Zingen, gillen en dansen met Taylor Swift in de bioscoop

Posted on October 20, 2023 by admin

De stembanden van de Swifties krijgen het zwaar te verduren. Bijna drie uur lang zingen fans mee met de film Taylor Swift: The Eras Tour, een registratie van de concertreeks waarmee Taylor Swift dit jaar stadions uitverkocht in de VS. „Ben je een beetje schor?”, vraagt vader Willem (45) na afloop aan zijn dochter Karlijn (13). „Ja”, zegt ze. „Ik heb heel hard meegezongen.” Vader begeleidt zijn dochters deze donderdagavond in Pathé Utrecht Leidsche Rijn in Utrecht. Maar met zijn T-shirt laat hij weten dat ook hij fan is van het Amerikaanse popfenomeen. ‘SWIFTIE DAD’ staat erop. „Ik luisterde zelf al lang naar haar muziek. Nu doe ik dat met mijn dochters en die gaan er echt helemaal voor.”

Tijdens de film wordt overal in de zaal meegedaan. De Swifties hoeven minder rekening te houden met bioscoopetiquette: zingen, dansen en zelfs het maken van opnames met de telefoon wordt aangemoedigd, zolang je anderen niet tot last bent. De sfeer heeft bij sommige vertoningen ook meer weg van een concert dan een filmvertoning. Dat is nog niet het geval tijdens een eerdere voorstelling die NRC bezoekt. Tijdens een middagvertoning in Eindhoven blijft iedereen zitten, al zijn er wel veel bewegende hoofden te zien tijdens hits als ‘Shake It off’ en ‘Anti-Hero’. Een groepje vriendinnen laat achteraf weten dat ze wel wilden dansen. Alleen voelt zoiets in een rustige zaal ongemakkelijk, aldus de 23-jarige Lisa. „Maar ik support mensen die dansen heel erg. Leef je droom!”

In de show zet Swift al haar ‘eras’ (tijdperken, eigenlijk gewoon albums) in het zonnetje. Elk tijdperk heeft een eigen visuele stijl die in de stadionshow verwerkt is: tijdens de liedjes van het ingetogen pandemie-album Folklore loopt Swift over het dak van een boshutje, tijdens de synthpop van haar meest recente album Midnights vliegen juwelen over de gigantische videocatwalk waarop Swift zich begeeft.

Wereldster

Ondanks het technische vernuft op het podium, bestaat geen twijfel over de echte attractie: Taylor Swift zelf. Je ziet tijdens de registratie waarom ze haar status als wereldster bereikt heeft. Naast een arsenaal aan sterke songs, is haar grote wapen de manier waarop ze met haar fans, overwegend jonge vrouwen, communiceert. Sommigen zien zichzelf in haar en groeiden met haar mee, jongere fans zien haar als een coole oudere zus. Zelfs in een stadion met 70.000 bezoekers, in dit geval SoFi Stadium in Los Angeles, weet ze intimiteit te creëren. Ze doet alsof ze niet kan geloven dat ze er staat. Na een tijdje ga je dat als nuchtere kijker geloven.

Dat het oprecht lijkt, neemt niet weg dat Swift tevens een ongekend slimme zakenvrouw is, iemand die haar waarde kent. Met het uitbrengen van de Eras Tour-film toont ze wederom haar unieke positie in het poplandschap. Zonder medewerking van een filmstudio regelde ze de distributie rechtstreeks met bioscoopketens zoals AMC Theatres in de VS en Pathé in Nederland. Terwijl het Europese deel van de tour nog moet plaatsvinden, is de registratie hier sinds vorige week al in de bioscoop te zien (ze staat in juli 2024 drie keer in een uitverkochte Johan Cruijff Arena). Een regulier kaartje voor de film kost 19,89 euro, duurder dan een gemiddeld bioscoopkaartje. De prijs verwijst zowel naar haar geboortejaar als haar album 1989. Die zet pakt goed uit: in het eerste weekend bracht de film wereldwijd zo’n 130 miljoen dollar op: 93 miljoen dollar in Amerika en bijna 31 miljoen dollar in de rest van de wereld. Daarmee is het nu al de meest succesvolle concertfilm ooit.

Meer concertfilms

Een ander popicoon ging dit jaar ook met een show langs stadions én de bioscoop: Beyoncé, die overigens ook aanwezig was bij de première van Swifts film. Renaissance: A Film by Beyoncé gaat vanaf 1 december draaiden in Amerika. Over een Nederlandse première daarvan kon een woordvoerder van Pathé nog geen duidelijkheid geven, maar het lijkt logisch dat ook die film zijn weg naar de Nederlandse zalen zal vinden. Maar het zijn niet alleen de moderne acts die iets zien in het filmtheater. In januari verschijnt een opgepoetste versie van de legendarische Talking Heads-concertfilm Stop Making Sense uit 1984 in de bioscoop.

De kans is groot dat na dit succes meer registraties naar de bios zullen gaan. Daarmee is een andere trend weer ingezakt. Zowel Swift als Beyoncé brachten hun vorige concertregistraties nog onder bij streamingdienst Netflix. Allebei lijken ze tot de conclusie gekomen dat een bioscooprelease nog lucratiever is. En minder zakelijk gezien: het is natuurlijk veel leuker om zo’n film in een zaal met vrolijke gelijkgestemden te zien.

Terwijl de bakken popcorn worden opgeruimd, gaat de nabespreking in Utrecht nog even door. Vriendinnen tonen hun Taylor Swift-armbandjes en vertellen over hun favoriete ‘era’s’. De 10-jarige Ferres, die een jas draagt met alle albumtitels, zegt ook last van zijn stem te hebben. Het was het waard: „Het is de beste film die ik ooit gezien heb.”

Als het tijd wordt om het pand te verlaten, wordt het ook tijd om terug te keren naar de echte wereld. Vader Willem: „Mijn T-shirt mag uit, ik ga de kinderen nu veilig thuisbrengen.”

Taylor Swift: The Eras Tour is tot en met 5 november te zien in de bioscoop. Enkel op donderdag t/m zondag.

https://www.youtube.com/watch?v=KudedLV0tP0

Ingewijden betwijfelen of vermeend seksueel wangedrag ICC-hoofdaanklager Khan integer wordt onderzocht

admin
November 16, 2024
0

Topambtenaren en de personeelsvakbond van het Internationaal Strafhof (ICC) in Den Haag betwijfelen of het onderzoek naar vermeend seksueel wangedrag van de Britse hoofdaanklager Karim Khan (54) eerlijk wordt uitgevoerd. Dat meldt The Guardian zaterdag.

De beschuldigingen tegen Khan werden afgelopen mei al onderzocht door het Onafhankelijk Toezichtmechanisme (IOM), maar de interne waakhond concludeerde na vijf dagen dat er geen sprake was van wangedrag. Het vermeende slachtoffer diende ook geen klacht in. Vermoedelijk omdat ze de onderzoekers niet vertrouwde.

Afgelopen maandag besloot het bestuursorgaan van het Internationaal Strafhof om nogmaals een onderzoek in te stellen, maar ditmaal krijgt een externe partij de zaak toebedeeld om „mogelijke en toekomstige belangenconflicten” te vermijden.

Khan wordt ervan verdacht dat hij meer dan een jaar lang zijn assistente zou hebben betast. Ook zou hij dwingend gedrag hebben vertoond en zijn macht hebben misbruikt. Khan ontkent alle beschuldigingen en „kijkt ernaar uit” om volledig mee te werken, zeggen zijn 54 advocaten. Volgens The Guardian wil het vermeende slachtoffer meewerken aan een onderzoek als het voldoende onafhankelijk is, maar betwijfelt ze of dit bij OIOS het geval is.

Arbeidsverleden

Interne bronnen melden aan de Britse krant dat het VN-bureau voor Intern Toezicht (OIOS) is gevraagd om het nieuwe onderzoek naar Khan te leiden. Dat vinden betrokkenen problematisch omdat de OIOS-hoofdonderzoeker als topambtenaar zou hebben gewerkt onder Khan bij de Verenigde Naties van 2018 tot en met 2021. Bovendien was Khans vrouw Dato Shyamala Alagendra vier jaar geleden nog werkzaam bij OIOS, waardoor ze nog veel onderzoekers zou kennen. Khan stelt dat hij al jaren geen contact meer heeft met zijn oud-werknemer of OIOS.

Het onderzoek komt op een gevoelig moment voor Khan, omdat rechters van het Internationaal Strafhof zich buigen over zijn arrestatiebevelen voor de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, de ontslagen Defensieminister Yoav Gallant en drie Hamas-leiders. Ze worden verdacht van het plegen van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid in of vanuit Gaza.

Medewerkers van het Internationaal Strafhof zouden het besluit van Khan hekelen om geen verlof te nemen tot het onderzoek naar seksueel wangedrag is afgerond. Door het negeren van het advies van topambtenaren zouden eventuele getuigen ontmoedigd worden om zich te melden. „Het personeel kookt dat hij eenzijdig heeft besloten om aan te blijven”, meldt een bron aan The Guardian.

Politie grijpt in vanwege onrust rond KOZP bij lokale Sinterklaasintochten

admin
November 16, 2024
0

In Yerseke en Middelharnis is zaterdag onrust ontstaan rond de komst van actiegroep Kick Out Zwarte Piet (KOZP). Bij lokale Sinterklaasintochten hadden zich tegendemontranten verzameld die de activisten bekogelden. De politie heeft op beide plekken aanhoudingen verricht, meldt persbureau ANP.

In het Zeeuwse Yerseke protesteerden ongeveer twintig actievoerders van KOZP tegen de aanwezigheid van zwart geschminkte pieten. Een groep van ongeveer honderd mensen probeerde de demonstratie te verstoren met het gooien van eieren, stenen en vuurwerk, verklaart de politie in een persbericht.

Er zijn in vier mensen aangehouden voor het verstoren van de openbare orde, onder wie een 14-jarige jongen uit het Zeeuwse dorp. Al vooraf was volgens de politie duidelijk dat een groep mensen de KOZP-demonstratie wilde verstoren, waardoor er veel agenten op de been waren. De gemeente Reimerswaal heeft een noodbevel afgegeven.

Signalen

Ook in het Zuid-Hollandse Middelharnis moest de politie ingrijpen. Tegendemonstranten gooiden met eieren en appels. Een woordvoerder van de politie laat tegenover ANP weten dat zeker vier tegendemonstranten zijn aangehouden voor kleine feiten, zoals baldadigheid.

De leden van KOZP riepen onder meer „Middelharnis schaam je” en „weg met Zwarte Piet”. Ook KOZP-voorman Jerry Afriyie bevond zich onder de demonstranten. Een paar dagen geleden zei de gemeente Goeree-Overflakkee signalen te hebben gekregen dat tegenstanders van KOZP het protest wilden verstoren.

De landelijke Sinterklaasintocht in Vianen is zaterdag zonder problemen verlopen. Op het evenement kwamen zo’n 25.000 bezoekers af, 20.000 meer dan de gemeente had verwacht. Volgens een woordvoerster van de gemeente was de sfeer tijdens de intocht goed en vonden er geen demonstraties plaats.

Het raakte op een gegeven moment wel „echt vol” rond de plek waar de boot van Sinterklaas aanmeerde, maar delen van de route hoefde niet te worden afgesloten. „We kijken terug op een fantastische intocht, het is allemaal heel goed verlopen”, aldus de woordvoerster tegen ANP.

Liters bloed en een seksmachine ten spijt, ‘Le lacrime di Eros’ voelt erg voorzichtig

admin
November 16, 2024
0

Geweld, naakt, bloed, seks! Regisseur Romeo Castellucci heeft een voorstelling voor De Nationale Opera gemaakt, en je weet hoe hij regisseert: rauw, vies, indringend. Er staat zelfs een 113-zelfmoordpreventie melding op de website. Logisch dat je met gespannen verwachtingen naar Le lacrime di Eros gaat kijken. Advies: temper die verwachtingen.

Le lacrime di Eros is geen bestaande opera. Het is de langverwachte, door corona uitgestelde pastiche van de Franse dirigent Raphaël Pichon en zijn geweldige koor en orkest Pygmalion. Pichon, gefascineerd door de tijd waarin opera ontstond, zocht al jaren naar een manier om allerlei ‘losse’ muziekstukken van onder andere Giulio Caccini, Jacopo Peri, Domenico Belli en Monteverdi bij elkaar te brengen en te ensceneren. Hij vond daarvoor Romeo Castellucci, vertelt hij in het programmaboekje: vanwege zijn ‘talent deuren te openen naar andere dimensies, zonder een verhaal of figuur centraal te stellen.’ Als thema kozen ze: de naarheid van de liefde.

Inderdaad is Le lacrime di Eros geen verhaal geworden. Meer een aaneenschakeling van kleine, abstracte tafereeltjes, die met Castellucciaanse rauwheid de pijn van de liefde moeten uitbeelden. Iemand in een elektrische stoel, iemand die in tweeën getrokken wordt, een kille ‘seksmachine’.

Mild ongemakkelijk

Foto De Nationale Opera / Monika Rittershaus

Maar het lijkt alsof er ook een ander doel was: vooral niet te veel vragen van het publiek. Omdat de voorstelling zich anderhalf uur lang in slow-motion afspeelt en vaak bij een suggesties blijft, voelt alles afgezwakt en voorzichtig. Natuurlijk zijn een paar van die tafereeltjes in zichzelf wel mooi om naar te kijken: bariton Gyula Orendt die tijdens een indringend ‘Funeste piagge, ombrosi orridi campi’ (uit L’Euridice van Peri) langzaam overgoten wordt met bloed. Sopraan Jeanine De Bique die een bloeddoordrenkt laken omslaat. Alleen, zodra zo’n tafereeltje is ingezet, kun je het trage verdere verloop zelf invullen. Als Castellucci íets confronterends blootlegt, is het dat je na een tijdje blijkbaar in staat bent te gapen bij letterlijk bloedvergieten. Eén tafereeltje is wel mild ongemakkelijk: een vrouw wordt op het podium gewaterboard. Maar het spartelen van de vrouw is dan weer zo ingehouden, dat het bij een enkel rillinkje blijft. Komisch is de scène waarin twee schoonmaakkarretjes de vloer weer bloedvrij komen rijden. Althans, voor even. ‘Bloed’ laat zich blijkbaar niet zo makkelijk opzuigen. Na minuten kijken naar rondrijdende schoonmaakkarretjes is de lol er ook wel weer vanaf.

Maar muzikaal staat de avond overeind door de heerlijke muziekmix en de goede zangers, zelfs al blijven hun barokstemmen vaak klein en ver weg. Orkest Pygmalion heeft een klank die je een keer gehoord moet hebben: het siddert van levenslust. Ook hun koor brengt een geluid dat we in Nederland niet kennen, zeker wanneer het vanuit de orkestbak zingt. Alleen moeten ze er regelmatig ook bij dansen, en dat brengt warme herinneringen boven aan basisschooldansjes; vooraan staan altijd drie kinderen die het dansje wél kunnen.

Het waterboardtafereel in Le lacrime di Eros van De Nationale Opera.

Puzzelen en afwachten

De elektronische composities die Scott Gibbons bij de bestaande muziek maakte om geluidsexperiment in te brengen, een wens van Pichon om voort te bouwen op het experiment dat de oude muziek in de tijd van de ‘uitvinding’ van de opera ook was, bezorgen je dan wel weer dat voorzichtigheidsgevoel: veel verder dan hier en daar wat getik en ge-echo mocht of wilde Gibbons helaas niet gaan.

Een muzikaal hoogtepunt is Jeanine De Bique die staande tegen een grote poster met daarop ‘Jeanine’ geweldig gedoseerd ‘Se i languidi miei sguardi’ van Monteverdi zingt, terwijl de poster haar langzaam naar het publiek drijft. Maar zelfs hier vraag je je af: versterkt dit tafereeltje nou, of leidt het af? Was het niet veel meer binnengekomen in óf een duidelijke verhaallijn, óf in een concertante uitvoering? Je wil wel vol overgave genieten, maar je hoofd blijft maar puzzelen en afwachten: er zal toch nog wel een laag onder zitten? En waar blijft de echt gedurfde uitbarsting?