Een lammetje van nog geen dag oud staat, wankel op knokige witte pootjes, te mekkeren in de garage van George Wherry (85). De schapenboer is in de weer met een oude blender, melkpoeder, water en yoghurt. Zijn eigen recept voor flesvoeding voor lammetjes die het in deze koude winter in Scenery Hill anders niet dreigen te redden. Op veel boerderijen in het zuidwesten van de staat Pennsylvania heerst rust in februari. Voor Wherry is het hoogseizoen. „We fokken lammetjes met één doel: de slacht. Ze zijn het meest rendabel rond Pasen, dus daar werken we nu naartoe”, zegt hij.
In een houthakkersblouse, spijkerbroek en op sloffen scharrelt hij door de bescheiden en rommelige woonboerderij. Hij groeide hier op „toen we nog geen elektriciteit hadden”, bracht er zes kinderen groot en runt het veebedrijf nu ruim vijftig jaar. Sinds een paar jaar samen met zijn dochter Diana Petrie (57). Zij probeert „hem af te remmen”, zegt ze, terwijl ze hem een papieren zakdoek aanreikt.
Wherry wil niks weten van stoppen. Zelfs niet sinds er tien jaar geleden schaliegas werd aangeboord onder zijn bijna anderhalve vierkante kilometer grond. Met zijn aandeel daarin verdient hij meer dan aan wol en vlees. En zeker niet in de wetenschap dat geen van zijn kleinkinderen voornemens lijkt de boerderij met vijfhonderd schapen – en tijdelijk tweehonderd lammetjes – over te nemen.
Ze hebben het te druk om het politieke nieuws op de voet te volgen, maar op Fox News en de lokale talk radio horen ze over alle decreten en bijna dagelijkse persconferenties van Donald Trump. Ze zijn verbaasd, hoopvol en gelukkig over de eerste vijf weken dat hij weer president is. Trump „heeft het land van de afgrond gered”, zegt Wherry. „Als hij de teugels niet in handen had gekregen, verkeerden we nu in de grootste problemen sinds de Japanse aanval op Pearl Harbor.” De boer is ervan overtuigd dat de aftakelende Joe Biden – wiens naam hij niet wil uitspreken – Amerika kwetsbaar maakte. „Andere landen stonden klaar om ons aan te vallen. Onze grenzen stonden wagenwijd open.”
Bij Diana Petrie overheerst een gevoel van opluchting en vertrouwen nu haar Republikeinse ‘team’ de gepolariseerde Verenigde Staten weer regeert. „Ik voel me simpelweg beter. Ik voel me veiliger. Ik weet niet of alles wat Trump doet goed is, maar ik vertrouw de sterke en intelligente mensen die hij heeft geselecteerd voor zijn kabinet. Het land beweegt weer in de juiste richting.”
Pennsylvania is een van de staten die cruciaal waren voor Trumps verkiezingswinst in november. Niet omdat hij hier nieuwe groepen kiezers aansprak, maar omdat de opkomst in traditioneel Republikeins gebied veel hoger was dan in de overwegend Democratische steden. Het tegenovergestelde van de verkiezingsuitslag van 2020. Het zijn trouwe kiezers als Wherry, Petrie en hun omringende netwerk van boeren, fabrieksarbeiders, mijnwerkers, verpleegkundigen en verkopers die hem hielpen.
Helpt hij hen nu ook?
Drie generaties
Migratie en de economie, specifiek inflatie , waren Trumps dominante campagnethema’s en de voornaamste reden dat drie generaties van deze familie op hem stemden. In de eerste weken in het Witte Huis gaat het vooral over Oekraïne, transrechten, diversiteitsbeleid, straffeloosheid voor gelijkgestemden, ontwikkelingshulp en het ontmantelen van de federale overheid – onderwerpen die hier in de ruige, besneeuwde heuvels van de Appalachen ver weg voelen. Terwijl de bewoners er bij uitstek kunnen lijden onder Trumps importheffingen, deportaties van migranten en bezuinigingen op de zorg die nog komen gaan.
Over „dat transgendergedoe” hebben vader en dochter een uitgesproken mening. „Als ze zich gedeisd houden, heb ik er niet zo veel problemen mee, maar het is zo in your face”, zegt hij. Zij valt hem bij: „Voor zover ik begrijp wordt hun transitie bekostigd met belastinggeld. Wie betaalt míjn zorgrekening als ik iets bijzonders wil?” Ze zijn niet voor discriminatie, zeggen ze, maar tegen een vermeende voorkeursbehandeling.
Het meest opgetogen zijn ze over Trumps pogingen de zuidgrens af te sluiten en immigranten uit te zetten. Wherry heeft ooit geprobeerd om een herder uit Latijns-Amerika over te laten komen. „Want onze jongens willen dit werk niet meer doen. De bureaucratie en het papierwerk waar ik me doorheen moest worstelen waren niet te overzien. Tegelijkertijd lopen mensen gewoon de grens over.” Diana Petrie vreest dat er terroristen zitten bij de miljoenen die de afgelopen jaren binnenkwamen.
De chaos aan de grens, plus het feit dat sommige migranten in hotels werden ondergebracht, hebben veel Amerikanen boos gemaakt. Petrie ziet financieel gewin in hun verwijdering, niet de problemen die arbeidstekorten veroorzaken. „Als we minder belastinggeld uitgeven aan het onderbrengen van die mensen, blijft er meer over.”
Om diezelfde reden is ze blij dat het mes nu in de federale overheid gaat. „Het inkrimpen van de hoeveelheid mensen die een luizenbaantje heeft en nauwelijks werkt, daarmee kunnen we de staatsschuld terugdringen.” Verder heeft Trumps economische beleid nog weinig handen en voeten, geeft ze toe, op het dreigen met importtarieven na. De inflatie neemt alleen maar toe. Petrie: „De economische chaos van de vorige regering is niet zomaar bij te sturen. Dat duurt misschien wat langer dan veel mensen hoopten. Geef het een jaar.”
Lees ook
Eieren zijn in de VS nu een luxeproduct – maar Trumps kiezers rekenen het hem niet aan
Wherry is voorzichtiger. Twee van zijn dochters werken voor die landelijke overheid: één als vleesinspecteur en de ander voor het ministerie van Energie. Vooral over die laatste maakt hij zich zorgen. „Gewone mensen lijden onder die ontslagen. Maar ik wil er geen oordeel over vellen, ze zijn vast bezig met fraude en verspilling opsporen”, zegt hij over Elon Musk en de zijnen die in naam van Trump de bijl in overheidsinstanties hebben gezet.
Die bewuste dochter, Jennifer Wherry (58), verhuisde een paar jaar geleden na een lange carrière bij de marine terug naar Pennsylvania, om dichter bij haar vader, broer en zussen te zijn. Op de bank in haar strak ingerichte huis, een half uur noordwaarts, zegt ze dat ze haar hypotheek niet meer kan betalen als ze ontslagen wordt. „Niemand is op dit moment veilig.”
Net als haar vader en de rest van haar generatie is Jennifer Wherry Republikein in hart en nieren. „Maar ik ben geen groot voorstander van Trump, meer een Nikki Haley-fan”, de gematigder oud-gouverneur en VN-ambassadeur die Trump uitdaagde tijdens de voorverkiezingen.
Spijt van haar stem van afgelopen november heeft ze niet. Trump blijft „de minste van twee kwaden” – het Democratische alternatief is erger. Maar ze schrikt wel van de „puinzooi” die nu wordt aangericht. Met het dempen van het moeras in Washington heeft het verdwijnen van halve afdelingen op haar kantoor in de buurt van Pittsburgh weinig te maken. „Ik ben voor een kleine overheid en fraudebestrijding, maar het moet goed doordacht zijn. Dat is het nu duidelijk niet. En ik betwijfel dat het veel oplevert voor het begrotingstekort.” Jennifer Wherry stemde tegen wanorde aan de grens en kreeg er chaos in haar eigen leven voor terug.
Misbruik
Terug in Scenery Hill is er wel wat kritiek op Trump, als het gaat over Rusland en Oekraïne. Wherry en Petrie vinden diens toenadering tot Vladimir Poetin bizar. „Ze zouden [de Oekraïense president Volodymyr] Zelensky meer moeten helpen, niet minder”, zegt Wherry. Diana Petrie: „Als je Poetin laat wegkomen met wat hij in Oekraïne doet, wordt Rusland alleen maar sterker.” Hij: „Dan is Polen als volgende aan de beurt.” Zij: „Misschien zit er een strategie achter bij Trump, maar je kunt niet zo achterlijk zijn dat je niet te beseft dat Poetin op deze manier een groter gevaar wordt.”
De drie familieleden zijn tegen het opblazen van de NAVO, net als veel Republikeinen van hun generatie. Maar dat geldt niet voor jongere Trump-aanhangers. Austin Petrie (33) bijvoorbeeld, Diana’s oudste zoon, bijvoorbeeld. „Wij zijn niet de probleemoplossers van de wereld”, zegt hij aan de telefoon, tijdens een zakenreis voor zijn werk als voorman in een verpakkingsfabriek voor honden- en kattenvoer. „Het kan mij niets schelen wat er gebeurt in Afrika en ik ben klaar met er geld aan uitgeven. Oekraïne kan me geen reet schelen. Ik geef niks om Europa. Andere landen maken alleen maar misbruik van ons.”
Hij maakt zich ook geen enkele zorgen over de mogelijke schade die Musk aanricht. „Eindelijk wordt de boel opgeschud. Waar gehakt wordt vallen spaanders.”
Zijn moeder Diana is sceptischer over Musk. „Hij is een briljante zakenman, maar wat is zijn doel?” Ze heeft zich niet verdiept in de belangenverstrengeling tussen Musks bedrijven en de federale overheid. „Maar ik geloof niet dat hij dit [werk] doet zonder dat er iets voor hem in zit.”
Aanstaande bezuinigingen kunnen ook Diana Petrie raken. Sinds haar man drie hersenbloedingen kreeg, leven zij van een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Naast de collectieve zorgverzekering voor arme Amerikanen, dreigen de Republikeinen het mes te zetten in sociale zekerheid. Alleen daarmee zou het begrotingstekort echt kunnen worden teruggedrongen. Maar Petrie denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen.
Over de opbrengsten van de boerderij maakt de familie zich geen zorgen. Migranten werken hier niet en ze zijn niet bang voor importtarieven. Kan het schaliegas ze rijker maken, na Trumps „drill, baby, drill”-belofte dat hij het aanboren van fossiele brandstoffen zou „ontketenen”?
„In de eerste jaren leverde het gas veel op. Ik heb er allemaal nieuwe apparatuur van gekocht die ik me eerder niet kon veroorloven.” Naast het kwakkelende lammetje in de garage staat een nieuwe oranje zitmaaier te glimmen. Een sterk contrast met de verweerde meubels, de sinds de dood van Wherry’s vrouw in 2009 onbespeelde piano, een geborduurde plaat van Jezus en een schaap, de oude geweren naast zijn overvolle bureau. Hij investeert liever in het bedrijf.
Maar de laatste jaren lopen de inkomsten terug. „Niet omdat er minder gas is, of we beperkt werden door regels, maar omdat het minder opbrengt. We krijgen nog maar een tiende van eerder.” Hij verwacht niet dat daar onder Trump verbetering in komt. Wherry werkte ook decennialang in de kolenmijnen waar de economie hier vroeger op dreef. „We zitten nog steeds op een berg uitstekende steenkool, maar niemand wil het meer hebben. Geen idee hoelang het gas rendabel blijft.” Fracking in de bodem hier in Pennsylvania kan nauwelijks concurreren met goedkoper op te pompen gas dat op de markt is. En waarvan Trump de prijs verder wil verlagen.
Wat dat betreft stemden Wherry en Petrie niet uit eigenbelang, benadrukken ze. „Waar de politiek en de federale overheid ons persoonlijk treffen, is als consument. We worden geraakt als we boodschappen doen of tanken”, zegt zij. Ze verwacht op dat gebied tastbare resultaten van Trump. Niet zozeer in het verlagen van de prijzen – deflatie zou de economie niet helpen – maar in het stijgen van de inkomsten en in lastenverlichting.
De Republikeinen zullen voor de tussentijdse verkiezingen van november volgend jaar moeten leveren, om de absolute macht die ze nu in Washington hebben te behouden. „Alleen leiderschap dat concrete verbetering in de kwaliteit van leven verschaft, wordt herkozen, zo simpel is het”, zegt Wherry.
Deze stemmen in Pennsylvania zullen de Republikeinen niet verliezen. Het enthousiasme van minder gebonden stemmers staat wel op het spel, door chaos, impopulaire maatregelen of het uitblijven van veranderingen die kiezers zeggen te willen. Trump is sowieso voor het laatst gekozen, want Amerikaanse presidenten krijgen maximaal twee termijnen. „Misschien probeert hij dat aan te vechten, want zijn regeerperiodes volgden niet meteen op elkaar”, zegt Wherry met een glinstering in zijn ogen. Dit is een ongrondwettelijk idee waar Trump openlijk mee flirt en een angstbeeld voor de Amerikanen die zijn steeds autocratischer neigingen vrezen. Het is ook een suggestie waarover Wherry zich hevig op zou winden, mocht die andere politieke partij het ooit in z’n hoofd halen.
„Vanwege zijn leeftijd zal Trump er wel mee stoppen. Zijn nuttige jaren raken op, net als de mijne”, zegt de schapenboer. Maar:„Ik zou hem best nog een ronde verdragen”.
