N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/09/data105801792-c6776b.jpg)
Marcel van Roosmalen keek naar Hotel Hollandia, het nieuwste programma van Paul de Leeuw, prime time zaterdagavond. Hij zag een imitatie van een imitatie die een imitatie imiteerde. Je kunt de meta-man die Marcel is niet gelukkiger krijgen. Wat hij zag was acteur Paul Groot die geschminkt was als Jan Slagter (baas van omroep MAX), en als Jan Slagter deed hij Marcel van Roosmalen (columnist) na die Jan Terlouw (oud-D66-politicus) imiteerde. Hij liet de parodie tot de vierde macht maandag zien in zijn talkshow Van Roosmalen & Groenteman en je kon zelf wel verzinnen wat hij erover gezegd zou kunnen hebben. Als je in zo’n programma zo geïmiteerd wordt, dan bén je iemand. Hij zei het niet, maar zo keek hij wel.
Ik keek ook naar Hotel Hollandia. Niet op zaterdagavond, maar op maandagmiddag en pas na lezing van heel wat X-berichtjes van mensen die geen idee hadden waar ze nou naar hadden zitten kijken. Ik krijg het ook niet makkelijk in één zin uitgelegd, maar als ik een poging waag dan zeg ik dat het een talkshow is die wordt gehouden in een fictief hotel, met acteurs die het hotelpersoneel spelen, met gast-acteurs die spelen dat ze een bekende gast zijn, en bekende gasten die echt te gast zijn.
Het leverde een raar soort Droste-effect op, waarin je van alles kon herkennen. Een beetje de setting van Spijkers met koppen, een satirisch schepje Koefnoen, een actueel tintje van De avondshow met Arjen Lubach en Even tot hier en om de draaikolk compleet te maken: ik zag ook een schaduw Van Roosmalen & Groenteman. Een van de ‘echte’ gasten van Paul de Leeuw was Rachel Hazes, de meest beroddelde weduwe van Nederland en de minst voor de hand liggende kandidaat om bij Paul de Leeuw op de sofa te zitten. Tikje ongemakkelijk, beetje camp ook, precies het soort gast dat Gijs Groenteman graag naast Marcel van Roosmalen aan tafel zet. Van Roosmalens troef is dat hij ontregelt zonder daar per se iets voor te doen.
Op maandagavond zat Alexander Pechtold naast hem, de oud-D66-leider en huidig directeur bij het CBR, de organisatie die rijbewijzen toekent. Pechtold had zich absoluut voorbereid, hij wist precies wat hij kwam doen, misschien was er zelfs vooraf even gerepeteerd. Hij zou Marcel die al enige malen gezakt is voor zijn theorie-examen door een paar meerkeuzevragen loodsen. Op het scherm verscheen een verkeerssituatie. Personenauto. Rijsnelheid 50 kilometer per uur. Verkeersbord met een kruis erop. Moet de automobilist a: remmen b: gas loslaten c: niets doen? Er zijn niet zo heel veel mensen die oprecht boos worden als de verkeersregel luidt dat je gas moet minderen bij nadering van een kruising. „Wat is er mis met remmen?” Van Roosmalen eiste daarop een menswaardig theorie-examen. Daar had Pechtold niet van terug.
Kroketten
Paul de Leeuw liet kroketten aanrukken – láchen, want Rachel Hazes heeft bij de rechter bedongen dat ze op straffe van een dwangsom nooit meer wordt aangeduid als gecremeerde kroket. Er werd gegrapt over de wisselende partners van haar zoon en gegrold over haar dochters rechtszaken tegen haar over de erfenis. Daarna ging het over de as van André Hazes, die was namelijk op de dag af 19 jaar dood. Ongemak kan best lekker zijn en pijnlijke grappen leuk – Groenteman en Van Roosmalen drijven er een winkeltje op. Maar het hele ding is: dit was niet zo grappig.
Mona Keijzer was te gast bij Hotel Hollandia, Sven Mislintat, Marco Borsato, Gideon van Meijeren en Jan Slagter ook. Dit was bedoeld als persiflage, bespottende nabootsing, ironische karikaturen. Het bleef een imitatie van imitaties.
