Kun je de waarheid vertellen en tegelijkertijd iets essentieels weglaten, vraagt de officier van justitie zich aan het begin van haar requisitoir af. Want in eerste instantie leek de zaak helder. Een jong naïef meisje, in het examenjaar van de havo, beschermd opgegroeid in een dorp, meegenomen door drie door de wol geverfde jongens, die haar misbruikten en gebruikten. „Als we willen begrijpen hoe het zit, gaat dat makkelijker als we in standaard hokjes denken”, zegt de officier.
De jongens zijn amper twintig, maar hebben strafbladen van kantjes. Twee van hen, uit Rotterdam en Roosendaal, zijn aanwezig in de Utrechtse rechtbank. Ze kijken elkaar amper aan. De derde, uit Sint Willebrord, is voortvluchtig. Ze kwamen online met het meisje in contact, huurden een witte Golf en haalden haar op in haar woonplaats Kampen. Het meisje dacht dat ze met één van de jongens had afgesproken, ze wist niet dat zijn vrienden ook meekwamen. Ze namen haar mee naar Sint Willebrord. Onderweg, het is anderhalf uur rijden, wist het meisje niet waar ze naartoe ging. In het huis hadden ze een nacht lang om en om seks met haar. Vaginaal, anaal. Het meisje was maagd.
Ze beloofden haar de volgende ochtend dat ze haar terug zouden brengen, maar daarvoor moest ze eerst nog wat doen. Of ze moest ze nog eens pijpen, of ze moest mee langs de Mediamarkt, waar ze telefoonabonnementen op haar naam wilden afsluiten. De telefoons zouden meteen worden doorverkocht, de winst zou gedeeld worden. Het meisje, dat met de kosten van de abonnementen achter zou blijven, koos voor het laatste.
Een oplettende Mediamarktmedewerker maakte een einde aan de situatie. De medewerker zag dat het meisje gespannen was, nam haar apart, vroeg haar of de telefoon wel voor haar was. Tegen de toegesnelde politie kon het meisje in eerste instantie niets uitbrengen. Op een papiertje schreef ze: „Ik voel me zo naar en ik ben bang.”
Zo begon het onderzoek naar de zaak die in eerste instantie helder leek. Tot de politie de telefoons doorzocht. „Het beeld kantelde”, zegt de officier van justitie. „Het sloeg zelfs de heel andere kant op.”
Op zoek naar drugs
Het meisje bleek iets verzwegen te hebben, iets „essentieels”. Dat ze met een van de jongens in contact was gekomen omdat ze op zoek was naar drugs. En dat ze hem zelf had voorgesteld „in natura” te betalen. Er was meer. In haar zoekopdrachten vonden agenten: ‘hoe maak je blauwe plek na.’
Ook voor de verdachten, die in eerste instantie ontkenden dat ze seks met haar hadden, veranderden de telefoons het verhaal. Op een van de gevonden video’s trekt ze een jongen af onder de douche. Op een ander zegt een van de jongens: „Hier is het allemaal gebeurd, alle drie, speed, we hebben zelfs olijfolie gebruikt.” Er worden ook DNA-sporen gevonden. Tegen de rechter zeggen de jongens vervolgens dat ze misschien wel seks hadden, maar dat het meisje dat ook wilde. Ze zeggen zélf slachtoffer te zijn, van de leugens van de vrouw.
„Toch ben ik er van overtuigd geraakt dat het een het ander niet uitsluit”, zegt de officier. Het meisje vroeg om drugs, opperde in natura te betalen. Maar „wat erna gebeurde had ze nooit kunnen bedenken.”
Daar gaat de rechtbank in mee. Dat het meisje niet direct de waarheid vertelde, acht de rechtbank verklaarbaar. Ze zou zich schamen tegenover haar ouders. Volgens de rechtbank doet het niet af aan de „betrouwbaarheid van haar verklaring over de seksuele handelingen”. De rechtbank noemt het zoeken naar hoe je blauwe plekken moet namaken „opmerkelijk”, maar dat levert volgens de rechtbank niet genoeg „contra-indicaties op om aan te nemen dat er geen sprake van misbruik was”.
De verdachte uit Sint Willebrord krijgt twee jaar cel. De Rotterdammer 265 dagen. De jongen uit Roosendaal, met 19 jaar de jongste, krijgt 12 maanden in jeugddetentie. omdat hij beïnvloedbaar is en verstandelijk beperkt. Het meisje heeft niet om een schadevergoeding gevraagd, maar de jongens moeten haar allemaal 2.000 euro betalen.
