Hoe richten lobby-organisaties hun eigen lobby eigenlijk in?

De ruimte van lobby-club Fern (‘for Forests and People’) is een gemoedelijke chaos met veel planten. Bij denktank Friends of the Earth Europe oogt het gezellig, met rommelige kasten. In de gang van Seas At Risk, gericht op de bescherming van de Europese zeeën, staan panelen met stripachtige zee-taferelen erop. Het is duidelijk: de ontvangstruimtes van deze ngo’s zijn een stuk minder formeel dan bijvoorbeeld die van het Bundesverband der Deutschen Industrie (onpersoonlijk, grijs), of dat halletje van de Confederation of European Paper Industries (beige-bruin).

Voor haar project Lobby – Between Green Deals and Ideals klopte Suzanne Schols (38), ooit zelf lobbyist, nu fotograaf, aan bij 122 organisaties die invloed proberen uit te oefenen op de Europese Green Deal: milieu-ngo’s, consumentengroepen, jongerenorganisaties, boeren, bedrijven en handelsverenigingen.

Ze kwam uiteindelijk bij negentig clubs binnen, waar ze op systematische wijze de ontvangstruimtes – de lobby’s – van de Brusselse kantoren fotografeerde. Haar doel: de zichtbaarheid en transparantie van de lobby-praktijken vergroten. „Het project komt voort uit een bezorgdheid en frustratie over de kloof tussen ‘Brussel’ en de burger, en het wantrouwen in de politiek”, zegt Schols. „Brussel voelt voor veel mensen ver weg, abstract en complex. Terwijl daar veel belangrijke beslissingen worden genomen die ons allemaal raken.”

Foto Suzanne Schols
Google

Foto Suzanne Schols
Friends of the Earth Europe

De lobbypraktijk heeft het imago niet transparant te zijn – achterkamertjes, ondoorzichtige besluitprocessen, corruptie. Schols: „Verhalen in de media gaan doorgaans over de rotte appels. Maar lobbyen is een belangrijk onderdeel van het besluitvormingsproces, mits integer en transparant. Ik wil mensen een kijkje achter de schermen geven.”

Met haast wetenschappelijke precisie en met de accuratesse van een boekhouder noteerde Schols allerlei extra informatie: hoeveel keren de verschillende organisaties overleg hadden gehad met de Europese Commissie bijvoorbeeld, en waarover. Ook de manier waarop de correspondentie verliep, werd minutieus bijgehouden.

Op bijna klinische wijze brengt Schols de lobby’s in beeld. Nergens zien we mensen, er zijn vooral veel systeemplafonds, verlaten gangen, synthetische tapijten. Een ‘mooie’ foto maken deed er niet zoveel toe, zegt ze: „Het gaat veel meer om het concept: het toegang krijgen tot een wereld die doorgaans als ontoegankelijk en ondoorzichtig wordt gezien.”

Seas At Risk

Foto Suzanne Schols


Foto Suzanne Schols
Lobbyorganisatie Confederation of European Paper Industries

Foto Suzanne Schols
Landbouworganisatie LTO Nederland


Het kantoor van Frans Timmermans, Uitvoerend vicevoorzitter van de Europese Commissie voor de Europese Green Deal

Foto Suzanne Schols


Foto Suzanne Schols
Community of European Railway and Infrastructure Companies

Foto Suzanne Schols
Verbond van vakverenigingen European Trade Union Confederation


Ngo voor bos en bosbewoners Fern

Foto Suzanne Schols


Foto Suzanne Schols
Commission of the Bishops’ Conferences of the European Union

Foto Suzanne Schols
Zeep- en voedingsmiddelenproducent Unilever


Airbus

Foto Suzanne Schols