Bijna twee uur gaat het goed, bij de Pride Walk in Amsterdam. Een schijnbaar oneindige stoet mensen met regenboogvlaggen, spandoeken en kleurrijke bordjes met slogans trekt zaterdagmiddag door het centrum van Amsterdam. Er klinkt muziek. Mensen lachen, maken selfies.
Ook te zien, van voor tot achter: vele tientallen Palestijnse vlaggen en keffiyehs, de zwart-wit geblokte Palestinasjaals.
In de stoet doen twintig Joodse queers hun uiterste best om bij hen uit de buurt te blijven. Ze houden bordjes omhoog met: ‘There is no pride in exclusion’, en twaalf religieuze symbolen daar omheen. Sommigen dragen regenboogvlaggen met een Davidsster, een enkeling draagt de Israëlische vlag.
Van tevoren was er al commotie over de aanwezigheid van Israëlische vlaggen. Een van de organisatoren van de Pride Walk wilde deze vlaggen verbieden. Daar kwam veel kritiek op, onder anderen van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema. Vervolgens trok deze stichting Queer Amsterdam zich terug uit de organisatie.
Volgens een van de vlaggendragers, de Joodse queer Gideon Querido van Frank, is dit „geen politiek statement”. „Ik wil ermee laten zien: ik ben geboren in Israël en ik ben hier.”
Tot een uur of twee uur weet de groep uit de buurt te blijven van Palestina-sympathisanten. Maar dan loopt de Joodse groep opeens achter een man en vrouw die een Palestijnse vlag over hun rug dragen. De vrouw kijkt achterom, ziet de groep en tikt de man aan. Ze zegt iets in zijn oor, waarop ook hij achterom kijkt.
Lees ook
Queer Amsterdam weg bij Pride Walk na ophef over verbod Israëlische vlag
Palestina-sympathisanten
De Joodse groep wacht niet af wat er gebeurt. Ze buigen linksaf, om de twee met een ruime bocht in te halen en verderop in te voegen. Maar dat pakt ongelukkig uit, want tijdens hun inhaalactie passeren Joodse queers nog méér Palestina-sympathisanten.
Die draaien zich naar de Joodse groep toe en beginnen te scanderen: „Say it loud, say it clear: we don’t want Israeli here.”
De groep negeert hen en blijft inhalen. „Dicht bij elkaar blijven”, roept de vrouw die de leiding neemt: Chaja Merk, die veel protestervaring opdeed als klimaatactivist.
De Joodse queers voegen weer in, om rechts van zich tóch weer die man en vrouw met Palestijnse vlag op hun rug te zien. Ze staan op de stoep, met hun gezicht richting de Joodse groep, en ze roepen dezelfde Engelse leus: „Zeg het hard, zeg het duidelijk: we willen hier geen Israëliërs.”
Kort erna blijken achter de Joodse groep nog veel meer Palestina-sympathisanten te zijn. Zij schreeuwen onophoudelijk: „No pride in genocide.” „No Israeli here.”
Een man in de Joodse groep loopt rood aan, draait zich om en schreeuwt in het Hebreeuws terug. Direct pakken drie anderen hem beet. Ze praten op hem in, waarop hij kalmeert. Anderen uit de Joodse groep zeggen na afloop dat deze man niet bij hen hoort en spontaan met hen begon mee te lopen.
Chaja Merk vindt de sfeer nu te grimmig worden. Ze dirigeert de groep linksaf, een steeg in. Wég uit de Pride Walk. Daar, in de schaduw, gaan ze in een kring staan voor overleg. Een jonge vrouw heeft betraande ogen.
Ze kunnen niet meer invoegen in de Pride Walk: die is al te ver weg. De groep besluit alle bordjes en vlaggen op te bergen. Het laatste kwartier lopen ze onherkenbaar terug naar de Dam. Daar komen de bordjes en vlaggen nog één keer tevoorschijn voor een groepsfoto.
Merk vindt het „echt heel treurig” dat het zo gelopen is, zegt ze. „Wij willen mee kunnen doen aan de Pride, wij verdienen een plek. Maar onze veiligheid vonden we nu belangrijker.”
Politiek statement
De man met de Palestijnse vlag over zijn rug heet Jimmy en is 37. Een achternaam wil hij niet geven. Gevraagd naar wat hij net deed, zegt hij: „Er was een groep zionisten, en die horen hier niet thuis.”
En wat als die Israëlische vlag geen politiek statement is, zoals Querido van Frank zei? „Ze lopen met Israëlische vlaggen rond”, zegt Jimmy, „dus dan zijn het gewoon zionisten. Daar is geen plek voor op de Pride.”
Querido van Frank vindt die reactie jammer, als die hem wordt voorgelegd. „De Palestijnse vlag zou je ook als politiek kunnen zien. Maar daar gaat deze dag niet over. Maak elkaar niet bang en lok elkaar niet uit de tent. Mensen voelen zich nu weggepest.”
Merk, die geen vlag draagt, zegt dat ze de reactie van Jimmy kan begrijpen. „Er gebeuren ook verschrikkelijke dingen in de naam van die vlag. Maar er gebeuren ook verschrikkelijke dingen onder ander vlaggen: Nederlandse, Amerikaanse, Chinese, noem maar op.”
Wat Merk vooral teleurstelt: „Dat er zo hard wordt geschreeuwd zonder enige nieuwsgierigheid. Zij vragen niet: wat betekent die vlag voor jou? Waarom verdedig je die vlag terwijl er verschrikkelijke dingen gebeuren? Dan zouden we het kunnen uitleggen.”
Lees ook
Het dilemma van Pride: protest of viering?