De liefde voor economie zat er al vroeg in bij Jaap Koelewijn. Toen hij op 14-jarige leeftijd 700 gulden van zijn oma kreeg, besloot hij te gaan beleggen, in obligaties, vertelde hij enkele jaren geleden aan de website IEX geld. „Ik kreeg voor stukken van Nederlandse Spoorwegen toen nog 7 procent rendement en ik vond het geweldig! Totdat de rente ging stijgen: de obligatiekoers dook omlaag. Ik was diep teleurgesteld. Maar het principe van beleggen vond ik prachtig.”
Deze fascinatie zou uiteindelijk leiden tot een loopbaan langs verschillende plaatsen in de financiële wereld. Met als meest prominente aanstelling het hoogleraarschap goed ondernemingsbestuur en bedrijfsfinanciering aan de Nyenrode Business Universiteit. Ook in de media nam hij de mores in de bestuurskamer veelvuldig on de vuur. Stevig, maar ook met een knipoog.
Jaap Koelewijn overleed afgelopen week na een lang ziekbed op 68-jarige leeftijd.
Expert gedrag in bestuurskamers
Koelewijn werd op 11 mei 1956 geboren in Amsterdam. Daar groeide hij samen met vijf broers en zussen – onder wie NRC-redacteuren Jannetje en Rinskje Koelewijn – op in een gereformeerd gezin. De opvoeding was streng en zijn vader schuwde lichamelijke tucht niet, zo valt te lezen in het boek De Hemel Bestaat Niet dat Jannetje Koelewijn schreef over hun ouders. Later keerde hij de kerk de rug toe.
Jaap Koelewijn studeerde in de jaren zeventig economie aan de Vrije Universiteit en promoveerde er op het onderwerp bankentoezicht. Hij kwam daarna terecht bij onder meer vermogensbeheerder Mees Pierson en toezichthouder AFM. Bij die laatste was hij enige tijd hoofd onderzoek. Meest prominent was zijn parttime aanstelling aan Nyenrode waar hij als hoogleraar te boek kwam te staan als een van dé experts op beleggingsbeleid en goed ondernemingsbestuur. Hij werd columnist voor het Financieele Dagblad (FD) en schoof ook geregeld aan in radioprogramma’s om bestuurscrises te duiden.
Daarbij schuwde Koelewijn kritische kanttekeningen niet. Zo noemde hij het verdienmodel van accountants – waarbij accountants mogelijk kritische vragen schuwen uit angst klanten naar de concurrent te jagen – „corrumperend” en betitelde hij het gedrag van bepaalde grote bedrijven die ondanks flinke reserves in de coronacrisis toch een beroep deden op steunmaatregelen „schandalig”. Wie sprak met de hoogleraar kon stevige quotes verwachten, vaak in creatieve metaforen verpakt.
Smet op blazoen
Stevig was echter ook de kritiek die Koelewijn ten deel viel toen in 2020 na onderzoek van het FD bleek dat Koelewijn zich had ingelaten met twee frauduleuze beleggingsadviseurs. Zo werd hij directeur van Eurofonds, een beleggingsfonds dat in Ierse huurwoningen investeert. En ook werd hij voorzitter van de raad van commissarissen van Topfund. In beide gevallen werkte hij onder meer samen met Michel G. Die werd enkele jaren daarvoor al eens veroordeeld tot een celstraf vanwege beleggingsfraude. Ook stond Koelewijn toe dat G. onder een valse naam beleggers benaderde.
Hoewel er bij de beleggingsfondsen geen strafbare feiten werden gepleegd, werd het Koelewijn, nota bene expert op het gebied van governance, flink aangerekend dat hij zich inliet met twee omstreden beleggers. Nyenrode beëindigde na de publicatie de betrekking van de hoogleraar. Ook stopte hij als bestuurslid van het pensioenfonds van toezichthouder AFM en als voorzitter van de raad van commissarissen van belegger SynVest.
Lees ook
Hoogleraar Jaap Koelewijn weg bij Nyenrode na een rel rondom een beleggingsfonds
De publieke storm viel hem zwaar. Koelewijn was van mening dat hij het juiste had gedaan omdat G. beloofde niet opnieuw tot frauduleuze handelingen over te gaan . „Iemand met spijt verdient een tweede kans”, vond Koelewijn. Hij benadrukte altijd dat bij de beleggingsfondsen waar hij zich aan verbond geen fraude is gepleegd of geld is weggesluisd.
In een interview met het FD verwees Koelewijn naar zijn gereformeerde opvoeding om het zaken doen met twee veroordeelde beleggers te verklaren. Hij had de kerk verlaten, maar bepaalde christelijke waarden had hij nog altijd hoog in het vaandel staan. „Ik geloof in het goede van de mens. Mijn wortels liggen in het streng-protestantse Spakenburg. [….] We moeten ophouden met mensen achtervolgen met wat ze ooit hebben gedaan. Ik vraag mezelf altijd: wat laat je na op deze wereld? Heb je mensen geholpen? Aan helpen zit een grens, dat wel, maar bij Michel heb ik gedacht dat het nog binnen mijn grens ligt.”
De laatste jaren had Jaap Koelewijn een column voor verschillende managementbladen. Hij laat drie kinderen achter.
