Altijd wat. Dinsdagavond stapte politicus Pieter Omtzigt opeens uit de kabinetsformatie. Om half acht nota bene, te laat voor talkshow Sophie & Jeroen. Terwijl die Frans Timmermans hadden. Hoewel andere politici allemaal stomverbaasd reageerden, hing de breuk al in de lucht, dus kon de PvdA-leider alvast reageren op wat een halfuur later zou gebeuren. Volgens hem liep de formatie toch al niet en hadden de andere partijen het nu zo gedraaid dat Omtzigt de schuld van de mislukking zou krijgen.
Omtzigt liet zich aanvankelijk niet zien, waardoor de Haagse duiders in de nieuwsrubrieken genoodzaakt waren om de interviews met hem na te vertellen. Dat viel niet mee want de politicus heeft het niet zo op helderheid. Om tien uur ’s avonds in de talkshow Humberto (RTL4) kwam Omtzigt dan toch tevoorschijn. Was de formatie geklapt? Nee: „Deze ronde is voorbij.” Het ging volgens Omtzigt om financiële tegenvallers die informateur Ronald Plasterk voor hem verborgen zou hebben gehouden. Volgens Plasterk in het NOS Journaal was dat „eerlijk gezegd een beetje onzin”. Haagse duider Arjan Noorlander noemde het zelfs „een gelegenheidsargument”. Omtzigt wilde er toch al uit, stelde hij. Maar het kan natuurlijk ook dat hij zijn onderhandelingspositie wilde verbeteren. Zoals medegast Joop van den Ende in Humberto zei: „Het is niet verkeerd om eens weg te lopen van tafel.”
Joop van den Ende zat bij Humberto om te praten over zijn online overzichtstentoonstelling bij tv-museum Beeld & Geluid. Van den Ende heeft tientallen succesrijke tv-programma’s en theatersshows geproduceerd. Hij is het meest trots op de ontdekking van André van Duin, vertelde hij, die ook aanschoof in de talkshow. De twee praatten ons door een compilatie van oude tv-shows heen, als Jos Brinks Wedden Dat, Rons Honeymoon Quiz, De Fabriek. En passant zei Van den Ende dat zijn tv-shows ooit zeven tot negen miljoen kijkers trokken. Tegenwoordig heb je al een televisiehit als je over de één miljoen gaat.
Vaste hit
Een zo’n vaste hit van de publieke omroep is Ik vertrek. Een programma dat altijd wel scoort, op welke dag of tijdstip het ook wordt uitgezonden. Als de omroep een gat in de programmering heeft, wordt Ik vertrek erin geschoven. Kijkcijfervorser Tina de Bruin noemde het programma daarom „het duizenddingendoekje”. Het programma volgt Nederlanders die emigreren om in den vreemde een onderneming op te zetten. Dinsdag waren dat Loïs en Jermain die in Dubai een stroopwafelkraam wilden beginnen.
Het programma biedt een mooie mix van leedvermaak en bewondering. Leedvermaak omdat de emigrerende dromers doorgaans niet uitblinken in realiteitszin. Meestal hebben ze een beperkt begrip van wat hen te wachten staat. En natuurlijk gaat er van alles mis als ze in het vreemde land beginnen. Maar er is ook bewondering. De honkvaste kijker die al opziet tegen een fietstocht naar de Albert Heijn kijkt met bewondering naar stoutmoedige, levenslustige avonturiers die zomaar alles achterlaten om een droom na te jagen.
Dubai is een oord waar je geld snel verdampt dus ik voorzag een spoedige aftocht voor de stroopwafelbakkers. Maar de opgeruimde Loïs en Jermain bleven optimistisch. De grootste tegenvaller was dat ze bij aankomst in Dubai toevallig de opening meemaakten van een ándere Nederlandse stroopwafelkraam. Ze dachten een gat in de markt te hebben gevonden maar dat bleek dus al gevuld. Toch hadden ze al snel een eigen oranje geverfd kraampje op een markt. Om te overleven moesten ze 150 stroopwafels per dag verkopen. Nu was het nog lente. Hoe zouden ze zich houden als het straks vijftig graden zou worden? Dan is het niet meer zo leuk om de hele dag buiten te staan. Maar toch, stroopwafels verkopen in de woestijn: respect.
