Voor de Deense premier Mette Frederiksen is de nieuwe Amerikaanse president een beproeving. Haar machtigste NAVO-bondgenoot heeft zijn oog laten vallen op ‘haar’ Groenland en het is hem menens. Deze week vloog Frederiksen naar Berlijn en Parijs om zich te vergewissen van steun. Ze stapte ook even binnen bij Mark Rutte, NAVO-chef en vermeend Trump-fluisteraar.
Frederiksen moet als een van de eersten in de praktijk uitvogelen hoe te reageren op Trump 2, de turbo-uitvoering van Trump 1. De worsteling was duidelijk zichtbaar. Denemarken vroeg bevriende landen eerst om niet te veel ruchtbaarheid te geven aan het gevecht om Groenland. In Europa klonken dan ook geen ronkende solidariteitsverklaringen, laat staan strijdleuzen. Veel politici, onder wie Caspar Veldkamp (Buitenlandse Zaken, NSC) hielden het bij een gedecideerde verwijzing naar het principe van territoriale onschendbaarheid.
Helemaal stil bleef het niet. Frederiksen trok zelf de aandacht door de Duitse kanselier Olaf Scholz en president Emmanuel Macron op te zoeken. De Franse minister van Buitenlandse Zaken opperde de stationering van Europese militairen op Groenland – een geste waar Denemarken vriendelijk voor bedankte. Eerder had ook de voorzitter van het Militair Comité van de EU die suggestie op tafel gelegd.

Waar Frederiksen precies over sprak met Rutte werd niet bekend. Persbureau Reuters suggereerde dat het ging over een grotere rol van de NAVO in het Arctisch gebied. Denemarken zelf kondigde alvast aan 2 miljard euro extra uit te trekken voor de verdediging van Groenland. Het immense gebied wordt nu gesurveilleerd met een handvol oude schepen, een vliegtuig en twaalf sleehonden-patrouilles.
Lees ook
De mythe van de Deen als ‘goede kolonisator’ van Groenland vertoont steeds meer barsten
Krachtmeting
In rap tempo wijzigt Trump de buitenlandkoers van de VS. Hij heeft opdracht gegeven de Golf van Mexico binnen dertig dagen om te dopen in Golf van Amerika en Google heeft alvast aangekondigd die naamswijziging – alleen voor Amerikaanse gebruikers – door te zullen voeren. Hij is niet alleen begonnen Groenland naar zich tot te trekken, maar heeft zijn oog ook laten vallen op het Panamakanaal. „Als je toch moet denken, denk dan groots”, stelt hij in The Art of the Deal, het boek uit 1987 over de jonge ondernemer Trump. Toen verzamelde hij casino’s en woontorens, nu zoekt hij uitbreiding van de Amerikaanse invloed op het Westelijk Halfrond.
Dedain voor andermans eigendom maakt mondiaal school. Rusland heeft ongeveer één vijfde van Oekraïne met geweld veroverd. Israël palmde een stukje Syrië in. Rwanda versterkte deze week zijn greep op oostelijk Congo. Het zijn zeer uiteenlopende kwesties, maar rode draad is dat het principe van territoriale onschendbaarheid het zwaar heeft. Het ligt voor de hand dat men in Taiwan, waarvan Beijing vindt dat het tot China behoort, met argusogen volgt hoe de krachtmeting tussen Denemarken en Trump zich ontwikkelt.

Terwijl Trump met de ene hand probeert de greep op het Westelijk Halfrond te versterken, trekt hij met de andere hand de VS terug uit ontwikkelingsprojecten in de hele wereld. Trump spreekt graag de taal van de macht, maar hij heeft niet bepaald een hoge pet op van ‘soft power’.
Voortvarend bracht hij ontwikkelingswerk wereldwijd in problemen door alle uitbetalingen van USAID voor negentig dagen te bevriezen. De nieuwe regering wil eerst afwegen welke hulp wel en welke niet in overeenstemming is met Trumps conservatieve agenda. In afwachting van meer duidelijkheid zijn inmiddels honderden mensen naar huis gestuurd en raken ngo’s in de klem, schreef de in ontwikkelingswerk gespecialiseerde site Devex, die systematisch bijhoudt waar de klappen vallen. Alleen al in de VS zelf staan komende week 3.000 banen in de ontwikkelingssector op het spel.
Er zijn een paar uitzonderingen op de onmiddellijke betalingsstop: hulp voor Egypte en Israël en humanitaire noodhulp. De president wil laten zien dat hij heel zorgvuldig omgaat met het belastinggeld van Amerikanen, zei Trumps woordvoerder, Karoline Leavitt.
Zorgvuldigheid is overigens niet háár sterkste punt. Leavitt beweerde dat de VS voor 50 miljoen dollar condooms aan Gaza hadden geleverd. Volgens het rapport ‘Overview of Contraceptives and Condom Shipments’ van USAID klopt dat niet. De VS gaven in 2023 voor 64 miljoen dollar aan voorbehoedsmiddelen aan het buitenland. Het leeuwendeel ging naar Afrika, een klein deel naar Azië, 45,681 dollar kwam terecht in het Midden-Oosten als geheel.
Lees ook
Hoewel de nood hoog blijft, korten Europese landen flink op ontwikkelingshulp
Aanzienlijke schade
Trekt ontwikkelingshulp een wissel op de VS? Omgerekend naar hoofd van de bevolking zijn de VS een stevige, maar niet de gulste donor. Koploper Noorwegen geeft per inwoner ruim zes keer zoveel als de VS, Nederland het dubbele. Uitgedrukt in percentage van het nationaal inkomen komt Noorwegen op ruim 1 procent, de VS op 0,24 procent.
In absolute bedragen zijn de VS goed voor ongeveer een kwart van de hulp die rijke landen schenken aan arme landen, ruim 62 miljard dollar van bijna 214 miljard. Als de VS ontwikkelingshulp definitief goeddeels stopzetten dan is de schade dus aanzienlijk.
De vraag is dan wie in het gat springt. Europa, waar de ontwikkelingsbudgetten dalen? Of grijpt China zijn kans? Beijing bouwt al jaren systematisch goodwill op in landen van het Mondiale Zuiden door hulp te bieden – op Chinese voorwaarden uiteraard. In de VN waren de VS decennia oppermachtig, maar de laatste jaren is China langszij gekomen. Het zou dat forum maar al te graag verder naar zijn hand zetten.
Trump is de eerste twee weken in elk geval trouw aan zijn principes. Hij ziet de wereld zoals grootmachten die zagen in de negentiende eeuw, schreef Ivo Daalder, voormalig NAVO-ambassadeur voor de VS, deze week in Foreign Affairs. De grootmachten van die dagen probeerden de wereld te verdelen in regio’s die elk kon domineren, ongeacht de wensen van mensen die er wonen. Het is een wereld waar „the strong do what they can and the weak suffer what they must”.

Brute machtspolitiek
De VS staan in zo’n wereld natuurlijk vrij sterk: grootse economie, geduchte krijgsmacht en een sterke positie in de eigen regio. Maar ze hebben, volgens Daalder, ook een handicap: niet genoeg oefening. Voor de Chinese president Xi Jinping en zijn Russische vrind Vladimir Poetin is brute machtspolitiek bekend terrein, voor de VS niet. Rusland en China hebben al geleerd om samen te spannen tegen de VS. Bovendien hebben de autocraten thuis vrij spel en is Trump gebonden aan een systeem van democratische controle.
Daalder heeft ook advies voor de traditionele bondgenoten van de VS. Het heeft geen nut om te proberen Trump te behagen door hem te prijzen, te onthalen op ontvangsten of door hem op voorhand concessies aan te bieden zoals de aanschaf van meer Amerikaanse producten. „Dat zal hij vrolijk in zijn zak steken”, aldus Daalder, en zien als bewijs dat zijn harde aanpak werkt. De bondgenoten moeten hun krachten bundelen en laten zien dat ze sterk staan.
Daalders abstracte advies maakt de taak van de Deense premier Frederiksen er niet meteen eenvoudiger op. De kwestie-Groenland wordt maandag ongetwijfeld besproken tijdens een informele bijeenkomst van EU-regeringsleiders die eigenlijk gaat over defensie, maar die begint met een discussie over Donald Trump. Vooralsnog geldt in Brussel de afspraak dat er zo min mogelijk op rumoer uit Washington wordt gereageerd, aldus een EU-diplomaat. Groenland wordt in eerste instantie behandeld als een bilaterale kwestie tussen de VS en Denemarken.
