Bij Israëlische aanvallen op Gaza zijn in de nacht van maandag op dinsdag en dinsdagochtend zeker zestig mensen gedood. Dat melden internationale persbureaus op basis van Palestijnse functionarissen.
In Noord-Gaza werden onder meer een huis en een school die dienst deed als opvang gebombardeerd, waarbij het Israëlische leger volgens het Gazaanse ministerie van Gezondheid zeker 22 mensen doodde. Van de slachtoffers zou meer dan de helft vrouwen en kinderen zijn.
In de centrale stad Deir-al-Balah doodde Israël dertien mensen en bij het vluchtelingenkamp Nuseirat nog eens vijftien, meldt het Al Aqsa-ziekenhuis. Ook in het zuiden van de Gazastrook, in Khan Younis, werden tien Palestijnen gedood.
Israël begon zondag met een nieuw grondoffensief in de gehele Gazastrook. In de dagen in aanloop daarnaartoe voerde het al de zwaarste bombardementen uit sinds het begin van de oorlog. Israël doodde de afgelopen dagen gemiddeld meer dan honderd mensen per dag. Maandag nog meldde het Gazaanse ministerie van Gezondheid dat in 24 uur tijd 136 mensen in Gaza gedood werden bij Israëlische bombardementen.
Lees ook
Laat Israël voldoende noodhulp toe, en wat behelst het nieuwe Israëlische offensief?
Een man met een gewond kind in het Al-Awda-ziekenhuis in Noord-Gaza. Foto Eyad Baba / AFP
Vervuiling, financiële problemen en grote rechtszaken. Bij Tata Steel in IJmuiden stapelen de problemen zich op. Redacteur Milo van Bokkum ging naar het fabrieksterrein, en vroeg zich af: heeft de staalfabriek nog een toekomst in Nederland?
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].
Voor degenen die ondervraagd worden zijn tv-interviews hachelijk. Zij kunnen te veel zeggen, maar ook te weinig. In beide gevallen ontstaat grote ergernis bij de kijker. Ik zag dezer dagen twee van zulke interviews: met Douglas Murray in WNL op Zondag en met Francisco Farioli in het voetbalpraatprogramma Rondo bij Ziggo Sport. Murray zei te veel, Farioli te weinig.
Douglas Murray is een Britse publicist, terecht omstreden als verwoed omvolkingstheoreticus, die zondag bij het CIDI met onder anderen Hirsi Ali gastspreker was op een jubileumsymposium. Dan weet je wat je krijgt – en kennelijk hebben ze bij het CIDI daaraan grote behoefte. Ze „gingen vol op het orgel in hun afkeer van Europese moslims”, schrijft Abelkader Benali in zijn column in Trouw. „De zaal barstte uit in gejuich en gejoel. Zoveel racistische kakofonie verdient geen applaus maar nader onderzoek.”
Overdrijft Benali? Na het interview met Murray in WNL op Zondag houd ik daar geen rekening mee. Murray ontpopte zich daarin als een fanatieke rechtse radicaal die zelfs ontkende wat door allerlei bronnen, nota bene ook Israëlische generaals, wordt bevestigd: dat er in Gaza op grote schaal hongersnood heerst; ook Netanyahu neemt dat woord nu in de mond, zij het op een buitengewoon schijnheilige manier.
Maar Murray zei ijskoud tegen interviewer Rick Nieman: „Het is niet waar.” Murray: „Als je naar Gaza gaat en je de burgers ziet, is er geen gebrek aan voedsel, integendeel. Als je kijkt naar hoeveel voedsel er is binnengekomen, zelfs de laatste maanden, is dat meer dan de dagelijks aanbevolen hoeveelheid volgens de VN.”
Toen Nieman die bewering feitelijk weerlegde, sloeg Murray opeens een andere weg in: de Palestijnse burgers hadden er zelf om gevraagd, dan hadden ze maar niet op die terroristen van Hamas moeten stemmen. Het vernietigen van een heel land en het uithongeren van een hele bevolking? Murray haalde zijn schouders op – dat was toch in alle oorlogen gebeurd?
Nieman ondervroeg Murray kritisch genoeg, toch lijkt het weinig zinvol zulke rabiate haatpredikers zo’n invloedrijk publiek podium te bieden. Ook het CIDI zou zich dat moeten afvragen. Van het verbale gif dat zulke mensen verspreiden, blijft altijd iets hangen in verwarde, verhitte hoofden.
Van Murray naar Farioli – deze column lijkt wel zo’n tv-talkshow waarin amechtig van de hak op de tak wordt gesprongen. Ik kan het ook niet helpen dat ik beide sprekers in twee opeenvolgende dagen uitvoerig hoorde oreren. Ze delen een fanatieke toewijding aan hun missie, maar Farioli is vriendelijker en diplomatieker dan Murray. Waarom ging hij nou precies weg bij Ajax? Waarover verschilde hij van mening? Wilde het bestuur aanvallender voetbal van hem? En vroeg hij daarom om meer geld voor goede aanvallers?
Hij wilde er een uur lang in Rondo geen duidelijk antwoord op geven, hoezeer met name Ruud Gullit daar ook op aandrong. Farioli tetterde en toeterde maar door in de eentonige spreektrant die we van hem kennen. Opeens besefte ik dat ik hem straks niet zou missen – en dat verdedigende voetbal van hem al helemaal niet. Paul Simonis van Go Ahead Eagles? Kom maar.
Johan Cruijff kwam vlak voor zijn dood in het eetcafé van mijn man Frank en zijn compagnon. Beroemdheden laat je met rust, maar voetballiefhebber Frank maakte een uitzondering: „Zeer bedankt voor het geweldige voetbal, meneer Cruijff, ik heb genoten.”
Cruijff: „Graag gedaan, maar ik heb een vraag. Waarom staat er PSV op het bord?”
Frank: „Dat betekent Port, Sherry en Vermout.”
Cruijff: „Wil je dat even weghalen?”
Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]
