Opinie | Met het klimaat valt de Amerikaanse kiezer te winnen

In de campagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen blijft het opvallend stil over één van de grootste uitdagingen van deze tijd: klimaatverandering. En dat in het land met de grootste historische uitstoot van broeikasgassen, dat zich bovendien heeft opgewerkt tot grootste olie- en gasproducent ter wereld. Natuurlijk, klimaatverandering ligt politiek gevoelig in de VS. Maar met een goed klimaatplan zijn de verkiezingen te winnen.

Volgens een recente peiling van het Pew Center vindt twee derde van de Amerikanen dat de federale overheid meer moet doen tegen klimaatverandering. Van de jongeren wil 50 procent dat het tegengaan van klimaatverandering een prioriteit wordt van het Amerikaanse buitenlands beleid. Onder jongeren in swing states eisen grote meerderheden van Democraten, Republikeinen én onafhankelijke kiezers dat hun kandidaat van klimaatverandering een prioriteit maakt. Voor 78 procent van hen is dat zelfs een motivatie om te gaan stemmen.

Rampen

En toch lijkt klimaatbeleid geen prioriteit in Washington. Na dertig jaar ‘leiderschap’ op klimaatgebied ligt de Amerikaanse uitstoot van broeikasgassen weer op het niveau van 1992, toen het eerste wereldwijde klimaatakkoord werd gesloten. Ter vergelijking: dat van de EU ligt 46 procent lager. Ook aanpassing aan de gevolgen van klimaatverandering verloopt stroef in de VS. Orkaan Helene trok eind september een spoor van verwoesting, met meer dan 220 doden en tientallen miljarden dollar schade tot gevolg. De stroomuitval was zo massaal, dat de route van de orkaan op nachtelijke satellietbeelden te zien was. Twee weken later raasde orkaan Milton over Florida, met opnieuw enorme gevolgen. De rampen staan niet op zichzelf: volgens de NOAA veroorzaakt extreem weer in de VS gemiddeld eens per drie weken meer dan 1 miljard dollar schade – gecorrigeerd voor inflatie is dat zes keer zo vaak als 40 jaar geleden. Klimaatverandering speelt hier een grote rol en maakte bijvoorbeeld de windsnelheden van orkaan Helene 11 procent intenser en de hoeveelheid neerslag 10 procent hoger.

Amerikaans leiderschap bij de internationale klimaatonderhandelingen is vooralsnog ver te zoeken. Onder president Bill Clinton kwam men in 1997 tot het Kyoto Protocol, maar de Senaat stemde unaniem tegen ratificering. Op de VN klimaattop in Kopenhagen in 2009 kwamen de onderhandelende landen niet tot een opvolger van het Kyoto Protocol, mede omdat de VS en China elkaar dwars lagen. In 2015 werd onder president Obama wel het Akkoord van Parijs gesloten, maar de wereld moest een afgezwakte juridische vorm slikken, omdat de Senaat anders weer dwars zou gaan liggen. In 2016 won Trump tijdens de VN klimaatonderhandelingen de verkiezingen en stapte uit het Klimaatakkoord van Parijs. Zijn opvolger Biden stapte er weer in, maar toonde daarna weinig ambitie.

Als Trump wint, staat klimaatpolitiek weer vier jaar in de ijskast

‘Green new scam’

Helaas beloven de verkiezingen van dit jaar weinig goeds. Als Trump wint, staat klimaatpolitiek weer vier jaar in de ijskast en kunnen we het halen van de doelen van het Akkoord van Parijs wel vergeten. Zijn Make America Great Again-beweging noemt klimaatverandering al jaren bedrog (een ‘hoax’). En inmiddels gaat Trump nog verder: hij doet het klimaatbeleid van president Biden af als oplichting (‘Green new scam’).

Trumps plannen zouden naast het klimaat ook de economie een zware klap toedienen. Hij wil veel meer kolen, olie en gas produceren ‘om geld in de zakken van de Amerikanen te stoppen’. Hol populistisch geblèr, want stroom uit hernieuwbare bronnen is veel goedkoper en volgens het Internationale Energieagentschap zal de wereldwijde vraag naar fossiele brandstoffen vanaf 2030 gaan afnemen. Trump gaat eraan voorbij dat – ook in de VS – het aantal banen in hernieuwbare energie veel harder stijgt dan het aantal banen in fossiele energie.

Van aanpassing aan klimaatverandering begrijpt Trump weinig. Hij heeft het in de context van zeespiegelstijging – die blijkbaar toch bestaat – over meer ‘beachfront property’. Nogal zuur voor alle kiezers die hun huis hebben zien wegspoelen als gevolg van orkaan Helene.

Schone schoolbussen

Waarom staat Kamala Harris niet op? Waarom trekt ze het onderwerp klimaatverandering niet naar zich toe? Wellicht rekent ze zich al rijk met de klimaatkiezer. Zij heeft in het verleden immers laten zien dat het milieu en het klimaat voor haar belangrijk zijn. Twintig jaar geleden richtte ze als procureur-generaal een nieuwe afdeling op om milieudelicten in Californië te vervolgen, want: „misdaden tegen het milieu zijn misdaden tegen gemeenschappen”. Als senator en later als vicepresident maakte Harris zich sterk voor schone schoolbussen. Mede dankzij haar rijden er nu 200.000 kinderen elke dag met elektrische bussen naar school. En ze stond aan de basis van de Inflation Reduction Act – vaak geroemd als het meest ambitieuze Amerikaanse klimaatbeleid ooit.

Maar Harris uit op X ook haar trots over de Amerikaanse recordhoge olie- en gasproductie. Ze heeft zich uitgesproken tegen een verbod op schaliegas, dat bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Wil Harris de VS voorbij fossiele brandstoffen innoveren, of gaat ze juist aan de leiband van Big Oil lopen en hun schijnoplossingen zoals ‘natural gas’ en koolstofafvang en -opslag (CCS) promoten?

Eerdere peilingen laten zien dat klimaatrampen zoals de orkanen Helen en Milton deze overweldigende steun voor klimaatbeleid waarschijnlijk alleen maar aanzwengelen. Tijd dus voor de presidentskandidaten om de olifant in de kamer te benoemen en ambitieuze klimaatplannen te ontvouwen. Naast de verkiezingen zijn er letterlijk een land en een wereld mee te winnen.


Lees ook

Florida zet zich schrap voor een ‘monsterstorm’ die ‘je huis in een lijkkist verandert’

In het kustplaatsje Treasure Island, ten zuiden van de Baai van Tampa, zijn lokale inwoners nog bezig de schade op te ruimen van orkaan Helene, die eind september passeerde. Vannacht komt orkaan Milton er mogelijk aan land.