Kieskompas: wantrouwen in politiek grootst buiten Randstad

Posted on by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Provinciale Staten Hoe Nederlanders zich verhouden tot de politiek verschilt tussen inwoners binnen en buiten de Randstad.






Een demonstrant met een omgekeerde Nederlandse vlag op de kop voor het tijdelijke gebouw van de Tweede Kamer op Prinsjesdag.
Een demonstrant met een omgekeerde Nederlandse vlag op de kop voor het tijdelijke gebouw van de Tweede Kamer op Prinsjesdag.

Foto Bart Maat/ANP

Het wantrouwen in de politiek is het grootst in de provincies buiten de Randstad. Dat blijkt uit onderzoek van Kieskompas, in opdracht van de NOS onder 4.871 stemgerechtigde Nederlanders met oog op de naderende Provinciale Statenverkiezingen. In negen van de twaalf provincies is wantrouwen het vaakst genoemde gevoel over de politiek. Alleen in Zuid-Holland, Noord-Holland en Utrecht scoort ‘interesse’ hoger dan ‘wantrouwen’.

Landelijk heerst onder 35 procent van de ondervraagde Nederlanders ‘wantrouwen’ als meest dominante gevoel over de politiek. In Zeeland is dat iets meer dan de helft, in Limburg 45 procent en in Friesland 44 procent. In Groningen, waar het aardbevingsdossier de afgelopen jaren voor onvrede onder de inwoners zorgde, is dat wantrouwen minder uitgesproken, ruim een derde.

Ook op andere maatschappelijke kwesties is er een wezenlijk verschil op te merken tussen de standpunten van Nederlanders binnen en buiten de Randstad. Zo is een groot deel van de Limburgers (84 procent) van mening dat de politiek beter naar ‘gewone mensen’ moet luisteren. In Utrecht herkent iets meer dan de helft zich in dat gevoel (56 procent). Over heel Nederland is dat driekwart van de ondervraagden.


Lees ook: SCP: ‘Vertrouwen in politiek is gepolitiseerd’

Related Posts

De ramkoers van Marjolein Faber

Wat begon als een ruzie over koninklijke onderscheidingen, werd al snel een grote politieke affaire: over de eenheid van het kabinetsbeleid, verhoudingen in de coalitie en het gezag van premier Dick Schoof. In deze Haagse Zaken ontleden we het lintjesdebat. Wafa Al Ali en Petra de Koning vertellen over een minister die haar eigen koers vaart. Over een kabinet dat niet functioneert. En over een coalitie die onder grote druk staat.

Heeft u vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected].

Verder lezen en luisteren

Geen overleg, vluchtend in oneliners: minister Faber vaart stoïcijns haar eigen koers

Faber hoeft van de Tweede Kamer niet weg, Wilders komt met dubbele boodschap

Lees hier meer over de Marc Chavannesprijs.

Gasten:
Wafa Al Ali & Petra de Koning
Presentatie:
Guus Valk
Redactie & productie:
Ignace Schoot
Montage:
Pieter Bakker
Foto:
Bart Maat


Hoeveel onzekerheid kan de economie nog aan? | Zo simpel is het niet

De wereldeconomie is een Jenga-toren. En Donald Trump morrelt aan de onderkant. Intussen weten consumenten, bedrijven en beleggers niet meer waar ze aan toe zijn, wat er te gebeuren staat en op wie ze nog kunnen rekenen. 

Maarten en Marike onderzoeken de invloed van het dalende vertrouwen op de economie. Zijn we, zonder het te beseffen, al in een crisis beland? En is Trump nu het resultaat van vertrouwensverlies, of de veroorzaker ervan?

Presentatie:
Marike Stellinga & Maarten Schinkel
Redactie, productie & montage:
Jeanne Geerken
Mixage:
Audiochef
Muziek:
Rufus van Baardwijk
Fotografie:
Folkert Koelewijn
Artwork:
Yannick Mortier


‘Word geen klant bij de rooie smid, klonk het van de kansel’

‘Mijn ouders trouwden in 1933, mijn vader was smidsknecht. In 1935 begonnen ze voor zichzelf in Gees, een zanddorp in Drenthe.

Het was hard werken, ook voor mijn moeder. Zij was smidsknecht, boekhoudster en winkelmevrouw, later bediende ze zelfs de benzinepomp. Daarnaast was ze huisvrouw en moeder van uiteindelijk vier kinderen.

Vanaf april 1939 was mijn vader gemobiliseerd. Na de capitulatie wist hij een burgerfiets en burgerkleren te bemachtigen en is hij naar huis gefietst. Mijn moeder kreeg eind mei bericht dat hij ‘vermist, mogelijk gesneuveld’ was. Gelukkig was hij toen al twee weken thuis.

De oorlog begon in Drenthe redelijk rustig, maar geleidelijk aan raakte mijn vader bij het verzet betrokken. Bovendien was er een onderduiker. En soms waren er Duitse soldaten ingekwartierd. Later kwamen er ‘etenhalers’ en evacués uit Arnhem. Onder de ‘etenhalers’ waren in het laatste jaar ook Rotterdamse politiemensen, die met een overvalauto het eten kwamen halen dat mijn vader thuis op zolder had verzameld. Vooral voor mijn moeder was de oorlog een angstige tijd.

Na de bevrijding hoopten mijn ouders dat de oude zuilen in de samenleving niet opnieuw zouden worden opgetrokken. Maar nee: al vrij snel werd van de kansel van de kerk afgeroepen dat men beslist geen klant moest worden bij deze ‘rooie smid’. Vanaf zijn tijd als smidsknecht waren mijn ouders namelijk socialistisch; ze lazen Het Vrije Volk en waren groot fan van Drees.

Rond 1950 kwam er waterleiding in het dorp. De boeren wilden allemaal drinkbakjes in de stal voor hun koeien. Mijn vader was ondertussen behalve smid ook loodgieter en elektricien en kreeg het steeds drukker.

In 1960 stopten mijn ouders met het bedrijf. Ze gingen in Assen wonen, waar mijn vader een baan kreeg. Mijn moeder heeft zich daar nooit thuis gevoeld. Rond 1970 gingen ze terug naar hun geboortegrond, waar zij opbloeide en ze nog een goede tijd hadden, tot mijn vader in 1980 overleed. Mijn moeder overleed 18 jaar later, 91 jaar oud.”