Zo mocht het autoschip na de brand toch naar China

Posted on August 5, 2024 by admin

In de donkere machinekamer van de Fremantle Highway richt Felix van der Heijden een bouwlamp op drie kabeltjes aan het plafond. „Dit was voor ons heel belangrijk”, zegt hij. Deze kabels verbinden motor en boegschroef, helemaal vooraan het schip. „Ze bleken helemaal intact.”

Van der Heijden is er bij Koole, een bedrijf dat onder meer schepen ontmantelt, medeverantwoordelijk voor dat het autotransportschip Fremantle Highway straks weer gebruiksklaar is. Dat is wellicht moeilijk voor te stellen voor wie zich de beelden van een jaar geleden herinnert. Op dinsdag 25 juli 2023 brak er brand uit aan boord van de Fremantle. Het was met zo’n 3.800 auto’s onderweg van Bremerhaven naar Taiwan, toen het 23 kilometer boven Ameland misging. De oorzaak is nog altijd niet opgehelderd.

De bovenste dekken brandden volledig uit, in een vuurzee die dagenlang aanhield: de batterijen van de circa vijfhonderd elektrische auto’s op die dekken bemoeilijkten het blussen. Gevreesd werd voor een milieuramp als het schip zou zinken, maar dat werd voorkomen. 23 opvarenden sprongen van boord, een van hen kwam om.

Daarna verdween de Fremantle Highway uit de publiciteit. Maar wat er sindsdien mee gebeurde, is opmerkelijk. Dat verhaal gaat over de opkomst van China als autoproducent. Over de complexiteit van hergebruik van het schip en de circulaire economie. De kwestie leidde zelfs tot een rechtszaak, tussen de eigenaar en de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT). Want is het nou afval, of een te repareren schip?

Vliegdekschip

Een jaar na de brand ruikt het op de Fremantle Highway nog steeds alsof je op een barbecue bent. Als je door een zwartgeblakerde deur het tweehonderd meter lange dek op stapt, sta je op een woestijnachtige vlakte van roestvrij staal. „Die geur zal langzaam verdwijnen”, zegt Van der Heijden.

Het team van Koole heeft de afgelopen maanden ruim een derde van het schip ontmanteld, bij de werf van Damen Shipyards in de Rotterdamse Botlek. Al het staal dat aangetast is door de brand, is eraf gehaald. Wat resteert, is een soort vliegdekschip met twee schoorstenen en vijf autodekken.

Nu gaat de Fremantle binnenkort op een submersible, een soort half-afzinkbaar schip om schepen mee te transporteren, naar China. „Daar bouwen ze er een nieuwe bovenkant op”, vertelt Jurgen Treffers, financieel directeur van Koole (circa 240 werknemers), in de bouwkeet op de kade naast het schip. Achter hem hangen bouwtekeningen van het vaartuig, de keet is stoffig door maanden werken tussen de as. Het gebouwtje schrijft Koole mogelijk af, denkt Treffers.

Foto’s: Olivier Middendorp

Wachttijden

Een dag nadat de Fremantle Highway vorige zomer in de Groningse Eemshaven is aangekomen, gaat Paul Koole, directeur en oprichter van Koole, er kijken. Hij denkt meteen: slopen is zonde. Dek één tot en met vijf zijn helemaal intact, Cruciaal: de machinekamer, waar de meeste waarde in zit, ook. En het schip is pas iets meer dan tien jaar oud.

Bovendien is er een tekort aan car carriers, zoals de Fremantle. „Er komen veel elektrische auto’s uit China naar Europa”, vertelt Treffers. De Chinezen zien hier een markt voor hun goedkope elektrische modellen. De wachttijden voor transport zijn mede daarom gigantisch, reden waarom het de Chinese autofabrikant BYD inmiddels zelf een schip bezit.

Nieuwbouw van een car carrier duurt vier à vijf jaar. De Fremantle Highway leeghalen en restaureren kost wat meer dan een jaar, schatten ze bij Koole na de brand.

In Groningen gaan eerst de ongeveer negenhonderd intacte auto’s van boord. Van de scheepsverzekeraar koopt Koole het schip voor 1 euro. Na drie maanden vindt het een koper: de Qingshan-werf in Xiamen neemt het over voor 11 miljoen euro. De afspraak is dat Koole het schip in Rotterdam eerst schoonmaakt. De Chinese werf kan het schip dan verder repareren en zelf in de vaart nemen of doorverkopen.

Treffers: „De afspraak was: de eerste 3 miljoen is voor Koole. De rest van de verkoopprijs zouden we fifty-fifty delen met de verzekeraar. Die zag ook wel dat er nog veel waarde in zat.” Op basis van de verkoopprijs krijgt Koole dus nog eens 4 miljoen, net als de verzekeraar.

Voor de Chinese werf is het een koopje: een nieuwe car carrier bouwen kost al snel meer dan 100 miljoen euro. Qingshan moet het schip weliswaar naar China transporteren en er veel aan sleutelen, maar ook dan is het nog stukken goedkoper uit.

In Rotterdam haalt Koole ook de circa 2.800 verkoolde auto’s van boord en wordt verder opgeruimd. Het bedrijf treft van alles aan: onder meer een enorme koelcel met 3.000 kilo eten voor de bemanning. „Dat kon inmiddels bijna lopen”, grapt projectleider Van der Heijden. Een speciaal bedrijf ruimt deze resten op.

Foto Olivier Middendorp

Milieuproblemen

Als de boel begin dit jaar klaar is, schakelt Treffers de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) in. Een formaliteit, denkt hij: de toezichthouder moet op de hoogte gesteld worden van de export van het schip.

Dan volgt een onverwachtse wending. „De ILT zei: wij zijn van mening dat het schip afval is.”

Dat is een probleem. Afval mag je niet zomaar exporteren naar niet-OESO-landen, zoals China. Dit moet voorkomen dat Europees afval daar milieuproblemen veroorzaakt.

Koole bestrijdt dat het schip afval is: het vindt juist dat het circulair bezig is, door het schip naar China te brengen en een tweede leven te geven in plaats van het te slopen.

Treffers: „Toen hebben we gezegd: we gaan naar de rechter. Ook omdat de wetgeving niet helemaal duidelijk is over wat afval is en wat niet.” Het gebeurde volgens Treffers in redelijk goede sfeer: ook de ILT snapte volgens hem dat helderheid nodig was.

De civiele kortgedingrechter in Den Haag hoort de partijen in maart aan, neemt twee weken de tijd en concludeert dat het een bestuursrechtelijke kwestie is. Treffers: „Er kwam geen uitspraak! Toen heb ik gelijk die vrijdag de ILT gebeld, en maandag zaten we aan tafel.”

De partijen besluiten dat het schip weg mag als Koole de bovenste uitgebrande dekken weghaalt, ongeveer een derde van het schip. „Uiteindelijk wilde de ILT ook niet dat het hele schip gesloopt zou worden.” Iedereen ziet in dat hergebruik van de ongeschonden dekken een goed idee is.

Het kost Koole twee maanden extra werk, met ruim twintig man. Maar heel erg vindt Treffers het niet. „Het leverde ook ongeveer 6.000 ton schroot op.” En schroot is gewoon geld waard: het kan bijvoorbeeld de hoogovens in bij een staalbedrijf.

Foto’s Olivier Middendorp

Compleet andere wereld

Na een aantal inspecties ging de ILT akkoord met export. Nu ligt het schip klaar in de Botlek. En de bezoeker kan er niet omheen: wie van het zwartgeblakerde dek afdaalt naar de machinekamer, komt in een compleet andere wereld. Alles verkeert overduidelijk in goede staat. Op controlepanelen hangen in hoesjes de originele werkinstructies, machines en de stalen constructies staan strak in de verf.

Het is wachten op de submersible. En op één laatste klusje: een nieuwe naam op het schip verven. De Fremantle wordt binnenkort de Floor – de emmers witte verf staan klaar in de bouwkeet op de kade.

Waarom Floor? „Zo heet de jongste dochter van Paul Koole”, lacht Treffers. „De andere twee hadden al een schip met hun naam. Zij nog niet.”

Voormalig RTL-weerman John Bernard (87) overleden

admin
November 23, 2024
0

Tv-weerman John Bernard is afgelopen weekend overleden. Hij werd 87 jaar oud. Dat heeft zijn familie bevestigd tegenover RTL Nieuws. Bernard werkte 45 jaar lang als meteoroloog en begon zijn televisiecarrière in 1984 bij de NOS. Later stapte hij over naar RTL 4, waar hij tot aan zijn pensioen in 2002 werkte.

De weerman stond bekend als „een zeer kundige collega”, zegt Ilse Openneer, RTL Nieuws-hoofdredacteur in een reactie tegen RTL. Bij de omroep zijn de verhalen over Bernard „legendarisch”, schreef zijn RTL-collega Helga van Leur in 2014. Zo voorspelde Bernard in 1991 het begin van de Golfoorlog. Hij adviseerde de toenmalige hoofdredacteur van RTL Nieuws dat mensen wakker moesten blijven. Bernard achtte de meteorologische omstandigheden in Irak namelijk perfect voor een aanval, schreef De Volkskrant in 2003.

Onderdeel van het meubilair

In haar blogbericht van tien jaar geleden schreef Van Leur dat Bernard altijd „gekscherend [zei] dat hij onderdeel uitmaakte van het meubilair bij mensen thuis: elke dag even gezellig op de avondkoffie keuvelen over het weer.”

Bernard kreeg weinig negatieve reacties op zijn weerpraatjes, zo schreef hij in 2002 in een dagboek dat hij in zijn laatste week als weerman bijhield voor NRC. „Soms was de vraag: Wilt u ergens anders in beeld gaan staan, want u staat met uw dikke achterwerk voor mijn favoriete vakantiestek.”

Uitgeschreven teksten via een autocue voorlezen was „taboe” voor Bernhard, schreef hij in zijn dagboek. „Mensen die regelmatig kijken weten heel veel van mij. Ik vind dat prima, omdat ze anders ook wel een sprekende computer of een talking head voor een camera kunnen zetten en die zijn er al genoeg”.

D66 wil helpen de plannen van kabinet-Schoof ‘beter’ te maken, zegt partijleider Jetten

admin
November 23, 2024
0

Op het vorige D66-congres in april van dit jaar kon je Rob Jetten nog de kwalificatie „extreemrechts” horen gebruiken voor het te vormen kabinet. De PVV noemde hij destijds, in Nieuwegein, een „ondemocratische” partij.

Deze zaterdag, in de Brabanthallen in Den Bosch, niets van die woorden. Jetten zoekt in zijn congresspeech, een jaar na de verkiezingszege van de PVV, naar manieren om plannen van dit kabinet „beter” te maken, in samenwerking met andere oppositiepartijen. Als het kabinet goede plannen maakt, zegt Jetten, zal D66 die steunen.

Maar die plannen heeft Jetten nog niet gezien, zegt hij ook. Hij ziet alleen „chaos” en „polarisatie”. Jetten roept het kabinet op om iets te doen, of anders op te stappen. „Weet u nog, al die grote woorden? Honderdduizenden huizen, goedkope boodschappen, een einde aan de problemen in de zorg, geen eigen risico meer”, aldus Jetten.

Het kabinet beoordelen op verdiensten, is een toon die partijen als CDA, SGP en JA21 eerder al aansloegen. Nu is er ook een progressieve partij waar het kabinet samenwerking mee kan zoeken. Waarom kiest D66 voor deze koers? Jetten, na afloop van zijn toespraak: „Veel mensen hebben op deze clubs gestemd met de gedachte dat het goed zou zijn voor Nederland. Dan is het aan ons om te laten zien dat ze niet op inhoud leveren.”

‘Monsterverbond’

Om te laten zien dat het hem menens is, kondigde Jetten in zijn toespraak een samenwerking aan met JA21 en CDA om de onderwijsbezuinigingen deels terug te draaien. „Een monsterverbond”, noemt de partijleider het. Het kabinet komt acht zetels tekort in de Eerste Kamer en moet dus steun zoeken bij oppositiepartijen.

De drie partijen doen een voorstel om de bezuinigingen op onder andere lerarensalarissen en maatschappelijke diensttijd terug te draaien en de langstudeerboete af te schaffen. In ruil daarvoor krijgt het kabinet steun voor de onderwijsbegroting in de beide Kamers.

Het is een samenwerking in de geest van de samenwerking van de drie christelijke partijen tijdens de behandeling van het Belastingplan. Zij vormden gedrieën een blok en zeiden dat ze het Belastingplan alléén zouden steunen, als het kabinet meer zou doen voor eenverdieners, de afschaffing van de giftenaftrek voor bedrijven terug zou draaien én een motie van onder andere CDA en D66 zou uitvoeren die oproept een alternatieve inkomstenbron te zoeken dan de voorgenomen btw-verhoging.

Jetten roemde de zet van de christelijke oppositie dan ook. Over de grootste progressieve oppositiepartij GroenLinks-PvdA daarentegen, sprak Jetten niet in zijn toespraak.

D66, kun je horen op de Tweede Kamergangen van de partij, is ervan overtuigd dat ze met deze koers kan groeien. Aan de ene kant hoopt de partij GroenLinks-PvdA-stemmers te overreden die, naar de inschatting van D66, misschien zien dat het samenwerkingsverband nu ver van de macht afstaat en weinig voor elkaar krijgt. En aan de andere kant hoopt D66 op teleurgestelde links-liberale VVD’ers, die vinden dat hun partij onder leiding van Dilan Yesilgöz te veel gaat lijken op de PVV.

Deze strategie moet zich nog uitbetalen. Bij de Tweede Kamerverkiezingen verloor D66 vorig jaar vijftien van de 24 zetels. In de laatste peiling van Ipsos I&O stond bij de sociaal-liberalen een klein plusje. Terug op het niveau van de verkiezingen in 2021 zijn ze nog niet.

NSC wil nu laten zien hoe het anders kan, want het ziet ‘een existentiële leegte van gedachten’ bij veel politici

admin
November 23, 2024
0

De meubelboulevard is een plek waar je met tegenzin naartoe gaat, waar je veel te lang blijft hangen en waar relaties voortdurend op de proef worden gesteld. Niet dat NSC met de meubelboulevard in Nieuwegein als locatie van het tweede ledencongres een impliciete boodschap had. Maar de vergelijking met de manier waarop de partij zich voelt in de coalitie met de PVV, VVD en BBB, is snel gemaakt.

Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt, verkeert in de zwaarste fase sinds de oprichting van de partij. De coalitie waar het kabinet-Schoof op rust, dreigt keer op keer uit elkaar te vallen. NSC’ers zien dat zíj daar in de beeldvorming vaak de schuld van krijgen, en vinden dat onterecht. Tegelijkertijd zien ze hun partij steeds meer in de knel raken in de coalitie met de radicaal-rechtse PVV.

Deze week stapten Tweede Kamerleden Rosanne Hertzberger en Femke Zeedijk uit de fractie, beiden uit protest tegen de samenwerking in de coalitie. Eerder waren de staatssecretarissen Nora Achahbar en Folkert Idsinga ook opgestapt. Velen in de partijtop weten niet goed hoe het verder moet: met grote tegenzin waren ze in de coalitie gestapt, en ze merken dat het niet bepaald meevalt. Maar er zomaar uitstapen is ook niet aantrekkelijk: peilingen laten zien dat NSC, nu twintig Kamerzetels, op groot verlies staat.

In groepjes terugblikken

Wat te doen? Over deze fundamentele vraag gaat het deze zaterdag in Nieuwegein nauwelijks. In deelsessies blikken leden in groepjes met NSC-kopstukken terug op de afgelopen periode, maar grote conclusies blijven achterwege. NSC’ers in fractie en kabinet verwijzen steeds impliciet naar de ‘heftige periode’ van de laatste tijd, die „mij in mijn gevoelswereld raakt” (Kamerlid Merlien Welzijn), of die „mij niet in de koude kleren is gaan zitten” (Europarlementariër Dirk Gotink).

Bij de leden die naar Nieuwegein zijn gekomen, allemaal actief partijkader, overheerst mildheid. Over Nicolien van Vroonhoven, die de afgelopen weken het fractievoorzitterschap waarnam omdat Pieter Omtzigt thuis zat. Over de lastige positie van de partij in de coalitie. En over zichzelf: NSC-leden zeggen vrijwel allemaal dat ze alleen maar gesterkt zijn in hun overtuiging dat hun partij nodig is.

Omtzigt zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet

Eén van deze leden is de 20-jarige Nehad Alsheikh Hamo, die negen jaar geleden uit Syrië was gevlucht en nu als badmeester in Noord-Brabant werkt. Alsheikh Hamo was vooral „zwaar aangedaan” door het vertrek van Nora Achahbar, staatssecretaris van Toeslagen. „Toen zij het had over polariserende omgangsvormen, riep dat bij mij veel herkenning op. Als je een migratieachtergrond hebt, kunnen woorden hard aankomen. Dat merk ik ook in mijn dagelijks leven. Die pijn wordt vaak niet begrepen, en dat besef kwam hard aan bij me.”

Toch is Alsheikh Hamo óók blij dat NSC in de coalitie blijft. „We kunnen zo het beleid bijsturen of van tafel krijgen, zoals de noodwet over asiel. Het mag bij ons wat zelfverzekerder. We moeten leren op onze eigen benen te staan en ons niks van de buitenwereld aantrekken.”

Langdurige ovatie

De woensdag teruggekeerde Pieter Omtzigt is ook op het congres aanwezig. Hij gebruikt zijn toespraak, na een langdurige ovatie, nauwelijks om terug te blikken op de afgelopen periode. Hij zegt dat hij „een aantal bezwaren” van de opgestapte Kamerleden goed begreep. Hij zei niet welke, of welke niet.

Omtzigt laat in zijn toespraak zien hoe hij wil dat NSC uit het dal kruipt. Hij zette zich af tegen „politici die olie op het vuur gooien”, die „het hardst schreeuwen om de krant, het nieuws en de sociale media te halen”. Hij ziet „een existentiële leegte van gedachten” bij deze schreeuwers, een neiging tot „schijnoplossingen” te komen. Hij haalt minister Marjolein Faber (Asiel en Migratie, PVV) aan als voorbeeld, die „na meer dan honderd dagen nog maar weinig concreets tot stand heeft gebracht.” Maar Omtzigt noemt in zijn toespraak de naam van Geert Wilders (PVV) niet. Hij wil, zegt hij na afloop, „niet naar één persoon wijzen”.

NSC wil de crisis bezweren met inhoud. De partij wil de partij van de ‘oplossingen’ zijn, en op die manier de polarisatie tegengaan. Op het congres staan die dan ook centraal. Plenair wordt er nauwelijks over de samenwerking met de PVV gepraat. Een lid wilde een motie indienen om over die vraag te stemmen, maar die werd door het bestuur afgewezen. De indiener, Hans van der Burg, toont in de plenaire zaal alle begrip. „Blijf bij elkaar”, roept hij zijn partij op. „Steun elkaar. Blijf aan tafel zitten.”

Toekomst zit in inhoud

Leden mogen inhoudelijke vragen stellen aan NSC-politici, en doen dat met enthousiasme. In de plenaire sessie pleiten leden voor meer tiny houses, voor een betere bereikbaarheid van de overheid, of over de oprichting van „een wandelclubje”. Eén moment wordt het spannend, als een lid een motie van wantrouwen indient tegen het partijbestuur, omdat er procedureel iets mis is gegaan bij het stemmen over moties en amendementen. De motie wordt door 83 procent afgewezen.

NSC’ers zien in inhoud hun toekomst. Pieter Omtzigt: „Als iemand in de Kamer een tweet stuurt, doet die het beter dan wanneer Nicolien van Vroonhoven tien voorstellen over bestaanszekerheid doet. U zult NSC’ers vaker horen met inhoudelijke plannen. We willen laten zien wat we wél willen.”