Column | Je zou ook maar een beetje ongemak moeten verdragen op Lowlands, dacht ik

Bericht in de Lowlands-appgroep. Nu eens niet een weersvoorspelling die een vriend opduikelde, wanhopig zoekend naar een die hem de rust geeft – weinig regen, ook niet te warm. Nee, je kunt nu vooraf spullen bestellen bij de campingwinkel en daar ophalen. Hoef je niet te sjouwen én niet in de rij. En inderdaad, op de speciale site van Bol.com, dat de campingwinkel overneemt van HEMA, staan alle onmisbare dingen: een tent, een slaapzak, pannen, het spel ‘Sex Talk’ – hoe bloot durf jíj je te geven?

Lowlands beleeft dit jaar de definitieve doorbraak van het hypercommerciële gemak. Eerder werd al aangekondigd dat je vanaf nu voor de ingang een bolderkar kunt huren (via Hornbach) zodat je minder hoeft te sjouwen richting camping én je kunt je bier (via Heineken) en wijn vooraf bestellen – ervaren festivalgangers weten dat de drank de helft van het tilwerk is. En IKEA kondigde een megagrote slaapkamer aan voor het festivalterrein, mocht je een dutje willen doen. Het is nu alleen nog wachten op de plek waar iedereen z’n drugs kan halen, uiteraard gesponsord door de provincie Noord-Brabant en de haven van Rotterdam.

Kijk, ik ben een kind van de gemakscultuur. Ik pak weleens een deelscooter in Eindhoven, als ik naar mijn vriend ga. Ik neem Ubers, ik bestel eten en ik koop te veel online. Ik ben precies wat het kapitalisme zoekt: bereid geld uit te geven, met principes zo flexibel als Simone Biles. Mijn hoofd zegt: „Maar die uitgemolken, overwerkte bezorgers dan en al die restaurants die 10 procent of meer commissie moeten betalen?”, mijn buik zegt: „Mmm, matige, lauwe hamburger voor 23 euro”.

Ik ben precies wat het kapitalisme zoekt: bereid geld uit te geven, principes zo flexibel als Simone Biles

Maar er is één moment in het jaar dat ik ongemak verdraag, hoe marginaal ook, en dat is tijdens Lowlands. Alsof het voor mensen al niet losgezongen genoeg is dat witte, geprivilegieerde mensen als ik 325 euro betalen om in een tentje te mógen slapen. Lowlands moet hedonistische zelfkastijding met achtergrondmuziek zijn. Dat is het minste wat ik van mezelf vraag. Vier dagen door babydoekjes, knakworsten, lauw bier en mijn geld heen branden. ’s Nachts op slippers door zompig gras naar een toiletgebouw dat altijd verder weg is dan ik dacht.

De mensen die honderden euro’s extra neerleggen voor de glamping, daar haalde mijn vaste groepje de neus voor op. Dat is geen Lowlands! Maar nu is er luxe voor het plebs, een Lowlandservaring als Economy+ in het vliegtuig, twee centimeter extra beenruimte. Ik vind het afdoen aan de ervaring; het gesjouw, gekreun, gezweet op de donderdag dat je aankomt hoort erbij, dat onderga je zodat je eerste biertje op de camping lekkerder smaakt.

In de appgroep hield ik dit betoog. Weinig bijval. Een vriend stelde voor dat ik dan dit jaar ook wat van zijn spullen zou tillen – hè, voor de échte ervaring!

Frank Huiskamp vervangt de komende weken Marcel van Roosmalen.