Aanvallen op VN zetten Israëls goede relatie met bondgenoot Italië onder druk

Ze is kansloos voor het presidentschap, en toch kan haar rol bij de komende Amerikaanse verkiezingen groot zijn: Jill Stein, de kandidaat van de Green Party. „De Democraten hebben de stem van de Arabische- en de moslimkiezers verloren”, zei ze eind september tegen persbureau Reuters. „Ze raken hierdoor zoveel stemmen kwijt in de swing states, dat ze die niet kunnen winnen.”

De islamitische organisatie CAIR berekende al dat er in sommige swing states evenveel stemmen van moslimkiezers naar Kamala Harris gaan als naar Jill Stein. In 2020 koos nog ruim twee derde van de islamitische kiezers voor de Democratische kandidaat. Afgelopen maandag verklaarde The Arab American Political Action Committee zich niet uit te spreken voor Harris, waar ze dat in 2020 nog wel deed voor Joe Biden.

Lees ook

Harris houdt zich het liefst op de vlakte over het Midden-Oosten, maar dat wordt steeds moeilijker

De Republikeinen spinnen garen bij de kandidatuur van Stein, en hebben haar zelfs geholpen om in zoveel mogelijk staten op het stembiljet te komen.

De Democraten richten zich op hun beurt sinds vorige week in reclamespotjes expliciet tegen haar, met de leus „een stem voor Stein is in werkelijkheid een stem voor Trump”. Begrijpelijk: in 2016 was het aantal stemmen voor Stein in diverse staten groter dan het verschil tussen Clinton en Trump. Wie is Jill Stein?

Succesvolste vrouwelijke presidentskandidaat

Stein wordt op 14 mei 1950 in Chicago geboren in een Joods-Russisch gezin. Als ze in 1973 magna cum laude afstudeert aan Harvard, in psychologie, sociologie en antropologie, besluit ze een vervolgstudie te doen aan de Harvard Medical School. Na haar afstuderen in 1979 gaat ze aan het werk als internist. In haar praktijk ziet ze hoe groot de invloed van woonomgeving is op gezondheid, en hoe kansenongelijkheid zijn weerslag heeft op de gezondheidszorg.

Eind jaren negentig protesteert ze tegen kolenmijnen in Massachusetts, de staat waarvan ze in 2002 en 2010 vergeefs probeert gouverneur te worden. Samen met drie andere wetenschappers schrijft ze in 2000 een boek over de effecten van vervuilde omgevingen op leerproblemen.

In 2012 is ze voor het eerst presidentskandidaat voor de Green Party, waarbij ze in dat jaar 0,36 procent van de stemmen binnenhaalt. Saillant detail is dat ze daarmee destijds de succesvolste vrouwelijke presidentskandidaat ooit was. Vier jaar later zit ze op ruim 1 procent van de stemmen. Ze uit in 2016 ook stevige kritiek op de invloed van bedrijven op het goedkeuringsproces van vaccins, wat haar vier jaar voor de coronapandemie het predicaat ‘anti-vaxxer’ oplevert. In 2020 doet Stein niet mee aan de verkiezingen, maar is Green Party-medeoprichter Howie Hawkins de presidentskandidaat van de groenen. Hij krijgt 0,26 procent van de stemmen: minder dan Stein.

Voor de verkiezingen van 2024 is Stein terug. Ze doet mee in achtendertig staten, waaronder de zes swing states Wisconsin, Pennsylvania, Michigan, Georgia, North Carolina en Arizona. Hamerend op het idee dat een tweepartijensysteem ondemocratisch is, benadrukt ze dat een stem op haar geen stem op de Republikeinen is. „No more Blue or Red. Vote Green instead”, is haar leus. Bij haar rally’s zijn borden te zien met ‘Abandon Harris’ [laat Harris in de steek]. Op haar socialmedia-accounts plaatst ze boodschappen die gericht zijn aan de Democratische kiezer op de linkerflank van de partij, zoals ‘Kamala Harris is a cop’ (waarbij ze voormalig openbaar aanklager Harris plaatst voor een Amerikaanse vlag waarvan de sterren zijn vervangen dvoor streepjes op de muur, zoals het clichébeeld van de gevangene die zo zijn dagen in de cel aftelt)[Kamala Harris is een politieagent], verwijzend naar Harris’ verleden als openbaar aanklager, wat slecht ligt bij de anti-racisme activisten die de politie het liefst willen afschaffen. Ook zet Stein regelmatig de volgens haar onvervulde beloften van de Democraten op een rij.

Beschuldiging genocide

Over de meeste buitenlandse kwesties is Stein niet erg uitgesproken. Over de rol van de VS inzake Taiwan of geopolitieke dreigingen laat ze zich niet uit. Ze was kritisch over wapenleveranties aan Oekraïne, maar gaf eind september wel aan dat ze Poetin een „oorlogsmisdadiger” vond. Ze heeft in haar buitenlandbeleid één duidelijk hoofdthema: de oorlog die Israël voert in het Midden-Oosten. Ze beschuldigt het land consequent van genocide. „Arresteer oorlogscrimineel Netanyahu”, zette ze onder een portret van de Israëlische premier. Ze valt de wapenleveranties en politieke steun aan Israël hard aan. En ze beschuldigt Harris ervan „genocide te steunen”, vanwege de steun van de Biden-regering aan Israël.

Het zal erom spannen hoeveel teleurgestelde kiezers ze met deze aanvallen van de Democraten af weet te pellen. Ze kan zelf niet winnen, maar wanneer de verschillen tussen Harris en Trump zo klein zijn als de peilingen voorspellen, bestaat de kans dat ze net als in 2016 bijdraagt aan het verlies van de Democraten.

Delen

Mail de redactie

Giorgia Meloni belde zondag met haar Israëlische ambtgenoot Benjamin Netanyahu, een volgens de Italiaanse media lang en moeilijk gesprek. Voor de vierde dag op rij viel Israël in Zuid-Libanon een post van blauwhelmen van de Verenigde Naties aan. Meloni noemde dat „onaanvaardbaar”. Er zijn ongeveer duizend Italiaanse blauwhelmen in Libanon.

De premier van Israël zo duidelijk aanspreken, is allerminst vanzelfsprekend. Het is misschien wel Meloni’s moeilijkste beleidswijziging tot nu toe. Twee weken na de terreuraanval door Hamas reisde de Italiaanse premier als een van de eerste buitenlandse leiders naar Israël om haar steun te betuigen. Italië is een trouwe bondgenoot van Israël, en na de Verenigde Staten en Duitsland (samen goed voor 99 procent van Israëls wapenimport) ook de derde grootste exporteur, zij het met een veel kleiner aandeel (0,9 procent).

Er zijn meerdere redenen voor de goede relaties met Israël. Als radicaal-rechtse politica voert Meloni in Italië een anti-migratiekoers. Zijzelf en haar partijgenoten waarschuwden al vaker voor het zogenaamde gevaar van ‘omvolking’, een samenzweringstheorie waarbij een ‘globalistische elite’ moslimimmigranten Europa zou binnenhalen om de oorspronkelijke bewoners te vervangen en de westerse, christelijke cultuur omver te werpen. Dat plaatst haar in het conflict in het Midden-Oosten dichter bij Israël dan bij de Palestijnen, die voornamelijk moslims zijn.

Ook een historische ‘schuld’ speelt een rol. Meloni’s partij Broeders van Italië heeft wortels in het Italiaanse neofascisme. Na Duitsland voerde ook fascistisch Italië de rassenwetten in, met als absolute dieptepunt de grote deportatie van de joden uit het getto van Rome, naar Auschwitz. Onlangs, op de eerste verjaardag van de Hamasaanval van 7 oktober, woonde Meloni een herdenkingsdienst in de synagoge van Rome bij. De Italiaanse premier onderhoudt goede relaties met de joodse gemeenschap in de Italiaanse hoofdstad, die dicht bij de Israëlische regering staat, de meest uiterst rechtse ooit.

Nationale belangen

Dat Meloni dan toch zo kritisch is op Netanyahu heeft te maken met nationale belangen. Bij de eerste Israëlische aanval op de VN in Libanon werden twee Italiaanse bases aangevallen. Hoewel andere VN-blauwhelmen – onder meer twee Sri Lankanen en twee Indonesiërs – gewond raakten, bracht het Israëlische leger zo dus ook rechtstreeks Italiaanse militairen in gevaar. De Italiaanse minister van Defensie Guido Crosetto sprak meteen van „mogelijke oorlogsmisdaden, en in elk geval zeer ernstige schendingen van het internationaal recht”. Crosetto staat dicht bij premier Meloni, en is medeoprichter van haar partij.

Lees ook

Hoe Giorgia Meloni een niet te missen factor in Europa werd

Ook de aanhoudende bombardementen op Gaza, met veel burgerdoden tot gevolg, dwingen Italië tot een steeds kritischer standpunt inzake Israël. Een niet-geautoriseerde betoging voor Palestina ging in Rome onlangs toch door, en verliep woelig. Vierendertig agenten raakten gewond. Meloni wil de Italiaanse publieke opinie, die groeiende solidariteit voelt met de Palestijnse burgerbevolking, enigszins kalmeren. En Netanyahu kon de voorbije maanden al een stuk minder rekenen op Italiaanse steun.

Na 7 oktober 2023 bevroor Italië nieuwe wapenleveringen aan Israël. De Israëlische regering moest ook haar kandidaat-ambassadeur voor Italië terugtrekken. Vanuit Rome was het signaal gekomen dat de kandidaat geen groen licht zou krijgen, omdat hij burgemeester was geweest van Ma’ale Adumim, een grote illegale nederzetting op de bezette Westelijke Jordaanoever. Voorts blijft Italië hameren op een staakt-het-vuren in Gaza, en Israël aansporen om humanitaire hulp door te laten.

Pragmatisch buitenlandbeleid

In haar buitenlands beleid toont Meloni zich dus pragmatisch – ze reserveert haar ideologische standpunten, zoals haar tegenstand tegen abortus, het muilkorven van de media en drastische hervormingen voor justitie, voor binnenlands gebruik. Vlak na haar verkiezing in september 2022 stelde Meloni andere Europese leiders en de internationale markten gerust door meteen naar Brussel te reizen, en zich te scharen achter de lijn van zowel de EU als de NAVO. Ze blijft een medestander van Oekraïne. Zo kocht ze veel krediet, zowel bij Commissievoorzitter Ursula von der Leyen als bij de Amerikaanse president Joe Biden.

Met Von der Leyen sloot ze verschillende strenge migratiedeals en kan ze het persoonlijk goed vinden. „En toch onthield ze zich bij de stemming over een nieuw mandaat voor de EU-Commissievoorzitter, wat zeer opvallend is voor een groot EU-land als Italië”, stelt politiek analist Franco Pavoncello. Volgens hem onthield Meloni zich om zo de banden met de radicaal-rechtse krachten in Europa rond de Hongaarse premier Viktor Orbán veilig te stellen.

Meer voeling met Trump

Het toont hoe graag Meloni van twee walletjes eet. Ze wilde Von der Leyen het signaal sturen dat ze rekening moet houden met Italië. Met resultaat: de als Europees commissaris voorgedragen Raffaele Fitto geeft Italië ook in de nieuwe Europese Commissie voldoende gewicht.

Ook in de VS wedt Meloni graag op twee paarden. Hoewel ze een goede werkrelatie heeft met Biden, probeert haar entourage niet te verhullen dat het radicaal-rechtse Broeders van Italië veel meer voeling heeft met Donald Trump. Met hem deelt Meloni haar voorliefde voor conservatieve, christelijke waarden en haar weerzin van immigratie.

Voor ze premier van Italië werd, knoopte ze goede relaties aan met Trumps wereld. Meloni haalde in 2018 Trumps voormalige partijstrateeg Steve Bannon naar haar partijfeest Atreju in Rome. En ook met Tesla-topman en Trump-medestander Elon Musk kan Giorgia Meloni het prima vinden, bleek recent uit een zeer innige omhelzing.

Dat de meeste EU-leiders huiveren voor een terugkeer van Trump als president, verwacht Meloni in haar voordeel om te buigen. Wint Trump, zo stelt de Financial Times, dan hoopt de Italiaanse dat zij Trumps geprivilegieerde gesprekspartner in Europa wordt. Trumps eventuele comeback zou Meloni’s politieke ster in Europa nog meer kunnen laten stijgen.

Lees ook

Zes jaar cel geëist tegen Italiaanse vicepremier Salvini wegens weren migrantenschip

Delen

Mail de redactie

Het is al de tweede keer deze maand dat de Oekraïense openbare aanklager, Andry Kostin, een onderzoek opende naar de mogelijke executie van Oekraïense krijgsgevangenen door Rusland.

Eind vorige week zouden negen Oekraïense militairen zijn geëxecuteerd nadat zij zich hadden overgegeven aan Russische militairen, zo stelde de Oekraïense oorlogsanalist die opereert onder de naam DeepState, op basis van berichten van de Eerste Oekraïense Tankbrigade. Beelden die DeepState publiceerde, toonden een groep levenloze Oekraïense militairen in onderbroek, met hun gezicht naar de grond. Het beeldmateriaal kan niet onafhankelijk worden geverifieerd.

„Rusland is een terroristenstaat die alle regels van oorlogvoering overtreedt. De internationale gemeenschap mag niet blind blijven voor zulke misdaden”, schreef Dmytro Loebinets, Ombudsman voor de mensenrechten namens het Oekraïense parlement.

De gevangen genomen Oekraïense militairen zouden drones hebben bestuurd in de buurt van Zeleny Sjljach. Dat dorp ligt dichtbij de frontlijn in de zuidelijke Russische regio Koersk, die sinds begin augustus voor een deel wordt bezet door Oekraïense militairen.

Meeste executies in 2024

Sinds de grootscheepse Russische invasie in Oekraïne, begonnen in februari 2022, hebben de Oekraïense autoriteiten herhaaldelijk beschuldigingen over standrechtelijke executies van Oekraïense krijgsgevangenen geuit aan het adres van Moskou. Tien dagen geleden zei het hoofd van het Oekraïense departement dat onderzoek doet naar Russische oorlogsmisdaden, Joeri Beloesov, dat Rusland sinds 2022 al 93 Oekraïense krijgsgevangenen zou hebben geëxecuteerd. Van die executies heeft volgens hem 80 procent plaatsgevonden in 2024. „Sinds november vorig jaar is het gedrag van de Russische strijdkrachten tegenover onze gevangenen aanzienlijk verslechterd”, zei Beloesov.

Lees ook

In Cherson jagen Russische soldaten vanuit de lucht met drones op burgers

De grootste Russische massa-executie die tot nu toe werd gemeld, vond vermoedelijk twee weken geleden plaats, in de regio Donetsk. Openbaar aanklager Kostin startte toen een onderzoek naar de mogelijke executie van zestien militairen die zich hadden overgegeven ten oosten van de stad Pokrovsk, die door Rusland wordt belegerd.

Kostin sprak toen van een „afschuwelijke misdaad” en een „flagrante schending” van het oorlogsrecht. Op korrelige videobeelden was te zien hoe militairen zich in een rij hadden opgesteld nabij een loopgraaf, waarna het vuur op hen werd geopend. Militaire uniformen waren op de beelden niet te onderscheiden. De datum en locatie van de video zijn niet onafhankelijk te verifiëren.

De toenemende berichten over executies van Oekraïense krijgsgevangenen wijzen er volgens de openbare aanklager in Kyiv op dat „het doden en martelen van krijgsgevangenen geen geïsoleerde incidenten zijn”, maar een „opzettelijk beleid van de Russische militaire en politieke leiders”.

‘Executies worden aangemoedigd’

Ook het Institute for the Study of War (ISW), een Amerikaanse defensiedenktank die dagelijks bericht over de oorlog in Oekraïne, stelde zondag „een toename” te hebben waargenomen van „Russische eenheden die Oekraïense krijgsgevangenen executeren in het hele oorlogsgebied”. Volgens de ISW-analisten is het „waarschijnlijk dat Russische commandanten luid en duidelijk de executie van Oekraïense krijgsgevangenen goedkeuren, aanmoedigen of direct bevelen”.

Lees ook

Russen vielen bijna drieduizend Oekraïense burgerdoelen aan

Het executeren van ongewapende krijgsgevangenen die zich hebben overgegeven is een oorlogsmisdaad volgens de Geneefse Conventie. Kyiv probeert al sinds de invasie zoveel mogelijk van de Russische oorlogsmisdaden in kaart te brengen. Aanklager Kostin stelde twee weken geleden dat alle Russische verdachten „geïdentificeerd zullen worden, en verantwoordelijk worden gehouden voor deze misdaden, van de soldaten die deze feiten hebben gepleegd tot degenen die de misdadige bevelen hebben gegeven, en de Russische doctrine van geweld en intimidatie vormgeven”. Het Kremlin ontkent steevast dat Russische strijdkrachten oorlogsmisdaden plegen tegen Oekraïense militairen.

Volgens het Oekraïense ministerie van Defensie vinden de oorlogsmisdaden plaats op een veel breder front. Sinds de Russische invasie van 2022 zijn volgens Kyiv tenminste 177 Oekraïners omgekomen in Russisch gevangenschap. Victoria Tsymbaljoek, vertegenwoordiger van het Oekraïense Coördinatiecentrum voor de Behandeling van Krijgsgevangenen, denkt dat het werkelijke aantal Oekraïense doden in gevangenschap nog veel hoger ligt.

Geen contact met gevangenen

Veel van de lotgevallen van Oekraïense krijgsgevangenen in Rusland blijven onbekend. De meeste Oekraïense soldaten die door Rusland werden vrijgelaten na een uitruil van krijgsgevangenen, werden tijdens hun gevangenschap nooit bezocht door vertegenwoordigers van het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC). Contact met de krijgsgevangenen was er ook niet, schreef de Oekraïense Ombudsman Loebinets afgelopen zomer.

Het VN-Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) constateerde onlangs na een onderzoek dat de Russische autoriteiten zich schuldig maken aan grootschalige mensenrechtenschendingen tegen Oekraïense gevangenen. Volgens het bureau gaat het om „honderden Oekraïense krijgsgevangenen” die zijn blootgesteld aan „wijdverspreide en systematische marteling”, terwijl de Russische autoriteiten op de hoogte waren van de misstanden, „maar niets deden om het tegen te houden”.

Vertegenwoordigers van het VN-bureau spraken sinds maart van dit jaar met bijna tweehonderd Oekraïense krijgsgevangenen. „Bijna allemaal gaven ze geloofwaardige, betrouwbare en gedetailleerde verklaringen over martelingen en ernstige mishandeling”, zei Danielle Bell, hoofd van de VN-missie die de mensenrechtensituatie in de Russische oorlog tegen Oekraïne onderzoekt, begin deze maand tijdens een persbijeenkomst in Kyiv.

Afranselingen en schijnexecuties

Volgens de VN-onderzoekers sprak 68 procent van de Oekraïense krijgsgevangenen over „seksueel geweld, marteling, een slechte behandeling in elk stadium van het gevangenschap en afschuwelijke omstandigheden”. Misstanden die regelmatig terugkeerden in de verhalen van de gevangenen betroffen onder meer „ernstige afranselingen, elektrische schokken, langdurig wakker houden, hondenbeten en schijnexecuties”.

Ook volgens Bell is de vaak mensonterende behandeling van gevangenen door Rusland het gevolg van bewust beleid. „Publieke figuren in Rusland roepen openlijk op tot een onmenselijke behandeling en executies van Oekraïense krijgsgevangenen.” Ook het feit dat Moskou wetgeving heeft aangenomen die op brede schaal voorziet in gratie voor Russische militairen, draagt volgens haar bij aan een „klimaat van straffeloosheid”.

Delen

Mail de redactie