N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/11/trujilo-vierkant.png)
Ajax speelde thuis tegen FC Twente, dat ging goed. Vooral voor Twente, tot in de 32ste minuut Devyne Rensch en Ricky van Wolfswinkel in een situatie terechtkwamen die in voetbal vaak een ongelukkige botsing wordt genoemd. Meestal komt het erop neer dat speler A iets flikt of lijkt te hebben willen flikken wat niet mag, en speler B van die overtreding of schijn daarvan gebruikmaakt door ter aarde te storten en daar, al dan niet gillend, te blijven liggen. Je hebt ook de ongelukkige botsing met aanhanger. Die gaat zoals zojuist beschreven, alleen stort speler A dan tegelijk met speler B ter aarde, in de hoop in het stof van de opkomende schuldvraag zijn straf te ontlopen.
Van Wolfswinkel had de bal. Tussen hem en de keeper lagen alleen meters gras en scoorkansen, dus flikte Rensch hem een klein dingetje om die kansen te reduceren. Van Wolfswinkel ging naar de grond met een afrondingspirouette, dus moest Rensch de caravan wel laten crashen.
Scheidrechter Allard Lindhout kwam er al aan met diverse kaarten in zijn hand, meteen werd hij omringd door spelers van Ajax die met veel woorden en gebaren de strafmaat probeerden om te leiden. Dusan Tadic leek wijzend naar Rensch te zeggen: „Hij is dood, man! Dan ga je hem toch geen rood geven?”
Uiteindelijk werd Rensch op een brancard van het veld verwijderd zoals vrouwen van boven de vijftig voor het oog van de camera worden weggehaald. Vergeef mij deze vergezochte vergelijking, die komt doordat een actrice van 61 jaar een Golden Globe kreeg. In mijn bubbel is dat een nogal heet hangijzer. De rol waar deze Jennifer Coolidge de prijs voor kreeg, haalde haar uit de „dead zone”, zei ze. Na hun vijftigste lijken vrouwen in significante rollen van het scherm te verdwijnen. Na hun zestigste zijn ze daarin zo goed als opgehouden te bestaan, maar met mannelijke acteurs boven de zestig in de hoofdrol kun je een festival samenstellen.
In tv-producties rond sport moest dat meevallen, leek me. Een dalende hoeveelheid oestrogeen kan nooit leiden tot minder sportdeskundigheid. Ik legde mezelf een quizvraag voor met twee lijstjes: hoeveel mannen boven de vijftig kon ik noemen die op televisie aan sportanalyse deden tegenover hoeveel vrouwen. Voor het geval iemand wil meespelen, zal ik ze hier niet noemen. Bij de mannen kwam ik meteen tot negen. Bij de vrouwen tot drie, maar daar lag wel een nachtje slapen tussen en hulp van internet om de leeftijd te bevestigen. Daar zag ik dat Wikipedia alleen al onder Nederlandse voetbalanalisten ruim twintig vijftigplussers noemt tegenover geen enkele vrouw. Kennelijk zijn ook in programma’s over sport deze vrouwen een bedreigd diersoort. Boven de zestig zijn ze uitgestorven.
Daarom: toen Rensch op een brancard werd weggedragen, verdween hij van het veld als een vrouw van vijftig voor het oog van de camera. Helemaal toen bleek dat hij inderdaad rood kreeg: „Niet terugkomen, jij”. Voor zijn rol kreeg Rensch wel de Golden Globe van het voetbalveld: een bezoekje aan het ziekenhuis. Daar bleek de caravan in orde te zijn.
