ze wil vertellen. Die verhalen zijn voor „hen die de tijd en moeite nemen om verder te kijken dan de esthetiek. Het zijn verhalen die op zichzelf staan, zonder dat ze verdedigd hoeven te worden of verantwoording hoeven af te leggen aan wie dan ook. Inclusief aan mij.”
Troosten
Wie meegaat in de wereld van Esajas ziet werken waar figuren in elkaar overvloeien of lichamen met elkaar delen (zowel mens als dier). De figuren houden elkaar vast om te troosten of te ondersteunen. De jury prijst dat als volgt: „Het spel tussen voor- en achtergrond en tussen figuren, verhalen en tijden symboliseert het zoeken naar een balans tussen saamhorigheid en frictie die de kern van haar werk uitmaakt. Daarin probeert Esajas zich te verbinden met tradities, de (kunst)geschiedenis en verhalen over de zwarte gemeenschap en cultuur.”
Geschiedenis, klassieke oudheid of bijbelse verhalen komen allemaal bij haar aan bod, waarbij de schoonheidsidealen zoals ze die als student in de jaren negentig meekreeg – via hét studieboek waar elke toekomstige kunsthistoricus het mee moest doen: The Story of Art van Ernst Gombrich – een eigen interpretatie krijgen om zo buiten de lijnen van de canon te werken. Dat doet ze in werken met titels als Venus, Nereïden of the people could fly, Jacob.
Naast gecanoniseerde kunstwerken zijn voor Esajas ook poëzie en het werk van James Baldwin belangrijke inspiratiebronnen. Zo verbindt ze mythes en persoonlijke verhalen, feminisme en literatuur met elkaar. Volgens de jury „roept ze zonder vingerwijzingen te geven vragen op over hoe we ons als mensen in de steeds individualistischere samenleving tot elkaar en de geschiedenis verhouden”.
Esaja ontvangt 10.000 euro, de bank koopt een werk van haar aan en in november heeft het Stedelijk Museum in Amsterdam een expositie met haar werk. Wie al eerder haar werk van dichtbij wil bekijken, kan al in september in Zwolle terecht in Museum De Fundatie, waar de eerste museale solo-expositie van haar opent onder de titel In The Garden of My Good Days – wederom naar een gedicht, deze keer naar een gedicht van de Jamaicaanse dichter en schrijver Safiya Sinclair.
De Franse acteur Gérard Depardieu is dinsdag in de rechtbank van Parijs schuldig bevonden aan aanranding. Dat meldt persbureau Reuters. Hij is veroordeeld tot achttien maanden voorwaardelijke celstraf. Zijn advocaat laat aan persbureau AFP weten dat Depardieu in beroep gaat tegen de uitspraak.
Het is de eerste uitspraak in een reeks zaken van seksueel wangedrag door Depardieu. Hij wordt door tientallen vrouwen beschuldigd van seksueel wangedrag, waaronder verkrachting.
De zaak die dinsdag diende tegen de 76-jarige acteur werd aangespannen door twee vrouwen die op de filmset van Depardieus film Les volets verts werkten. Het Openbaar Ministerie eiste eind maart al een voorwaardelijke gevangenisstraf van achttien maanden, een boete van 20.000 euro en een schadevergoeding voor de vermeende slachtoffers.
Dit bericht wordt aangevuld.
Lees ook
Als Depardieu begint te praten bij zijn proces wegens seksueel wangedrag, verkruimelt zijn stevige uiterlijk
De Jihadistische groep JNIM heeft in het noorden van Burkina Faso zondag meer dan honderd mensen gedood. De aanvallen vonden plaats op meerdere plekken in het Afrikaanse land, onder meer bij een militaire basis en in de stad Djibo. Vooral militairen zouden zijn omgekomen, hebben hulpverleners en burgers dinsdag laten weten aan internationale persbureaus.
Volgens bewoners van de regelmatig belegerde stad Djibo, waar zondag de grootste aanval plaatsvond, schoten militanten op straat mensen dood. In Djibo namen JNIM-strijders „eerst alle controleposten van de stad in voordat ze de militaire kampen aanvielen”, zegt een hulpverlener tegen persbureau AP. Toen het regeringsleger aankwam, waren de militanten al gevlucht.
De jihadistische groep JNIM, die banden heeft met Al-Qaida, is actief in meerdere landen in de Sahel-regio. In het Afrikaanse gebied, waar onder meer Mali, Niger en Tsjaad liggen, komt veel extremistisch geweld voor. Zo is onder meer Islamitische Staat er actief.
Geen controle over gebied
Burkina Faso wordt al jaren geteisterd door extremistisch geweld. Vorig jaar nog werden in Burkina Faso duizenden mensen gedood door jihadistisch geweld, volgens Human Rights Watch.
Burkina Faso wordt sinds 2022 geleid door de militaire junta, die zegt burgers te willen verdedigen tegen jihadistische bewegingen. Leider Ibrahim Traoré beweert regelmatig hard op te treden tegen de jihadisten en al veel gebied te hebben heroverd, maar critici trekken die beweringen in twijfel. Het leger heeft in meer dan de helft van het land geen controle meer.
„Het feit dat Djibo het doelwit was, toont de omvang van de bewegingsvrijheid van de JNIM binnen Burkina Faso”, zegt Wassim Nasr, expert over de Sahelregio, tegen AP. Toch heeft de militaire junta de aanwezige westerse veiligheidstroepen, onder meer uit Frankrijk, onlangs het land uitgezet. Het regeringsleger is ook meermaals beschuldigd van buitengerechtelijke executies.
Lees ook
‘Wat we tot nu toe hebben gedaan in de Sahel heeft niet gewerkt’
