De Miss Nederland-verkiezing houdt op te bestaan. ‘De focus op uiterlijk is niet meer van deze tijd’

Posted on December 12, 2024 by admin

De Miss Nederland-verkiezing, die sinds 1989 wordt gehouden, houdt op te bestaan. Dat maakte de organisatie donderdag bekend. Onder leiding van Monica van Ee, die de laatste jaren aan het roer stond van de verkiezing, wordt deze vervangen door een platform, getiteld Niet meer van deze tijd. Dat platform draait om „mentale gezondheid, social media, diversiteit, zelfexpressie en nog veel meer”.

Het betekent dat de 27-jarige Amber Rustenberg uit Amsterdam de laatste is die zich Miss Nederland mag noemen. Zij kreeg afgelopen zomer de kroon op en sjerp om. Ook Rustenberg is betrokken bij het nieuwe platform. De Miss-verkiezing ging volgens haar over het „volledig in de kracht zetten” van de Miss. Dat wordt nu uitgebreid: het draait niet meer om één vrouw, maar om meerdere.

De Miss Nederland-verkiezing ontstond 35 jaar geleden, nadat werd gebroken met de naam ‘Miss Holland’, de voorloper die sinds de jaren dertig werd georganiseerd. Met de naamswijziging moest ook meer nadruk komen te liggen op maatschappelijke betrokkenheid, in plaats van op uiterlijk.

Lees ook

Alleen de jaren 70 waren níet preuts

Knipoog

Rustenberg merkt dat nog steeds veel mensen desondanks denken dat de Miss-verkiezing om uiterlijk draait. De naam van het platform is dan ook een knipoog naar wat Miss-verkiezing-deelnemers vaak te horen krijgen: is dat nog wel van deze tijd? „En misschien is het inderdaad niet meer van deze tijd, maar mensen doelen dan voornamelijk op de focus op uiterlijk”, zegt Rustenberg.

Heel vreemd is dat niet: ook tijdens de finale van 2024 werd een bikinironde gehouden, waarbij alle deelneemsters in een metallic-rood badpak – begeleid door opzwepende muziek – het podium opkwamen. Rustenberg: „Voor mij heeft het altijd al gedraaid om: laten zien dat je goed bent zoals je bent. En dat je nog meer in je kracht staat als je jezelf accepteert.” Maar de deelnemers kregen ook de ruimte om te praten over wat ze belangrijk vonden, van mentale gezondheid tot diversiteit.

Ook in 2024 werd een bikinironde gehouden, waarbij de deelneemsters in een metallic-rood badpak het podium opkwamen

Dat Miss Nederland nu stopt, komt volgens Rustenberg niet omdat de verkiezing minder populair is geworden. Er blijven genoeg andere Miss-verkiezingen over, zoals Miss World Nederland (aangesloten bij de internationale Miss World-verkiezing), Miss Universe Nederland (aangesloten bij de internationale Miss Universe-verkiezing) en Miss Eco International Netherlands (de grootste verkiezing in het Midden-Oosten en gevestigd in Egypte, waarbij de focus ligt op het promoten van ecotoerisme en duurzaamheid). De laatste heeft al een winnares voor 2025 uitgeroepen: Sanne Schulz.

Kim Kötter, die in 2002 werd uitgeroepen tot Miss Universe en vervolgens jarenlang Miss Nederland organiseerde, laat aan het AD weten wel te snappen dat de verkiezing stopt. Volgens haar dekt de naam missverkiezing „de lading” niet. Kötter verliet de organisatie in 2020.

In 1993 werd **Hilda van der Meulen** tot Miss Nederlan gekroond door haar voorganger **Gaby van Nimwegen**.

Doodsbedreigingen

De heftige reacties die Rikkie Kollé kreeg worden ook genoemd als een katalysator voor de nieuwe vorm. Kollé was in 2023 de eerste trans vrouw die Miss Nederland werd. Daarna werd ze overspoeld door haatberichten en ontving ze zelfs doodsbedreigingen, omdat de afzenders vonden dat ze geen echte vrouw is.

Ook Rustenberg heeft de nodige reacties gekregen, hoewel lang niet zo heftig als Kollé. „Voornamelijk over mijn afkomst”, zegt ze. Ze heeft een Nederlandse moeder en Surinaamse vader. „Je kunt het eigenlijk nooit goed doen, ook een blonde vrouw zou kritiek krijgen.”

Dat Miss-verkiezingen heftige reacties oproepen, lijkt iets van alle tijden. Journalist en schrijver Mark Traa schreef in 2015 een boek over de eerste jaren van Miss Holland. De verkiezing sloeg niet aan in het calvinistische Nederland van voor de Tweede Wereldoorlog. De meisjes werden bespot door de politiek en media.

Niet meer van deze tijd is nu nog een online platform waar een podcast bij komt. In het team van experts, dat de inhoud van het platform gaat verzorgen, zitten oud-winnaressen en -deelnemers van de verkiezing. De financiering zal op dezelfde manier gebeuren als de Miss-verkiezing, zegt Rustenberg. „We hebben altijd sponsoren gehad. Die blijven verbonden aan het nieuwe platform. Maar het is ook iets dat met liefde en vrijwilligerswerk zal worden gedaan.”

Lees ook

Rikkie Kollé, de eerste trans vrouw die Miss Nederland werd: ‘Ik weet nu dat mensen hun eigen tekortkomingen afreageren op mij’

Een klein groepje Homo sapiens met een beetje neanderthaler-dna leefde 45.000 jaar geleden in Europa – en stierf ook weer uit

admin
December 12, 2024
0

De oudst bekende groep moderne mensen (Homo sapiens) in Europa leefde ca. 45.000 jaar geleden en bestond uit een kleine populatie die al honderden jaren lang niet meer dan ongeveer 500 mensen telde – ongeveer 200 à 300 mensen in de vruchtbare leeftijd. De bevolking was onderdeel van een veel grotere groep Homo sapiens die ruwweg 10.000 jaar eerder uit Afrika de wijde wereld in was getrokken en waarschijnlijk in het Midden-Oosten mengde met neanderthalers.

Dat blijkt uit berekeningen aan dna uit botten van de zeven oudste sapiens-individuen in Europa, een uit het Tsjechische Zlaty kun en zes uit het Duitse Ranis. Het onderzoek is donderdag verschenen in Nature.

In het genoom van de huidige mensen buiten Afrika is nog altijd een paar procent neanderthal-dna te vinden. Uit de dna-analyse in Nature door onder meer Johannes Krause en Arev Sümer (Max Planck Instituut Leipzig) blijkt dat die paar procent afkomstig is uit een onverwacht recente en korte periode: van 49.000 tot 45.000 jaar geleden. Over precies die periode van seksueel contact tussen sapiens en neanderthalers (Homo neanderthaliensis) is tegelijkertijd een ander grootschalig onderzoek van 300 sapiens-genomen (waarvan 33 ouder dan 10.000 jaar) in Science gepubliceerd. En dat komt opvallend genoeg tot een vergelijkbare, iets ruimere periode waarin de ‘introgressie’ van neanderthal-dna in het menselijke genoom tot stand kwam: 50.500 tot 43.500 jaar geleden. Opvallend, omdat tot nu toe vaak aangenomen werd dat die introgressie ook al veel eerder plaats had gevonden.

Nauwe familiebanden

Tot verrassing van de onderzoekers in Nature bleek verder dat 45.000 jaar geleden niet alleen de groep van zes sapiens in Duitsland tot dezelfde (kleine) populatie behoorde als het individu uit Tsjechië, 200 kilometer verderop, maar dat er daarboven ook nauwe familiebanden tussen hen bestonden. De vrouw uit Zlaty bleek een vijfde- of zesdegraads verwant van twee vrouwen uit Ranis, die waarschijnlijk moeder en dochter waren.

Neanderthalers leefden toen al sinds ongeveer 400.000 jaar geleden in Europa en West-Azië. Ze zijn – met de neanderthal-achtige denisoviërs in Azië – de meest naaste verwant van de huidige mens. Neanderthalers hadden even grote hersenen als Homo sapiens (zo niet groter) en een kortere, gespierdere gestalte. Ze stierven rond 40.000 jaar geleden uit.

Opmerkelijk is dat óók de Homo sapiens-populaties die ouder zijn dan 40.000 jaar geleden (de nu onderzochte Zlaty en Ranis, maar ook Bacho Kiro in Bulgarije en Pestera cu Oase in Roemenië) en van wie het dna bekend is, lijken te zijn verdwenen zonder direct nageslacht in de huidige bevolking. Nature-auteur en geneticus Johannes Krause suggereerde woensdag in een persconferentie over het Nature– en Science-onderzoek zelfs dat er gemeenschappelijke oorzaak voor die twee uitstervingen zou kunnen zijn, dus van neanderthalers en van die vroege Homo-sapiens-populaties tegelijk: „Misschien is er invloed van een vulkaanuitbarsting in West-Eurazië. Duidelijk is in ieder geval dat die sapiens niet de oorzaak kunnen zijn geweest van het uitsterven van neanderthalers. Want zij verdwijnen ook in Europa.” Daarna komen er overigens snel opnieuw sapiens naar Europa uit dezelfde Out of Africa-populatie die mengde met neanderthalers.

In die vier- à zevenduizend jaar van seksueel contact tussen mensen en neanderthalers is dus de overgrote meerderheid van het neanderthal-dna in het genoom van de huidige niet-Afrikaanse bevolking terechtgekomen. Volgens de onderzoekers betekent dat gegeven dat er rond 50.000 à 45.000 jaar geleden nog een duidelijk samenhangende sapiens-bevolking bestond die in zijn geheel dus de belangrijkste voorouder vormt van de huidige bevolking buiten Afrika. Want anders zou die neanderthal-bijmenging niet als zo’n relatief stabiel ‘genenpakket’ zijn verdeeld over die huidige bevolking.

Eerder uit Afrika getrokken

Die ‘basis-Out of Africa-populatie’ zou uit ongeveer 5.000 vruchtbare individuen hebben bestaan. Volgens een schatting van Johannes Krause tijdens de persconferentie zou die populatie dan waarschijnlijk al in het Midden-Oosten zich vermengd hebben met ongeveer 200 neanderthalers.

Dat betekent dat de Homo sapiens die al voor circa 50.000 jaar geleden leefden in Zuidoost-Azië en Australië (zoals onder meer blijkt uit rotstekeningen op Sulawesi) waarschijnlijk geen directe afstammelingen hebben in de huidige bevolking. Dit zouden sapiens-groepen kunnen zijn die al éérder uit Afrika zijn getrokken of al eerder zijn afgesplitst van de ‘basisgroep’ die daarna zou gaan mengen met neanderthalers. Van deze vroegere sapiensgroepen is nog geen dna bekend.

Lees ook

Het oudste verhaal ter wereld werd 50.000 jaar geleden getekend in een grot op het eiland Sulawesi

De huidige Afrikanen hebben geen neanderthal-dna in hun genoom. Ze stammen af van de sapiens-bevolking die in Afrika gebleven is, waar ze ook 300.000 jaar geleden is ontstaan. Daardoor is de genetische variatie in Afrika ook nog altijd veel groter dan erbuiten, waar de huidige Euraziaten, Amerikanen en bewoners van de Pacifische eilanden allemaal afstammen van een relatief kleine groep die circa 60.000 à 55.000 jaar geleden vanuit Afrika de wijdere wereld is ingetrokken en zich dus in het Midden-Oosten vermengden met neanderthalers.

Ziekten en parasieten

Waarschijnlijk waren voor de vroege sapiens-kolonisten sommige neanderthalgenen waardevol, omdat neanderthalers ongetwijfeld al veel betere immuniteit hadden opgedaan tegen lokale ziekten en parasieten. In het Science-onderzoek worden eerdere conclusies bevestigd dat de in het sapiensgenoom behouden genvarianten van neanderthalers vooral te maken hebben met metabolisme, immuniteit en ook huidskleur. En het is ook duidelijk dat sommige neanderthal-genen juist weggeselecteerd zijn, alleen al omdat er op het menselijke genoom ook grote stukken te vinden zijn waar juist géén neanderthal-dna te vinden is. Onder meer op het vrouwelijke X-chromosoom zijn veel van die ‘genetische neanderthal-woestijnen’ te vinden. Uit het onderzoek van de 45.000 jaar oude Zlaty kun- en Ranis-genomen blijkt nu dat die woestijnen ook daar al te vinden zijn: een duidelijk bewijs voor een behoorlijk snelle negatieve selectie op kennelijk voor sapiens minder gunstig neanderthal-dna.

Dat de overgrote bulk van het in de huidige mensen voortlevende neanderthal-dna door seksueel contact in de periode 50.000 tot 45.000 jaar geleden in de sapiens-lijn terecht is gekomen, betekent niet dat er daarna geen seksueel contact is geweest. Zo is bijvoorbeeld in de Roemeense Oase-grot een kaak gevonden van een Homo sapiens van ongeveer 40.000 jaar geleden wiens betbetovergrootvader of -moeder neanderthaler was. Ook was er vrijwel zeker seksueel contact rond 200.000 jaar geleden, ver voor de Out of Africa-expansie van sapiens – waarschijnlijk door een eerdere trek uit Afrika die niet tot blijvend resultaat heeft geleid. Dat contact is niet terug te vinden in het sapiens-genoom, maar wel bij neanderthalers. Zo lijkt het erop dat een groot deel van het neanderthal Y-chromosoom afkomstig is van dat eerdere contact met sapiens.

Lees ook

Oudste Homo sapiens buiten Afrika

Dictators houden van een interieur vol marmer en goud. Wat was de smaak van Assad?

admin
December 12, 2024
0

Zou er bij de ontmanteling van het paleis van de Syrische dictator Bashar al-Assad nog iets spannends tevoorschijn komen? Nadat het regime van Saddam Hoessein ten val kwam, bleek bijvoorbeeld dat de Irakese dictator een liefde had voor schilderijen met bijna naakte superhelden in gevecht met mythische beesten. De tepels van vrouwen hadden omhoog dansende vlammen en de mannen waren Wodans met wapperende, blonde haren. Het geheel was een mix van sci-fi art en soft porn in felle kleuren, waarbij je vooral nieuwsgierig was naar het ‘waarom’ in plaats van naar het ‘wat’.

Een van de badkamers in het paleis van de Irakese dictator Saddam Hoessein in Basra.

Hoe zit het met de smaak van Assad? Van hem ging in 2020 het gerucht dat hij het schilderij The Splash van David Hockney op een veiling van Sotheby’s London had gekocht voor omgerekend bijna 28 miljoen euro, maar dat bleek niet te kloppen. Het had gekund, want het echtpaar Assad deed veel online boodschappen in Londen – zijn vrouw is in Engeland opgegroeid. En The Splash is een half-figuratief schilderij en wie de beelden ziet van wat er aanwezig is in het paleis, merkt op dat de Assads vooral half-figuratieve kunst hadden, waarbij het wel de vraag is of ze een Hockney op waarde hadden kunnen schatten.

De inrichting en spullen van een dictator zeggen veel over een leiderschap. Wie het ‘volkspaleis’ van Assad bekijkt, ziet veel marmer, glimmende meubels, glaswerk en goud. Op beelden namen bewoners van Damascus deze week veel tassen van Dior en Louis Vuitton mee. En er stond een enorme hoeveelheid auto’s: Lamborghini’s, Aston Martins en Ferrari’s. Van de Ferrari F50 zijn er maar 349 gemaakt, een exemplaar werd afgelopen jaar bij Sotheby’s voor 5,2 miljoen euro afgehamerd.

Dat er veel juwelen gevonden zijn, was niet verrassend. In 2012 bleek uit e-mails van Assad dat zijn vrouw Asma, terwijl de Syrische burgeroorlog ten volle woedde, veel handgemaakte meubels had gekocht in boetieks in de Londense wijk Chelsea, en dat er tienduizenden euro’s opgingen aan gouden sieraden en edelstenen en schoenen met kristal ingelegde zestien centimeter hoge hakken die zo’n 4.000 euro kostten. Het vermogen van de Assads ligt volgens schattingen ver boven de 1 miljard euro.

Een rebel doorzoekt souvenirs van Bashar al-Assad in een van de kamers van het ‘volkspaleis’.

Over de rand van vulgair

Dictatoriale paleizen blinken vaak uit in bling-bling en patserigheid. Sommigen poetsen alles op met goud en kristal, die soms ver over de rand van vulgair gaan. De Filippijnse dictator Marcos en zijn vrouw hadden zo veel roze porselein op gouden pilaren staan in een kamer met rode en groene velours gordijnen, dat hun inrichting wansmakelijk genoemd kon worden. Hetzelfde geldt voor de interieurs van de vorige en komende Amerikaanse president Donald Trump en diens met een snufje gouden nep-renaissance meubels en zijn 58 slaapkamers tellende ‘paleis’ Mar-a-Lago in Florida.

Een portret van de Filippijnse president Ferdinand Marcos in een van de kamers van het presidentiële paleis.

Doorgaans willen dictators niet de geschiedenis ingaan met de reputatie van wansmaak. De Sovjet-leiders Lenin en Stalin kregen in de geschiedenisboekjes redelijk sobere interieurs toebedeeld die pasten bij het communistische ideaal. Of het nu klopte of niet: Lenins woning ging de boeken in als een met een zwarte vleugel en een boekenkast. Een imago dat in schril contrast staat met Poetins sprookjeskasteel met een ijshockeystadion in de ‘kelder’.

Ook Hitler toonde wat boeken en in zijn Berghof, het chalet waar hij naar eigen zeggen zichzelf kon zijn en alles kon inrichten naar eigen smaak, hingen landschapsschilderijen in een Caspar David Friedrich-stijl en pronkten porseleinen beeldjes die in die jaren in de mode waren. Een beetje gek was wel dat hij op een bank met bloemetjesdesign een kussen legde met een streepjesdesign, maar alles ademde uit dat hij voor de Beierse stijl ging.

Een Syrische familie poseert voor een foto in de hal van het ‘volkspaleis’.

Kameel zadel vol juwelen

Dictators hebben – zo blijkt uit Dictator Style van Peter York – een grote voorliefde voor details. Zo ook bij Assad: naast een voorliefde voor Engelse meubels zijn er ook veel meubels met ingelegd hout en ivoor. Er is veel verfijnd glaswerk en naast wat porselein was er ook een verzameling servies van de Chateaucollectie van Villeroy & Boch, waar een bijbehorende theepot stond met daarop de Syrische vlag. The New York Times kon meekijken in de kamer met cadeaus van wereldleiders die volgens de Assads de moeite van het bewaren waard waren, zoals een kameel van ruim 60 centimeter met een zadel vol juwelen (herkomst onbekend), of een ‘gouden Saoedisch kasteel’ in een grote groene doos.

De Assads wilden in alles ruimte en grootsheid uitstralen. Hun paleis en interieur doen het meest denken aan dat van de Roemeense dictator Nicolae Ceaușescu en diens vrouw Elena. Beide dictators hadden een grote voorliefde voor Carrara-marmer. Dat van Ceaușescu was na het Pentagon het grootste gebouw ter wereld. Dat van Assad is ontworpen door de Japanse architect Kenzo Tange, en heeft naar schatting 1 miljard dollar gekost. Net als het Roemeense echtpaar waren er bij de Assads meerdere portretten te vinden van beiden, dus niet alleen van Bashar al-Assad, maar ook enkele van Asma al-Assad. Die schilderijen waren een stuk groter dan het in 2002 gesigneerde portret van de Britse koningin Elizabeth II en haar man, dat ook in het paleis werd gevonden.