Alle ogen op het Huis van Afgevaardigden: verlengt Washington de hulp aan Kyiv?

Posted on April 19, 2024 by admin

Zo begon de woensdag in Oekraïne: zeventien doden, bijna tachtig gewonden. Rusland had de stad Tsjernihiv onder vuur genomen. Kruisraketten op burgerdoelen. Woonblokken en het ziekenhuis werden geraakt, een hotel weggevaagd. Mensen raakten bedolven onder puin, kinderen gewond.

Zo begint in Oekraïne nu elke dag, zei president Volodymyr Zelensky even later per videoverbinding tegen Europese leiders die in Brussel bijeen waren. Doordat Amerikaanse hulp wordt opgehouden door Republikeinse onenigheid en Europese wapenleveranties traag blijven, faalt de Oekraïense luchtverdediging.

Zelensky legde onmiddellijk op tafel waar Oekraïners verbitterd over zijn. Een paar dagen eerder had de door de VS gefinancierde luchtafweer, het ‘raketschild’ Iron Dome, Israël wél beschermd tegen een Iraanse aanval. „Ons luchtruim (…) verdient dezelfde veiligheid”, zei Zelensky. „Alle levens zijn gelijkwaardig.”

Oekraïne voelt zich door bondgenoten in de steek gelaten, zeiden Europese analisten „En er is in het leven geen erger verraad dan verlaten te worden door je eigen groep”, schreef Steven Everts, directeur van het EU Instituut voor Veiligheidsstudies.

Oekraïense burgers en militairen worden steeds verder in het nauw gedreven. Rusland probeert met bombardementen de energie-infrastructuur te slopen. Het kost steeds meer moeite om de frontlinie te handhaven. De toonaangevende denktank ISW constateerde dat Rusland de „positieoorlog” van de loopgraven nu weet om te zetten „in een bewegingsoorlog” met tanks en dat Rusland zich opmaakt voor een groot offensief in mei of juni.

Analisten denken dat Kyiv nu niet alles in strijd gooit om daarvoor mensen en materieel te sparen. Oekraïne vecht nu „met de handrem erop”, zei oud-landmachtcommandant Mart de Kruif tegen de NOS. Spaarzaamheid is noodzaak nu westerse steun hapert.

Luchtafweercoalitie

Europa slaagde er tot nu toe niet in om snel grote hoeveelheden 155mm- granaten te leveren, ondanks eerdere beloften. De munitie komt te laat. Sinds een paar weken smeekt Kyiv om Patriot-luchtafweersystemen. Duitsland beloofde er inmiddels één extra. Oekraïne heeft er nu drie, en heeft er nog zeker zeven nodig.

Europa heeft daarom in allerijl een ‘luchtafweercoalitie’ gevormd, onder leiding van bondskanselier Olaf Scholz, met een prominente bijrol voor demissionair premier Mark Rutte. Zij zetten in de marge van de EU-top collega’s uit Zuid-Europa onder druk om snel Patriots uit hun voorraden naar Oekraïne te sturen. NAVO-chef Jens Stoltenberg hielp hen door te zeggen dat steun aan Oekraïne nu belangrijker is dan voldoen aan eigen NAVO-verplichtingen.

Militaire en financiële steun uit Europa is belangrijk, Amerikaanse steun is essentieel. „Oekraïne kan de huidige stellingen niet houden zonder een snelle hervatting van de Amerikaanse hulp, in het bijzonder luchtverdediging en artillerie die alleen de VS snel en op grote schaal kunnen leveren”, aldus denktank ISW.

Alle ogen zijn daarom dit weekend gericht op het Huis van Afgevaardigden, waar voorzitter Mike Johnson na maanden talmen alsnog probeert de weg vrij te maken voor cruciale steun ter waarde van 60 miljard dollar (56 miljard euro). In de nacht van zaterdag op zondag moet de beslissing vallen.

Complete draai

Johnson heeft sinds hij eind oktober op miraculeuze wijze voorzitter werd een geleidelijke, maar complete draai gemaakt wat betreft Oekraïne. Een half jaar geleden was hij een ultraconservatieve backbencher uit Louisiana met uitgesproken ideeën over homoseksualiteit en Gods schepping, maar op z’n best onverschilligheid ten opzichte van Oekraïne. De Republikein hoorde bij de minderheid in zijn partij die tegen militaire en financiële steun aan Kyiv stemde toen het in 2022 door Rusland werd aangevallen, en opnieuw toen het zich in 2023 bleef verweren.

De VS, zo vond hij, moesten geen miljarden overzee spenderen als „onze grens een bende is, Amerikaanse moeders moeite hebben flesvoeding te vinden en de benzineprijs recordhoogte bereikt”. Trumpiaans isolationisme ten voeten uit.

Terwijl andere Republikeinen steeds minder fiducie in Oekraïne lijken te hebben, steunt hij het land nu toch. Johnson wil, zei hij woensdag , „het juiste doen” – wetende dat dit hem door muiterij in zijn eigen partij het voorzitterschap kan kosten. „De geschiedenis beoordeelt ons op ons handelen” en „dit is een cruciaal moment op het wereldtoneel”. Oekraïne, Israël en Taiwan hebben de VS nodig, zo redeneert hij inmiddels.

Om het Huis, waar de Republikeinen een minimale meerderheid hebben, mee te krijgen, heeft Johnson een door de Democratische Senaat goedgekeurd voorstel voor internationale hulp in drie delen gesplitst. President Biden heeft Johnsons wending onmiddellijk omarmd en belooft de losse wetten snel te ondertekenen. „Om de boodschap aan de wereld te sturen dat wij onze vrienden steunen en Iran en Rusland niet laten winnen”, aldus het Witte Huis.

Bijna alle Democratische wensen voor hulp aan bondgenoten willigt Johnson in, van de volle 60 miljard dollar voor Oekraïne tot onder Republikeinen controversiële humanitaire hulp aan Gaza. Het opknippen biedt individuele Democraten bovendien de mogelijkheid om, als dat hen electoraal goed uitkomt, tegen steun aan Israël te stemmen. Sommige Republikeinen zien dat als verraad en dreigen hem af te zetten.

‘Ik stuur liever kogels dan Amerikaanse jongens’, zegt Huis-voorzitter Johnson

Voor Johnsons politieke toekomst is genegenheid uit het Witte Huis een stuk minder belangrijk dan een omhelzing van de ex- en mogelijk toekomstige president die zijn tijd verdeelt tussen zijn Mar-a-Lago-resort in Florida en de rechtbank in New York. Ook die ruggensteun lijkt veiliggesteld.

Afgelopen weekend mocht Johnson bij Donald Trump op audiëntie. Trump sprak zich niet volmondig uit vóór steun aan Oekraïne, maar ook niet tegen. Hij pleitte voor een lening in plaats van een gift. En hij roemde Johnson als voorzitter in moeilijke tijden, die „zijn werk zo goed als mogelijk doet”. Dit wordt breed gezien als een signaal om Trump-loyale Johnson-critici in de Republikeinse fractie tot bedaren te brengen.

Als Trump zou willen, zou hij waarschijnlijk bij machte zijn via de Republikeinse meerderheid in het Huis alle hulp aan Oekraïne te blokkeren. Zoals hij in februari een migratiedeal torpedeerde. De vrijheid van Johnson om het internationale hulppakket nu toch door het Huis te loodsen, duidt erop dat Trump Oekraïne niet helemaal de rug toe wil keren. Of in ieder geval niet voor de verkiezingen in november.

Volgens verslaggeving van The Washington Post wil Trump dat Oekraïne de Krim en grondgebied in het oosten opgeeft in een vredesakkoord met Rusland. Daarvoor prefereert hij echter wel dat Oekraïne nu standhoudt. Bovendien voerde de escalatie tussen Iran en Israël deze week de druk op om steun aan bondgenoten eindelijk in stemming te brengen.

Waar Trump mogelijk uit opportunisme zijn druk op Oekraïne verlicht, lijkt Johnson op basis van gesprekken met Zelensky en Amerikaanse geheime diensten daadwerkelijk van mening veranderd. Hij noemde China, Rusland en Iran deze week „een as van het kwaad” en gelooft inlichtingen die voorzien dat een Russische overwinning in Oekraïne de rest van Europa in gevaar brengt. „Ik stuur liever kogels dan Amerikaanse jongens”, zei Johnson, wiens zoon net begonnen is bij de marine. Op zijn minst ziet hij zijn verantwoordelijkheid als Huis-voorzitter anders dan die als backbencher. Lukt het hem om het steunpakket zaterdag door het Huis te krijgen, dan biedt dat zowel Oekraïne als hemzelf waarschijnlijk alleen tijdelijk verlichting.

Expres niet zoals Charles Dickens het bedoelde, maar wel vrolijk en lekker suikerzoet

admin
November 24, 2024
0

Zul je net zien: Kerst staat voor de deur – een afschuwelijke feestdag voor afschuwelijke mensen – en dan klieft je domme zusje ook nog eens haar hoofd in tweeën op de rand van haar badkuip. Het overkomt Carola (Nandi van Beurden), eigenaar van Carola’s Christmas Shop, voorheen Carels Christmas Shop. Rechtstreeks naar de hemel kan zusje Christel (Suzan Seegers) niet: ze moet zich eerst nog een laatste keer tegen Carola aan bemoeien.

Op Kerstavond meldt Christels spook zich daarom bij haar grote zus in huis om daar te verkondigen dat Carola bezocht zal worden door drie geesten. Die ervaring zal haar ervan moeten overtuigen haar leven te beteren. Daar zal wel een hoop overtuigingskracht voor nodig zijn, want Carola lijkt niet meteen onder de indruk van Christels spookverschijning. Al zal ze haar zusje (tevens haar werknemer) wel missen in de winkel. Carola: „Niemand maakt zo’n goede cappuccino als jij.”

In kerstmusical A XXXmas Carola is Carola een botte, gierige, ijskoude zakenvrouw met een hekel aan Kerst. Dat maakt haar de vrouwelijke tegenhanger van Ebenezer Scrooge, de hoofdpersoon van Charles Dickens’ A Christmas Carol, het verhaal waar A XXXmas Carola op is geïnspireerd. Wel kreeg de musical de ondertitel Precies zoals Dickens het nooit bedoeld heeft mee, dus verwacht geen adaptatie die al te loyaal blijft aan het bronmateriaal.

Sterrencast

Wat je wél van A XXXmas Carola kunt verwachten is een vijfkoppige sterrencast (naast Van Beurden en Seegers zijn ook Jeremy Baker, Thomas Cammaert en Luuk Haaze van de partij) die uitblinkt in vrolijke, meerstemmige nummers, waaronder veel bewerkingen van bekende kerstliedjes. Zowel de nummers als de grapjes volgen elkaar in rap tempo op in het script van Allard Blom. In de eerste scènes is het wel even wennen aan de dik aangezette humor, met een hoofdpersoon die veel weg heeft van een snauwerige Disneyfilm-slechterik. Carola lijkt zelfs te zijn vormgegeven als Cruella de Vil, geheel in het zwart-wit, terwijl de overige personages zich hullen in rood-groene sjaals en truien.

Naarmate Carola’s voorgeschiedenis wordt onthuld, wordt het personage minder eendimensionaal. Dat wil niet zeggen dat A XXXmas Carola een bijzonder gelaagd geheel is – qua plot en sentimentaliteitsgehalte komt het verhaal vrij dicht in de buurt van de Hallmark-films die deze maanden iedere avond op ‘Christmas Channel’ RTL8 te zien zijn. Al Carola’s herinneringen, trauma’s en dromen draaien om mannen. Maar op vrijwel alle andere vlakken dan het plot is de musical origineel en creatief; van de bij vlagen harde humor tot de catchy liedteksten. Ook naar de muziek van Sam Verhoeven kun je blijven luisteren. Vooral de kerstrevue, een jaarlijkse traditie van Carola’s vader, zit zo goed in elkaar dat het jammer is dat hij maar een paar minuten duurt. Het decor – dat bestaat uit huisjes op kniehoogte die regelmatig van plaats wisselen of eventjes in de lucht zweven – zorgt intussen voor een sprookjesachtige sfeer.

Het maakt dat je je gewillig overgeeft aan het suikerzoete einde waar A XXXmas Carola onvermijdelijk op afstevent. Zo’n suikerzoet einde is ook best lekker. Af en toe. Met Kerst, bijvoorbeeld.

Rijke landen spelen op de klimaattop in Bakoe hoog spel, en verliezen

admin
November 24, 2024
0

Na een chaotische zaterdag waarop conferentievoorzitter Azerbeidzjan langzaam de greep op de onderhandelingen verloor, is er op de klimaattop in Bakoe, in de nacht naar zondag toch nog een akkoord bereikt. Rijke landen zijn bereid in 2035 „ten minste een bedrag van 300 miljard dollar per jaar” beschikbaar te stellen voor klimaatbeleid in ontwikkelingslanden. Dat is het drievoudige van wat er nu jaarlijks wordt betaald. Het is het compromis waartoe de rijke landen nog net bereid waren, en dat voor de arme landen nog net niet voelde als een totale mislukking.

De onderhandelingen over de hoogte van dit bedrag kwamen uiteindelijk pas vrijdagmiddag om 16.00 uur, twee uur voor het formele einde van de top, op gang. Toen kwam de voorzitter met een serieuze onderhandelingstekst over klimaatfinanciering, hét onderwerp van deze 29ste klimaatconferentie (COP29).

Twaalf dagen lang deden allerlei ontwerpteksten de ronde, maar die waren voor niemand erg geloofwaardig. De rijke, geïndustrialiseerde landen hielden, tot frustratie van de ontwikkelingslanden, hun financiële kaarten stevig tegen de borst.

1.300 en 250 miljard dollar

Vrijdagmiddag stonden er dan toch concrete bedragen voor hulp aan arme landen in de ontwerptekst. Twee, om precies te zijn. Het hoofdstuk over het financieringsdoel begon met een bedrag van 1.300 miljard dollar per jaar vanaf 2035. Dit is wat ontwikkelingslanden volgens de meeste experts over tien jaar ongeveer nodig hebben voor hun klimaatbeleid. In de tekst worden alle landen opgeroepen ervoor te zorgen dat dit geld beschikbaar komt. Zo’n vrijblijvende ‘oproep’ aan iedereen betekent in VN-taal zoiets als: dat gaat niet gebeuren.

De volgende paragraaf was daarom veel belangrijker. Hier was sprake van een „besluit”: in 2035 zal jaarlijks 250 miljard dollar beschikbaar komen voor klimaatactie in ontwikkelingslanden. In een bijzin staat dat rijke landen daarbij het voortouw nemen. Het geld mag overal vandaan komen, uit publieke of private middelen, via bilaterale of multilaterale afspraken, in de vorm van leningen, met hulp van ontwikkelingsbanken of uit „alternatieve bronnen”.

Volgens de Panamese hoofdonderhandelaar leek het wel of ‘de ontwikkelde wereld wil dat de planeet verbrandt’

Ontwikkelingslanden vonden die 250 miljard „een belediging” en onacceptabel, zij eisten ten minste 500 miljard per jaar. Volgens de Panamese hoofdonderhandelaar leek het wel of „de ontwikkelde wereld wil dat de planeet verbrandt”. Ook de vele westerse klimaatactiegroepen die zoals altijd op klimaattoppen in groten getale aanwezig zijn, spraken er schande van. Met aftrek van de inflatie was dit nauwelijks meer (en misschien zelfs minder) dan de 100 miljard die arme landen nu jaarlijks ontvangen. Terwijl al lang duidelijk is dat de schadelijke gevolgen van klimaatverandering alleen maar toenemen en dat vooral ontwikkelingslanden daar de dupe van zijn.

Riskante strategie

Rijke landen hadden een riskante strategie gekozen door pas zo laat in de onderhandelingen met een geldbedrag te komen. Hun argument was steeds dat het noemen daarvan de aandacht zou afleiden van thema’s die voor hen juist heel belangrijk waren. Zij wilden eerst meer duidelijkheid over de ‘architectuur’ van de mondiale klimaatfinanciering, er moest meer transparantie komen over de hoogte van de bedragen. En hun belangrijkste punt: wie gaan er allemaal bijdragen. Formeel gelden bijvoorbeeld China, olielanden als Saoedi-Arabië en de Emiraten, en andere opkomende economieën in de mondiale klimaatdiscussie nog steeds als ontwikkelingslanden (op basis van de situatie in 1992, toen het klimaatverdrag werd gesloten), maar iedereen beseft dat ze dat stadium al lang zijn ontgroeid.

Activisten in Bakoe liggen naast nepbankbiljetten.

Verder wilden de rijke landen dat er een begin zou worden gemaakt met de invulling van wat op de vorige klimaattop in Dubai als een grote doorbraak werd beschouwd, namelijk het „op een rechtvaardige, ordelijke en billijke manier afstand nemen [transitioning away] van fossiele brandstoffen in energiesystemen”.

De rijke landen speelden daarmee hoog spel, maar hebben uiteindelijk verloren. In het akkoord staat slechts dat de rijkere ‘ontwikkelingslanden’ worden uitgenodigd om bij te dragen aan de hulp, zonder bedragen en zonder verplichting. En met de nadrukkelijke toevoeging dat dit geen invloed heeft op hun „ontwikkeling of de status van ontvanger”. Formeel blijven China en de anderen daarmee een ontwikkelingsland en eventueel zelfs een ontvanger van hulp – al zal dat laatste in de praktijk waarschijnlijk niet zo gauw meer gebeuren.

Nieuw bod van de rijke landen

Blijft over: de hoogte van de financiering. In de loop van zaterdagavond probeerden de rijke landen de onderhandelingen te redden met een bod van 300 miljard dollar. Maar ook dat ging de meeste ontwikkelingslanden lang niet ver genoeg. De kans dat de top zou mislukken werd met het uur groter. Totdat diep in de nacht een sleutelwoord de oplossing bracht: in 2035 moet ten minste 300 miljard dollar beschikbaar zijn. Zo wordt ruimte gecreëerd voor onderhandelingen in de komende jaren om het bedrag te verhogen, misschien zelfs in de richting van de 1.300 miljard die experts nodig achten om ook ontwikkelingslanden een uitweg te bieden uit het gebruik van fossiele energie en minder kwetsbaar te maken voor de steeds ernstiger gevolgen van klimaatverandering.

Noodopvang asielzoekers buiten Ter Apel kost miljoenen

admin
November 24, 2024
0

De noodopvangplekken die het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) moet regelen om het aanmeldcentrum in Ter Apel te ontlasten, kosten het asielorgaan miljoenen euro’s. Sinds december 2023 hebben er zestigduizend overnachtingen in een noodopvang plaatsgevonden. Dat meldt persbureau ANP zondag op basis van cijfers van het COA.

Dagelijks worden gemiddeld 181 asielzoekers van Ter Apel naar andere locaties gebracht om daar te kunnen slapen en zo het opvangcentrum te ontlasten. Deze asielzoekers worden met bussen heen en weer gebracht tussen het aanmeldcentrum in Groningen en de nachtelijke noodopvanglocaties. Paula Lambeck, regiomanager bij het COA, zegt tegen het ANP dat „mensen uitgeput raken door het op-en-neergereis”. De burgemeester van Westerwolde, waar Ter Apel toe behoort, spreekt van een „dramatische” situatie. De omstandigheden zijn volgens Lambeck „niet menswaardig”.

Een noodopvang, zoals die in Beilen, kost 18.500 euro per nacht als daar tweehonderd mensen overnachten, vertelt Lambeck aan het ANP. Bij elkaar opgeteld lopen de kosten voor deze noodopvanglocaties in de miljoenen. De opvang van asielzoekers wordt bekostigd uit de begroting van het ministerie van Asiel en Migratie en het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Limiet

In het opvangcentrum in Ter Apel mogen niet meer dan tweeduizend asielzoekers aanwezig zijn. Elke dag dat het COA dit maximum overschrijdt, moet het een dwangsom betalen van 50.000 euro. Die regel is op 13 november ingegaan. Om die reden worden noodopvanglocaties ingezet. Maar zelfs die bieden niet altijd voldoende slaapplekken: zo is onlangs een tijdelijke opvangplek voor 1.200 personen in Biddinghuizen – op het evenemententerrein van pretpark Walibi – geopend. Dat is verder weg van Ter Apel dan de noodopvanglocaties in bijvoorbeeld Zuidwolde of Beilen.

Minister Faber (PVV, Asiel en Migratie) herhaalt in een reactie dat ze het vooral als haar taak ziet de instroom te verlagen. De minister is tegenstander van de spreidingswet, die begin dit jaar juist werd ingevoerd om de ongelijke verdeling van asielzoekers in het land op te lossen: Ter Apel zit overvol omdat de doorstroom naar andere plekken lastig is.