De voor corruptie veroordeelde Democratische senator Bob Menendez heeft dinsdag zijn functie neergelegd, melden Amerikaanse media. Er liep na zijn veroordeling vorige week voor het aannemen van steekpenningen al een procedure om hem uit de Senaat te zetten. Ook hadden de Democraten al een andere kandidaat naar voren geschoven voor de komende verkiezingen in november.
In zijn dinsdag in de Senaat voorgelezen ontslagbrief schrijft Menendez dat hij „tot het Hooggerechtshof aan toe in beroep zal gaan tegen zijn veroordeling”, maar dat hij niet wil dat „de Senaat betrokken wordt bij een langdurig proces dat af zal leiden van belangrijk werk.”
De 70-jarige Menendez en zijn vrouw werden vorige week veroordeeld voor het aannemen van contanten, goudstaven en betalingen voor een auto en hypotheek in ruil voor het regelen van miljarden dollars aan Amerikaanse hulpgelden aan Egypte.
De Cubaans-Amerikaanse politicus draait al drie decennia mee op het hoogste niveau van de Amerikaanse politiek en was een van de machtigste Democraten in Washington. Veel partijgenoten drongen, vanwege de gevreesde electorale gevolgen van de zaak die hem boven het hoofd hing, vorig jaar al aan op zijn vertrek.
Lees ook
Democratische partijgenoten vragen om zijn vertrek, machtig senator Menendez wil ondanks corruptiebeschuldiging van geen wijken weten
Een derde van de volwassen dak- en thuislozen in ons land is vrouw. Zij verblijven vaak met hun kind(eren) bij familie of vrienden, in een tijdelijke opvang, vakantiewoning of stacaravan. Dat is de uitkomst van een telling in 55 van de 342 gemeenten in verschillende delen van het land, uitgevoerd door de Hogeschool Utrecht en stichting Kansfonds. In totaal telden zij 6.063 daklozen.
De telling vond plaats in de regio’s Breda, Hart van Brabant, Holland Rijnland, Westelijke Mijnstreek, Gelderland-Zuid en West-Friesland. Aan het zogeheten ETHOS-onderzoek, waarbij ETHOS staat voor European Typology of Homelessness and Housing Exclusion, deden 377 organisaties mee, waaronder gemeentelijke diensten, maatschappelijke opvanginstanties, huisartsen en woningcorporaties.
De onderzoekers noemen het grote aantal vrouwen met kinderen een „opvallende bevinding”. Zij worden dak- of thuisloos na bijvoorbeeld een scheiding, of als ze wegvluchten uit een „gewelddadige” relatie. Daarnaast is liefst een vijfde van de getelde personen jonger dan 18 jaar. De meeste dak- of thuisloze kinderen (95 procent) verblijven in deze situatie met een of beide ouders.
Beperkt beeld bij instanties
Ongeveer een vijfde deel van de getelde volwassenen verblijft vanwege een gebrek aan passende huisvesting in niet-conventionele woonruimte. Denk daarbij aan een auto, schuur, tuinhuisje of een andere plek die niet geschikt is om in te wonen. Aangenomen wordt dat de werkelijke aantallen hoger liggen, omdat deze mensen beperkt in beeld zijn bij instanties.
Van hen die wel op straat leven, zo leert de telling, is 35 procent EU-burger met een niet-Nederlandse nationaliteit. Het overgrote deel van deze mensen is volgens betrokken professionals (voormalig) arbeidsmigrant, wat strookt met eerdere cijfers. Volgens de onderzoekers is het „bijzonder moeilijk” om zicht te krijgen op de groep dak- en thuisloze arbeidsmigranten in de laatstgenoemde leefsituaties.
De onderzoekers telden verder 1.189 mensen die al langer dan twee jaar dakloos zijn, ongeveer een kwart van de volwassen. Mannen zijn relatief vaker langdurig dakloos dan vrouwen: van de volwassenen die twee jaar dak- of thuisloos zijn, is driekwart man.
De cijfers werden bekendgemaakt voorafgaand aan Wereld Dakloze Mensen Dag, komende donderdag. De onderzoekers streven er naar ook de daklozen in andere regio’s te tellen. In 2025 volgt een volgende telronde met 57 gemeenten, waaronder Amsterdam, Den Haag en Eindhoven. Uit de meest recente cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) blijkt dat Nederland begin 2023 in totaal ruim 30.000 daklozen telde.
Uitzendkrachten lopen een grotere kans op een bedrijfsongeval dan mensen in vaste dienst. Tussen 2015 en 2022 was bij 22 procent van alle ongevallen een uitzendkracht de gedupeerde, terwijl het aandeel uitzendkrachten onder de werkenden in Nederland slechts 5 procent bedraagt. Dit blijkt uit een conceptrapportage van de Nederlandse Arbeidsinspectie, ingezien door NRC.
De Arbeidsinspectie ziet verschillende oorzaken voor de „sterke oververtegenwoordiging” van uitzendkrachten. Zij doen vaker gevaarlijk werk dan werknemers in vaste dienst, onder meer in bouw, industrie en landbouw. Zo vallen uitzendkrachten in de bouw van een ladder, en kunnen ze in landbouw of industrie een hand of voet in een machine krijgen.
De Arbeidsinspectie schrijft dat het werkelijke aantal arbeidsongevallen met uitzendkrachten hoger ligt, omdat „een deel van de ongevallen” niet gemeld wordt. Dit komt doordat het uitzendbureau en de werkgever „zich niet verantwoordelijk” voelen voor de uitzendkracht. Bovendien zouden deze opdrachtgevers niet weten wie de melding bij een ongeval moet doen. Een werkgever is verplicht direct melding te maken van een ongeval.
Onder de uitzendkrachten bevinden zich veel arbeidsmigranten, Uit onderzoek van de Arbeidsinspectie bleek afgelopen augustus dat arbeidsmigranten 1,4 keer vaker betrokken zijn bij een ongeval dan mensen met een vast contract. Dat geldt ook voor ernstige ongelukken; arbeidsmigranten overlijden twee keer zo vaak na een ongeval.
Volgens de Arbeidsinspectie begrijpen de migranten door „taal- en cultuurverschillen in sommige gevallen instructies en waarschuwingen mogelijk niet goed”. Mogelijk klagen ze door hun afhankelijkheid – ze zijn voor woning én werk vaak afhankelijk van werkgever en uitzendbureau – minder snel over onveilige omstandigheden.
Vaak niet gemeld
De Algemene Rekenkamer stelde vorig jaar dat 50 tot 70 procent van „meldingsplichtige gevallen” niet aan de Arbeidsinspectie wordt doorgegeven. Volgens de Rekenkamer slagen Arbeidsinspectie en betrokken ministerie (Sociale Zaken) er niet de meldingsbereidheid onder werkgevers te verhogen. Met name uitzendkrachten en arbeidsmigranten „lopen het risico hier de dupe van te worden” schrijft de Rekenkamer. Bedrijven die in zeven jaar drie keer te laat een melding doen, riskeren 50.000 euro boete. Maar de Arbeidsinspectie legt dit bedrag „zelden” op, volgens de Rekenkamer.
‘Iedereen in de gordijnen vandaag”, zo vatte politiek commentator Arjan Noorlander de day after samen in talkshow Bar Laat (NPObv1). De demonstraties voor en tegen Israël maandag in Amsterdam kregen dinsdag een behoorlijke staart. Daarbij was de oorlog in het Midden-Oosten snel naar de achtergrond verdwenen om plaats te maken voor een strijd die wat beter behapbaar was voor de televisie, die tussen Geert Wilders en Femke Halsema.
De PVV-leider vond het een schande dat de Amsterdamse burgemeester „haatdemonstraties van antisemieten” toestond en eiste in het NOS Journaal haar ontslag. Op platform X scheef hij: „Het land uit met dat tuig. En Halsema mag mee.”
Andere burgemeesters namen het op voor Halsema. Halsema zelf zat bij Eva (NPO 1) om in een eloquent betoog haar veiligheidsbeleid en het demonstratierecht te verdedigen. Volgens haar wilde Wilders „alleen demonstraties toestaan waar hij het mee eens is”. Ze noemde dat „een autoritair sentiment”.
De nieuwsrubrieken en talkshows konden de aanval van Wilders handig koppelen aan het debat in de Eerste Kamer over de noodwet tegen asielzoekers. „Het kabinet holt de democratie uit” zei de oppositie. Volgens diverse talkshowgasten was de noodwet ook een autoritaire zet van Wilders, dit keer om „de Tweede Kamer uit te schakelen” (cabaretier Herman Finkers bij Humberto).
Brr. Snel naar NPO 2 voor een injectie goed nieuws. Voor de documentaire De Maastrichtse Droom – 10 jaar later keert regisseur Daan Willekens terug naar de islamitische school El Habib. Hij maakte in 2014 een documentaire over de basisschool en wilde, samen met presentator Karim Amghar, kijken hoe het nu gaat.
El Habib draagt trots het ministeriële predicaat ‘excellente school’ waar leerlingen opvallend goed scoren. Dat terwijl de school in Pottenberg staat, de armste wijk van Maastricht waar de PVV de grootste partij is. Veel scholieren beginnen met een flinke leerachterstand. Sommigen moeten van de school ontbijtpakketten en andere sociale ondersteuning krijgen.
De „toverformule” van de school is: hard werken. Door het personeel en de kinderen, maar ook door de ouders die nauw bij het onderwijs worden betrokken. Zo moeten ze thuis huiswerk maken met de kinderen. Bij de rapportgesprekken regent het negens en tienen. Al er een zes of een zeven tussen staat, krijgt de leerling te horen dat hij beter zijn best moet doen. Documentaires gaan meestal over de dingen die misgaan in het leven. Dit keer gaat het een keertje goed.
Groep vriendinnen
Op NPO 3 is Zina aan haar tweede seizoen begonnen. De feelgoodserie van Fadua El Akchaoui handelt over een groep vriendinnen van Marokkaanse afkomst. Vorig seizoen draaide om advocate Amal die op haar trouwdag haar bruidegom verliest en daardoor op drift raakt. Dit keer draait het om influencer Lamya (Asma El Mouden) en is wederom een sterfgeval de katalysator.
Lamya gaat met de groep naar Marokko voor de begrafenis van haar vader. In Marokko loopt de groep tegen cultuurverschillen aan. Lamya mag als vrouw niet bij de begrafenis van haar eigen vader zijn. Transvriendin Sofia (Jouman Fattal) moet van de familie in het mannenverblijf slapen. Ondertussen verschijnen er ook weer nieuwe mannen in het leven van de dertigers. Of dat goed nieuws is, valt te bezien.
Een optimistische documentaire over een islamitische school, en een mooie, tragikomische feelgoodserie gemaakt door vrouwen met een moslim-achtergrond. Zo gaat de emancipatie van de Nederlandse moslims op tv gestaag verder, of islamhater Wilders dat nu leuk vindt of niet.
