‘De term symbiose leerde ik kennen in een gesprek met mijn psycholoog, die me zei dat ik een verlangen had naar symbiose met mijn omgeving. De gedachte dat alles samenhangt en van elkaar afhankelijk is, geeft me een veilig gevoel. Na de opname van mijn album realiseerde ik me dat de hele plaat daar eigenlijk over gaat. Aan de ene kant autonoom willen zijn en aan de andere kant alles samen willen doen met anderen. Symbiosis is een albumtitel die daar goed bij past. Mijn innerlijke conflict bestaat eruit dat ik graag op mezelf ben, terwijl ik eigenlijk helemaal niet zo goed alleen kan werken. Die dingen komen steeds terug, in mijn muziek en in mijn persoonlijke leven.”
Zangeres Leah Rye (artiestennaam van Lisa Rietveld, 1996) studeerde aan het conservatorium van Haarlem en debuteerde in 2021 met de EP Elusive. Haar album Symbiosis bevat dromerige en hypnotiserende muziek met een subtiele samenspraak tussen elektronica en akoestische instrumenten. Voorafgaand aan haar clubtour in mei staat Leah Rye op de festivals Grasnapolsky (9 maart) en Motel Mozaïque (20 april).
„Symbiose in biologische zin is een natuurverschijnsel, bijvoorbeeld wanneer een plant- en een diersoort van elkaar afhankelijk zijn. Vet, vind ik dat. Op het conservatorium heb ik geleerd hoe je samen musiceert, en waar je ruimte mag nemen of die ruimte juist voor anderen moet laten. Ik besloot al snel dat ik als soloartiest wilde gaan werken. Dat is iets heel anders dan een band vormen. Ik wil van niemand afhankelijk zijn, en mijn muzikanten kunnen makkelijker zeggen of ze tijd hebben voor samenwerking. Het belangrijkste wat anderen mij brengen, is dat ze mijn blik openen voor nieuwe ideeën. Bij het maken van Symbiosis zijn een paar tracks helemaal anders geworden dan ik voor ogen had. Op die momenten was samenwerking iets waar ik heel veel uit haalde. Mijn wereld werd er groter door.
„De tekstregel ‘I prefer the silence’ uit de track ‘Swimming Season’ stamt uit de tijd dat ik vaak ging zwemmen, baantjes trekken. Telkens als ik onder water ging, werd het stil. Ik vond dat een prettige ervaring, omdat ik helemaal alleen was met mijn gedachten. In de stilte kwam ik dichter bij wie ik ben, dichter bij mijn eigen mening. In een ruimte met mensen die allemaal dingen vinden, laat ik me snel beïnvloeden. Maar ik zoek de balans, want het moet ook weer niet al te lang stil blijven om me heen. Symbiose bestaat voor mij uit de juiste verhouding tussen alleen zijn en contact met anderen.
„Als muzikant kun je nog zo solistisch willen werken; je hebt altijd anderen nodig. Als kunstenaar ben je afhankelijk van je publiek en van mensen die je helpen je ideeën te realiseren. Wat je geeft en wat je terugkrijgt, zijn dingen die nauw samenhangen. Ik zie dat bij mijn shows: als ik me kwetsbaar opstel en veel van mezelf durf te laten zien, geeft het publiek je daar iets voor terug. Een volle zaal met aandachtig luisterende mensen is de mooiste beloning.”
