In een overtuigend en in fases zelfs flitsend optreden heeft Oranje dinsdagavond Roemenië ruim verslagen. Aan de hand van uitblinker Cody Gakpo werkte Nederland op een bewolkte zomeravond in München aan het zelfvertrouwen. Het won met 3-0, in een zee van in het geel en oranje geklede toeschouwers. Zaterdagavond in Berlijn wacht in de kwartfinale Oostenrijk of Turkije.
Zo deed Nederland wat verwacht mocht worden tegen het energieke, moedige, maar tevens zwakke Roemenië, de nummer 47 op de FIFA-wereldranglijst. Oranje wilde een reactie laten zien na het slechte optreden vorige week dinsdag tegen Oostenrijk. Met veel agressiviteit, tempo en snelheid, speelde het zijn beste wedstrijd op het EK tot nu toe.
Steven Bergwijn, die nog geen minuut speelde dit toernooi, begint verrassend als rechtsbuiten. Alweer de vierde aanvaller die bondscoach Ronald Koeman probeert op die positie in evenzoveel EK-duels – na Xavi Simons, Jeremie Frimpong en Donyell Malen. Het toont de twijfel. Ook omdat Oranje moeite had tegenstanders onder druk te zetten, wat ook niet de specialiteit is van Bergwijn, zo heeft dit seizoen bij Ajax bewezen.
Koeman wil dat Bergwijn veel naar binnentrekt, zodat rechtsback Denzel Dumfries – terug in de basis – met zijn snelheid en dadendrang kan opkomen over de flank. Maar in de openingsfase lijdt Bergwijn veel balverlies of hij staat buitenspel. Al verbetert hij zich in het tweede deel van de eerste helft – in de rust wordt hij gewisseld voor Malen.
Lichte paniek
Roemenië speelt met veel energie en opportunisme. Het jaagt Nederland meteen af en vindt de ruimtes via de zijkanten. Dumfries kan net op tijd wegkoppen voor de aanstormende Ianis Hagi – wiens vader, de legendarische oud-international Gheorghe Hagi, op de tribune zit.
De Roemeense bondscoach Eduard Iordanescu staat druk te coachen langs de lijn. Klapt, steekt zijn duim omhoog, geeft hier en daar een tactische aanwijzing. Koeman is rustiger. Al slaat de paniek bij Oranje achterin even toe, als doelman Bart Verbruggen de bal wild over de zijlijn schiet wanneer Roemenië agressief druk zet. Kort erop gaat een gevaarlijk afstandsschot van rechtsbuiten Dennis Man maar net over. De Roemenen spelen met het hart, gooien zich overal voor, terwijl Oranje aftast.
Koeman geeft af en toe aanwijzingen alsof hij nog in het veld staat. Dumfries staat vrij. Nu passen. Dat doet Koeman ook in de twintigste minuut, als Jerdy Schouten aan de bal komt in de as. Koeman wijst, open op Stefan de Vrij. Maar Schouten vindt Xavi Simons tussen de linies, die draait handig weg met zijn fijne techniek, opent op Gakpo op links. Als verdediger weet je ongeveer wat hij gaat doen, dreigen buitenom, en dan met een snelle actie naar binnen.
Precies dat doet hij, en toch wordt de rechtsback Andrei Ratiu verrast. Gakpo vindt de ruimte, achttien meter van de goal. Als hij schiet, houdt hij zijn armen even in balans in de lucht – als de vleugels van een vliegtuig. Hij schiet hard, 121 kilometer per uur, met rechts in de korte hoek. Florin Nita duikt, de bal lijkt houdbaar, hij zit er nog even aan, maar niet meer dan dat. 1-0 Nederland. De derde goal van Gakpo dit EK.
Door de goal kantelt het wedstrijdbeeld. Nederland speelt opeens soepeler, vindt makkelijker de ruimtes. Dumfries komt veelvuldig door over de rechterflank. Zoals na een goede steekpass van Tijjani Reijnders. Dumfries geef af op de vrije Depay, maar Radu Dragusin zit er nog net tussen. De ontgoocheling bij Dumfries – wat een kans.
Gallery play
Even speelt Oranje gallery play, terwijl de aspiraties bij Roemenië wegzakken. Het is de beste fase van Oranje, met zeventig procent balbezit en tien hoekschoppen in ruim veertig minuten. Het lukt Depay iemand voorbij te spelen, hij vindt Simons, die vervolgens een sierlijk balletje achter zijn standbeen geeft. Bij een corner probeert Depay voor eigen succes te gaan, met een direct schot op doel – zonder succes, net als al zijn eerdere hoekschoppen.
Het is opmerkelijk voor een ploeg die slechts 1-0 voorstaat en dit toernooi al vaak ver terugviel. Iets wat kort daarna ook weer even gebeurt. Roemenië krijgt nog enkele mogelijkheden voor rust. Maar het heeft niet de individuele klasse en creativiteit om echt gevaarlijk te worden.
Nederland blijft geduldig combineren, heeft een groot overwicht. Met wapens op beide flanken, Gakpo, Dumfries en ook Malen. Simons vindt met een uitstekende diagonale pass op Malen de ruimte op rechts, aan het begin van de tweede helft. Malen kan terugleggen op Depay, maar gaat voor de optie op Gakpo. Te moeilijk. Woest is Koeman. Hoe kunnen ze dit nou zo belabberd uitspelen? Uit de corner die daaruit ontstaan, kopt Van Dijk op de buitenkant van de paal.
Schitterend is de rush van Gakpo over de as van het veld, bijna van achteruit, na zestig minuten. Hij schiet hard, maar Nita redt met zijn vuisten. Gakpo is overal, denkt even later ook de 2-0 te hebben gemaakt, maar hij staat buitenspel. Middenvelder Joey Veerman, verguisd na zijn vroege wissel tegen Oostenrijk, valt dan in voor Schouten. En scoort nog bijna, zijn schot gaat net voorlangs.
Roemenië breekt onder de aanhoudende druk. Fraai is het hoogstandje van Gakpo op de achterlijn, tien minuten voor tijd. Bijna als een biljarter, met tegendraads effect, weet hij de bal nog net binnen te houden en vervolgens perfect af te geven op Malen, die eenvoudig 2-0 binnen schiet.
In de extra tijd maakt diezelfde Malen er vanuit de counter nog 3-0 van, na goed voorbereidend werk door Simons. Het was het slot dat Nederland toekwam, na een sprankelend optreden.
