Wegens ziekte en blessures: een feestje voor de subtop van schaatsend Nederland

Posted on by admin

Zes ritten, zes persoonlijke records! De stadionspeakers raakten zondag in Heerenveen in lichte staat van opwinding tijdens de 10.000 meter van de mannen. „Wat een meeslepende wedstrijd is dit”, galmde het over het ijs. Toch was die ‘pr-regen’ duidelijk te verklaren: veel jonge, onervaren schaatsers aan de start, die deze afstand nog niet zo vaak in wedstrijdverband hebben gereden.

Het World Cup-kwalificatietoernooi (WCKT), de traditionele opening van het schaatsseizoen, draaide drie dagen lang vooral uit een feestje voor de Nederlandse subtop. Door ziekte en blessures ontbrak een deel van de favorieten in Heerenveen en grepen de mindere goden hun kans. Het gevolg: tijden die op de internationale concurrentie weinig indruk zullen maken. En hoofdpijn voor schaatsbond KNSB, die nu een aantal moeilijke keuzes moet maken voor de bezetting van de eerste wereldbekerwedstrijden van het seizoen, eind november in Nagano en Peking.

Bij de mannen ontbraken de twee grootste namen: Patrick Roest en Kjeld Nuis. Roest kampt met de naweeën van een getrokken verstandskies, Nuis heeft last van een scheurtje in zijn lies. Bij de vrouwen ging topsprinter Femke Kok niet van start. Ze heeft last van hoofdpijn- en vermoeidheidsklachten door een hardnekkig virus. Regerend wereldkampioen allround Joy Beune reed op vrijdag wel de 1.500 meter, maar meldde zich af voor de overige afstanden omdat ze koorts had.

‘Vechten, geen schaatsen’

Bij de topschaatsers die wel van de partij waren, waren de resultaten gemengd. Antoinette Rijpma-de Jong, die vorig seizoen de Essent-ploeg verliet, ging vrijdag sterk van start met winst op de 1.500 meter. Mede het gevolg, zo zei ze na afloop, van het feit dat ze bij haar nieuwe ploeg Reggenborgh het plezier in het schaatsen heeft hervonden. Maar zaterdags op de 3.000 meter werd ze vijfde – tot haar eigen teleurstelling. „Dit was vechten, geen schaatsen”, zei ze na afloop tegen de NOS.

Voor sprinter Jutta Leerdam was dit toernooi een test of haar ‘individuele route’ de juiste keuze is geweest. Ze besloot dit voorjaar om alleen verder te gaan – en traint sindsdien zonder ploeg, met de Nederlands-Oekraïense coach Kosta Poltavets. De resultaten waren zeer bemoedigend: ze won zowel de 500 als 1.000 meter met overmacht. Op beide afstanden versloeg ze Suzanne Schulting, de shorttrackster die na Leerdams vertrek als nieuw kopstuk naar de Essent-ploeg gehaald werd.

Na het moeizame vorige seizoen – waarin ze worstelde met haar ploeg en een pijnlijke enkel – lijkt Leerdam weer te geloven dat ze met afstand de beste sprintster van Nederland is. „Ik zou het helemaal niet erg vinden als die meiden me een beetje opjagen”, zo zei ze na afloop van de 1.000 meter over de concurrentie. „Dat is alleen maar goed voor iedereen.” Gevraagd of ze wel eens naar andere schaatsers kijkt, ter lering en inspiratie, antwoordde ze zonder aarzeling: „Ja, naar de mannen.”

Bij de vrouwen diende zich een jonge sensatie aan: Angel Daleman. De shorttrackster is pas 17 jaar oud en rijdt daarom formeel als stagiair bij haar ploeg. In een apart outfit met ‘Angel’ op de rug werd ze vierde op de 1.500 meter en tweede op de 1.000 – waarmee ze zich op beide afstanden kwalificeerde voor de wereldbekerwedstrijden. Erg verbaasd leek ze daar na afloop niet over. Het wordt vooral ingewikkeld, vertelde ze, om dit seizoen de juiste keuzes te maken in haar „vierdubbele programma”: ze doet zowel shorttrack als langebaan, bij de junioren én de senioren.

In de schaduw

Bij de mannen sprongen twee schaatsers eruit. De 27-jarige Chris Huizinga, die jarenlang in de schaduw reed van Patrick Roest en Sven Kramer, zegevierde op zowel de 5.000 als 10.000 kilometer – op de laatste afstand verbeterde hij zijn persoonlijk record met maar liefst dertien seconden. Het grote sprinttalent Jenning de Boo (20) won overtuigend de 500 meter en werd tweede op de 1.000.

Chris Huizinga won de vijf en tien kilometer, op de laatste afstand verbeterde hij zijn persoonlijk record met dertien seconden.
Foto Vincent Jannink

Door de afwezige favorieten op dit toernooi moet KNSB nu een ingewikkelde beslissingen nemen over de bezetting van de wereldbekerwedstrijden. Per afstand gaan in principe de eerste vijf naar de World Cup van dit jaar – waarvan de behaalde punten indirect belangrijk zijn voor het aantal startplekken van Nederland bij de Olympische Winterspelen van 2026 in Milaan.

Het zou dus logisch zijn om de absente toppers een ‘aanwijsplek’ te geven ten koste van de nummer vijf van de kwalificatie. Bij Roest zou dat in principe weinig problemen opleveren – op de 5.000 noch de 10.000 kilometer gaat dat ten koste van een ander potentieel puntenkanon. Maar op de 3.000 meter bij de vrouwen doemt een lastig dilemma op: gaat de aanwijsplek naar Joy Beune, dan sneuvelt een andere grote naam: Antoinette Rijpma-de Jong.

Oudgediende

Op de 1.000 meter wist oudgediende Hein Otterspeer (36) zich ondanks een „hobbelige aanloop” op het nippertje te kwalificeren voor de wereldbekerwedstrijden: hij was na zijn race in tranen. De hele zomer, zo vertelde hij in de catacomben van Thialf, had hij last gehad van een blessure aan zijn bekken – extra problematisch voor een sprinter, die zo hard mogelijk weg moet vanaf de start. „Dit was pas mijn vijfde start vanuit stilstand dit seizoen.”

Toch is Otterspeer niet zeker van deelname aan de World Cup. De KNSB kan alsnog beslissen zijn vijfde plek cadeau te doen aan de aan zijn lies geblesseerde Kjeld Nuis – altijd een kandidaat voor een goede uitslag op de 1.000 meter. Dat besluit „is niet aan mij”, zei Otterspeer. Hij reikte de schaatsbond wel alvast een creatieve oplossing aan. „Laat Kjeld dan de 1.500 meter krijgen, dan hoeft-ie niet zo hard te starten.”




Related Posts

Den Haag gaat ‘doortastend’ ingrijpen tegen de afvalramp op Bonaire: ‘Dat is absoluut noodzakelijk’

  • admin
  • November 14, 2024
  • 0

Waarnemend Rijksvertegenwoordiger Jan Helmond heeft woensdag aangekondigd het beheer van afvalverwerker Selibon over te zullen nemen van het bestuurscollege op Bonaire. Helmond zei dat de situatie rond de vuilstort „zo complex is, dat snel en doortastend ingrijpen nu absoluut noodzakelijk is”. De Rijksvertegenwoordiger vormt de schakel tussen Rijksoverheid en de Caribische gemeenten Saba, Sint Eustatius en Bonaire.

Al jaren veroorzaakt de vuilstort Lagun grote overlast op Bonaire, te wijten aan wanbeheer van het afvalbedrijf en onvoldoende toezicht door het bestuurscollege. Vorige week dinsdag brak voor de derde keer dit jaar brand uit op de stort. Vanwege de rookoverlast moesten tientallen omwonenden worden geëvacueerd.

In een videoboodschap gaf waarnemend Rijksvertegenwoordiger Helmond woensdagavond aan dat Bonaire vorige week is „ontsnapt aan een ramp”. Hij prees het optreden van de lokale brandweer, die op de vuilstort „ternauwernood voorkwam dat olietanks in brand vlogen of zijn ontploft.”

Volgens Helmond hebben opeenvolgende bestuurscolleges verzuimd het afvalprobleem bij Lagun op te lossen. Ook is sprake van „taakverwaarlozing” door het zittende bestuur. De situatie is nu „zo complex geworden dat ze de kennis en kunde bij het Openbaar Lichaam zeker overstijgt”, waardoor snel ingrijpen is vereist. Helmond wijst ook op het risico van nieuwe branden.

Lees ook

Brandende vuilstort bedreigt milieu en gezondheid op Bonaire: ‘Ook Den Haag heeft deze afvalramp jarenlang genegeerd’

Een afvalberg op Bonaire, met onder meer een zwarte opeenhoping autobanden.

Ingrijpen

Het is niet voor het eerst dat Den Haag intervenieert in Caribisch Nederland. In februari 2018 werd het bestuur op Sint Eustatius overgenomen vanwege „grove taakverwaarlozing”.

Op Bonaire wordt veel beperkter ingegrepen. De Rijksvertegenwoordiger neemt alleen de vergunningverlening, handhaving en het toezicht van Selibon over. Toch erkent Helmond dat het op die vlakken buitenspel zetten van het bestuurscollege van Bonaire een zware stap is. „Het is het uiterste middel dat ik volgens de wet kan inzetten. En dat roept misschien ook wel stevige emoties op. Maar het is nu nodig.”

Het bestuurscollege heeft woensdagavond in een brief aan Helmond laten weten „verbaasd” te zijn over diens voornemen tot ingrijpen. Het meent dat juist stappen werden ondernomen om het afvalprobleem aan te pakken en geeft aan dat Helmonds ingrijpen „het beleidskader ondermijnt”. Het college stelt voor om eerst verscherpt toezicht in te stellen.

Deze week gaat Helmond in gesprek met het bestuurscollege. Daarna neemt hij een definitief besluit.

De brand op de vuilstort bij nacht.
Foto Wilma Nijland / Antilliaans Dagblad Bonaire

Weglekken

Eind oktober noemde de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) – toezichthouder van het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat – in een rapport de situatie bij Selibon „zorgwekkend, complex en urgent”. Op de stort staan zeecontainers met biomedisch afval en asbesthoudend materiaal dat kan weglekken. Ook hebben onderzoekers van Wageningen University in de kustwateren bij Lagun hoge concentraties gemeten van zware metalen, zoals koper, zink en kobalt.

Een ILT-woordvoerder gaf enkele weken geleden aan dat de vuilstort grootschalige opruiming behoeft. Die „schoonmaak kan wel twee tot drie jaar in beslag nemen”, stelt voorzitter Jan Verbeek van bewonersorganisatie Pro Lagun, die al jaren pleit voor beter beheer van de vuilstort.

Verbeek is blij dat nu eindelijk concrete stappen worden ondernomen om het afvalprobleem aan te pakken: „Vandaag begint de Milieu Ongevallen Dienst (MOD) van het RIVM met metingen van de grond en de vegetatie bij Lagun.” Dit onderzoek moet de directe gevaren voor omwonenden en het Selibon-personeel dat werkt op de stort in kaart brengen.

We beseffen dat dit langer kan duren, we willen vooral horen hoe het tijdpad eruit gaat zien

Jan Verbeek
voorzitter bewonersorganisatie

In een gesprek met Rijksvertegenwoordiger Helmond gaf Verbeek vorige week aan dat omwonenden vooral hopen op een betere communicatie. „We vroegen het eilandbestuur onlangs om de stort in twaalf maanden te saneren. We beseffen dat dit langer kan duren, we willen vooral horen hoe het tijdpad eruit gaat zien.”

Pro Lagun pleit ook voor een onderzoek naar de volksgezondheid van omwonenden van Lagun. Daarover deed Helmond geen uitspraken. Wel beloofde hij dat de ingreep „niet langer zal duren dan strikt noodzakelijk. Dus totdat zicht is op een duurzame oplossing” en het bestuurscollege de afvalverwerking weer zelfstandig kan uitvoeren. Ook hij verwacht dat dit tijd gaat kosten. „Deze complexe en gevaarlijke situatie is ontstaan over een periode van jaren. Ze is dus ook niet morgen opgelost.”

Lees ook

Dagelijks merkt Onnie Emerenciana, boer op Bonaire, dat het klimaat verandert. ‘Mijn plastic schuttingen tegen de leguanen brokkelen af’

Mangroveboompjes op een droge vlakte op Bonaire.


Wat vindt NRC | Het decimeren van ontwikkelingshulp is moeilijk te verdedigen

  • admin
  • November 14, 2024
  • 0

Hoe bezuinig je een derde van een begroting weg? Over die vraag debatteert de Kamer deze en volgende week met minister Klever (PVV) voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingshulp. In de ontwikkelingsbegroting van 7,2 miljard euro moet van het kabinet-Schoof uiteindelijk 2,4 miljard worden gesneden. De vraag wordt daarbij of ontwikkelingssamenwerking, door het nieuwe kabinet herdoopt tot het oude ‘ontwikkelingshulp’, daarna nog wel enige betekenis houdt.

De bezuiniging is forser dan op het eerste gezicht lijkt. De begroting is de afgelopen jaren langzaam gevuld met uitgaven aan asiel, afdrachten aan de EU, een bijdrage aan het ambassadenetwerk, niet-militaire hulp aan Oekraïne en andere posten. Tien jaar geleden maakte daadwerkelijke ontwikkelingshulp 70 procent uit van het budget, dit jaar is dat nog maar de helft. En in die overblijvende helft zitten dan weer min of meer vaste posten, zoals bijdragen aan de Verenigde Naties en de Wereldbank – die overigens ten goede komen aan ontwikkelingslanden en landen in noodsituaties.

De 2,4 miljard aan voorgenomen bezuinigingen grijpen dus veel dieper in: zij zijn niet een derde van het totale ‘ontwikkelingsbudget’, maar misschien wel de helft of meer. De eerste geopperde maatregel, het bezuinigen van 1 miljard op hulp via non-gouvernementele organisaties (ngo’s) laat dat ook zien. Minister Klevers plan dat deze ngo’s niet langer een kwart, maar de helft van de financiering van hun projecten zelf moeten dragen suggereert dat zij, bij gelijkblijvende fondsenwerving, in de praktijk hun activiteiten moeten halveren – als Klevers ministerie daarna überhaupt nog geld heeft om aan het overheidsdeel daarvan bij te dragen.

Ontwikkelingssamenwerking moet zeker van tijd tot tijd tegen het licht worden gehouden. Daar wijst de Algemene Rekenkamer ook op, voorafgaand aan het debat. Er zijn onduidelijke doelen, moeilijk te meten resultaten en andere aspecten van de praktijk van ontwikkelingssamenwerking waar kritisch naar moet worden gekeken.

Of de botte bijl daar een antwoord op is, is zeer de vraag. Nederland geeft dit jaar waarschijnlijk nog zo’n 0,65 procent van het bruto nationaal inkomen uit aan ontwikkelingshulp, volgens de OESO. Als het kabinet zijn plannen uitvoert, dan daalt dat naar 0,42 procent aan het einde van de rit van het kabinet-Schoof.

Daarmee zakt ons land uit de categorie van veelbesteders – waaronder traditioneel de Scandinavische landen – naar de middengroep, waaronder Japan en België. Dat nieuwe, lage percentage van 0,42 is overigens vrijwel conform de wens (0,44) die de VVD in 2008 al uitte. Dus zo ‘nieuw rechts’ is het beleid van het kabinet-Schoof nu ook weer niet.

Een kritische blik doet intussen weinig af aan de onderliggende reden waarom hulp nodig is. Het verschaft Nederland toegang en invloed in het buitenland en bij internationale organisaties – Klever is tenslotte óók minister van Buitenlandse Handel. Maar bovenal biedt hulp datgene waar het voor bedoeld is: een bijdrage aan ontwikkeling en het lenigen van nood.

Ja, China en andere landen mengen zich daar tegenwoordig ook in, met andere standaards en bedoelingen. En nee, niet elke euro komt precies terecht waar zou moeten. Maar het gaat hier uiteindelijk om mensen. Het decimeren van ontwikkelingssamenwerking, want daar komt dit beleid van het kabinet-Schoof in de praktijk op neer, is moeilijk te verdedigen.


Duits topeconoom: ‘De relatie tussen politiek en economie in Duitsland is ongezond’

  • admin
  • November 14, 2024
  • 0

Het Duitse businessmodel berustte op goedkoop gas uit Rusland en een schijnbaar onverzadigbare afzetmarkt in China. En de VS bekostigden de Duitse defensie.

Maar aan de goedkope energie uit Rusland kwam in februari 2022 een abrupt einde, de economische groei in China stagneert, en sinds de oorlog in Oekraïne steekt Duitsland weer meer geld in defensie – hoewel de afhankelijkheid van de VS nog altijd enorm is.

Ziehier de korte samenvatting van de grote problemen waarmee Duitsland kampt. Over de vraag hoe de Duitse business nieuw leven in te blazen is – de economie krimpt in 2024 voor het tweede jaar op rij – viel vorige week de regering onder kanselier Olaf Scholz (SPD). De coalitie van zijn sociaal-democraten, de Groenen en de liberale FDP werd het niet eens over welke weg ze moest inslaan. De FDP wilde ondanks alles vasthouden aan de roemruchte Schuldenbremse, die de overheid streng beperkt schulden aan te gaan. SPD en Groenen wilden wel extra ruimte.

Hoe nu verder? Marcel Fratzscher, hoofd van het gerenommeerde economisch onderzoeksinstituut Deutsche Institut für Wirtschaftsforschung, evalueert de politieke en economische situatie.

Veel commentatoren stellen nu dat de coalitie van SPD, Groenen en FDP gedoemd was te mislukken. Ziet u dat ook zo?

„Nee. Het akkoord tussen de drie partijen was goed, het stelde de juiste prioriteiten. Maar enkele maanden na het aantreden van de regering begon de oorlog in Oekraïne en dit zette alles op zijn kop. Voor defensie bleek veel meer geld nodig, net als voor inzakkende economie. De coalitie wilde zich richten op een concurrerende economie, de energietransitie, vergroening en hervorming van sociale voorzieningen, maar stond plotseling voor geheel andere uitdagingen. Ze reageerde eigenlijk goed op de crisis en kon in 2022 snel de energieprijzen stabiliseren. Maar de partijen hebben zich onvoldoende aangepast aan de nieuwe realiteit en hielden – met name de FDP – te veel vast aan ideologische dogma’s.”

FDP-voorzitter en oud-minister van Financiën Christian Lindner lijkt teruggekeerd naar klassieke FDP-waarden als de Schuldenbremse. In 2021 noemde hij de zwarte nul [een begroting die in evenwicht is of een overschot vertoont] immers nog een ‘conservatieve fetisj’.

„Ja. Ik denk alleen niet dat hij ooit echt anders over die Schuldenbremse dacht, maar dat hij zich met die uitspraak een beetje boven de partijen wilde verheffen. De FDP staat sceptisch tegenover de overheid, een beetje zoals de Republikeinen in de VS. Hoe kleiner de overheid, hoe beter. Dat sluit hogere schulden en belastingverhoging uit, want de overheid doet in die optiek niet per se iets goeds met dat geld. Een rem op schuld is dus absolute prioriteit. Maar in een situatie als in de afgelopen jaren is het onmogelijk zo politiek te bedrijven.”

Lees ook

‘Eigenlijk zouden nu ook aan Duitsland sancties moeten worden opgelegd’

Christian Lindner (FDP), de Duitse minister van Financiën, eind mei bij het Duitse parlement in Berlijn.

De opvattingen binnen partijen over wat goed economisch en financieel beleid is, lopen erg uiteen. Uw collega-econoom Lars Feld [belangrijkste adviseur van Lindner en hoogleraar in Freiburg] wijst deze week in een interview met Wirtschaftswoche in zo’n beetje ieder antwoord op de grondwet waarin de Schuldenbremse is vastgelegd.

„Ten eerste: een econoom die het over het recht heeft, moet je wantrouwen. Wat weet die er nou van? Ten tweede kun je de wet met politieke wil veranderen. De Schuldenbremse werd in 2009 ingevoerd. Je kan ’m ook weer afschaffen.”

CDU-voorzitter Friedrich Merz maakt veel kans de nieuwe kanselier te worden. Hij staat qua economisch beleid dicht bij Lindner. Ziet de Duitse burger die koers dus misschien wel zitten?

„Het is duidelijk dat het electoraat opschuift naar rechts. CDU/CSU stijgt in de peilingen naar ruim 30 procent, en ook de [radicaal-rechtse] AfD staat op winst. Midden en links lijken sterk te verliezen. Maar juist veel AfD-kiezers zouden lijden onder een politiek die op sociale voorzieningen en investeringen kort, die belastingen verlaagt voor topverdieners. We zien veel protest en veel populisme, ook omdat de regering de afgelopen twee jaar geen goed werk heeft geleverd.”

Vindt u de CDU onder Merz populistisch?

„Ik vrees dat we een populistische verkiezingstijd tegemoetgaan, die qua thema’s erg veel zal lijken op die in de VS: economie en migratie.”

Lindner legde een bommetje onder de coalitie met zijn eisen om de economie weer vlot te trekken, zoals belastingverlagingen en minder bureaucratie. Hadden zijn voorstellen kunnen werken in de huidige situatie?

„Absoluut. Ook de SPD en Groenen willen belastingverlaging. De vraag is hoe je het financiert. Wat ik Lindner kwalijk neem, is dat hij ook verlaging eist voor topverdieners en dat wil financieren met kortingen op sociale voorzieningen, zoals bijstandsuitkeringen, pensioenen, geld voor vluchtelingen. Het is onrealistisch de benodigde grote bedragen binnen een jaar te besparen, en bovendien is het populistisch omdat het kwetsbare groepen tegen elkaar uitspeelt.”

Lees ook

Het Duitse businessmodel is in groot gevaar

De elektriciteitscentrale van autofabrikant Volkswagen in de Duitse stad Wolfsburg. De problemen binnen de Duitse economie zijn het duidelijkst in de auto-industrie.Foto Annegret Hilse/Reuters

U liet zich kritisch uit over de grote subsidies voor chipfabrieken die in Saksen-Anhalt en in het Saarland moeten komen. Hoe moet je dan investeren?

„Wat dat betreft zit ik meer aan de kant van FDP en CDU. SPD en Groenen zetten in op een sterk interventionistische industriepolitiek: specifieke hulp voor een specifiek bedrijf of specifieke branche. Dat vind ik principieel verkeerd, omdat de staat daarmee meent beter te weten welk bedrijf steun nodig heeft en welk niet, en welk bedrijf goeie toekomstperspectieven zou hebben. De overheid kan dat niet weten. Ik vind dat de staat beduidend meer moet investeren in betere infrastructuur voor álle bedrijven, dus in verkeers- en digitale infrastructuur. Ook moet hij geld steken in duurzame energie, en beduidend meer uittrekken voor onderzoek en wetenschap.”

Hebben Groenen en SPD voor hun interventionistische politiek naar de VS gekeken?

„Niet per se. We hebben in Duitsland een ongezond nauwe relatie tussen economie en politiek. Als de kanselier naar China reist, is dat meestal om nieuwe handelsverdragen voor Duitse bedrijven uit te onderhandelen. Ik zou willen dat de politiek zich meer boven de economie plaatst. Neem Volkswagen: de deelstaat Nedersaksen heeft 20 procent van het stemrecht, 12,5 procent van de aandelen. En nu wil de politiek Volkswagen voorschrijven wat voor personeelsbeleid het moet voeren? Dat werkt niet.”

Oud-ECB-voorzitter Draghi adviseerde de EU onlangs enorm te investeren in technologieën van de toekomst. Moet je dan ook minder investeren in oude Duitse industrieën?

„Het is in Duitsland altijd moeilijk te verkopen dat economische transformatie betekent dat bedrijven krimpen en soms helemaal omvallen, zodat nieuwe bedrijven op kunnen komen. Je kan niet al het oude behouden. We hebben meer start-ups nodig, meer jonge bedrijven.”

Hoe denkt u over het ‘investeringsgat’ dat [de in 2021 opgestapte bondskanselier] Merkel heeft achtergelaten?

„In 2013 stelde ons instituut als eerste dit gat vast. We kregen toen heel veel kritiek, want de Duitse economie bloeide en alles was in orde, aldus de critici. Destijds concludeerden we: Duitsland heeft per jaar 100 miljard euro meer aan investeringen nodig. Nu is er in politiek en wetenschap consensus over dat we twee- tot driemaal zoveel nodig hebben.”

Is dat denkbaar onder een kanselier Merz?

„Niet echt. Omdat onder Merz ook de Schuldenbremse blijft bestaan en er geen belastingverhogingen komen.”

Betekent dat meer stagnatie?

„Ja. Maar als er met Donald Trump een handelsconflict ontstaat, als er conflicten ontstaan met China, als de deïndustrialisering doorzet, dan kan het ook goed zijn dat de Duitse economie volgend jaar opnieuw in een recessie belandt.”

Uw collega-econoom Moritz Schularick sprak zelfs van het ‘mogelijk moeilijkste moment in de geschiedenis van de Bondsrepubliek’. Hoe ziet u dat?

„Dat weten we niet. Tweeënhalf jaar geleden was een moeilijk moment, 35 jaar geleden was een heel moeilijk moment, en twintig jaar geleden was Duitsland met meer dan 5 miljoen werklozen de ‘zieke man’ van Europa. Economisch ging het destijds veel slechter dan nu.”

U schreef onlangs dat u de Duitsers in de huidige situatie té pessimistisch vindt.

„Ja, wij hebben altijd de neiging om in extremen te vervallen: Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Tien jaar geleden waren we nog de sterke man van Europa – en in de Europese schuldencrisis hebben we ons ook wel arrogant gedragen. Nu overdrijven we het in de andere richting. We zijn nu niet de zieke man van Europa. Duitsland heeft enorm concurrerende en innovatieve bedrijven, juist ook in het middensegment. Maar we moeten de uitdagingen die we nu hebben wél aangaan.”

<dmt-util-bar article="4873148" headline="Duits topeconoom: ‘De relatie tussen politiek en economie in Duitsland is ongezond’ ” url=”https://www.nrc.nl/nieuws/2024/11/14/duits-topeconoom-de-relatie-tussen-politiek-en-economie-in-duitsland-is-ongezond-a4873148″>

NLTODAY