Drie negentienjarigen, vijf dagen New York. Dat is het verhaal van Roaming, de nieuwe graphic novel van de Canadese nichten Jillian en Mariko Tamaki. In eerste instantie klinkt het tam, maar dan is buiten de auteurs gerekend. De strips van de nichten zijn ijzersterk en dat is bij Roaming niet anders.
Mariko Tamaki, die voor het scenario verantwoordelijk is, bezit de gave van het grote iets kleins te maken, en omgekeerd – nog knapper: die balans is perfect. Grafisch kantelt het verhaal voortdurend: Jillian Tamaki wisselt pittige ruzies en hilarische stonerspraat af met droomsequenties en trillende orgasmes. De graphic novel is een duizelingwekkende trip door een stad én de hoofden van de jonge vrouwen.
De vriendinnen Zoe en Dani hebben afgesproken om naar New York te gaan, om bij te praten na hun eerste jaar op de universiteit. Fiona, een klasgenoot van Dani, haakt aan. Zij blijkt al gauw een splijtzwam en niet alleen omdat ze een oogje heeft op Zoe. Fiona is grofgebekt, zogenaamd vrijgevochtener dan de andere twee en bepaalt daarmee de sfeer. Juist Dani, die de vijf dagen van tevoren minutieus heeft uitgestippeld en vooral zoveel mogelijk wil zien, heeft het daar moeilijk mee. Erover praten valt haar zwaar. Dat is een sterk thema: met name Zoe en Dani ontwijken elkaar als het gaat om het bespreken van gevoelens, zoals loyaliteit en verlangens.
Kicks
Niet dat Zoe wel weet hoe ze met de situatie om moet gaan, overigens. Zij staat op een kantelpunt. Omdat haar beste vriendin nog zo onbedorven is en levenslustig op een kinderlijke manier, voelt ze zich aangetrokken door de volwassener Fiona, die altijd op zoek is naar kicks.
Dit gegeven wordt heerlijk langzaam uitgewerkt. Het rondstruinen in de stad, de discussies over grote zaken die tot futiliteiten worden teruggebracht en het enthousiasme voor bijvoorbeeld de M&M-winkel: voor alles is meer dan genoeg ruimte. Het zorgt ervoor dat de lezer het gevoel heeft er echt bij te zijn. Steeds opletten wat er gebeurt en gezegd wordt, is niet nodig. We zijn immers op stedentrip, we fladderen rond.
Roaming is niet het eerste boek van de twee nichten: eerder publiceerden ze de succesvolle en bekroonde young adult-graphic novels Skim (2005) en This one summer (2014). Scenarist Mariko Tamaki schreef daarnaast onder meer het fraaie Laura Dean keeps breaking up with me (2019) voor stripmaker Rosemary Valero-O’Connell.
De titels zijn kenmerkend voor het YA-genre: slices of life, bevolkt door gewone jongeren, die bezig zijn met vriendschappen, liefde, seks en hun toekomst. De verhalen, meestal met queer personages in de hoofdrol, zijn heel persoonlijk en klein. Het knappe ervan is dat het steeds raakt aan het grotere: hoe de jonge generatie zichzelf, elkaar en de wereld ziet. De personages zijn bovenal levensecht.
40 procent vampier
Een exemplarisch voorbeeld hiervan in Roaming: de drie belanden in een vurig gesprek over het klimaat en overconsumptie. De discussie is zinnig, maar eindigt met de samenvatting dat het uiteindelijk allemaal kosmische shit is. Te groot voor ons. Bovendien, we zijn hierheen gevlogen dus we hebben sowieso geen recht van spreken. En verder. Herkenbaar, en tussendoor zijn er ware dingen gezegd. Dat is beslist de grote kracht van de verhalen van Mariko Tamaki: ze schrijft intuïtief, zonder schijnwerper.
Er is een vierde personage aanwezig in Roaming: de stad New York. Die is druk, onpersoonlijk en op consumptie gericht. Met bovendien een resem vreemde snuiters die het verhaal kleur geeft. Als Dani alleen in het Central Park zit, ontmoet ze een oude, verlaten vrouw die haar vertelt dat ze beter kan vertrekken: New York is 40 procent vampier en 10 procent psychopaat. De baliemedewerker van het hostel, de verkoper van plattegronden en de taxichauffeur zijn allemaal geconditioneerde, teleurgestelde mislukkelingen. Ze passen naadloos in het verhaal. Ook zij waren ooit negentien, met dromen en ambities.
In de tekstloze laatste pagina’s gaan de drie naar het vliegveld. Als de metro bovengronds gaat, ziet Zoe de buitenwereld aan zich voorbij razen. Haar blik zegt alles. De afgelopen vijf dagen waren een roller coaster, ze heeft geen idee wat haar te wachten staat.
