N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Reportage
WK hockey Gastland India werd zondag nog voor de kwartfinales uitgeschakeld bij het WK hockey. Bij de nationale ploeg speelden „druk en stress” mee, denken fans. Organiserende deelstaat Odisha hoopt vooral de aandacht voor het toernooi vast te kunnen houden.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/01/data95953021-a8f093.jpg)
Foto Divyakant Solanki / EPA
„India wacht al 48 jaar op een nieuw wereldkampioenschap. Al 48 jaar creeëren onze teams kansen – nooit zijn het er genoeg om wedstrijden te winnen. Wanneer begint de ploeg te scoren, hoe lang moeten we nog wachten op een nieuwe titel?”
De laatste beurt in de persconferentie met Graham Reid, de Australische bondscoach van India, en captain Harmander Singh was al vergeven, maar een journalist kan zijn frustratie niet meer inhouden. Reid haalt de schouders op. „Dat is een goede vraag.” De corners en de kansen in de cirkel werden onvoldoende benut, stelt hij. Een collectieve zucht door het zaaltje – een probleem met de conversion, dat hebben analisten al vaker geconstateerd.
„Een Indiase coach, een buitenlandse coach: we hebben alles geprobeerd en niets helpt op deze toernooien”, is de conclusie van een fan op Twitter. Gelatenheid en desinteresse overvallen zondagavond ook de Indiase fans die nog vóór de ontknoping van de wedstrijd in de tussenronde tegen Nieuw-Zeeland al het afgeladen Kalinga International-stadion verlaten. Zij zien niet meer hoe India, dat in de tweede helft een 3-1 voorsprong weggeeft, na shoot-outs verliest en wordt uitgeschakeld op het WK hockey. Nog voor de kwartfinales, die dinsdag en woensdag worden gespeeld. „Alsof ze werden verzwolgen door hun eigen schaduw”, zegt een fan die nog aanspreekbaar is na de teleurstelling.
Het hockeystadion van Bhubaneswar telt 15.000 plaatsen. Die werden zondag vrijwel allemaal bezet door Indiërs, wiens enthousiasme in één klap verdampt, nog voordat de laatste sporen van het vuurwerk dat bij elk doelpunt wordt afgestoken in de lucht zijn opgelost. Alsof er een stop is uitgetrokken, zo snel loopt het stadion leeg. Buiten staat een lange rij mensen te wachten, op tuktuks of moto’s om naar huis te gaan.
„Ik was zo blij dat dit evenement hier plaatsvindt, dat we onze ploeg echt konden zien spelen. Maar daardoor is deze uitslag misschien nog erger”, zegt de 46-jarige Devi. Ze kwam met haar twee kinderen kijken. „Ik ben een moeder, ik probeer mij in te denken hoe het moet zijn voor deze jongens. Die willen nu helemaal niet horen dat wij, de fans, het jammer vinden.” Aan haar rok klampt zich een meisje vast. De vlaggetjes die Davi op de wangen van haar dochter heeft geschminkt, zijn een beetje uitgesmeerd. Boven haar flikkert de nationale driekleur, in het lampjessnoer dat een restauranthouder aan zijn gevel heeft gehangen.
Geen verwijten
Aan meningen van buitenaf zullen de Indiase hockeyers waarschijnlijk geen behoefte hebben. India was tegen Nieuw-Zeeland de favoriet, de ploeg haalde op de Olympische Spelen van Tokio brons, het beste resultaat sinds 1980. Die status zou in dit WK, in de deelstaat Odisha waar hockey op een voetstuk is geplaatst, moeten worden bevestigd, met grotendeels dezelfde ploeg. Is de druk de spelers te veel geworden? Het speelt mee, denkt coach Reid. Maar aanvoerder Harmanpreet Singh zegt dat „er geen druk was”. Raju Dakshinakab (21), die met vrienden kwam kijken, kan zich echter geen andere reden bedenken om de „gekke dingen” die hij de sterspeler zag doen, te verklaren. „Heb je gezien hoe hij die laatste shoot-out nam? Dat zou hij anders nooit doen.”
Een dag later is de toon in de geschreven Indiase media kalm. Geen verwijten, wel een „gebroken hart”, zoals de kop in de Hindustan Times stelt. In een online analyse op Scroll.ingaat het over „een defensie als een kaartenhuis” en inderdaad, een aanval die de kansen niet weet te benutten. „Ik durfde er al niet op te hopen, de verwachtingen strookten niet met de realiteit. Eigenlijk al vanaf de eerste wedstrijd”, zegt voormalig hockeyjournalist Yashodhan Nakhare maandag op de perstribune van het Kalinga-stadion.
Achter hem loopt een vrouwelijke ambtenaar van deelstaat Odisha langs. „Het is zwaar deze ochtend. Hockey zit hier in het bloed, mensen houden van de sport. Als de stadions zo vol zijn, is het fantastisch om hier te werken. Maar de emoties bij het verlies waren ook groot”, zegt ze. „Ik voel me leeg, na maanden hiernaartoe werken is het even op. We moeten onszelf bijeenrapen en zin maken om ons werk te doen in het vervolg van het toernooi.” Het is de reden dat ze liever niet haar naam geeft, want dit gevoel past een overheidsmedewerker niet.
Naar Rourkela
Een verloren wedstrijd zal geen afbreuk doen aan het imago dat Odisha heeft weten te creëren , als belangrijkste bestemming voor topsport in India. „Een sportevenement kunnen we goed organiseren, ook als ons eigen team niet meer meedingt.” Kaartenprijzen zijn bewust laag gehouden, vertelt de medewerkster van Odisha’s sportdepartement, zodat ook de eigen bevolking zich kon veroorloven naar het WK te komen kijken. De vraag is wel of zij nog naar de wedstrijden in Bhubaneswar komen nu het nationale team is uitgeschakeld voor de wereldtitel.
Bondscoach Reid verlegde zondagavond in de persconferentie direct de aandacht naar Rourkela, de tweede speelstad van dit toernooi. Daar worden de duels om de plaatsen negen tot en met zestien gespeeld. De nationale ploeg moet in die industriestad, waar een gloednieuw stadion is neergezet, een nog grotere teleurstelling zien te voorkomen.
