Wat vindt NRC | Nu het kabinet van huis is, danst de Tweede Kamer op de schatkist

Algemene Beschouwingen

Commentaar

Begroten is een vak en zoals elk serieus vak is het vervat in regels. In de rijksbegroting gaat het bijvoorbeeld om de strikte scheiding van inkomsten en uitgaven, of het niet dekken van structurele uitgaven met incidentele meevallers. Ook geldt het Europese Stabiliteits- en Groeipact, dat bepaalt dat een tekort niet groter mag zijn dan 3 procent en de staatsschuld niet boven de 60 procent mag uitkomen.

Heldere uitgangspunten die hun nut hebben bewezen, maar blijkbaar niet meer voor de Tweede Kamer. Die nam twee weken terug bij de Algemene Politieke Beschouwingen een ongekend groot pakket aan moties aan dat dwars door al deze regels heen fietste. Nieuwe uitgaven werden gedekt met belastingverhogingen, het begrotingstekort liep verder op en over de uitvoering van de nieuwe plannen leek al helemaal niet te zijn nagedacht.

Het demissionaire kabinet ontraadde dan ook alle voorstellen, maar met de verkiezingen op komst (22 november) zette de Kamer stug door, in talrijke gelegenheidscoalities. In totaal werd voor 4 miljard euro aan nieuwe plannen ingediend en aangenomen, tot onvrede van het kabinet en het bedrijfsleven, dat de rekening gepresenteerd kreeg.

Een week later werd die onvrede formeel vastgelegd in een vernietigende brief van het ministerie van Financiën. De kernboodschap: niet alles wat u wilt, Kamer, kan ook. Tussen droom en daad staan wetten en praktische bezwaren, of de Kamer daar een beetje rekening mee wilde houden.

Het goede nieuws deze week – na wederom twee dagen debat (deze keer de Algemene Financiële Beschouwingen, met de financieel specialisten van de fracties) – is dat de Kamer zich in grote mate gevoelig toonde voor de kritiek van Financiën en de wensen van twee weken terug aanpaste. Dat betekent onder meer dat het minimumloon minder en later wordt verhoogd, dat de bankenbelasting niet met 350 miljoen maar met 150 miljoen wordt opgevoerd en dat een geplande verhoging van het kindgebonden budget weer wordt geschrapt.

Niet alle wensen werden aangepast. Zo hield de VVD vast aan het voorstel de accijns aan de pomp niet te verhogen per 1 januari en dat te betalen uit het Groeifonds, bedoeld voor innovaties. Geld dat voor latere jaren geboekt stond wordt naar voren gehaald, waardoor het tekort op de begroting oploopt.

Het kabinet bleef dan ook in grote lijnen bij zijn negatieve advies zoals dat twee weken terug ook al werd gegeven. De nadelige effecten van veel moties op bijvoorbeeld het vestigingsklimaat wegen daarbij zwaar, en ook de schending van begrotingsregels zijn niet allemaal opgelost, zo zeiden demissionair minister van Financiën Kaag (D66) en haar staatssecretaris Van Rij (Belastingen, CDA). Dat de Kamer ondanks de negatieve adviezen toch vasthoudt aan de plannen, noemde een gelaten Kaag een gegeven: „We hebben ons als demissionair kabinet tot de aangenomen moties te verhouden”.

Dat de Kamer met name het verwijt over de begrotingsregels naast zich neerlegt, heeft het kabinet overigens ook aan zichzelf te danken. De afgelopen jaren kregen diverse kabinetten felle kritiek van adviseurs als de Raad van State, de Studiegroep Begrotingsruimte en de Rekenkamer dat het zélf de begrotingsregels niet respecteerde. In de laatste Miljoenennota laat het kabinet zelf het tekort oplopen tot maar liefst 3,6 procent – al is dat pas in 2026, en ook de wildgroei aan met geleend en nagenoeg gratis geld opgepompte fondsen (voor stikstof, innovatie en veel meer) botste met het begrotingsrecht van de Kamer.

De hele gang van zaken van de afgelopen weken doet vermoeden dat nog niet geheel is doorgedrongen dat Nederland, en de rest van de wereld, inmiddels in een geheel ander economisch tijdperk leeft. De jaren van negatieve rentes en ‘gratis’ geld voor de schatkist zijn voorbij en keren vermoedelijk niet snel meer terug.

Dat betekent dat begrotingsdiscipline juist nu op de agenda moet staan. Nederland staat er weliswaar goed voor, met een lage staatsschuld waar de gestegen rente pas op termijn echt vat op krijgt. Maar de toekomst wacht: vergrijzing gaat veel geld kosten en de klimaatverandering en maatregelen daartegen vergen volgens het Internationaal Monetair Fonds (IMF) tegen de 50 procent van het bruto binnenlands product – een bedrag dat even hoog is als de staatsschuld van nu.

Hoge begrotingstekorten slaan neer in de schuld van de overheid. Dat is geen goed plan. Juist nu is het tijd om de buffer die met de lage staatsschuld is opgebouwd te koesteren, in plaats van te ondergraven.