Weet je”, zegt Mischa Bredewold, „dit is iets dat eigenlijk niet bij een Tour de France zou moeten horen.”
De renster staat geleund over haar fiets, aan de voet van de Erasmusbrug in Rotterdam. Het zweet druppelt van haar gezicht, de verzorger heeft zojuist geduldig een bidon leeggespoten in haar nek. Een groepje kinderen krijgt een handtekening van Bredewold op hun wielershirts, maar haar bidon houdt ze zelf.
Bredewold heeft zich bewezen als uitstekende tijdrijdster, maar ideaal verliep deze tijdrit voor haar niet: ze werd negende. Dat kwam door de lengte, zegt ze: slechts 6,3 kilometer, de Coolsingel op en neer en dan nog wat – Bredewold is beter in langere tijdritten. Maar het kwam vooral door het programma: in de ochtend was er óók al een etappe. Zo’n dubbele inspanning gaat in de benen zitten, zegt Bredewold. „Op deze manier komen de tijdritspecialisten niet tot hun recht.”
Twee ritten op één dag: bij de Tour de France voor mannen komt het al sinds begin jaren negentig niet meer voor. Een te zware belasting voor de renners – dat was de reden om ermee op te houden. De internationale wielerunie UCI heeft zo’n dubbele etappedag zelfs officieel verboden. Toch moesten de vrouwen er deze dinsdag aan geloven. Tourorganisator ASO haalde de constructie van stal, met een speciale dispensatie van de UCI.
De reden, zegt de ASO, is de plek van de Tour de France Femmes in de wieleragenda van 2024. Vanwege de Olympische Spelen in Parijs wordt de vrouweneditie dit jaar niet, zoals gebruikelijk, meteen na de mannen-Tour gehouden, maar pas drie weken later. En omdat de Spelen pas afgelopen zondag eindigden, kon de Tour pas op maandag beginnen. Om toch aan acht etappes te komen, aldus de ASO, is besloten tot een ouderwetse double bill.
Benen omhoog
En dus rijden de rensters in de ochtend eerst een etappe van Dordrecht naar Rotterdam, via de Alblasserwaard. Winnaar: geletruidraagster Charlotte Kool, die opnieuw haar rivale Lorena Wiebes verslaat in de sprint. Een paar uur later volgt de tijdrit over de Coolsingel. Daar zegeviert Demi Vollering, de Tourwinnares van vorig jaar. Ze neemt de gele trui over van Kool.
Na afloop van de ochtendrit maken de rensters een wat gejaagde indruk. Ze willen „zo veel mogelijk rust pakken”, zegt oudgediende Marianne Vos, die met een rugzakje om klaar staat om naar de teambus te rijden. „Dus moeten we nu gaan.” En weg zijn Vos en haar ploegggenoten, richting de Erasmusbrug – de teambussen staan op de dat moment nog in Rotterdam-Zuid, bij Ahoy’.
Hoe de uren tussen de ochtendetappe en de tijdrit in de middag worden doorgebracht, verschilt per ploeg. Sommige rensters, zoals Vos, gaan naar de bus: hapje eten, benen omhoog, genieten van de airconditioning. Andere teams, zoals Lidl-Trek, hebben voor de rensters een hotelkamer gehuurd aan het parcours. „Ik heb het geluk”, zegt de Britse renster Elizabeth Deignan, „dat ik bij een ploeg zit met een budget om zoiets te doen.”
‘Dubbele dagen’ zijn bij niemand in het peloton geliefd – al bij de start op maandag beklagen rensters zich erover. Je moet vroeg opstaan: deze dinsdag zijn ze er al tussen half zeven en zeven uitgegaan – ongekend vroeg voor een meerdaagse koers als de Tour de France, waarin uitslapen bij het ritme hoort. De staf (verzorgers, mechanikers) moesten zelfs al om half zes opstaan.
Alles moet je op zo’n dag dubbel doen: de verkenning, de warming up, de cooling down. „Het is heel stressvol”, zegt Deignan, die in haar 18-jarige carrière als profrenster talloze dubbele etappes meemaakte. „Je moet de hele dag eten en drinken, bent de hele dag in je wielerpakje. Het eist z’n tol. De beste manier om ermee om te gaan, is een open mind. Als je er al bij voorbaat negatief tegenaan kijkt, heb je de Tour al verloren.”
Deignan is geen tijdrijdster, haar ploeggenoot Ellen van Dijk wel. Het lastige aan een dag als deze, zegt ze na afloop van het middagprogramma, is dat je mentaal twee keer moet opladen. „Ik reed in de ochtendetappe al rond met de tijdrit in m’n hoofd.” Van Dijk wilde graag winnen vandaag en zich revancheren voor haar teleurstellende tijdrit op de Olympische Spelen. Dat lukt niet: ze wordt zesde. Al wil ze de schuld daarvoor niet leggen bij het programma.
Geel na twee power naps
Wie in ieder geval géén stress had van de dubbele etappe, was de grote winnaar van de dag. Demi Vollering deed maar liefst twee power naps in de pauze tussen de twee ritten, zo vertelde ze afloop. „Ik ging in het hotel even op bed liggen en viel in slaap. Ook omdat ik mijn telefoon in de bus was vergeten en niets anders te doen had. Na twintig minuten werd ik gewekt door teamgenoten die op mijn deur bonsden. Ze zeiden: wát, was je in slaap gevallen?”
Na de verkenning van het tijdritparcours wilde Vollering „even mediteren”, wat leidde tot een tweede middagdutje. „Ik dacht nog: dat gaat niet goed vanmiddag want ik ben té relaxed. Bij zo’n korte tijdrit moet je juist heel wakker en alert zijn.” Lachend: „Maar blijkbaar werkte de power nap heel goed.”
