Voorafgaand aan de afgelopen maand verheugde ik me op wat maart mij dit jaar zou brengen. Maart was voor mij, en al m’n islamitische broeders en zusters, de maand waarin ramadan dit jaar viel. De gehele periode heb ik mezelf onder andere moeten onthouden van eten en drinken gedurende de dag. Maar daar gaat het niet alleen om, al denken buitenstaanders vaak van wel. Het doel van ramadan is ‘taqwa’, wat betekent dat je je verre van zonden houdt. Naast dit gaat het er vooral om dat jij je onthoudt van al je begeerten, om zodoende dichter bij jezelf en de hogere macht te komen. Een totalitaire exercitie ter disciplinering van de geest, dat is waar het in essentie om gaat.
Ramadan dwingt je om de dagen anders in te richten. Vandaar ook dat ik ernaar uitkeek, want het is een periode waarin je reflecteert op jezelf, je doen en laten, en je voornemens herformuleert voor de rest van het jaar. Bij alles wat je doet denk je twee keer na. Hoe ik het altijd heb ervaren is dat het mij herinnert aan de beste versie van mezelf, de versie die ik eigenlijk gewoon het liefst wil zijn.
De nieuwe inrichting van de dagen wordt een lijn die je zo ver mogelijk door wil trekken, het liefst ook na de ramadan. Binnen de loop van deze maand is het in eerste instantie vooral een kwestie van energie doseren. Je staat er normaliter niet bij stil, maar het is gek hoeveel invloed eten heeft op jouw energie, en de invulling van je dagen. Tijdens ramadan stem je alles af op de op- en ondergang van de zon.
Mijn fantasie sloeg op hol met de grommen van mijn maag die maar bleven rinkelen
Je probeert zoveel mogelijk bezig te zijn, en dat is mij aardig gelukt. Van m’n woning grondig schoonmaken, mijn berging leeghalen voor herinrichting, tot willekeurige wandelingen door de buurt, alles doe je om in een doe-stand te blijven. Je wilt namelijk zo min mogelijk bewust zijn van iedere klokslag richting zonsondergang, want als je dat wel bent draait het opeens alleen om de onthouding van spijzen en dranken. De maandagen werden voor mij de grootste beproeving. Iedere maandag sta ik namelijk in de winkel die ik samen met m’n vrienden run. En terwijl ik daar stond, werd ik mij onvermijdelijk bewust van iedere klokslag, vooral wanneer ik alleen in de zaak was met mijn gedachten.
Eten, en de weg daarnaartoe, kreeg dankzij m’n denkbeelden op zulke momenten een andere wending. Mijn fantasie sloeg op hol met de grommen van mijn maag die maar bleven rinkelen. Iedere dag, maar vooral op de maandagen, heb ik mij beziggehouden met het designen van mijn iftar-maaltijd, de maaltijd waarmee je het vasten mag verbreken. Designen noem ik het, want de maaltijden die ik nuttigden werden weloverwogen ontworpen. Van de benodigde voedingsstoffen tot aan de kleuren van het eten op m’n bord, zorgde ik voor all-you-can-eat-achtige taferelen bij mijn eerste portie. Ik begon namelijk te merken dat mijn voldoening na iedere maaltijd hand in hand ging met hoe kleurrijk het bord was opgedeeld. Courgette met rode paprika, lichtelijk gegrild zodat er een bruin randje aan zit. Worteltjes gemixt met fijngesneden oesterzwammen, naast een lap zalm straight uit de Airfryer, en twee eetlepels zilvervliesrijst voor de koolhydraten. Alle kleuren van de regenboog zo op mijn bord. En met één schep schraapte ik dan een minuut na de digitaal gemeten zonsondergang het weloverwogen design in duigen, rechtstreeks mijn spijsverteringsstelsel in. Eerst een dadel, dan de rest, en tot slot een dutje omdat alles net iets te rap naar binnen was gegaan.
