Een open cultgame waarin je avonturen kunt beleven met zelfgemaakte vrienden

De eerste Dragon’s Dogma was in 2012 een culthitje. Het Japanse Capcom wilde een groots rollenspel maken zoals de games die toen populair waren in het westen. De studio had vooral ervaring met actiegames als Devil May Cry en Resident Evil, waardoor in de nieuwe game een mengelmoes aan genres ontstond: je kon de wereld verkennen zoals in westerse games, terwijl je ook kon keihard kon vechten, zoals in veel traditionele, spectaculairdere titels.

Dragon’s Dogma was in Japan een hit, maar wist internationaal niet een heel groot publiek te bereiken. In de jaren erna verscheen een verbeterde versie die uiteindelijk een soort cultstatus kreeg, een verborgen juweel dat volgens fans beter is dan de bekendere blockbusters als Skyrim en The Witcher 3.

Twaalf jaar later is er een vervolg, al zou je Dragon’s Dogma 2 beter een vernieuwde versie kunnen noemen. De ideeën in de kern van de game zijn hetzelfde gebleven: je bent wederom de ‘Arisen’, een uitverkoren held die op pad gaat om een gevaarlijke draak te doden.

https://www.youtube.com/watch?v=cT0rIgaiPWA

Maar dat verhaal is minder belangrijk dan de wereld waarin je terechtkomt. Dit is een game die je constant probeert af te leiden. Stel, je komt een boerenzoon tegen die vraagt of je wolven wil verjagen. Op pad naar het wolvennest stuit je op een gevaarlijke griffioen, die na een gevecht op de vlucht slaat en je naar zijn nest leidt – waar je een schatkist vindt met daarin een magisch zwaard.

Die afleiding vind je ook in vergelijkbare games, maar Dragon’s Dogma 2 probeert de bureaucratie uit die games te vermijden. Je krijgt geen kaart vol iconen die vertellen wat je nog moet zien, de game verwacht dat je de wereld ingaat om het zelf te ontdekken. Zijdelingse missies zijn soms ook een race tegen de klok: red je een prinses niet snel genoeg, dan wordt ze vermoord en kun je het doel niet meer halen. Een nieuwe missie is meteen prioriteit nummer één. Je blijft in het moment.

Alsof je met een vriend op reis bent

Het achterliggende leeswerk bij die missies is minimaal. Meestal vertelt een opdrachtgever alleen dat hij of zij gevaar loopt als je niet snel helpt. Daardoor kan de wereld soms wat plat aanvoelen – je bent in de praktijk vooral veel aan het rondlopen en vechten. Maar de manieren waarop je kunt vechten maken veel goed. Dragon’s Dogma 2 is een actiegame die het uiterste vraagt van je reflexen. Leuk is ook de mogelijkheid om grote vijanden vast te grijpen en te beklimmen, zodat je een gevoelige plek kunt raken.

Gevecht met een adelaar: beeld uit Dragon’s Dogma 2.
Beeld Capcom

Net als in het eerste deel maak je naast je eigen held een zogeheten Pawn, een extra personage dat samen met jou op reis gaat. Je kunt jouw team ook uitbreiden met Pawns die zijn gemaakt door andere spelers. Een geinig sociaal element: voeg de Pawn van een vriend toe en het voelt haast alsof je samen op reis bent, zonder dat je hoeft af te spreken om tegelijkertijd online te gamen.

Onder de streep is Dragon’s Dogma 2 gewoonweg een betere en uitgebreidere versie van de eerste game. Dat is niet erg: twaalf jaar na dato is dit nog steeds een frisse wind in een voorspelbaar genre.