Liefst was boer John met drie vrouwen op citytrip gegaan. Dat sprak hij niet zo uit, maar kijkend naar zijn guitige hoofd wist ik het vrij zeker. Dan had hij nachtelijke rondjes langs hun hotelkamers gemaakt, of bij de receptie gevraagd of er twee grote bedden tegen elkaar konden worden geschoven. En als dat laatste niet had gekund hadden ze met enig puzzelwerk vast wel met z’n vieren in één bed gepast – ook niet ongezellig. Waarom kiezen als je kunt delen? Er is genoeg boer John voor iedereen.
Maar de makers van Boer zoekt vrouw (KRO-NCRV) zijn van de oude stempel. Die boeken voor iedere deelnemende boer een afsluitend liefdesreisje voor twee personen; niet voor drie of vier. En dus moest boer John tóch kiezen, al bleef hij tot het laatste moment niet alleen flirten met zijn beide logés, maar ook met presentatrice Yvon Jaspers. Toen zij hem vroeg of hij al wist met wie hij op citytrip wilde, antwoordde boer John: „Als jij mee wil, zeg ik ja.” En toen hij uiteindelijk koos voor de rustige Eileen in plaats van gangmaker Karin, vertelde hij die laatste bij het afscheid: „Jij bent ook een leukerd.”
Voor Karin bevestigde dat het onheilspellende gevoel dat toch al aan haar knaagde. „Als een man tegen twee totaal verschillende vrouwen dezelfde dingen zegt en vanaf moment één heel erg flirt… dat gun ik mezelf eigenlijk niet”, had ze Yvon kort na het keuzemoment uitgelegd. In de liefde is zulk gedrag inderdaad vaak een teken dat je je beter gauw uit de voeten kunt maken. Maar boer John is meer dan een liefdeszoeker. Boer John is ook politicus. Zo bezien is het misschien niet gek dat hij geneigd is alle opties open te houden – in Nederland, polderland is dat geen onhandige eigenschap. Noch lijkt het hier erg om met alle winden mee te waaien: de praktijk leert dat je met heel weinig visie héél ver kunt komen.
Ontregelende tweets
Door die bril heb ik het datingprogramma op het platteland niet eerder bekeken, maar sinds vrijdagavond moet ik wel. In de aankondigende tekst van Café Kockelmann (WNL) stond toen te lezen dat boerin Bertie, oud-deelneemster aan Boer zoekt vrouw, zou komen uitleggen „waarom zoveel Boer zoekt vrouw-boeren een politieke carrière zijn begonnen.” Voor Bertie aan bod kwam moest de kijker zich wel door een hoop andere items heen worstelen. Zo is datsja-Zijlstra in Kockelmanns café inmiddels dermate gereïntegreerd dat hij Volt-voorman Laurens Dassen mocht komen uitleggen waarom zijn Europa-plannen onrealistisch zijn. (Misschien heeft de voormalige minister van Buitenlandse Zaken zich sinds zijn aftreden gespecialiseerd in de grens tussen realiteit en fantasie – beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.) Ook moesten er natuurlijk weer tweets van PVV-leider Geert Wilders worden doorgenomen. Dat premier Schoof tijdens persconferenties niet op voornoemde tweets wil reageren, vonden Kockelmann en politiek verslaggever Mats Akkerman erg flauw: het ging hier toch om „de grootste regeringsleider”, zei Kockelmann, „die overigens zelden of nooit in tv-programma’s komt of in kranten staat. Wij nodigen hem hier elke week uit. Meestal is de reactie gewoon: zero.” Nou zou ik ook geen tijd meer verspillen aan talkshowbezoekjes als ik wist dat al mijn ontregelende tweets daar toch dagelijks netjes werden voorgelezen. Maar dat verband lijkt bij WNL nog niet gelegd.
Eindelijk was het tijd voor boerin Bertie. Het item duurde twee minuten en bestond uit vragen als: „Een boer is graag buiten. Waarom ga je dan in het gemeentehuis achter de vergadertafel zitten?” Wijzer werd ik er niet van, maar het heeft mijn blik op Boer zoekt vrouw wel veranderd. Van sommige kandidaten blijf ik me nu afvragen of ze het beter zouden doen in de politiek dan in de romantiek. Mijn favoriet is Roy, die het hart van boerin Deedry probeert te veroveren. „Het saaiste is wel het beste dat je kunt hebben”, zei Roy zondag. Nee – een lekkere pickup-line is het niet. Maar met zo’n slogan zou ik momenteel best op hem stemmen.
