Grenzen opzoeken, tot het uiterste gaan – het hoort bij topsport. In de openingsscène van de Britse dramaserie Fifteen-Love is te zien hoe de zeventienjarige tennis-superster in wording Justine Pearce vecht tegen de pijn tijdens de halve finale van een grandslamtoernooi. Ze wint de wedstrijd, maar betaalt een hoge prijs. Het doorspelen met een zware polsblessure betekent einde carrière.
De serie springt daarna vijf jaar vooruit. Pearce is de klap nooit helemaal te boven gekomen en werkt met gezonde tegenzin als fysiotherapeut op de tennisacademie waar ze trainde. Er breekt iets in haar wanneer haar ex-coach Glenn Lapthorn, de man die haar bijstond tijdens haar profcarrière, terugkeert naar de school. Pearce besluit naar de politie te stappen met een ernstige beschuldiging: haar coach heeft haar veelvuldig seksueel misbruikt terwijl ze samenwerkten.
Wat volgt is geen typisch zwart-witverhaal over mogelijk grensoverscheidend gedrag. Lapthorn (Aidan Turner, kapitein Poldark in de gelijknamige historische serie) ontkent de aantijgingen en stelt dat zijn voormalig protegee wraak wil nemen nu hij succes heeft met een tennisser die het wél gemaakt heeft. Ze heeft de schijn ook tegen: Pearce (gespeeld door de debuterende actrice Ella Lily Hyland) komt onsympathiek over en liegt tegenover haar vrienden over allerlei zaken. Zelfs zij weten niet of ze de waarheid spreekt. Waarom komt ze er nu pas mee? En was ze zelf niet degene die altijd flirterig tegen haar coach deed, terwijl hij dat altijd streng afwees?
Genuanceerd
Schrijfster Hania Elkington zet de kwestie in de eerste afleveringen op genuanceerde wijze neer en laat de kijker een tijdje gissen over wat er daadwerkelijk heeft plaatsgevonden. „In deze tijd zullen mensen me niet op mijn woord geloven”, zegt de coach tegen de directeur van de tennisacademie. Zowel hij als de directeur weten hoe pr werkt sinds #MeToo en proberen het vermeende slachtoffer niet aan te vallen. Hier zie je ook de cynische manier waarop organisaties hun straatje schoon proberen te vegen. Naar buiten is het verhaal dat alle leerlingen veilig moeten zijn en gehoord moeten worden, maar het gaat vooral om het behouden van een brandschoon imago.
De serie geeft via dit verhaal ook een interessant kijkje in de elitaire Britse tenniswereld en de manier waarop menselijkheid kan verdwijnen in de topsport. Het geheel wordt gedragen door het nieuwe talent Hyland, die van de gevallen tennisster een gecompliceerd personage maakt. Op sommige momenten is ze onuitstaanbaar. Je ziet in flashbacks echter ook een jonge topsporter die in een onwerkelijke situatie terechtgekomen is en daarmee moet omgaan.
Dat de relatie en de machtsverhouding tussen oudere coach en jonge speelster veel complicaties met zich meebrengt is duidelijk. De scènes tussen de twee hangen aan elkaar van ongemak. Het script is fictie, maar put uit de werkelijkheid: er zijn veel voorbeelden van coaches die ongepaste relaties krijgen met hun pupillen.
Fifteen-Love begint erg sterk en blijft dankzij de hoofdrolspelers onderhoudend. Wel verdwijnt gaandeweg de subtiliteit en maakt het realistisch aanvoelende drama steeds meer plaats voor thriller-elementen en soapachtige gekkigheid. Dat dit de serie toch niet de das omdoet, is grotendeels te danken aan Hyland. Zelfs wanneer de verhaallijnen van de rails dreigen te vliegen, weet zij haar geloofwaardigheid te behouden.
